Μια τρυφερή ανάμνηση για τα γυρίσματα του ”Ας περιμένουν οι γυναίκες”.

Λέξεις: Γεωργία Τριανταφυλλίδου

Το 1998 αποκτήσαμε τον δεύτερο γιο μας. Ο Τσιώλης πείστηκε να γυρίσει την ταινία στην Βόλβη κι εμείς κουβαληθήκαμε οικογενειακώς.

Ο Α. Μ. έτσι εννοούσε το “δεν αποχωρίζομαι αυτή τη φορά τον τεσσάρων μηνών γιο μου” καθώς για τα γυρίσματα του Χουρσίτ πασά στην Πελοπόννησο, χρειάστηκε να αποχωριστεί τον δίχρονο τότε πρωτότοκο. Μόνο που δεν ξέραμε ότι θα παίζαμε και οικογενειακώς.

Σύζυγοι, αδέρφια, παιδιά, κουμπαροι, συνυφάδες, στενοί φιλοι, συγκάτοικοι στην ίδια πολυκατοικία και συγκάτοικοι όλοι στην δημιουργική τρέλα ενός απίστευτου σκηνοθέτη που έγραφε τα σενάρια με τον ίδιο τρόπο που έσπευδε να σου τα διηγηθεί.

Δεν ήμασταν, απλώς, βγαλμένοι από τη ζωή -μας.Την υποκριθήκαμε κιόλας. Σχεδόν, χωρίς να το καταλάβουμε. Άλλη μαστοριά του Τσιώλη αυτή. Ήλιος ανελέητος, μωρο που θηλαζει, καροτσι και στοίβες πάμπερς, νήπιο που πρέπει να απασχοληθεί δημιουργικά- αυτό το νήπιο κατέστρεψε μια φορά το γύρισμα βλέποντας τον Αργύρη να βουτά στη λίμνη για να σώσει τον Ζουγανέλη και κυριολεκτικά ουρλιάζοντας”μπαμπά μου”. Οχι, δεν θελετε να μάθετε την αντίδραση του Τσιωλη.

Ναι, ήταν μαγικά. Επειδή αυτο που έζησα δεν χωράει εδώ μέσα. Ο Τσιώλης μου δώρισε την άμεση επαφή με τους άλλους δυο πρωταγωνιστές, τον σερ Ζουγανέλη και τον σερ Μπουλά. Οι συζητήσεις τα βράδια, Χριστέ μου, πόσο τις αναπολώ αυτές τις κουβέντες, οι περιποιήσεις, το νοιάξιμο σε μια πελαγωμενη, δίτεκνη μαμά που δεν είχε κλείσει καν τα 30 ενώ στην κυριολεξία γύρω τους επικρατουσαν συνθήκες πολέμου, θα μου μείνουν αξέχαστες .

Ο Τσιώλης επέμενε να εμφανιστώ κι εγώ. Το πέρασμά μου. Τα γυρίσματα έγιναν στη Καβάλα που όμως στην ταινία παρουσιάζεται ως Θάσος. Η ταινία προβλήθηκε μια και μοναδικη φορα με αυτο το τελος, μπορεί και έτσι να κυκλοφόρησε αλλά γρήγορα ο σκηνοθέτης επέλεξε το αλλο, στο οποίο εμφανίζομαι έχοντας στο καρότσι το μωρό-ο μεγαλος γιος ειναι το αγοράκι που χοροπηδαει κατα την έναρξη – για τους δημοσιογραφους των Αθηνων.

Δεν την είδα ποτέ. Θα την δω αύριο στη Θεσσαλονίκη , στον κινηματογράφο Βακούρα Μεγαλώσαμε, κύριε Σταύρε. Το μονο που με παρηγορεί: το οτι η αδιανόητα μεγαλη ταινία σου κοιτάζει τον χρόνο κοροϊδευτικά.

*Η Γεωργία Τριανταφυλλίδου είναι ποιήτρια και σύζυγος του Αργύρη Μπακιρτζή.

**Ο Κινηματογράφος Βακούρα συνεχίζει τις βραδιές Φιλμ. Την Τρίτη 14 Μαρτίου δύο προβολές 19:00 και 21:00 “Ας Περιμένουν οι Γυναίκες” 35mm.

Για πρώτη φορά στην ιστορία του θρυλικού “Ας περιμένουν οι Γυναίκες”, προβολή σε κόπια φιλμ του εναλλακτικού τέλους της ταινίας, με την παρουσία του Γιάννη Ζουγανέλη και Αργύρη Μπακιρτζή.

Ο Πάνος (Ζουγανέλης) και ο Μιχάλης (Μπακιρτζής), μπατζανάκηδες μικροβιοτέχνες από τη Θεσσαλονίκη, ξεκινούν ένα ταξίδι για τη Θάσο, όπου βρίσκονται ήδη οι οικογένειές τους. Μια τυχαία συνάντηση με μία κοπέλα (που ενσαρκώνει η Αγγελική Ηλιάδη) στη λίμνη Βόλβη θα προκαλέσει την ψυχολογική κατάρρευση του Πάνου, ο οποίος την ερωτεύεται, καταρρέει ψυχολογικά και επιχειρεί να αυτοκτονήσει. Ο Μιχάλης καλεί τον Αντώνη (Μπουλάς), τον τρίτο μπατζανάκη και πολιτευτή του ΠΑΣΟΚ, για βοήθεια. Όμως η παρουσία του Αντώνη δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα και οι γυναίκες τους ακόμα τους περιμένουν στη Θάσο. Οι προβολές είναι sold out.