Ποιος είναι ο 29χρονος που παίζει βιολί έξω από το BOX του Φεστιβάλ;
Όλοι μιλάνε για τον νεαρό που παίζει κινηματογραφικές μουσικές αυτές τις μέρες στην Αριστοτέλους. Τι λέει ο ίδιος για την απόφαση του να παίζει στον δρόμο;
Τις τελευταίες μέρες πολλοί επισκέπτες του 63ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου τον είδαν να παίζει μουσική μπροστά από το Box των εισιτηρίων στην Αριστοτέλους αλλά και στις σκάλες του Ολύμπιον.
Ο 29χρονος Μηνάς Νικολαΐδης αγαπάει τη μουσική αλλά και το να παίζει στο δρόμο και, μάλιστα, λέει στην Parallaxi ότι είναι κάτι που δεν θέλει να αφήσει γιατί του δίνει άλλη σχέση με τον κόσμο αλλά και με τις… κοπέλες!
«Έχω κάνει ωδείο μέχρι δευτέρα λυκείου, έχω πάρει το ειδικό αρμονίας, αλλά οι σπουδές που έχω κάνει στο πανεπιστήμιο ήταν στα οικονομικά. Ένα επάγγελμα το οποίο δεν το έχω εξασκήσει ιδιαίτερα, αλλά σκέφτομαι ότι ίσως στην πορεία μπορέσω να τα συνδυάσω αυτά τα δύο. Ήδη βέβαια αυτό που κάνω στο δρόμο έχει μία επιχειρηματικότητα.» αναφέρει ο Μηνάς λίγο πριν βγει και πάλι σε έναν από τους αγαπημένους του δρόμους για να παίξει τις μουσικές του και να γνωρίσει ανθρώπους.
«Η επαφή με τον κόσμο, με τον περαστικό στο δρόμο, είναι ιδιαίτερη. Σε ένα μαγαζί υπάρχει μία απόσταση, ενώ στο δρόμο είναι πολύ πιο άμεσα όλα. Περνάει ο κόσμος, αφήνει τα χρήματα του, πολλοί μάλιστα κοιτάνε μέσα να δουν τι μεροκάματο έβγαλα εκείνη τη μέρα και έχει πλάκα όλο αυτό. Άλλοι σταματάνε να βγάλουν κάποιο βίντεο, μία φωτογραφία, να πουν έναν καλό λόγο και αυτά είναι που σε κρατάνε στο δρόμο γιατί αλλιώς αν δεν βλέπεις ότι υπάρχει ανταπόκριση, αναγκαστικά σκέφτεσαι να κάνεις άλλα πράγματα. Να πας δηλαδή να κάνεις κάτι πιο συμβατικό, το οποίο όμως εγώ δεν θέλω να το κάνω πια. Το έχω κάνει είναι η αλήθεια, αλλά προσπαθώ όσο μπορώ παραπάνω να ασχολούμαι με τη μουσική. Εγώ το καταλαβαίνω ότι το αγαπάω όλο αυτό, όταν κάνω άλλα πράγματα. Όταν πήγα για παράδειγμα, να δουλέψω ένα τρίμηνο στη Γερμανία σερβιτόρος, πήγαινα στην αποθήκη και τραγουδούσα. Δεν μπορούσα να μην κάνω τίποτα μουσικό. Τώρα το καλοκαίρι δούλευα σε ένα ξενοδοχείο στη Χαλκιδική, νυχτερινή βάρδια ρεσεψιονίστ, ε όταν πήγαινε 3:00 έκλεινα τις πόρτες και έβαζα μουσική και τραγουδούσα. Ήταν μία ώρα που δεν ενοχλούσε κανέναν. Έχω δηλαδή μία καλή τρέλα με τη μουσική. Είναι σαν την αναπνοή μου. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτήν.»
