Οι δύο θεατρικές παραστάσεις της Θεσσαλονίκης που όλα γίνονται… για έναν έρωτα!

Ο έρωτας είναι διαχρονικά ένα από τα θέματα που απασχολούν τους ανθρώπους τόσο ως συναίσθημα όσο και ως σημείο αναφοράς μίας ζωής που έμαθε να αγαπά και να αγαπιέται. Ένα τέτοιο σπουδαίο συναίσθημα βέβαια, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από εκείνους που γράφουν για το θέατρο, βάζοντας τον έρωτα πρωταγωνιστή σε χιλιάδες θεατρικές ιστορίες, που άλλες έμειναν στο πέρασμα  των χρόνων και άλλες ξεχάστηκαν. Όπως άλλωστε συχνά συμβαίνει και με τους άλλους έρωτες, τους δικούς μας. Τους μεγάλους και τους περαστικούς…

Η μέρα των ερωτευμένων, βρίσκει φέτος τη Θεσσαλονίκη να φιλοξενεί δύο σπουδαίους έρωτες στις σκηνές της. Έναν διάσημο παγκοσμίως και ίσως, τον πιο μεγάλο στην δραματουργία και άλλον ένα που βγήκε από ένα βιβλίο και έγινε μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Αν λοιπόν, μία τέτοια μέρα γεμάτη έρωτα, επιλέξετε να δείτε έναν μεγάλο έρωτα και τις συνέπειες του – πάντα στο πλαίσιο της μυθοπλασίας – οι δύο παραστάσεις της Θεσσαλονίκης που θα επιλέξετε, είναι παρακάτω:

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα» σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου

Την τραγωδία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας έγραψε ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ στην αρχή της σταδιοδρομίας του το 1595 και αποτέλεσε ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του για όσο ζούσε αλλά και μετά. Δύο νεαροί κατατρεγμένοι εραστές, που ο θάνατός τους τελικά συμβιβάζει τις διενέξεις μεταξύ των φεουδαρχικών οικογενειών τους. Θεωρείται ότι ο Σαίξπηρ δημιούργησε το έργο αυτό βασιζόμενος σε ένα ποίημα του Άρθρουρ Μπρουκ. Σήμερα, οι χαρακτήρες του τίτλου θεωρούνται ως αρχέτυπο των νέων εραστών.

Η παράσταση «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» / Η θαυμαστή και αξιοθρήνητη τραγωδία, είναι μία ανατρεπτική εκδοχή του έργου του Σαίξπηρ, σε μετάφραση Διονύση Καψάλη και  σε σκηνοθεσία, σκηνογραφία & χορογραφία του Κωνσταντίνου Ρήγου που παρουσιάζεται με απόλυτη επιτυχία αυτές τις μέρες στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.

Σε έναν κόσμο που καθορίζεται από τις συμβάσεις, τους καταναγκασμούς, την εχθρότητα και το μίσος, ο έρωτας των δύο νέων ξεπροβάλει σαν επαναστατική πράξη, σαν μια πράξη που εμπεριέχει το απόλυτο και αναπόφευκτα θα οδηγηθεί στον θάνατο. Γιατί πόσο εφικτό είναι να ενσωματωθεί το ιδανικό σε μια κοινωνία, αν προηγουμένως δεν φθαρεί ή δεν υποκύψει στα ανθρώπινα μέτρα;

«Με συγκινεί ότι έχουν την ενέργεια της εφηβείας, η οποία έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της. Αλλά στην πραγματικότητα, είναι αυτό που λέμε βράζει το αίμα τους στη στιγμή που γίνεται το έργο» αναφέρει ο Κωνσταντίνος Ρήγος στην Parallaxi σε μία μεγάλη συνέντευξη που έδωσε πριν λίγες μέρες με αφορμή το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», ενώ στην ερώτηση αν σήμερα επαναστατούμε για έναν έρωτα, ο σπουδαίος σκηνοθέτης και χορογράφος λέει χαρακτηριστικά: «Νομίζω ναι. Αν σκεφτούμε τι γίνεται παγκόσμια στον κόσμο, δηλαδή τι γίνεται στην Ανατολή, τι γίνεται σε σημεία της Δύσης, τι γίνεται σε άλλες μεριές του πλανήτη, τότε σίγουρα οι άνθρωποι επαναστατούν για έναν  έρωτα. Το ότι εμείς έχουμε εκπολιτιστεί, δεν σημαίνει ότι αυτό δεν ισχύει και ίσως και ισχύει και σε μέρη ακόμη και της ίδιας μας της χώρας».

