Πόλυ Ζουκ, πόσο άλλαξαν τα Φρούτα του Δάσους;

Πάνε κάτι παραπάνω από δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ «Για τη στιγμή και μόνο», με τις «Αλκυονίδες μέρες» τους να παίζουν παντού και τα Φρούτα του Δάσους να γίνονται μία από τις αγαπημένες μπάντες της Θεσσαλονίκης. Κάπου εκείνη τη χρονιά, τους συναντώ κι εγώ σε ένα από τα live τους και μιλάω μαζί τους για πρώτη φορά. Θυμάμαι  τη μελωδικότητα και την ατμόσφαιρα που γεννούσαν τα τραγούδια τους.

Θυμάμαι την ενέργεια νέων ανθρώπων που δε μπορούσαν να κρύψουν τη χαρά τους για αυτό που δημιούργησαν. Θυμάμαι το κοινό να τραγουδάει τις «Αλκυονίδες» και το «Μεθυσμένο Αεροπλάνο». Λίγα χρόνια μετά, θυμάμαι τα «Τριαντάφυλλα στη Λάσπη», το δεύτερο, εξαιρετικό, άλμπουμ τους. Τα «Αερόστατα» και τις «Τρεις συλλαβές» που αγαπήσαμε αμέσως.

Πάνε κάτι παραπάνω από δέκα χρόνια που τα Φρούτα του Δάσους δημιουργούν μουσική και επικοινωνούν με ένα κοινό που τους δείχνει, όταν χρειάζεται, πως είναι κοντά τους. Όπως εκείνη την εποχή που ανακοίνωσαν τη διάλυση τους. Χιλιάδες τα σχόλια του κόσμου που ζητούσαν να μη το κάνουν. Και έναν χρόνο μετά, που επέστρεψαν και το κοινό τους πάλι έγραφε σχόλια ενθουσιασμού. Η επιστροφή εκείνη, τους βρήκε κάπως διαφορετικούς, αλλά το ίδιο μελωδικούς και πιστούς σε μία αισθητική που από την αρχή, άλλωστε, έδειχνε την ποιότητα τους.

Πριν από λίγες μέρες, ανακοίνωσαν το καινούριο τους τραγούδι «Με κόντρα τον καιρό». Ένα ποπ τραγούδι με έντονα ηλεκτρονικά στοιχεία που δείχνει να πηγαίνει τη μπάντα, ένα βήμα πιο πέρα. Ίσως σε έναν πιο σημερινό ήχο, προσαρμοσμένο σε πιο σύγχρονα μονοπάτια ή ίσως, ένα ακόμα τραγούδι που δείχνει τελικά, πόσο ευέλικτη μπορεί να είναι μία (πολύ) καλή μπάντα.

Βρήκα τον Πόλυ Ζουκ, τον άνθρωπο πίσω από τα Φρούτα του Δάσους, και μιλήσαμε για τη δισκογραφία, τη Θεσσαλονίκη, το κοινό και τη μπάντα που συνεχίζει… «Με κόντρα τον καιρό».

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τραγουδιού σας. Τι ακριβώς είναι το «Με κόντρα τον καιρό»;

Είχα την ανάγκη να γράψω ένα τραγούδι να αναφέρεται στην πάλη του έξω με το μέσα μας. Πάντα οι εποχές ήταν ζόρικες, απλά τώρα νιώθω πως είναι και αρρωστημένες. Η κατάθλιψή έχει πάρει το πάνω χέρι , το μυαλό του ανθρώπου φτάνει σε ακρότητες. Πέραν της καθημερινότητας που είναι ένας αγώνας δρόμου επιβίωσης, παρατηρώ μια καμουφλαρισμένη μοναξιά και φόβο. Σίγουρα και η πανδημία έχει συμβάλει σε όλο αυτό, άλλα δεν πρέπει να αφήσουμε το θεριό να μας κατασπαράξει. Μια αδυναμία δεν είναι δισεπίλυτη. Ας δουλέψουμε το εγώ μας πρώτα από όλα. Με την πλάτη στο τοίχο, με κόντρα τον καιρό, ας επεξεργαστούμε και να συνειδητοποιήσουμε τα άσχημα στοιχεία στη συμπεριφορά μας. Να μας αγαπήσουμε και να πετάξουμε στα σκουπίδια οτιδήποτε τοξικό έχουμε. Έτσι θα αντιληφθούμε την ομορφιά και στους γύρω μας.

Με κόντρα τον καιρό επιμένετε και ως μπάντα να κάνετε αυτά που αγαπάτε, χωρίς συμβιβασμούς από όσο ξέρω και χωρίς συμβόλαια. Αυτό πιστεύεις πως λειτουργεί θετικά ή αρνητικά στη πορεία σας;

Το ότι κάνουμε ανεξάρτητες παράγωγες μόνοι μας , αυτό έγινε από ανάγκη γιατί δεν είχαμε καμία σοβαρή και ουσιαστική πρόταση. Είμαστε ανοιχτοί σε οτιδήποτε αρκεί να ταιριάζει με την αισθητική μας. Δεν είναι άσχημο να λες όχι, σε κάτι που νιώθεις ότι δεν σε εκφράζει η δεν ταιριάζει στα μέτρα σου, αλλιώς γίνεσαι μαϊντανός και ψεύτικος. Έχω απορρίψει πράγματα που θα μπορούσαν να μας δώσουν μια γρήγορη αναγνωρισιμότητα γιατί δεν θα ήμασταν αυτοί που πραγματικά είμαστε.

