Ποιοι είναι οι Before Sunday;
Ίσως το νέο αγαπημένο σου συγκρότημα!
*Συνέντευξη στην Άννα Ποδάρα
Σάββατο απόγευμα, στα Λαδάδικα. Σε μια γωνιά του μαγαζιού, περιμένοντας να κάνουν sound check, o David και η Sara Surkamp αφηγούνται ιστορίες για τους Beatles, τους Aphrodite’s Child και τους Led Zeppelin. Ο Νίκος Μπάσης και η Στέλλα Παντελούδη (aka Before Sunday) έχουν μόλις κατέβει από τη σκηνή και ρουφάνε κάθε τους λέξη.
Αυτή είναι μια εμπειρία που δεν τη βιώνεις κάθε μέρα. Και σίγουρα, όταν ξεκινάς να ασχολείσαι με τη μουσική, σε παιδικές χορωδίες και ωδεία της Θεσσαλονίκης, δεν φαντάζεσαι ότι μια μέρα θα πιάνεις ψιλοκουβέντα για τον Rory Gallagher μαζί με τους Pavlov’s Dog, που περιοδεύουν με απίστευτη όρεξη σε όλη την Ευρώπη στα 70 τους χρόνια. Οι νεαροί μουσικοί επιλέχθηκαν από τις παλιές καραβάνες του ροκ ως το μοναδικό support συγκρότημα στην περιοδεία τους σε Λονδίνο, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, με αποτέλεσμα όλοι να αναρωτιούνται: «Ποιοι είναι αυτοί οι Before Sunday ;»
Ο Νίκος Μπάσης και η Στέλλα Παντελούδη έφυγαν από τη Θεσσαλονίκη, για να κυνηγήσουν το όνειρο τους την αγάπη τους για την αγγλόφωνη pop/rock μουσική.
Δούλεψαν ατέλειωτες εργατοώρες στο στούντιο, εμφανίστηκαν ζωντανά σε ιστορικές σκηνές όπως η Ο2 Islington, έφτιαξαν τραγούδια που ανέβηκαν στις ψηλές θέσεις των UK Charts αρκετών indie ραδιοφωνικών σταθμών. Kαι είναι μόνο στην αρχή. Πάντα με έδρα το Λονδίνο, έχουν κάνει ελάχιστες εμφανίσεις στην Ελλάδα ενώ σε δυο μήνες θα κυκλοφορήσουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά. Ο Νίκος εργάζεται ως software developer και η Στέλλα είναι δασκάλα σε δημοτικό σχολείο.
Εκτός από τις ώρες που εργάζονται, όλη η υπόλοιπη μέρα τους είναι αφιερωμένη στη μουσική. «Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την μουσική σε ηλικία οχτώ ετών μέσα από παιδικές χορωδίες», εξηγεί η Στέλλα Παντελούδη. «Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν παραδοσιακά δημοτικά τραγούδια από Μακεδονία και Θράκη, έπειτα Νίκος Ξυλούρης, Γιώργος Νταλάρας, λίγο αργότερα Iron Maiden, Led Zeppelin, Deep Purple και τέλος Anastacia, Aretha Franklin, James Brown, Whitney Houston, Toni Braxton.».
Ο Νίκος Μπάσης προέρχεται από μουσική οικογένεια. Στα 13 του έπιασε για πρώτη φορά στα χέρια του την ακουστική κιθάρα και γρήγορα ερωτεύτηκε την ηλεκτρική. «Ακούω μουσική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου», λέει. «Έχω κάνει τις σπουδές σε ωδείο της Θεσσαλονίκης και έχω ασχοληθεί με το τραγούδι αλλά και με τον τομέα της παραγωγής και της μίξης. Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν κυρίως ελληνόφωνο rock αλλά και μπάντες που άκουγε ο πατέρας μου, όπως Pink Floyd και Uriah Heep. Πολύ σύντομα μπήκε στην λίστα η metal μουσική και ακολούθησαν blues, funk και jazz.»
