Black Sabbath: Οι πατέρες της heavy metal αποχαιρετούν το κοινό στη σκηνή που ξεκίνησαν όλα

Ozzy Osbourne και Black Sabbath ενθουσίασαν δεκάδες χιλιάδες οπαδούς τους στη συναισθηματικά φορτισμένη τελευταία τους συναυλία που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στο Μπέρμιγχαμ έπειτα από μια ημέρα γεμάτη νοσταλγία.

Έξι δεκαετίες μετά το ντεμπούτο της η heavy metal μπάντα, επέστρεψε με τη συναυλία που τιτλοφορήθηκε «Back to the Beggining» καθώς πραγματοποιήθηκε στο γήπεδο της Άστον Βίλα. Με τα έσοδα να πηγαίνουν σε φιλανθρωπίες, αυτή ήταν η τελευταία εμφάνιση του Ozzy, πέντε χρόνια αφότου ο 76χρονος αποκάλυψε ότι πάσχει από Parkinson, λόγω του οποίου δυσκολεύεται να περπατήσει.

Ένας από τους πιο ζωηρούς frontmen της ιστορίας πάνω στη σκηνή, ο Osbourne πραγματοποίησε την τελευταία του εμφάνιση καθισμένος σε έναν μαύρο θρόνο, ενώ συχνά φαινόταν να βουρκώνει καθώς το πλήθος τον αποθέωνε.

«Δεν έχετε ιδέα πώς νιώθω. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου» είπε ο Osbourne. Στην ίδια σκηνή νωρίτερα είχαν παίξει οι Metallica, οι Slayer, οι Tool και οι Guns N’ Roses, τιμώντας τους Black Sabbath. «Χωρίς τους Sabbath δεν θα υπήρχαν Metallica. Σας ευχαριστώ που μας δώσατε σκοπό στη ζωή» ανέφερε ο frontman των Metallica James Hetfield.

Ο Tom Morello, των Rage Against the Machine, μιλώντας στο Metal Hammer ανέφερε πως σκοπός της συναυλίας ήταν να δημιουργήσουμε «τη σπουδαιότερη ημέρα στην ιστορία της heavy metal σαν αποχαιρετισμό σε μια μπάντα που τα ξεκίνησε όλα». Η σύνθεση των Black Sabbath στην τελευταία τους συναυλία με τον Osbourne, ήταν ο μπασίστας «Geezer» Butler, ο κιθαρίστας Tony Iommi και ο ντράμερ Bill Ward.

Θρύλος που περνά από γενιά σε γενιά

Η απήχηση του «Πρίγκιπα του Σκότους» εκτείνεται σε διαφορετικές γενιές, όπως δείχνει και η προσέλευση στην έκθεση Ozzy Osbourne: Working Class Hero, που φιλοξενείται στο Μουσείο και Πινακοθήκη του Μπέρμιγχαμ.

«Ξεκίνησαν τη χρονιά που γεννήθηκε η μητέρα μου, το ’68», λέει ο 21χρονος Byron Howard-Maarij. «Είμαι μεγάλος θαυμαστής της metal, οπότε το γεγονός ότι οι δημιουργοί επιστρέφουν εκεί που ξεκίνησαν όλα, είναι πραγματικά συναρπαστικό».

Ο 25χρονος Riley Beresford από το Νότιγχαμ κληρονόμησε το single Paranoid του 1970 από τη γιαγιά του: «Πήρε το Paranoid σε επτά ίντσες και το πέρασε στους δικούς μου, στη μαμά, και τώρα μου το έχει δώσει. Περνάει σε όλη την οικογένεια». «Έκαναν heavy metal, έτσι δεν είναι; Προφανώς η μουσική είναι υπέροχη, αλλά το ότι είναι άγριος, απλώς προσθέτει ακόμα περισσότερο. Δεν υπάρχει κανένας άλλος σαν αυτόν, πραγματικά, έτσι δεν είναι;», συμπληρώνει.

Σύμβολο αλήθειας και αυθεντικότητας

«Νομίζω ότι ο λόγος που ο κόσμος αγαπά τον Ozzy Osbourne είναι ότι είναι ακόμα πολύ γνήσιος», λέει ο Toby Watley, διευθυντής συλλογών στα Μουσεία του Μπέρμιγχαμ.

