Υπάρχει ένα μέρος στη Θεσσαλονίκη που ενώνονται φωνές και τραγουδούν τη Μεσόγειο αλλιώς

Ένα καλλιτεχνικό εγχείρημα που μετράει πλέον τέσσερα γεμάτα χρόνια δημιουργίας, είναι το Nefes Project στη Θεσσαλονίκη, όπου επιχειρεί από την εκκίνηση της δημιουργίας του μέχρι και σήμερα να μελετήσει τραγούδια – ιστορίες της παραδοσιακής μουσικής της Μεσογείου, με μια προσέγγιση περισσότερο παραστατική.

Το φωνητικό σύνολο Nefes Project συστάθηκε τον Οκτώβριο του 2019 ως μία επιθυμία και ένα όνειρο της Έλενας Μουδίρη Χασιώτου, επιχειρώντας να συνδυάσει τεχνικές πολυφωνίας με τον παραστατικό χαρακτήρα των τεχνών της μουσικής, του θεάτρου και του χορού, κάτι που τελικά κατάφερε στο πέρασμα του χρόνου, κερδίζοντας μάλιστα την αγάπη και την εκτίμηση του κοινού που όλο και μεγαλώνει για αυτούς. “Αυτό το project ξεκίνησε, γυρνώντας από Κωνσταντινούπολη εγώ, που ζούσα εκεί για πέντε χρόνια κι έχοντας δουλέψει στο θέατρο” αναφέρει στην Parallaxi η δημιουργός του project, εξηγώντας τους λόγους που επιθυμούσε να φτιάξει μία τέτοια ομάδα, λέγοντας πως: “Σκέφτηκα με ποιον τρόπο θα μπορούσα να μεταφέρω ό, τι έχω αποκομίσει ως εμπειρία από το κομμάτι της Ανατολικής Μεσογείου μουσικά, ζώντας εκεί. Είναι ένα φωνητικό σύνολο, ένα σύνολο φωνών, έχοντας όμως μέσα και το παραστατικό κομμάτι. Δηλαδή, αν σκεφτούμε ότι τα παραδοσιακά τραγούδια είναι όλα αφηγήσεις ιστοριών, δε θα μπορούσε να λείπει η αφηγηματικότητα και από τα σώματα και από την ενορχήστρωση μετά από ένα στάδιο. Αποφάσισα λοιπόν να στήσω ένα σύνολο το οποίο θα έχει αυτόν τον παραστατικό χαρακτήρα, με μία πιο σύγχρονη ματιά. Τα σώματα θα δρουν, θα κινούνται, δεν θα είναι με έναν ντοσιέ στο χέρι σαν χορωδία και σαν στήσιμο θα παραπέμπει πιο πολύ σε χορό αρχαίου δράματος”.

Μέχρι σήμερα, το Nefes Project έχει παρουσιάσει τη δουλειά του στο «Δωμάτιο της γειτονιάς» στη Θεσσαλονίκη, στο φεστιβάλ Cosmopolis της Καβάλας, στο Tentart Festival της Δράμας, στο 3ο Handmade & Recycled Theater Festival στην Αθήνα και στο Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας – Θράκης, ενώ όπως αποκαλύπτει η Έλενα Μουδίρη Χασιώτου στη συζήτηση μας, ηχογραφήθηκε ήδη το πρώτο άλμπουμ του φωνητικού συνόλου και αναμένεται να κυκλοφορήσει τη νέα χρονιά.

Όμως τι είναι ακριβώς το Nefes Project; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που πηγαίνουν και τελικά, αποχωρούν μόλις καταλάβουν τις απαιτήσεις του; Η Έλενα, εν μέσω μίας άκρως δημιουργικής περιόδου για την ομάδα που ονειρεύτηκε και έκανε πραγματικότητα, απαντά σε όλα και μας μεταφέρει στον δημιουργικό κόσμο των Nefes…

Όταν ξεκίνησες το project, είχες ένα πρώτο υλικό ανθρώπων;

Μόνο μία φίλη. Γιατί μόλις είχα γυρίσει και δεν είχα προλάβει να κάνω κύκλο γνωριμιών εδώ. Αυτή η φίλη λοιπόν τότε, συνέπεσε να μου πει να κάνω μία χορωδία κάπως αλλιώτική από αυτό που μέχρι τώρα ξέρουμε και έτσι της είπα πως ήδη ετοιμάζω κάτι.

