Η Έλενα Ξυδιά μας ταξιδεύει με το πιάνο της σε όλη την Ελλάδα

«Η μουσική είναι σε υψηλότερο επίπεδο από οτιδήποτε άλλο σ’ αυτόν τον κόσμο». -Jean Sibelius-

Η μουσική για πολλούς είναι ένα μικρόβιο. Αν το «κολλήσεις», δε θα φύγει ποτέ. Συντροφεύει στιγμές λύπης και χαράς, συναισθήματα αρνητικά και θετικά, μέρη πιθανά και απίθανα. Κάπου εκεί συναντούμε και την Έλενα Ξυδιά, μια μουσικό με μοναδικό ταλέντο και μια μεγάλη αγάπη: το πιάνο της.

Πρόσφατα, τη γνωρίσαμε καλύτερα μέσα από ένα νέο project, με το οποίο μας ταξίδεψε σε πανέμορφα μέρη της χώρας μας, μέσω της μουσικής και των υπέροχων βίντεο που δημιούργησε με τον φίλο της, Πασχάλη Μάντη.

«Από μικρή αγαπούσα τη μουσική. Έχω την τύχη να έχω μια μαμά που με έστρεψε στις τέχνες από πολύ μικρή, κι έτσι ασχολήθηκα με το κλασικό μπαλέτο και το κλασικό πιάνο από τεσσάρων χρονών. Το όνειρό μου πάντα ήταν να μπορέσω μια μέρα να καταξιωθώ επαγγελματικά σε αυτό που αγαπώ περισσότερο. Το πιάνο», εξηγεί η ίδια στην Parallaxi.

Σπούδασε, στο τμήμα οικονομικής και περιφερειακής ανάπτυξης του Πάντειου Πανεπιστημίου, συγχρόνως με τις σπουδές κλασικού πιάνου στο εθνικό ωδείο Περιστερίου. Αν και δοκίμασε την τύχη της στον οικονομικό τομέα, συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν αυτό που θα της πρόσφερε ικανοποίηση στη ζωή της. «Έτσι παραιτήθηκα από όλα και αποφάσισα να στραφώ σε ό,τι με κάνει ευτυχισμένη και δημιουργική. Αποφάσισα να παίζω πιάνο. Σήμερα εργάζομαι στο ωραιότερο μπαλκόνι της Αθήνας, σε αυτό του μουσείου της Ακρόπολης. Παίζοντας τις αγαπημένες μου μελωδίες κάτω από το βράχο, νιώθω γεμάτη, τυχερή, ελεύθερη».

Πως ξεκίνησε το project για την ανάδειξη της χώρας μέσω της μουσικής

Το πρώτο lockdown λόγω κορονοϊού πέρσι τον Μάρτιο και η αδράνεια που προκάλεσε, δημιούργησε στους ίδιους μια ανάγκη για δημιουργία, που όπως λέει χαρακτηριστικά η ίδια αυτό ήταν κάτι που δεν έχασαν ποτέ, ακόμα κι όταν το μουσείο της Ακρόπολης έκλεισε.

«Αναζητώντας την ιδέα να βρούμε έναν διαφορετικό τρόπο παρουσίασης της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας, καταλήξαμε στην πιο δύσκολη. Να μεταφέρουμε το πιάνο μας στα σημαντικότερα και πιο εντυπωσιακά πολιτιστικά και φυσικά μνημεία της χώρας, και με αυτό τον τρόπο να τα παρουσιάζουμε σε όλο τον πλανήτη, με κάθε τρόπο, όσο δύσκολο και αν είναι αυτό».

Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο. «Με άπειρες δυσκολίες (μεταφορά πιάνου, άδειες, καιρικές συνθήκες), δημιουργήσαμε το πρώτο μας βίντεο «Μετέωρα», το οποίο και μας ζητήθηκε από το πανεπιστήμιο της Βαλένθια, και θα είναι το πρώτο βίντεο από την Ελλάδα που θα μπει στο μεγαλύτερο ευρωπαϊκό ψηφιακό χάρτη πολιτιστικής κληρονομιάς που υλοποιείται αυτό το διάστημα. Μετά από αυτό, διαπιστώσαμε ότι η μεταφορά ενός πιάνου σε σημεία φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας μας, με στόχο την προώθηση του πολιτισμού, είναι μια μεγάλη πρόκληση, με τεράστιο ενδιαφέρον. Έτσι ξεκίνησε το project».

Πρώτος προορισμός και πιο δύσκολος ήταν τα Μετέωρα. Ακολούθησαν η λίμνη Πλαστήρα, το δέλτα του Πηνειού, οι καταρράκτες Παλεοκαρυάς και η Σκιάθος. «Θα ακολουθήσουν πολλοί προορισμοί καθώς οι επιλογές είναι αμέτρητες! Επιθυμία μας είναι πλέον να επισκεφτούμε τα πιο σημαντικά πολιτιστικά μνημεία της Ελλάδας, και να τα παρουσιάσουμε με το δικό μας τρόπο σε όλο τον πλανήτη».