Οι κινηματογραφικές μουσικές του Μηνά
Για την επιλογή του να παίξει τις μέρες του Φεστιβάλ στην Αριστοτέλους κάνοντας, ακόμα πιο κινηματογραφικό το σκηνικό, ο Μηνάς αναφέρει πως «Δεν είναι η πρώτη φορά που παίζω εκεί. Υπάρχει αυτές τις μέρες μία επικοινωνία με τον κόσμο εκεί, εγώ βέβαια είμαι αφοσιωμένος στο βιολί μου όταν παίζω. Πολλές φορές κοιτάω τον κόσμο, αλλά συνήθως κοιτάω το βιολί. Τα σχόλια στο Box ήταν θετικά, αλλά αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα δεν θα μπορούσα να παίζω. Θα έπρεπε να κάνω κάτι άλλο.»
Για την σχέση του με τον δρόμο και τη μουσική στη Θεσσαλονίκη, ο νεαρός μουσικός λέει χαρακτηριστικά πως το επίπεδο της πόλης είναι υψηλό, ενώ αποκαλύπτει πως ακόμα και κοπέλες, τις γνωρίζει με αυτόν τον τρόπο!
«Υπάρχουν άνθρωποι που παίζουνε στον δρόμο βιολί και μάλιστα είναι και πάρα πολύ καλοί μουσικοί. Γενικά το επίπεδο μουσικής στον δρόμο στη Θεσσαλονίκη είναι αρκετά υψηλό θα έλεγα, και αυτό το καταλαβαίνει ένας μουσικός καλύτερα. Έχω παίξει και σε διάφορους γάμους και σε μία έκθεση φωτογραφίας. Γενικά δεν παίζω μόνο στο δρόμο και τραγουδάω. Ο δρόμος όμως είναι ανεπανάληπτος, είναι στάση ζωής για μένα. Ακόμα και τις κοπέλες που γνωρίζω, να σου πω την αλήθεια, εγώ τις γνωρίζω στο δρόμο. Επίσης έχω γνωρίσει και πολύ κόσμο έτσι, όπου μπορεί να περάσω ας πούμε από άλλους μουσικούς και να τους ζητήσω να παίξουμε κάτι μαζί. Είναι μία ευκαιρία επικοινωνίας, θέλει λίγο θάρρος ίσως, αλλά πλέον εμένα μου βγαίνει πάρα πολύ φυσικά, αυτό δουλεύεται με τον καιρό και αποκτάς μία διαφορετική άνεση. θέλει όμως λίγο το χρόνο του. Θυμάμαι ότι την πρώτη μέρα που είχα βγει να παίξω μόνος μου βιολί, ζοριζόμουν, σκεφτόμουν τι θα πει ο κόσμος, δεν ήμουν πολύ σίγουρος.»
Τέλος, ο Μηνάς αναφέρει πως θα συνεχίσει να παίζει στον δρόμο συστηματικά, ακόμα και τον χειμώνα
«Γενικά μουσική παίζω πάρα πολλά χρόνια και έξω. Παίζω δηλαδή τουλάχιστον μία εξαετία, έχοντας κάνει και άλλες δουλειές παράλληλα αλλά πάντα επιστρέφω σε αυτό. Επειδή όμως ο πατέρας μου ήταν ελεύθερος επαγγελματίας και εγώ από μικρός είχα τέτοια βιώματα με επιχειρήσεις και έσοδα έξοδα, δεν είμαι ο κλασικός μουσικός, έχω μία επιχειρηματική σκοπιά στα πράγματα. Και θέλω η μουσική μου να είναι όσο γίνεται καλύτερη, αλλά παράλληλα θέλω και να ζήσω από αυτό το πράγμα. Οπότε πρέπει να βρω τρόπους και να βγάζω τα χρήματά μου από αυτό, αλλά να αρέσει και στον κόσμο πολύ γιατί δεν χαρίζεται τίποτα εκεί πέρα έξω, ο δρόμος είναι σκληρός, Αν δεν είσαι καλός ή αν φαίνεται ότι το κάνεις μόνο για να βγάλεις χρήματα, δεν θα υπάρξει ανταπόκριση. Τώρα που τελείωσα από το ξενοδοχείο στη Χαλκιδική και επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη, θέλω να το κάνω ως κύρια μου ενασχόληση, θα είναι δηλαδή αυτό που κάνω αποκλειστικά. Θα βγαίνω δηλαδή και στο δρόμο και μπορεί και σε κάποια μαγαζιά. Δεν ξέρω για πόσο καιρό θα πάει, αλλά θέλω να κάνω αυτό αποκλειστικά.»
