Έφη Δρόσου: Δεχόμαστε το ξένο σαν καλύτερο, δεν δίνουμε χώρο στους καλλιτέχνες της πόλης

Με ένα θεατρικό έργο που παίχτηκε για πρώτη φορά το 1962 στο Globe Theatre με τον Kenneth Williams και τη Maggie Smith και που μερικά χρόνια αργότερα έγινε ταινία σε σενάριο του ίδιου του συγγραφέα, Πήτερ Σάφερ, επιστρέφει η Έφη Δρόσου στα θεατρικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης, με την σκηνοθεσία και την μετάφραση του «Ντετέκτιβ», σε παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Ένα ανατρεπτικό αστυνομικό έργο με δόσεις κωμωδίας και έρωτα, που γράφτηκε την δεκαετία του ’60 με σαφείς αναφορές σε άλλες, παλιότερες εποχές αλλά με έντονη την διάθεση για σύγκριση με τη σημερινή εποχή και το συμπέρασμα πως λίγα έχουν αλλάξει τελικά από τότε.

Στο δελτίο τύπου της παράστασης, η Έφη Δρόσου γράφει: “Γιατί τον ντετέκτιβ-που κανονικά ο τίτλος του είναι δημόσιο μάτι; Το δημόσιο μάτι, οι νοοτροπίες, οι εμμονές, τα πρέπει ,ο κοινός νους. Από το ’60 τί άλλαξε; Τί ξεπεράσαμε; Ο πολιτισμός και οι γνώσεις, μας βοήθησαν στο να γίνουμε πιο ελεύθεροι; Ο Σάφερ έξυπνος, μας προσφέρει γρήγορα το πρώτο χαμόγελο που σύντομα γίνεται γέλιο. Όλοι έχουν μυστικά, όλοι φορούν προσωπεία, όλοι είναι ένοχοι και αθώοι μαζί. Ένα κείμενο γεμάτο ανατροπές με έντονο το κωμικό στοιχείο και βαθιές βουτιές στην εξομολογητική διάθεση των χαρακτήρων.”

Η γνωστή σκηνοθέτης και ηθοποιός που συνεργάζεται για χρόνια με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, μιλάει για την καινούρια της παράσταση που κάνει πρεμιέρα την Παρασκευή 11 Μαρτίου, στις 21.00 στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου.

Σε όσα κάνατε και συνεχίζετε μέχρι σήμερα, ως ηθοποιός, κινησιολόγος, σκηνοθέτης, μεταφράστρια, ποιο είναι αυτό που απολαμβάνετε ενδεχομένως λίγο παραπάνω;

Η αγάπη μου για το θέατρο και η ανάγκη επιβίωσης με έκαναν να ασχοληθώ με οτιδήποτε έχει σχέση με αυτό. Είναι η δουλειά μου. Ηθοποιός είμαι, αλλά απολαμβάνω την θεατρική πράξη από όλες τις θέσεις.

Η Θεσσαλονίκη είναι ο κύριος τόπος εργασίας σας. Τι είναι αυτό στις συνθήκες της πόλης που σας κράτησε εδώ;

Η Θεσσαλονίκη είναι ο τόπος που έκανα οικογένεια. Είναι αφιλόξενος όμως τόπος. Δύσβατος. Ομολογώ πως την αγαπώ αν και πολύ συχνά με πληγώνει.

Με ποια κριτήρια επιλέγετε ένα έργο ή δέχεστε έναν ρόλο;

Ανάλογα με την χρονική στιγμή και τι πιστεύω πως θα έκανε εμένα και τους γύρω μου να αναθαρρήσουμε

Ο καθένας μας πέρασε διαφορετικά την περίοδο της πανδημίας και της καραντίνας. Εσείς πώς βιώσατε αυτή την περίοδο ως άνθρωπος αλλά και ως καλλιτέχνης;

Η καραντίνα με έστρεψε σε μια επαναληπτική μελέτη κειμένων που είχα βρει στο παρελθόν ενδιαφέροντα. Έφερε την Οδύσσεια και την μετάφραση του Σάφερ. Έγραφα και ξανάγραφα και είχα την ανάγκη να στοχεύσω στην ελαφρότητα της αντιμετώπισης  των δύσκολων συνθηκών. Σαν άνθρωπος βίωσα μια περίεργη σιωπή, ένα κενό, σαν να ακούς το χιόνι να πέφτει.

