«Να σου πω μια ιστορία»: Μια απρόσμενη κωμική συνεδρία

Λέξεις: Σιμόνη-Μαρία Γκολούμποβιτς

Η παράσταση «Να σου πω μια ιστορία», θεατρική διασκευή του ομώνυμου μπεστ σέλερ του Χόρχε Μπουκάϊ και σκηνοθεσία του Δημήτρη Πλειώνη, μετά την αδιάλειπτη επιτυχία και την περιχαρή και ένθερμη υποδοχή της από το κοινό της Αθήνας περιόδευσε στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Mediterranean Urban Theater καθιστώντας και το κοινό της συμπρωτεύουσας συμμέτοχο μιας απρόσμενης κωμικής συνεδρίας.

Σε ένα λιτό, απλό αλλά λειτουργικό σκηνικό αποτελούμενο από τρία πουφ, ένα σκαμπό και ένα ψάθινο αποθηκευτικό καλάθι διαδραματίστηκε ολόκληρη η ιστορία του έργου, κατά το οποίο ο νεαρός φοιτητής Ντεμιάν ( Δημήτρης Πλειώνης ) απευθύνεται σε έναν πολύ ιδιόρρυθμο ψυχαναλυτή, τον Jorge (Στέλιος Ξανθουδάκης), προκειμένου να ανακαλύψει πτυχές του εαυτού του, να αντιμετωπίσει τη ζωή και να βρει απαντήσεις στα ερωτήματά του. 

Ο Jorge με τη μέθοδο Γκεστάλτ του δίνει όλες τις απαντήσεις που χρειάζεται λέγοντάς του κάθε φορά και μια παραβολική ιστορία, κλασική ή μοντέρνα, προερχόμενη από τη λαϊκή παράδοση ή απευθείας από τη φαντασία του Ψυχολόγου.

 Ανάλογα με την ιστορία μεταβαλλόταν η λειτουργία του σκηνικού χώρου και των αντικειμένων του. Η συγκεκριμένη σκηνοθετική επιλογή ήταν μεν εύστοχη και πρακτική που έδινε ρυθμό στη παράσταση, αλλά η συνεχόμενη επανάληψή της -δεδομένου της πληθώρας των ιστοριών- σε συνδυασμό με τα ταυτόχρονη μουσική υπόκρουση, που σηματοδοτούσε την εισαγωγή σε έναν καινούργιο σκηνικό και θεματικό περιβάλλον, να κούρασε τους θεατές , καθώς προϋπέθεται την αδιάκοπη και συχνή επιστράτευση της φαντασίας του κοινού για την δόμηση του χώρου και να δημιούργησε στοιχεία πεζότητας στερώντας συνολικά από την παράσταση.

Στα πλαίσια αυτά οι σχέσεις μεταξύ θεραπευτή και θεραπευομένου δεν είναι συμβατικές και αναμενόμενες αλλά αφήνονται ελεύθερα να εκφραστούν και πλαισιώνονται από ανάμεικτα συναισθήματα όπως τσακωμούς, διαφωνίες, συμπάθεια, αντιπάθεια, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο δύο μοναδικούς και οικείους θεατρικούς ήρωες με σάρκα και οστά.

 Ο πολυδιάστατος και άκρως δημιουργικός Δημήτρης Πλειώνης ενσάρκωσε επιτυχώς τον ρόλο του Ντέμιαν, ο οποίος εν τέλει κατευνάζει τις αγωνίες και τις ανασφάλειές του καθώς ωριμάζει και εξελίσσεται, όπως επίσης και όλους τους υπόλοιπους -αντιφατικούς- χαρακτήρες στα πλαίσια της εναλλαγής των ιστοριών. 

Ο Στέλιος Ξανθουδάκης υποδύθηκε εξαιρετικά τον χαρακτήρα του Ψυχαναλυτή Jorge με λιτότητα και πειστικότητα, πνευματικά διαυγής και στέρεος, ως ένας σύγχρονος Σωκράτης, με μια παιχνιδιάρικη, σχεδόν περιπαικτική διάθεση καταφέρνει να εκμαιεύσει στην επιφάνεια όλες τις ενδόμυχες απαντήσεις του θεραπευόμενου του. 

Αξιόλογες και οι ερμηνείες των Μαλαματένια Γκότση και Δώρα Χουρσανίδου, που με την σκηνική αντίληψη και την εκφραστική και κινησιολογική άνεση συμπλήρωσαν τη θεατρική συνθήκη δίνοντας ένα πιο γλαφυρό τόνο στο ασυνείδητο ψυχολογικό υπόβαθρο του έργου.

Εν κατακλείδι, πρόκειται για μια ευρηματική παράσταση με ουσία και δύναμη, που αν και αποδόθηκε με σκηνική οικονομία και άψογες ερμηνείες συνδύασε το θεατρικό γίγνεσθαι με την ιδιάζουσα και απρόοπτη ψυχανάλυση. Μέσω της συνολικής σκηνοθετικής προσέγγισης, του διάλογου και της ανταλλαγής των εμπειριών και των απόψεων στις εξαιρετικές αφηγήσεις ιστοριών, που ζωντανεύουν γλαφυρά, το κοινό κατέστη αποδέκτης ηθικών διδαγμάτων με προορισμό την αυτογνωσία και την αυτοβελτίωση. 

Η παράσταση έδωσε τροφή για σκέψη σχετικά με την στάση μας απέναντι σε διάφορα ζητήματα, για τα εμπόδια που θέτουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας, για την παγίδα της μιζέριας και του καθωσπρεπισμού. Αν επιλέγαμε μια λέξη που θα χαρακτήριζε αυτήν την παράσταση αδιαμφισβήτητα θα ήταν η λέξη, «κάθαρση».

Συντελεστές:

Συγγραφέας: Χόρχε Μπουκάι

Διασκευή: Δημήτρης Πλειώνης

Σκηνοθέτης: Δημήτρης Πλειώνης

Σκηνογραφία: Μαντώ Ψυχουντάκη

Κοστούμια: Μαντώ Ψυχουντάκη

Μουσική: Νάσσος Σωπύλης

Κίνηση: Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου

Ερμηνεύουν: Μαλαματένια Γκότση, Στέλιος Ξανθουδάκης, Δώρα Χουρσανίδου, Δημήτρης Πλειώνης