Τι έπαθε η Μόνικα;
Γιατί έπρεπε η Μόνικα να κυκλοφορήσει κάτι τέτοιο;
Εμείς τη Μόνικα την αγαπάμε. Πολύ. Ακούγοντας όμως αυτό το νέο της τραγούδι προσπαθούμε να καταλάβουμε τι πνεύμα την κατέλαβε και έγραψε αυτό το πράγμα μεταξύ αδελφών Μπρόγιερ και σχολικού κακοφονίξ φεστιβάλ;
Το πρώτο ελληνόφωνο τραγούδι της, η Στάλα, είναι μάλλον μια απογοήτευση για όσους πιστεύουν στο αδιαμφισβήτητα μεγάλο ταλέντο αυτού του κοριτσιού.
Φέρνει στο νου την περσινή ταινία της Μέριλ Στριπ με την ατάλαντη τραγουδίστρια Florence Foster Jenkins.
Ποια ανάγκη την οδήγησε στο να κυκλοφορήσει κάτι τόσο παιδαριώδες σε στίχο και σύλληψη;
Θέλεις, μα δε ξέρεις αν το θέλεις Την καρδιά μου παιδεύεις σαν ξένο βαρύ φυλαχτό Μα, εκεί ψηλά στον ουρανό, τ’ αστέρια λάμπουνε για μας τα δυο Τον έρωτά μας τραγουδούν, το ’να με τ’ άλλο πως φεγγοβολούν Χίλιες φορές με κάθε σου πρώτη ματιά Φεύγεις, όλο φεύγεις, με πικραίνεις
Τα ναζάκια σου κάνεις και πας να μου φύγεις ξανά Μα, εγώ θα ψάξω να σε βρω, όλα τα λάθη σου τα συγχωρώ Για τα ματάκια που κοιτώ και τα χειλάκια που γλυκοφιλώ Σαν αεράκι-άκι, σαν θαλασσάκι καλοκαιρινό! Βράδυ, κάθε βράδυ, κι αύριο πάλι Εγώ θα τρέχω για σένα, θα διώχνω τον κάθε καημό
Στις γαλανές ακρογιαλιές, εκεί που ανθίζουν οι πορτοκαλιές Εκεί θα έρθω να σ’ το πω, όλο και πιο πολύ θα σ’ αγαπώ Χίλιες φορές με κάθε σου πρώτη ματιά Πω, πω, πω, πω Αχ, τι χαρά έχω απόψε! Στάλα-στάλα γεμίζει η καρδιά μου, χορεύει ο ντουνιάς Δώσε μαέστρο μια πενιά, μια γιορτινή, μια λεβεντοπενιά Για τα ματάκια που κοιτώ και τα χειλάκια που γλυκοφιλώ Σαν αεράκι-άκι, σαν θαλασσάκι καλοκαιρινό!
Ήμαρτον!