Οι δυο τους γνωρίστηκαν ένα βράδυ Σαββάτου μέσω ενός κοινού γνωστού και έδεσαν αμέσως. Είχαν κοινά μουσικά ερεθίσματα, επιρροές και βιώματα και γρήγορα έγιναν πολύ καλοί φίλοι. «Έψαχνα λοιπόν κάποια «τρελή» να με ακολουθήσει και η Στέλλα ήταν ακριβώς αυτό! Σχεδιάσαμε ένα βασικό πλάνο και κάπως έτσι ξεκινήσαμε», εξηγεί ο Νίκος. “Υπάρχουν όμως κι άλλοι μουσικοί, οι οποίοι είναι μαζί μας από την πρώτη μέρα όπως ο Κώστας Γονίδης. Χωρίς αυτούς τα πράγματα θα ήταν πιο δύσκολα.» Oι Before Sunday έκαναν το πρώτο τους live το 2013, στo Wonderwall της Θεσσαλονίκης.
Ήταν ένα οικογενειακό, ακουστικό live με μια μεγάλη παρέα φίλων και γνωστών. Εκείνο το βράδυ έπαιξαν μόνο διασκευές καθώς δεν είχαν ακόμα original τραγούδια. Ήταν όμως το live με το οποίο ξεκίνησαν επίσημα την πορεία τους. Ο Νίκος ήθελε να συνθέτει original μουσική με καθαρά επαγγελματικά standards. Τριγυρνούσε καιρό στο μυαλό του η φυγή στο εξωτερικό: «Για εμένα η Αγγλία ήταν προφανής επιλογή σαν προορισμός για επαγγελματική αποκατάσταση αλλά και για μουσική εξέλιξη. Ιδιαίτερα το Λονδίνο καθορίζει σε μεγάλο βαθμό σήμερα το τι ακούγεται παγκοσμίως στην μουσική καθώς είναι το κέντρο συνάντησης καλλιτεχνών με τρομερές ικανότητες από κάθε γωνιά της γης. Οπότε ήταν κατά κάποιο τρόπο ‘μονόδρομος’, καθώς η Αμερική πέφτει λίγο μακριά!»
Μετά από λίγα χρόνια ακολούθησε και η Στέλλα. Το Λονδίνο ήταν για αυτούς ένα τεράστιο σχολείο παραδέχονται και οι δυο: «Εδώ θα συναντήσεις το χειρότερο που μπορείς να φανταστείς, μέχρι το πιο τρελό σου όνειρο. Τα πάντα εδώ είναι πιο ακριβά αλλά και πιο ‘επαγγελματικά’, οπότε κάθε καλλιτέχνης πρέπει αυτομάτως να ‘ανέβει επίπεδο’ και να αλλάξει νοοτροπία. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και οι τρελοί ρυθμοί του Λονδίνου δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για τσαπατσουλιές.»
Στην αρχή διασκεύαζαν αγαπημένα μας pop κομμάτια, τα οποία σχεδόν πάντα συνοδεύονταν από video clip. Οι διασκευές τους γρήγορα ξεχώρισαν. Διακρίθηκαν ως ‘Best Music Performance – Gold’, ‘Best Vocal Performance – Silver’, ‘Best Music Video Cover από το βρετανικό music network site Beat100. Κάποιες από αυτές μπορείτε να τις δείτε και να τις ακούσετε στο κανάλι των Before Sunday στο Youtube (All About That Bass: Meghan Trainor, Mirrors: Justin Timberlake, Bang Bang – Jessie J κ.α.). Στη συνέχεια έλαβαν μέρος σε άλλους δυο διαγωνισμούς όπου έφτασαν μέχρι τον τελικό, το οποίο τους άνοιξε πάρα πολλές νέες πόρτες και σοβαρές συνεργασίες στο Λονδίνο.
Τα singles “No Destination” και “Obsessions”, ήταν το εισιτήριο για να αποκτήσουν μια θέση στη μουσική σκηνή του Λονδίνου. Ακούστηκαν σε πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς σε Ελλάδα, Αγγλία, Αμερική αλλά και Αυστραλία. Το single “Obsessions” κέρδισε Special Mention in Pop Category στο UK Songwriting Contest Competition ενώ το single “No Destination” μπήκε στο Top 50 στη Rock Category του ίδιου διαγωνισμού. Τα video clip των δυο αυτών singles εντυπωσιάζουν με τη φρεσκάδα και την αισθητική τους. «Οι οπτικοποιήσεις των τραγουδιών μας κάνουν πολύ περήφανους. Το οφείλουν στον σκηνοθέτη και σεναριογράφο Tony Huber καθώς και στην ομάδα επαγγελματιών που έχουμε μαζί μας».
Μετά από σκληρή δουλειά, πολλές ώρες studio, πολλά ταξίδια και δύσκολες αποφάσεις, έφτασαν στο πρώτο milestone κάθε μπάντας. Ετοίμασαν τον πρώτο τους δίσκο που θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο του 2020. Ο δίσκος ονομάζεται “Anticipation”, θα περιέχει δέκα κομμάτια συμπεριλαμβανομένων των “No Destination” and “Obsessions”. Τον επόμενο μήνα θα κυκλοφορήσουν δυο νέα singles – video clips από το επερχόμενο album και ήδη προγραμματίζονται οι συναυλίες για προώθηση της νέας δουλειάς.
Το να γράφει κάποιος τη δική του μουσική και να την παίζει σε μεγάλες σκηνές του Λονδίνου είναι ένα όνειρο πολλών παιδιών που ασχολούνται με τη μουσική. «Είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζομαι;», ρωτάω τον Νίκο. «Απαιτείται πολλή δουλειά, αφοσίωση, πειθαρχία, οικονομικό πλάνο, προσεκτικά επιλεγμένοι συνεργάτες, μουσική παραγωγή κοντά στα επίπεδα γνωστών καλλιτεχνών (ανεξαρτήτου είδους), ε… και λίγο ταλέντο (γέλια!). Οι στιγμές που θα θέλεις να τα παρατήσεις και να επιστρέψεις στις μέρες που έπαιζες κιθάρα ή τραγουδούσες στο δωμάτιο σου θα είναι πολλές. Πάντα όμως θα βρίσκεις έναν λόγο να συνεχίσεις. Αν δεν βρίσκεις λόγο, η μουσική είναι το λάθος industry για σένα.»
Είναι όμως μόνο θέμα θέλησης ή και θέμα δυνατοτήτων; Η Θεσσαλονίκη χωράει νέα συγκροτήματα, συγκροτήματα πρωτοεμφανιζόμενα με αγγλόφωνο στίχο;
Και οι δυο τους συμφωνούν ότι η Θεσσαλονίκη έχει πολύ σημαντική παράδοση στην μουσική της χώρας, ανεξαρτήτου είδους, χρειάζεται όμως περισσότερη στήριξη από τους επιχειρηματίες:
«Υπάρχουν αξιόλογες μπάντες με αγγλόφωνο στίχο στην πόλη αλλά δεν είναι γνωστές. Η Θεσσαλονίκη χρειάζεται live σκηνές που να προωθούν την original μουσική και συγκροτήματα τα οποία να μην φοβούνται να βγάλουν την μουσική τους προς τα έξω με αυτοπεποίθηση. Αν σταματήσει η μόδα των διασκευών, τότε είμαι σίγουρος πως θα ακούσουμε αξιόλογες μουσικές από μπάντες της πόλης που δεν θα περιορίζονται μόνο στο metal είδος.»
Τελειώνω τη συζήτηση με κάτι που συνηθίζω να λέω συχνά τον τελευταίο καιρό. «Η Θεσσαλονίκη έχει ταβάνι», τους λέω, «γι’ αυτό τόσοι και τόσοι φεύγουν». Οι Pavlov’s Dog έχουν ανέβει στο καμαρίνι τους για να ετοιμαστούν. Το Eightball έχει ήδη γεμίσει. «Εμείς ορίζουμε το ταβάνι της πόλης», μου λέει ο Νίκος πριν ανέβει στη σκηνή. «Και με λίγη προσπάθεια μπορούμε να το αφαιρέσουμε τελείως!».