Τι ακριβώς θα δούμε στον «Ντετέκτιβ»;

Εύχομαι να δείτε ένα ευχάριστο έργο που θα σας κάνει να αναρωτηθείτε για τις συμπεριφορές και τις παγιωμένες νοοτροπίες.

Συνεργάζεστε πολλά χρόνια με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Πώς πιστεύετε πως θα είναι η επόμενη μέρα του, όταν πια τελειώσει η μεγάλη ταλαιπωρία της πανδημίας;

Το ΚΘΒΕ είναι ένας καλλιτεχνικός τόπος με εχθρούς και φίλους. Εύχομαι αύριο, το όποιο αύριο, να έχει μόνο φίλους και καλές συνεργασίες.

Θα μπορούσε η Θεσσαλονίκη να πρωταγωνιστήσει στα καλλιτεχνικά δρώμενα;

Όχι! Δεν θα της το επιτρέψουν. Έχουμε μάθει να δεχόμαστε το ξένο σαν καλύτερο, οπότε δεν δίνουμε χώρο στους καλλιτέχνες της πόλης.

Τις τελευταίες μέρες έγινε λόγος για το αν πρέπει να παίρνουν θέση δημόσια οι καλλιτέχνες στα κοινωνικά ζητήματα. Ποια είναι η δική σας άποψη για αυτό;

Ο καλλιτέχνης από του φύση του είναι πολιτικό όν. Η αλήθεια είναι πως εγώ δέχτηκα μόνο πόλεμο στην έκφραση της πολιτικής μου θέσης. Επέβαλα λοιπόν στον εαυτό μου την σιωπή. Την παρατήρηση και την σιωπή. Έχω γνώμη και άποψη, αλλά πολύ εύκολα άνθρωποι σε καταδικάζουν και σου φορούν ταμπέλες και δεν μου αρέσει. Με θλίβει. Κρατώ λοιπόν απόσταση και επιλέγω να μιλώ μόνο για το δίκαιο

Ο «Ντετέκτιβ» θίγει τα πρέπει των ανθρώπων και πόσο μπορεί να άλλαξαν στο πέρασμα των χρόνων. Εσείς ποια δικά σας πρέπει καταφέρατε να νικήσετε στην πορεία σας;

Νομίζω την ανάγκη μου να ΠΡΕΠΕΙ να αρέσω, να είμαι δηλαδή αρεστή σε άλλους.

Τι θα θέλατε να πάρει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;

Θέλω να διασκεδάσει, να γελάσει, να σκεφτεί και το βράδυ να αγκαλιάσει τρυφερά τους ανθρώπους που αγαπά.

Συντελεστές: Μετάφραση / Σκηνοθεσία: Έφη Δρόσου, Σκηνογραφική Επιμέλεια: Δανάη Πανά, Κοστούμια: Χρήστος Μπρούφας, Μουσική: Στέλιος Ντάρας, Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος, VideoArt: Βαλλεντίνα Κόπτη, Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη.

Φωτογραφίες: Τάσος Θώμογλου

Διανομή: Τζούλιαν: Δημήτρης Διακοσάββας, Τσαρλς: Θοδωρής Πολυζώνης, Μπελίντα: Νατάσσα Δαλιάκα

Πληροφορίες: Βασιλικό Θέατρο (πλ. Λευκού Πύργου)

Πρεμιέρα: Παρασκευή 11 Μαρτίου, στις 21.00 | Διάρκεια παράστασης: 95 λεπτά, χωρίς διάλειμμα

Παραστάσεις: Τετάρτη, Κυριακή (19.00), Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο (21.00).

Δείτε επίσης: