Έφυγε από τη ζωή ο θρύλος της κάντρι Κρις Κριστόφερσον
Ο ερμηνευτής με τραχιά φωνή, που όλη του τη ζωή είχε πάθος με τον άγγλο ποιητή Γουίλιαμ Μπλέικ
Ο Αμερικανός ηθοποιός και θρυλική μορφή της μουσικής κάντρι Κρις Κριστόφερσον, ο οποίος ενέπνευσε -μεταξύ άλλων- τον Μπομπ Ντίλαν κι εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη πλάι στην Μπάρμπρα Στρέιζαντ, πέθανε το Σάββατο (28/9) σε ηλικία 88 ετών.
Την είδηση του θανάτου του γνωστοποίησε η οικογένειά του χθες, Κυριακή.
«Ο Κρις Κριστόφερσον πέθανε ειρηνικά το Σάββατο στο σπίτι του» στη Χαβάη, ανέφεραν οι συγγενείς του μέσω Facebook. «Όταν βλέπετε ουράνιο τόξο, να ξέρετε πως είναι εκείνος, που χαμογελά σε όλους».
Ο θρύλος
Υποψήφιος για Χρυσή Σφαίρα το 1976, για τον ρόλο του πλάι στην Μπάρμπρα Στρέιζαντ στο φιλμ «Ένα αστέρι γεννιέται», ο Κρις Κριστόφερσον είχε διακριθεί επίσης στην ταινία «Ο Πατ Γκάρετ και ο Μπίλι δε Κιντ» σε σκηνοθεσία του Σαμ Πέκινπα το 1973.
Ο δημιουργός κλασικών τραγουδιών της κάντρι, όπως τα Sunday Mornin’ Comin’ Down (1969) ή Me and Bobby McGee (1970), το οποίο θα ερμήνευε η Τζάνις Τζόπλιν, υπήρξε τραγουδοποιός, συνθέτης κι ερμηνευτής πρώτης γραμμής του είδους αυτού, πλάι σε φιγούρες όπως ο Τζόνι Κας, ο Γουέιλον Τζένινγκς και ο Γουίλι Νέλσον — με τους οποίους δημιούργησε το συγκρότημα The Highwaymen.
Βραβευμένος επανειλημμένα με Γκράμι, εντάχθηκε στο Songwriters Hall of Fame το 1985 και στο Country Music Hall of Fame το 2004.
Γεννημένος την 22η Ιουνίου 1936 στην Μπράουνσβιλ του Τέξας, ο Κρις Κριστόφερσον αρχικά έκανε καριέρα στον στρατό, όπως ο πατέρας του, προτού πάει να εγκατασταθεί στη Νάσβιλ, τη Μέκκα της κάντρι, και γράψει το Sunday Mornin’ Comin’ Down για τον Τζόνι Κας.
«Υπήρχε η Νάσβιλ πριν από τον Κρις και η Νάσβιλ μετά τον Κρις. Διότι τα άλλαξε όλα», συνόψισε ο Μπομπ Ντίλαν, σύμφωνα με τον ιστότοπο του Κρις Κριστόφερσον.
Ο ερμηνευτής με τραχιά φωνή, που όλη του τη ζωή είχε πάθος με τον άγγλο ποιητή Γουίλιαμ Μπλέικ, συνέχισε να εμφανίζεται συχνά ώσπου πήρε τη σύνταξή του από την καλλιτεχνική σκηνή στα 84 του χρόνια, το 2021.
Ο Κρις Κριστόφερσον (γεννημένος στις 22 Ιουνίου 1936) τραγουδιστής και τραγουδοποιός της κάντρι, και ηθοποιός. Εγγονός Σουηδών μεταναστών, γεννήθηκε στο Τέξας, και είναι γιος του στρατηγού Lars Henry Kristofferson και της Mary Ann Ashbrook, ενώ στη συνέχεια μετακόμισαν οικογενειακώς σε διάφορα μέρη λόγω των στρατιωτικών υπηρεσιών του πατέρα του και τελικώς κατέληξαν να εγκατασταθούν στην Καλιφόρνια.
Μεταξύ των γνωστότερων τραγουδιών του, είναι τα τραγούδια «Me and Bobby McGee», «For the Good Times», «Sunday Mornin’ Comin’ Down» και «Help Me Make It Through the Night», τα οποία ήταν επιτυχίες για άλλους καλλιτέχνες. Ο Kristofferson συνέθεσε τα δικά του τραγούδια και συνεργάστηκε με τραγουδοποιούς του Nashville όπως ο Shel Silverstein.[16]
Ο Κρις Κριστόφερσον, μαζί με τους Γουίλι Νέλσον και Γουάιλον Τζένινγκς, σε φωτογραφία στις 19 Μαρτίου 1972. Το 1985, ο Kristofferson ενώθηκε με τους συναδέλφους του κάντρι καλλιτέχνες Γουάιλον Τζένινγκς (Waylon Jennings), Γουίλι Νέλσον (Willie Nelson) και Τζόνι Κας (Johnny Cash), σχηματίζοντας το supergroup της κάντρι μουσικής The Highwaymen. Ο σχηματισμός αυτός αποτέλεσε μια βασική δημιουργική δύναμη στο κίνημα της παράνομης κάντρι μουσικής που απέφυγε τη μουσική μηχανή του Νάσβιλ υπέρ της ανεξάρτητης σύνθεσης και παραγωγής τραγουδιών.
Το 2004, ο Kristofferson εισήχθη στο Country Music Hall of Fame. Κατά τη διάρκεια της 50χρονης καριέρας του, πούλησε επτά εκατομμύρια άλμπουμ μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει κερδίσει τρία Βραβεία Γκράμι και έχει λάβει το τιμητικό βραβείο Lifetime Achievement Honorary Award.
Από το 1971, ξεκινώντας με την ταινία The Last Movie, ξεκίνησε καριέρα και ως ηθοποιός του κινηματογράφου και έχει παίξει σε δεκάδες ταινίες. Κυρίως είναι γνωστός για τους ρόλους του στις ταινίες Η μεγάλη μονομαχία (Pat Garrett & Billy the Kid) (1973), Μια παράξενη ιστορία (Blume in Love) (1973), Η Αλίκη δε μένει πια εδώ (Alice Doesn’t Live Here Anymore) (1974), A Star Is Born (1976) (που για τον ρόλο του, κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για τον Καλύτερο Άνδρα Ηθοποιό σε Μιούζικαλ ή Κωμωδία), Convoy (1978), Η Πύλη της Δύσεως (Heaven’s Gate) (1980), Ταχυδρομική άμαξα (Stagecoach) τηλεταινία γουέστερν (1986), Lone Star (1996), Ο Πλανήτης των Πιθήκων (2001) και η τριλογία ταινιών Blade: Σκοτεινή Δύναμη (1998), Blade II (2002) και Blade: Trinity (2004). Η τελευταία του εμφάνιση ήταν στην ταινία Blaze (2018), όταν ο ίδιος ήταν πλέον 82 ετών, και μετά αποσύρθηκε οριστικά από το προσκήνιο, λόγω ηλικίας, αν και οι περισσότερες από τις τελευταίες ταινίες του είδαν ελάχιστη κινηματογραφική προβολή ακόμα και στις ΗΠΑ.