«Βλέπει τον εαυτό του ως ένα παλικάρι της εργατικής τάξης από το Άστον. Δεν έχει αλλάξει πραγματικά. Αυτό που βλέπεις είναι αυτό που παίρνεις. Δεν περνάει από το πρίσμα του Χόλυγουντ και δεν ωραιοποιείται με κανέναν τρόπο. Οι άνθρωποι το αγαπούν πραγματικά και το σέβονται. Και είναι κάτι για το οποίο το Μπέρμιγχαμ μπορεί να είναι πραγματικά περήφανο».

Η έκθεση περιλαμβάνει αντικείμενα από τον ίδιο και τη Σάρον, όπως χρυσούς δίσκους, βραβεία Grammy και τα δύο του βραβεία Rock ’n’ Roll Hall of Fame – ένα ως μέλος των Sabbath και ένα ως σόλο καλλιτέχνης.

Φωτογραφίες και αρχειακό βίντεο τον δείχνουν στη σκηνή, αναδεικνύοντας αυτή την αγρίως θεατρική του πλευρά.

«Ποτέ δεν ξέρεις ακριβώς τι θα συμβεί στη συνέχεια, και νομίζω ότι αρέσει στον κόσμο αυτό», προσθέτει ο Γουάτλεϊ. «Δεν είναι κάποιος που προσπαθεί να τηρήσει τους κανόνες. Θα το κάνει με τον δικό του τρόπο, με το δικό του στυλ. Νομίζω ότι αυτό είναι ένα μεγάλο μέρος της γοητείας του».

Η σκοτεινή πλευρά του θρύλου

Πολλά από τα κατορθώματα του Ozzy έχουν γίνει θρύλοι – και όχι πάντα για τους σωστούς λόγους. Η πιο διαβόητη στιγμή του ήταν το δάγκωμα στο κεφάλι μιας ζωντανής νυχτερίδας το 1982 στην Αϊόβα, υποθέτοντας -όπως ισχυρίζεται- ότι ήταν ψεύτικη.

Λίγο νωρίτερα είχε δαγκώσει τα κεφάλια δύο περιστεριών μπροστά σε στελέχη δισκογραφικής εταιρείας. Σε άλλες περιπτώσεις συνελήφθη γιατί ούρησε στο Άλαμο φορώντας φόρεμα της Σάρον, εκδιώχθηκε από το Νταχάου γιατί ήταν μεθυσμένος και διατάρασσε την τάξη, τράβηξε όπλο στον ντράμερ των Sabbath, ξύπνησε από λιποθυμία και σκότωσε όλες τις κότες του κοτετσιού του με σπαθί, όπλο και βενζίνη – φορώντας μόνο ρόμπα και γαλότσες.

Το 1989 ξύπνησε στη φυλακή, κατηγορούμενος για απόπειρα στραγγαλισμού της Σάρον. Δεν θυμόταν τίποτα· εκείνη απέσυρε τις κατηγορίες.

Το 2003, ενώ υποτίθεται ότι είχε κόψει το ποτό, έπεσε από ένα ATV και έσπασε τον αυχένα του. Την ίδια χρονιά διαγνώστηκε με Πάρκινσον. Το 2019 o Ozzy Osbourne τραυματίστηκε σοβαρά στη σπονδυλική στήλη.

Το τέλος μιας εποχής

Το σώμα του έχει αντέξει περισσότερα απ’ όσα θα άντεχε οποιοσδήποτε. Αλλά η ηλικία και η φθορά δεν μπορούν πλέον να αγνοηθούν. Η Σάρον δήλωσε ότι αυτή ήταν σίγουρα η τελευταία του εμφάνιση.

Οι θαυμαστές του Ozzy Osbourne τον αποχαιρέτησαν. Ίσως, αυτή τη φορά, και ο ίδιος να το αποδεχτεί – παρότι πάντα δυσκολευόταν να μείνει μακριά από τα φώτα.

«Ξέρετε πότε θα αποσυρθώ;» είπε σε ντοκιμαντέρ του 2020. «Όταν θα τους ακούσω να βάζουν καπάκι στο κουτί μου. Και μετά θα κάνω ένα encore».

Πηγή: naftemporiki.gr