Η παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου επιχειρεί να αναδείξει όλα τα ζωτικά θέματα που θίγει ο Σαίξπηρ, όπως η ανισοτιμία στον έρωτα, η πίστη, η τιμή και η υπόληψη, οι ρόλοι της οικογένειας και της κοινωνίας, το χάσμα των γενεών, η  δύναμη της εξουσίας, η σκιά του θανάτου… Ταυτόχρονα, μέσα από την ευρηματικότητα και τη φρέσκια ματιά του, «φωτίζει» αυτή την παράξενη χώρα που κατοικούν ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, εστιάζοντας στην εναλλαγή ρυθμών και διαθέσεων αλλά και στην έντονη  χρήση της μουσικής και της χορογραφημένης κίνησης. Ένα ζευγάρι επαναστατεί, πηγαίνοντας κόντρα στην παράδοση. Κι όλα μοιάζουν να βγαίνουν από ένα όνειρο που παίρνει την εκδίκησή του, θυμίζοντάς μας ότι όλοι κάποτε είμαστε παιδιά και μετά γινόμαστε μεγάλοι.

Συντελεστές: Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης, Σκηνοθεσία- Σκηνογραφία- Χορογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος, Δραματουργική επεξεργασία: Έρι Κύργια, Συνεργάτης Σκηνογράφος- Αρχιτέκτονας: Μαίρη Τσαγκάρη, Ενδυματολόγος: Διδώ Γκόγκου, Μουσική: Γιάννης Τσεμπερλίδης, Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας, Βοηθοί σκηνοθέτη: Άγγελος Παναγόπουλος, Γιάννης Τσεμπερλίδης, Βοηθός χορογράφου: Αναστασία Κελέση, Οργάνωση παραγωγής: Μαρίνα Χατζηιωάννου, Φωτογραφίες: Mike Rafail | That long black cloud

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Λίλη Αδρασκέλα (Πέτρος, Υπηρέτης), Ιορδάνης Αϊβάζογλου (Καπουλέτος), Νεφέλη Ανθοπούλου (Κυρία Καπουλέτου), Γιάννης Γκρέζιος (Τυβάλδος), Παρασκευή Δουρουκλάκη (Ιουλιέτα), Αλέξανδρος Ζαφειριάδης (Μονταίγος), Κωστής Καπελλίδης (Ρωμαίος), Νίκος Κουσούλης (Μερκούτιος, Πατήρ Ιωάννης), Εύη Κουταλιανού (Αβραάμ, Αντώνης), Τίτος Μακρυγιάννης (Σαμψών, Φρουρός), Μάρα Μαλγαρινού (Κυρία Μονταίγου), Φαμπρίτσιο Μούτσο (Μπενβόλιο, Ακόλουθος Πάρι), Βασίλης Μπεζίρης (Γρηγόρης, Βαλτάσαρ), Μπέττυ Νικολέση (Νένα), Ορέστης Παλιαδέλης (Πατήρ Λαυρέντιος), Γιάννης Τσεμπερλίδης (Έσκαλος), Γιάννης Χαρίσης (Φαρμακοποιός), Στέλιος Χρυσαφίδης (Πάρις)

Φιγκυράν: Παναγιώτης Βασιλακάκης, Αρίστη Γεροντίδου, Αντώνης Γκλαβάς, Κοσμάς Καλαϊτσίδης, Ρέα Καραδέδου- Ισούα, Θωμαή Κρεμλίδου, Κλειώ Λάγιου, Γεώργιος Μάρκος, Αγάπη Ουζούνη, Μιχαήλ- Άγγελος Χωρινός

Πληροφορίες: Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ | Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθ. Αμύνης 2) | Ώρα παράστασης για τις 14 Φεβρουαρίου: 20.30 | Προπώληση: ntng.gr |more.com | 11876 | Πληροφορίες- κρατήσεις στο Τ. 2315 200 200 και στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ | *Κατάλληλο για άτομα άνω των 16 ετών

«Η Αγάπη άργησε μια μέρα» σε σκηνοθεσία του Ένκε Φεζολλάρι

Μια παλιομοδίτικη ιστορία που ξετυλίγεται σαν μαγευτικό παραμύθι, χάρη στην ομορφιά και τη λαχτάρα των νεαρών ηρωίδων που αντιστέκονται στον αμείλικτο χρόνο, περιμένοντας καρτερικά την προσγείωση του μεγάλου έρωτα. Γιατί υπήρχε μια εποχή που η αγάπη αργούσε να ‘ρθει και γι’ αυτήν την εποχή έγραψε ένα από τα σπουδαιότερα ελληνικά βιβλία η Λιλή Ζωγράφου που γράφτηκε το 1994 και που αυτή τη σεζόν μεταφέρεται στο θεατρικό σανίδι σε συνεργασία του ΚΘΒΕ και του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης που μπορεί να μην εστιάζει απόλυτα στον έρωτα, αλλά περιγράφει τις συνέπειες και ένα κοινωνικό πλαίσιο που μπορεί να αρρωστήσει την αγάπη και εκείνους που τη νιώθουν.