Από τότε μέχρι τώρα, πόσο έχει αλλάξει το project;

Έχει εξελιχτεί πάρα πολύ. Φρόντισα να έχουμε πολύ ενεργή παρουσία και να το μαθαίνει κόσμος και εξαρχής φρόντισα το προμο του να είναι έτσι ώστε λίγο να ξέρει κάποιος πού έρχεται. Γιατί έχει σημασία με τι προσδοκίες έρχεται κάποιος να μπει σε μια ομάδα. Οπότε, Πέρυσι η ομάδα χωρίστηκε στα δύο. Έγινε μία πιο θεατρική ομάδα με πιο επαγγελματικό προσανατολισμό και μία πιο ερασιτεχνική που λειτουργεί ως εργαστήρι. Φέτος, εξακολουθούν να υπάρχουν δύο ομάδες, με 30 άτομα περίπου στο σύνολο.

Υπήρξαν ποτέ στιγμές που να είδες ότι παρεκκλίνεις από το αρχικό σου όνειρο;

Πολλές φορές υπήρξαν τέτοιες στιγμές που σκεφτόμουν πώς μπορώ να το κάνω πιο ελκυστικό. Γνωρίζω πως είναι κάτι ιδιαίτερο και πως πολλοί που έρχονται, μπορεί να φύγουν  όταν καταλάβουν ότι δεν τους ενδιαφέρει αυτό το κομμάτι. Όμως το όραμα και το όνειρο πάντα με κρατούσαν σταθερή στον δρόμο μου, με παραλλαγές βέβαια γιατί κι εγώ εξελίσσομαι. Φυσικά, ακολουθώ και την εξέλιξη της μουσικής σε σχέση με το παρόν. Δε θα έμενα σε ό, τι ίσχυε πριν  πέντε χρόνια. Είχε πολύ δυσκολία όλο αυτό αλλά και πολύ μεγάλη χαρά. Γιατί τελικά όποιος μένει στην ομάδα φτιάχνει έναν πολύ δυνατό πυρήνα που δεν βασίζεται μόνο στη μουσική και στο κομμάτι της παράστασης, αλλά και στη σχέση, την εμπιστοσύνη.

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν αυτοί που έρχονται πρώτη φορά στην ομάδα σας;

Οι δυσκολίες είναι οι εξής: Ότι θέλει εξ αρχής μία ήδη σχέση με το τραγούδι που δεν μπορεί να το κάνει καθαρά χόμπι. Δηλαδή δεν είναι μία χορωδία όπως τις ξέρουμε. Το ίδιο το ζέσταμα απαιτεί εγρήγορση ηθοποιού ή περφορμερ. Εξαρχής λοιπόν καταλαβαίνουμε πως έρχεται το σώμα για να δράσει και όχι απλώς να κάτσε σε μία καρέκλα και να πει κάποιες νότες με κάποιους άλλους. Η άλλη δυσκολία είναι ότι πρέπει να έχει και με το σώμα του ο περφορμερ και ίσως και με τον λόγο μία εμπειρία ή έστω να τον ενδιαφέρει να το εξελίξει. Το τρίτο, είναι ότι και φωνητικά είναι αρκετά απαιτητικό.

Γιατί Nefes;

Nefes θα πει ανάσα στα τούρκικα. Οπότε, για μένα το πώς συντονίζεται ένα φωνητικό σύνολο έχει οδηγό την ανάσα. Μπορεί να είναι κοινή η πνοή, ο ήχος, η πρώτη νότα, ο συντονισμός, ο ρυθμός. Οπότε, επέλεξα αυτή τη λέξη που μου αρέσει και πώς ακούγεται το nefes ηχητικά. Ακόμα μπορεί πιο εύκολα να ταξιδέψει και στο εξωτερικό επειδή γράφεται με λατινικούς χαρακτήρες.

