Εικόνες: Όσα έζησα στο Φεστιβάλ Ελάτειας που δεν απογοήτευσε ούτε και φέτος

Λέξεις / Εικόνες: Παναγιώτης Κουτσολιάκος

Το απόγευμα της τελευταίας Πέμπτης του Ιούλη με βρήκε κατάκοπο στο κατάστημα που δουλεύω. Περίμενα με ανυπομονησία να φύγουμε με τη φίλη μου από την Αθήνα.

Ξεκινήσαμε με φρικτή ζέστη, καταλήξαμε με βροχές και καταιγίδες στην Ελάτεια.

Την Πέμπτη δεν ήταν εφικτό να πραγματοποιηθούν οι συναυλίες, ωστόσο ο κόσμος, στον κατασκηνωτικό χώρο, μαζεύτηκε σε παρέες, έπαιξε τη μουσική του και διασκέδασε ως το πρωί στις μυρωδιές του βουνού.

Ο ουρανός καθάρισε το βράδυ και έδωσε το έναυσμα για να καταλάβουμε πόσο ωραία θα περνάγαμε τις επόμενες μέρες!

Το πρωινό της Παρασκευής ξεκούραστοι, ανάμεσα στα πεύκα που πρόσφεραν τη σκιά τους μέχρι το μεσημέρι.

Πριν ξεκινήσει το συναυλιακό πρόγραμμα, περιηγηθήκαμε στα στενά της Ελάτειας.

Εντυπωσιαστήκαμε από τους καλοφτιαγμένους μπαξέδες, τα μικρά διακριτικά γκράφιτι και τη φιλοξενία του κόσμου.

Τα μεγάλα πλατάνια στην κεντρική πλατεία δρόσισαν τη στάση μας για καφέ.

Το φεστιβάλ πραγματοποιείται στο χώρο “Αλωνάκι”. Κατασκηνώσαμε στην άψογα διαμορφωμένη θέση ‘’Πλατάνια’’ και στη θέση ‘’Άγιος Λουκάς’’.

Παντού πολλά δέντρα και σκιά επέτρεπαν την ξεκούραση για αρκετές ώρες χωρίς ήλιο. Οι εθελοντές πρόθυμοι να βοηθήσουν τους επισκέπτες.

Οι εγκαταστάσεις καθαρίζονταν συχνά, διατηρώντας όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες υγιεινής.

Κατά τη διάρκεια της ημέρας, συνέβαιναν υπαίθριες δράσεις εντός του χώρου του φεστιβάλ, ή κοντινές εκδρομές που αναδείκνυαν τον φυσικό πλούτο και την ιστορία της περιοχής.

Στα συναυλιακά, το πρόγραμμα της Παρασκευής ικανοποίησε μουσικά όλο τον κόσμο. Σπύρος Γραμμένος, Σκιαδαρέσες, Πυξ Λαξ και Ματούλα Ζαμάνη έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό.

Θα ξεχώριζα την εμφάνιση της Ματούλας, η οποία ως τελευταία καλλιτέχνιδα που εμφανίστηκε στην σκηνή, μας καθήλωσε για 3 ώρες, καλύπτοντας σχεδόν ολόκληρη τη δισκογραφία της, παίζοντας με το κοινό και τους συνεργάτες της.

Λατρεμένες μουσικές.

Τα 5 λεπτά που κατέβηκε από τη σκηνή, ακούστηκαν παραδοσιακά κομμάτια και ξεσήκωσαν τον κόσμο.

Στο πρόγραμμα του Σαββάτου σειρά είχαν η Ιωάννα Καβρουλάκη, οι Χατζηφραγκέτα, ο Σωκράτης Μάλαμας με την Ιουλία Καραπατάκη και οι Γκιντίκι.

Ακούστηκαν αγαπημένα κομμάτια, κανείς δεν σταμάτησε να τραγουδάει και να χορεύει.

Η μέρα χαρακτηρίστηκε ιστορική από τους διοργανωτές, καθώς έσπασε κάθε ρεκόρ προσέλευσης.

Η δυναμική των Γκιντίκι, δεν επέτρεψε στο κοινό να φύγει μέχρι τις 2 το βράδυ.

Μετά τη συναυλία ο κόσμος ήταν τόσο κουρασμένος και όλοι έπεσαν νωρίς για ύπνο, αυτό λέει πολλά για το ξεφάντωμα του Σαββάτου.

Εκεί που όλοι νομίζαμε ότι το φεστιβάλ δεν μπορεί να γίνει καλύτερο, το μεσημεριανό γλέντι με τους Ότρα Ρότα και Ρουμπαγιάτ στην εκκλησία της Αγίας Τριάδος την Κυριακή, μας αιφνιδίασε όλους.

Οι παραδοσιακοί ήχοι και οι μελωδικές φωνές έστησαν ένα ξέφρενο γλέντι στο προαύλιο της εκκλησίας, με τη θέα στην οροσειρά του Παρνασσού να απογειώνει την εμπειρία.

Τρελό κέφι.

Ο κόσμος, χορτάτος, δεν έφευγε για να πάει στις απογευματινές συναυλίες.

Στην κεντρική σκηνή, οι Κοινοί Θνητοί κάλυψαν το κενό των φίλων της ραπ από την πρώτη μέρα. Ο Δημήτρης Μυστακίδης, μεστός, από τους καλύτερους κιθαρίστες στη χώρα, ταξίδεψε από την Αμερική στην Παλαιστίνη και πίσω στον Πειραιά.

Ο Μίλτος Πασχαλίδης, με την ξεχωριστή μπάντα του, ξεσήκωσαν τον κόσμο, από το πρώτο ως το τελευταίο τραγούδι.

Η τελευταία πινελιά αφέθηκε από το Χρήστο Μπότση, που αποχαιρέτησε με ένα πολύ όμορφο πρόγραμμα.

Δεν είμαι και ο καλύτερος αφηγητής γεγονότων, αλλά μπορώ να πω ότι στις μέρες που πέρασαν, ένιωσα πάλι άνθρωπος.

Ο κόσμος, ευδιάθετος και φιλικός, από την πρώτη μέρα που αντιμετωπίσαμε δυσκολίες λόγω βροχής, ως την τελευταία που είμασταν κουρασμένοι.

Η διοργάνωση έδωσε το παράδειγμα, με τις παράλληλες δράσεις για συλλογή χρημάτων σε ιδρύματα και συλλόγους. Υπήρχαν πολιτικά μηνύματα για τις αδικίες που συμβαίνουν γύρω μας, γίναμε μια φωνή και υποσχεθήκαμε ότι θα παλέψουμε για αυτά, ο καθένας όπως μπορεί.

Ο γυρισμός στην Αθήνα ήταν τόσο δύσκολο όσο να αποχαιρετήσω το φεστιβάλ και τους ανθρώπους του.

Ραντεβού στα επόμενα!