Σύμφωνα με την ίδια, όλα τα μέρη που επισκεφτήκανε τους γέμισαν με δέος, ευγνωμοσύνη και απίστευτη ενέργεια. «Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσουμε κάποιο. Ως μουσικός, το να συνδέομαι τόσο πολύ με τη φύση, να μπορώ να δημιουργώ μουσική σε τόσο μαγικά περιβάλλοντα, είναι κάτι παραπάνω από υπέροχο. Κι αυτός είναι ο λόγος που παρά τις δυσκολίες των γυρισμάτων και των παραγωγών αυτών, η ικανοποίηση που νιώθουμε είναι τόσο μεγάλη, που δουλεύουμε ατέλειωτες ώρες και μέρες χωρίς να νιώθουμε ιδιαίτερη κούραση».

Η δυσκολία του project, η επιλογή των τραγουδιών και η Θεσσαλονίκη

Ρωτώντας τη ποιο μέρος θα ήθελε να επισκεφτεί πιο πολύ, αποκαλύπτει ότι «και εγώ και ο Πασχάλης, αναζητώντας τους επόμενους προορισμούς, ρίχνουμε στο τραπέζι τις πιο τρελές ιδέες. Θα θέλαμε λοιπόν να δημιουργήσουμε μια ταινία με το πιάνο μας στην κορυφή του Λευκού Πύργου στην υπέροχη Θεσσαλονίκη! Είμαστε σίγουροι ότι θα είναι κάτι μοναδικό».

Το project είναι ιδιαίτερα δύσκολο, όπως εξηγεί. «Η πιο προφανής δυσκολία είναι φυσικά η μεταφορά του πιάνου. Ένα πιάνο ζυγίζει πάνω από 250 κιλά και χρειάζεται ειδικός τρόπος μεταφοράς, καθώς υπάρχουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για να μεταφερθεί. Επίσης μεταφέρεται στα πιο απίθανα και δυσπρόσιτα μέρη, που πολλές φορές χρειάζεται γερανός. Είναι μια δύσκολη και κοστοβόρα διαδικασία».

Μια άλλη δυσκολία είναι οι καιρικές συνθήκες. Τα γυρίσματα των Μετεώρων, μάλιστα, αναβλήθηκαν δυο φορές λόγω δυσμενών καιρικών φαινομένων.« Άλλες φορές βέβαια οι συνθήκες αυτές είναι απαραίτητες για εμάς, ψάχνουμε για παράδειγμα χιόνι ή ομίχλη, ώστε να ταιριάζει η εικόνα μας με την αισθητική που θέλουμε να δώσουμε».

Φυσικά ισχύουν και για τους ίδιους οι δεδομένες δυσκολίες οποιασδήποτε κανονικής παραγωγής. Το project δημιουργήθηκε και υλοποιείται από δύο άτομα, ωστόσο υπάρχει μεγάλη υποστήριξη από τοπικούς φορείς και εθελοντές.

«Μιλώντας για το τελευταίο μας βίντεο, το βίντεο της Σκιάθου, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα το δήμαρχο, κο Τζούμα, το skiathoslife.gr και φυσικά την ανεπανάληπτη Σήλια Κριθαριώτη, για την υποστήριξή της και την υπέροχο φόρεμα που μας παρείχε για τις ανάγκες των γυρισμάτων».

Πως γίνεται όμως η επιλογή των τραγουδιών για το κάθε μέρος; «Συνήθως η τοποθεσία προηγείται της μουσικής. Γνωρίζουμε δηλαδή το πού θα πάμε και πάνω σε αυτές τις εικόνες, ψάχνουμε να βρούμε την κατάλληλη μουσική. Η μουσική προτείνεται από εμένα και μπορεί να είναι Έλληνα ή ξένου συνθέτη, κλασική ή σύγχρονη. Την τελική απόφαση την παίρνουμε φυσικά μαζί με τον Πασχάλη, όπως και κάθε άλλη απόφαση που αφορά το project. Λιγότερο συχνά συμβαίνει το αντίθετο. Υπάρχουν κομμάτια τα οποία θέλω πολύ να παίξω, κι έτσι ψάχνουμε κάποιο concept για να ταιριάζει με τα κομμάτια μας αυτά».

Η επιστροφή στην κανονικότητα και ο ρόλος της μουσικής

Το ιδιαίτερο αυτό εγχείρημα προέκυψε σε μια εποχή πολύ δύσκολη για όλους μας. Ο ρόλος της μουσικής για τους περισσότερους ήταν πολύ σημαντικός, ώστε να ανταπεξέλθουν σε αυτή, αλλά εξίσου σημαντικός θα είναι και για να επιστρέψουν στην «κανονικότητα». Για την Έλενα Ξυδιά η μουσική στο σύνολό της έχει θεραπευτικές ιδιότητες. «Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας και επηρεάζει τα συναισθήματά μας. Η επιρροή της είναι εμφανής σε πνευματικό και κοινωνικό επίπεδο».

«Συνηθίζω να λέω ότι ένας μουσικός δε μένει ποτέ μόνος. Στην πραγματικότητα βέβαια δε χρειάζεται να είσαι μουσικός για να απολαύσεις τις θεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής. Δε θα μπορούσαμε λοιπόν να μιλάμε για «κανονικότητα» με την έλλειψή της, ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λειτουργούσαν κανονικά», καταλήγει η ίδια.

* Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της Έλενας Ξυδιά.

Δείτε επίσης

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ο Branford Marsalis μιλά στην parallaxi πριν ανέβει στο λόφο της Sani