Γνωρίζω πως κάθε χρόνο τραγουδάτε κάλαντα στον δρόμο

Ισχύει και εννοείται θα βγούμε και φέτος! Στις 23 του μήνα θα είμαστε στο στενό της Παπαμάρκου στις 12 το πρωί να πούμε κάλαντα και στις 24 θα κυκλοφορήσουμε μέσα στην πόλη για να πούμε κάλαντα σε διάφορα σημεία που θα ανακοινωθούν και στη σελίδα μας στα social media.

Τι σας λέει το κοινό για όσα κάνετε;

Για το κομμάτι το καθαρά συναυλιακό που πάλι μοιάζει με παράσταση, η αλήθεια είναι ότι τους συνεπαίρνει. Τους φαίνεται αρκετά διαφορετικό,  τους θυμίζει χωρικό, άλλους τους θυμίζει μιούζικαλ, άλλους μουσικό θέατρο, άλλοι λένε πως έρχονται έτσι πιο κοντά στο κομμάτι των αφηγήσεων παραδοσιακών κομματιών. Νιώθουν πως είναι πιο συμμετοχικό με κάποιον τρόπο όλο αυτό. Επειδή, όπως και να το κάνουμε, όταν φεύγει το ντοσιέ από μπροστά και κοιτάς, ανοίγει το βλέμμα, ανοίγει η απεύθυνση, κατευθείαν εμπλέκει το κοινό. Πέρυσι με τον «Άτακτο κόσμο» που ήταν η επαγγελματική παράσταση ήχου φωνών που κάναμε με αφορμή ένα κείμενο του Δανιήλ Χαρμς και τραγούδια των Βαλκανίων, ήταν αρκετά δύσκολο το εγχείρημα αλλά όσοι κατάφεραν να αφεθούν και να ταξιδέψουν μέσα σε αυτό, το κατάφεραν.  Μας είπαν ότι ταξίδευαν μέσα σε ηχοτοπία κι αυτός ήταν ο στόχος. Η πνοή, ο λόγος, ο συνεχόμενος ήχος που μπορούν να έχουν οι φωνές όταν συνηχούν σε συνδυασμό με την παράδοση της Μεσογείου και των Βαλκανίων, τελικά συγκινούν το κοινό, μέχρι ακόμα και σε ένα εύθυμο κομμάτι.

Πώς ενορχηστρώνονται τόσες φωνές μεταξύ τους ή με τον λόγο και τον ρυθμό;

Το σκέφτομαι σαν ένα ολόκληρο έργο κάθε τραγούδι. Σαν μια ταινία ή ένα θεατρικό κείμενο με πλοκή. Οπότε, ξεκινάω με το τι θέλει να πει ένα τραγούδι, μετά τι θέλω να πω εγώ μέσα από αυτό, επιλέγω αν θέλω να μπει κείμενο το οποίο θα ενισχύσει το νόημα.

Ποιοι οι νέοι στόχοι που έχεις βάλει για το project;

Θέλω φέτος να συναντηθούν αυτά τα 30 άτομα στη σκηνή. Νομίζω πως αυτή τη χρονιά πρέπει το Nefes να ακουστεί με όγκο ανθρώπινων φωνών πια ώστε πια οι ενορχηστρώσεις και οι ιστορίες να ακουστούν πιο ολοκληρωμένα. Κάθε μήνα θέλω κάπου να παρουσιαζόμαστε. Τέλος, να πω και τον δίσκο μας, που γράψαμε πριν έναν μήνα περίπου. Θα κυκλοφορήσει με τη νέα χρονιά και θέλω να παρουσιαστεί σε ένα μεγάλο θέατρο έτσι όπως λειτουργεί το Nefes.

Facebook page | Instagram profile