Κωνσταντίνος Ασπιώτης – Αλεξάνδρα Αϊδίνη: Οι "Λευκές νύχτες" μας στη Θεσσαλονίκη

Ένα εγκώμιο στη φιλία, την αγάπη και την εγγύτητα, με φόντο τις ονειρικές «Λευκές Νύχτες» της Αγίας Πετρούπολης, στηριγμένο στην σπουδαία νουβέλα του Φίοντορ Ντοστογιέφσκι, ζωντανεύει για δύο μόνο παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη!

Στο πλαίσιο των 57^ων Δημητρίων, ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης και η Αλεξάνδρα Αϊδίνη γίνονται και πάλι ο Ονειροπόλος και η Νάστιενκα του μεγάλου ρώσου μυθιστοριογράφου και έρχονται στη σκηνή του Θεάτρου Φαργκάνη για να μιλήσουν για όλα εκείνα που νιώθουν, ζουν και ελπίζουν οι δύο νέοι.

Την πρώτη φορά που συναντήθηκαν με αυτό το έργο οι δύο σπουδαίοι ηθοποιοί της ίδιας, μάλιστα, γενιάς, ήταν το 2010 με άλλες συνθήκες και άλλους συντελεστές. Δώδεκα χρόνια μετά, μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο, επέστρεψαν στο εξαιρετικό κείμενο του Ντοστογιέφσκι, αυτή τη φορά με σκηνοθεσία και θεατρική διασκευή του ίδιου του Ασπιώτη (άλλωστε τα τελευταία χρόνια έχει εξελιχθεί σε ξεχωριστή και ιδιαίτερα δημιουργική θεατρική προσωπικότητα, με πρόσφατη τη συνεργασία του με το ΚΘΒΕ στο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Ο Μπαμπάς ο Πόλεμος» που ξεκίνησε αυτές τις μέρες στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη, με δική του σκηνοθεσία) και με τους δύο να μονοπωλούν και να «γεμίζουν» μία σκηνή με το ταλέντο και τον συναισθηματισμό που προσφέρει το κείμενο, αλλά έχουν και ως ερμηνευτές οι δύο τους.

Εξαιρετική η συνθήκη των Δημητρίων και η αφορμή για να έρθει στην Θεσσαλονίκη, μια δουλειά που ενώ έχει κάνει μία παύση τους προηγούμενους μήνες στην Αθήνα, ανασυντάσσεται και επιστρέφει για το κοινό της Θεσσαλονίκης αποκλειστικά, έχοντας μάλιστα και ως επιπλέον λόγο να πάμε, την ζωντανή παρουσία του Στάμου Σέμση επί σκήνης, να παίζει τη μουσική που έγραψε για την παράσταση – Κάτι που στην Αθήνα δεν είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν.

«Μια illustration έκδοση της παράστασης μας θα δείτε στη Θεσσαλονίκη» αναφέρει στην Parallaxi ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης για τις «Λευκές Νύχτες» που έρχονται την Δευτέρα 10 και την Τρίτη 11 Οκτωβρίου.

«Πρόκειται για ένα καταπληκτικό έργο του Ντοστογιέφσκι που με απασχολεί χρόνια τώρα και είμαστε με την Αλεξάνδρα Αϊδίνη επί σκηνής. Είναι μία πολύ ωραία συγκυρία που ξαναβρισκόμαστε. Μία δική μας πρόταση, ένα πολύ δικό μας πράγμα και για τους δύο.» αναφέρει ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης, συνεχίζοντας να μιλάει για την παράσταση τους.

«Το έργο, είναι σε δική μου διασκευή για το θέατρο και σκηνοθεσία. Θίγει όλα τα γνωστά υπαρξιακά θέματα του ανθρώπου, έχει όμως και τρομερό χιούμορ, ξέρετε, αυτό το ωραίο χιούμορ του συγγραφέα. Είναι ένα κείμενο που έχει γίνει ταινία, έχει γίνει χοροθέατρο, έχει γίνει πολλά πράγματα επειδή πρόκειται για μία φοβερή νουβέλα. Πρόκειται για μία περιπλάνηση ενός ανθρώπου, του ονειροπόλου, όπως τον ονομάζει ο Ντοστογιέφσκι, όπου περιπλανάται μόνος του στην Αγία Πετρούπολη τα βράδια και συναντάει μία κοπέλα που δείχνει δυστυχισμένη. Την πλησιάζει και αναπτύσσεται μεταξύ τους μία φιλία με διάφορα συναισθήματα που αντικρούονται. Ανοίγουν ο ένας στον άλλον την καρδιά του και έρχονται κοντά, λέγοντας ο καθένας την ιστορία του και μέσα σε τέσσερις διαδοχικές νύχτες – που έτσι πάει και το έργο, μετρώντας νύχτες – βλέπουμε την ιστορία της ζωής του καθενός. Η μοναδική γραφή του Ντοστογιέφσκι έχει μεγάλο ενδιαφέρον στο πώς συμβαίνει τελικά όλο αυτό, από άποψη πλοκής και λόγου.»

Για το έργο μίλησε στην Parallaxi και η Αλεξάνδρα Αϊδίνη, γνωστή και αγαπημένη από θεατρικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές δουλειές της.

«Είναι βασισμένο στη γνωστή, σπουδαία νουβέλα, που προσπαθούμε να αποδώσουμε, να ζωντανέψουμε εμείς αναδομώντας αυτή την ατμόσφαιρα της Αγίας Πετρούπολης, της εποχής της ευαισθησίας αυτών των δύο πολύ ιδιαίτερων χαρακτήρων που ουσιαστικά συναντιούνται τυχαία αλλά κατά τη γνώμη μου και μοιραία, με έναν τρόπο σαν να αναζητούσαν ο ένας τον άλλον για διαφορετικούς λόγους. Ο ένας φαίνεται να έχει να δώσει κάτι στον άλλον. Κυρίως μέσα από την επαφή, από το μοίρασμα, από την επικοινωνία. Είναι δύο άνθρωποι που, φαίνεται, για διαφορετικούς λόγους είναι πολύ μοναχικοί. Η Νάστιενκα είναι έγκλειστη, ζει μόνη της με τη γιαγιά της και το σκάει τη νύχτα για να συναντήσει τον έρωτα της κρυφά. Ο Ονειροπόλος – που δε μαθαίνουμε ποτέ το όνομα του – είναι ένας ιδιότυπος νέος που ζει ουσιαστικά μόνο μέσα στη φαντασία του και στο μυαλό του. Ξαφνικά βρίσκουν ο ένας στον άλλον έναν αποδέκτη, έναν ακροατή, ένα αποκούμπι, έναν άνθρωπο για να μιλήσουν. Παίζει ρόλο σίγουρα και ότι δεν γνωρίζει ο ένας τον άλλον από πριν, κάνει αυτό πιο εύκολη τη διάθεση τους να ανοιχτούν. Αυτό είναι ένα πολύ σπουδαίο εύρημα που συναντάμε κι εμείς πολλές φορές στη ζωή μας, όταν δεν μπορούμε να ανοιχτούμε σε ανθρώπους πολύ κοντινούς μας, ενώ σε έναν άγνωστο βλέπουμε ένα πολύ πιο ανοιχτό πεδίο. Μεταξύ τους εμφανίζεται μία μεγάλη εμπιστοσύνη, κάτι σαν συγγένεια. Ο ίδιος ο Ονειροπόλος λέει σε κάποια στιγμή στην Νάστιενκα «Σας περίμενα σε όλη μου τη ζωή» κι εκείνη λέει «Νιώθω ότι σας ξέρω από χρόνια». Πολλές φορές μας συμβαίνει, ένας άνθρωπος που εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή μας, να είναι σαν να τον έχουμε γνωρίσει παλιά, σαν να υπάρχει μία «συγγένεια», ή να μας θυμίζει κάτι πολύ δικό μας.»

Μία τέτοια «συγγενική» σχέση, χαρακτηρίζει η γνωστή ηθοποιός και τη δική της με τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη, τόσο για τη συνεργασία τους στις «Λευκές νύχτες» αλλά και για ένα ισχυρά επιτυχημένο και καλλιτεχνικό κοινό παρελθόν που ευθύνεται, όπως φαίνεται, στο αποτέλεσμα κάθε θεατρικής τους συνάντησης.

«Είναι άλλη μια συγγενική σχέση με κάποιον τρόπο, μια σχέση εμπιστοσύνης, θαυμασμού και μεγάλου σεβασμού αυτή που έχω με τον Κωνσταντίνο. Έχουμε δουλέψει και συνεργαστεί σε παραστάσεις άλλων σκηνοθετών, έχουμε ξαναβιώσει τις «Λευκές Νύχτες» και ήθελα πάρα πολύ με έναν τρόπο να με καθοδηγήσει ο Κωνσταντίνος που έχει κάνει και τη μετάφραση και την θεατρική απόδοση και δουλέψαμε ισότιμα σε μία συνεργασία πολύ ελεύθερη, με πολύ μεγάλη έρευνα μέσα από δικά μας βιώματα.»

Κλείνοντας την κουβέντα με τους δύο ηθοποιούς, μας αποκαλύπτουν πως οι «Λευκές Νύχτες» θα ανέβουν και πάλι αργότερα στην Αθήνα, ενώ ο Κ. Ασπιώτης ετοιμάζει – Μετά την σαρωτική του επιτυχία στη Θεσσαλονίκη με το «Ο μπαμπάς ο Πόλεμος – να σκηνοθετήσει τον ¨Κύκλο των Χαμένων Ποιητών» στο Θέατρο Βρετάνια στην Αθήνα με πρωταγωνιστή του τον Άκη Σακελλαρίου. «Τον χειμώνα σκηνοθετώ τον Κύκλο των Χαμένων Ποιητών στο Θέατρο Βρετάνια με τον Άκη Σακελλαρίου στον ρόλο του Κίτινγκ, ενώ θα είναι μαζί μας ο Τάσος Χαλκιάς, ο Σπύρος Τσεκούρας και μία ομάδα δέκα καταπληκτικών ηθοποιών της νέας γενιάς και θα ξεκινήσουμε από Δεκέμβρη.»

Από την άλλη, η Αλεξάνδρα Αϊδίνη, θυμάται τις προηγούμενες φορές που ήρθε στη Θεσσαλονίκη και μας αποκαλύπτει έναν δικό της, προσωπικό πόθο να παίξει κάποια στιγμή στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.

« Στη Θεσσαλονίκη έχω ξαναέρθει αρκετές φορές με περιοδεία τα τελευταία χρόνια, μετά την «Μεγάλη Χίμαιρα» που μείναμε μέρες εδώ, αλλά έχω καιρό να έρθω σε κλειστό θέατρο και είναι σημαντικό ότι ερχόμαστε τώρα με μία παράσταση που δεν περιοδεύει, αλλά έρχεται ειδικά για τα 57^α Δημήτρια της Θεσσαλονίκης. Έχω ζήσει κι έχω βιώσει ωραίες στιγμές στη Θεσσαλονίκη, έχω έρθει για μήνες, ακόμα από την ταινία του Αγγελόπουλου, αλλά την αγαπώ και για το φεστιβάλ της. Έχω και πολύ αγαπημένους φίλους εκεί. Θα μου άρεσε μάλιστα πάρα πολύ να βρεθώ κάποια στιγμή στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Ξέρετε, φέτος όλοι οι ηθοποιοί, επιστρέφουμε κάπως με τσακισμένα τα φτερά μας, αλλά με μεγάλη ελπίδα και όρεξη…»

Μουσική του Στάμου Σέμση για την παράσταση

*Λευκές Νύχτες | Δημήτρια 2022, 10 Οκτωβρίου – 11 Οκτωβρίου στις 21:00 | Θέατρο Φαργκάνη