Το εμβληματικό βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου λοιπόν, μεταφέρθηκε στη θεατρική σκηνή, σε Κοζάνη και Θεσσαλονίκη, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι ο οποίος συνυπογράφει μαζί με τη Ροδή Στεφανίδου και τη διασκευή- δραματουργική επεξεργασία.

Στο Νεοχώρι της Κρήτης, την περίοδο της Κατοχής, η πολυμελής οικογένεια Φτενούδου, ζει υπό το βάρος της ενοχής, της θρησκευτικής καταπίεσης και των άκαμπτων ηθικών κανόνων της επαρχίας. Μέσα σε αυτό το αρρωστημένο περιβάλλον, η μικρότερη κόρη, Ερατώ, η πολυαγαπημένη της μητέρας της, ερωτεύεται έναν Ιταλό στρατιώτη, που κρύβεται στο υπόγειο του σπιτιού τους και μένει έγκυος από αυτόν. Μετά τον θάνατο του πατέρα, η μεγάλη κόρη της οικογένειας αναλαμβάνει τα ηνία του σπιτιού, επιβάλλοντας τη θέλησή της μέσα από την απόλυτη υπακοή στο αναχρονιστικό σύστημα αξιών, τον ενσωματωμένο μισογυνισμό, τα μίση και τα απωθημένα της ερωτικής στέρησης. Ταυτόχρονα, η ανάγκη προάσπισης της εικόνας μιας φαντασιωσικής υπεροχής της οικογένειας Φτενούδου, την οδηγεί σε μια άνευ νοήματος μεγαλομανία, που ανατροφοδοτεί την κοινωνική υποκρισία: αποκρύπτει (ή θανατώνει) ό,τι πλήττει την οικογενειακή τιμή και επιδεικνύει κάθε ανούσια σύμβαση που προσδίδει κύρος στην παρηκμασμένη τους ζωή. Σε αυτό το περιβάλλον κάθε μορφή αγάπης και έρωτα αποκλείεται, ποινικοποιείται και διώκεται. Κάθε ανάγκη για ζωή μαραίνεται.

Στο έργο σκιαγραφείται αριστοτεχνικά η απάνθρωπη σκληρότητα της πατριαρχικής οικογένειας, οι κοινωνικές συμβάσεις και η ευλογία της αγάπης. Πρόκειται ουσιαστικά για μια αλληγορία πάνω στο φασισμό και στον τρόπο που αυτός ποτίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Αναδεικνύονται τα σοβαρά και διαχρονικά προβλήματα που προκύπτουν από την τήρηση των «πρέπει», τη μη αποδοχή της διαφορετικότητας, τη λανθασμένη υποταγή και την καταπάτηση της ελευθερίας, στην καθημερινότητα.

Συντελεστές: Διασκευή- Δραματουργική επεξεργασία: Ροδή Στεφανίδου, Ένκε Φεζολλάρι | Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι | Σκηνικά-κοστούμια: Δαναη Πανά | Μουσική: Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης | Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου   | Βίντεο: Άντα Λιακου | Βοηθός Σκηνοθέτη: Χριστόφορος Μαριάδης | Οργάνωση Παραγωγής (ΚΘΒΕ): Ηλίας Κοτόπουλος | Οργάνωση Παραγωγής (ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης): Στέλιος Σωτηρόπουλος | Κατασκευή σκηνικού: Νίκος Λαβαντσιώτης, Τάκης Συνδουκάς | Ηλεκτρολόγος: Τάσος Διδασκάλου | Φωτογραφίες: Mike Rafail | That long black cloud

Διανομή: Υρώ Λούπη | Ιωάννα Παγιατάκη | Λίλιαν Παλάντζα | Πολυξένη Σπυροπούλου | Δανάη Σταματοπούλου | Άννη Τσολακίδου | Μαρία Χατζηιωαννίδου

Πληροφορίες: Η αγάπη άργησε μία μέρα | Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός», Μονής Λαζαριστών (Κολοκοτρώνη 25-27, Σταυρούπολη) | Διάρκεια παράστασης: 130 λεπτά | Ώρα έναρξης στις 14 Φεβρουαρίου: 21.00 | Πληροφορίες- κρατήσεις στο Τ. 2315 200 200 και στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ | Προπώληση:  Στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ και στο https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/i-agapi-argise-mia-mera-1/ | *Κατάλληλο για θεατές άνω των 13 ετών