Πόσο έχει αλλάξει η μπάντα από τις «Αλκυονίδες μέρες» μέχρι σήμερα;

Έχουν περάσει πολλά χρονιά από τότε. Μέσα σε αυτή την δεκαετία σαφώς ωριμάσαμε σαν προσωπικότητες άλλα και μουσικά θεωρώ υπήρξε εξέλιξη σε θέμα παραγωγής και στιχουργικής. Το συγκρότημα πέρασε πολλές φάσεις και ήρθε αντιμέτωπο με δύσκολες καταστάσεις. Είχαμε αρκετά κενά χρονικά διαστήματα. Αναγκάστηκα λόγω συνθηκών να διαλύσω την fullband για να κάνω το σχήμα πιο ευέλικτο και ακουστικό, έκανα εκπτώσεις αρκετές τότε. Παρόλα αυτά, με κόντρα τον καιρό όπως λέει και το νέο τραγούδι μας , επιζήσαμε και συνεχίζουμε να δημιουργούμε το δικό μας μουσικό ταξίδι .

Η Θεσσαλονίκη αποτελεί πηγή έμπνευσης;

Το μοναδικό τραγούδι που έχω γράψει για την Θεσσαλονίκη είναι στο πρώτο μας δίσκο, το ‘’Πάλι σε σένα γυρνάω’’, ένα αρκετά ποπ κομμάτι. Αναφέρω συγκεκριμένα ένα στιχάκι που λέω για την πόλη [ Προσπαθώ να σε δω με τα μάτια που σε κοίταζα μικρός, μα δεν βλέπω αυτό το φως που είχα γνωρίσει ]. Η εφηβεία μας στα 90s έζησε την πόλη διαφορετικά. Υπήρχαν στέκια που έπαιρναν πραγματικά ενέργεια και ζωή. Υπήρχε αυθορμητισμός και όχι δεύτερη σκέψη. Ίσως γιατί ήμουνα ένας ξένοιαστος πιτσιρίκας τότε και αντιλαμβανόμουν τον ρυθμό της πόλης με την γλύκα και την άγνοια της νιότης.

Ποια θα μπορούσε να είναι μία αγαπημένη σου βόλτα στη πόλη;

Αν και είμαι λάτρης της φύσης, βολτάρω αρκετά στην Θεσσαλονίκη με τα πόδια και καθημερινά βλέπω και μαθαίνω νέα πράγματα . Η τριάδα Ζεύξιδος – Παύλου Μελά – Ικτίνου έχει μια περίεργη ομορφιά. Συνήθως ξεκινάω από τα Άνω Λαδάδικα, διασχίζω όλη την Τσιμισκή, φτάνω Πλατεία Ναβαρίνου και κατηφορίζω παραλιακά να περπατήσω το λιμάνι μέχρι το Μέγαρο. Είναι μεγάλη ψυχοθεραπεία, όπως υπέροχα είναι και μια βόλτα στα κάστρα.

Γιατί δε σας βλέπουμε πιο συχνά σε ζωντανές εμφανίσεις, κάτι που κάνατε παλιότερα πιο συστηματικά;

Με την πανδημία, το όλο πράγμα μας πήγε πίσω γενικά. Από την άλλη, οι χώροι είναι ελάχιστοι στη Θεσσαλονίκη με αξιοπρεπή ηχητική ώστε να φιλοξενήσουν ένα συγκρότημα που παίζει αποκλειστικά δικό του υλικό. Επιλέγουν διασκεδαστές – σχήματα που παίζουν διασκευές. Κατανοώ αυτή την λογική. Η αλήθεια είναι πως μας αρέσει να παίζουμε σε φεστιβάλ. Η τελευταία εμφάνιση ήταν όταν βγήκα με μια κιθάρα και άνοιξα την συναυλία από τα Διάφανα Κρίνα, εδώ, στο Fix.  Θα κάνουμε μια επανεκκίνηση το συγκρότημα και πιστεύω μέσα στην άνοιξη να κάνουμε κάποιες επιλεγμένες εμφανίσεις.

Ξέρω πως έχετε δυνατή σχέση με το κοινό σας. Είναι κινητήριος δύναμη αυτή η αγάπη;

Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε κερδίσει τις καρδιές κάποιων ανθρώπων μέσα από την μουσική μας. Λαμβάνω κατά καιρούς μηνύματα από παιδιά που μου λένε πόσο έχουν ταυτιστεί με τραγούδια μας και νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για αυτό το μαγικό συναίσθημα. Φυσικά όπως συμβαίνει και στη ζωή κάποιοι χάθηκαν στη πορεία, άλλοι έμειναν πιστοί από την αρχή και άλλοι μας μαθαίνουν τώρα.  Σίγουρα όταν παίρνεις αγάπη πάνω σε αυτό που κάνεις , είναι μεγάλο καύσιμο για να συνεχίσεις. Να είμαστε γεροί με μεράκι και αντοχές να φτιάχνουμε τραγούδια.

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορείτε singles. Θα επιστρέφατε κάποια στιγμή με ένα καινούριο άλμπουμ;

Έχουμε 2 δίσκους, ένα ep από 4 τραγούδια ως Φρούτα του Δάσους acoustic και στη συνέχεια  5 digital singles. Δεν έχω διάθεση για ολοκληρωμένο δίσκο γιατί θα αδικηθεί το υλικό που θα περιέχει. Ο κόσμος πλέον δεν έχει χρόνο να ακούσει μια ολοκληρωμένη δουλειά με τόση πληροφορία που παίρνει καθημερινά. Επιστρέψαμε στα  digital singles και νιώθω άνετα με αυτό.

Δείτε επίσης: