Πήγαμε στην πρόβα του ΚΘΒΕ λίγο πριν την πρεμιέρα του Αριστοφάνη-Ηρώνδα

Πώς σας φαίνεται μία παράσταση που φέρνει πάνω στη σκηνή τον Αριστοφάνη με τα έργα του και από την άλλη, έναν άγνωστο κωμωδιογράφο των ελληνιστικών χρόνων, χωρίς όμως να είναι γραμμένο τελικά από κανέναν από τους δύο;

Η καλοκαιρινή παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος ανέθεσε στον Άκη Δήμου να γράψει ένα καινούριο έργο όπου μεταφέρει αυτούς τους δύο ποιητές πάνω σε μία σκηνή, με έναν εξαιρετικό θίασο σε σκηνοθεσία του Γιάννη Ρήγα, όπου ο χρόνος έχει μικρή σημασία και το θέατρο την μεγαλύτερη.

Η παράσταση «Αριστοφάνης – Ηρώνδας: Contra tempo» ξεκινάει το ταξίδι της περιοδείας της από το Θέατρο Δάσους στις 6 και 7 Ιουλίου, αλλά η Parallaxi μπήκε σε μία από τις τελευταίες πρόβες και συνομιλήσαμε με τους ηθοποιούς και τον σκηνοθέτη για όλα εκείνα που θα δούμε ή… δε θα δούμε ποτέ επειδή έγιναν πριν την μεγάλη πρεμιέρα!

Όπως την ιδέα αυτής της παράστασης, που ο σκηνοθέτης Γιάννης Ρήγας, μας εξηγεί πώς προέκυψε λέγοντας χαρακτηριστικά «Με πήρε ο Αστέρης Πελτέκης τηλέφωνο ένα απόγευμα και συναντηθήκαμε. Στην αρχή μου είπε την γενική ιδέα αλλά δεν ήξερε κάτι παραπάνω. Μου ζήτησε να το βρούμε μαζί. Εγώ ξεκίνησα τότε πρόβες μόνο με τα κείμενα του Ηρώνδα και του Αριστοφάνη. Αυτά όμως δεν ήταν παράσταση. Τα παιδιά ήταν συναρπαστικά, αυτό που παράγαμε ήταν συναρπαστικό αλλά έπρεπε να το κάνουμε ακόμα πιο καλό. Έτσι πήραμε τηλέφωνο τον Άκη Δήμου και δέχτηκε να το κάνει! Συναντιόμαστε, λέμε πέντε πράγματα και μετά από εκεί αρχίζει μία ανηφόρα απίστευτη. Με ιδέες, προτάσεις… Και έρχεται το κείμενο και τα πράγματα απλώθηκαν στη σκηνή σχεδόν αυτοματικά και συναρπαστικά. Έπρεπε να φτιάξουμε μία παράσταση και να απενεχοποιηθούμε απέναντι σε αυτά που θεωρούσαμε ιερά όπως είναι ο μέγας Αριστοφάνης. Να δεχτούμε μία εναλλακτική των ελληνιστικών χρόνων όπως είναι ο Ηρώνδας και να κάνουμε παράσταση» αναφέρει ο σκηνοθέτης.

Συνεχίζοντας ο κ. Ρήγας λέει πως «Αυτό που μου έλειπε ήταν να ψάξω ηθοποιούς που να μπορούν να κάνουν αυτό το πράγμα. Θεωρώ πως βρήκα ιδανικούς ηθοποιούς. Ο Ταξιάρχης είναι ιδανικός για Αριστοφάνη, ο Σταμάτης είναι ιδανικός για Διόνυσος, ο Πιατάς και ο Χαλκιάς είναι ιδανικοί για υπηρέτες και είναι η μαγεία τους ότι είναι οι δύο πιο μεγάλοι σε ηλικία, οι οποίοι υπηρετούν κάποιους που είναι λίγο νεότεροι. Είναι μαγεία».

ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Για την παράσταση, μίλησε και ο Τάσος Χαλκιάς, που μας εξήγησε πως ο σκηνοθέτης, αλλά και ο νέος Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ Αστέρης Πελτέκης ήταν από τους πρώτους λόγους που δέχτηκε να είναι σε αυτή την παράσταση, ενώ τόνισε πως «Γνωρίστηκα και με ένα πολύ ωραίο κείμενο, ένα ωραίο έργο του Άκη Δήμου, το οποίο θεωρώ πως είναι μία σύγχρονη αριστοφανική κωμωδία, αν μπορώ να την πω έτσι, με πάρα πολύ μεγάλο μέρος συγκεκριμένου έργου του Αριστοφάνη, την Λυσιστράτη, όπου κατά κάποιο τρόπο είναι η ραχοκοκαλιά του έργου και με αφορμή αυτό γίνεται όλος ο θεατρικός αγώνας με τον Ηρώνδα. Η ιδέα του Δήμου είναι αρκετά καλή, και το λέω έτσι με την έννοια ότι δεν έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που είναι σε θέση να ανταγωνιστεί τον Αριστοφάνη. Ο Ηρώνδας είναι μία μηδαμινή ποσότητα, τυχαία ανακαλύφθηκε, τυχαία υπάρχει στο θεατρικό στερέωμα, έφερε μόνο κάτι καινούριο. Δηλαδή έβαλε έναν νέο όρο γραφής. Τους Μιμίαμβους, που εγώ θα έλεγα πως είναι σαν ταινιάκια μικρού μήκους χωρίς να υποτιμάω καθόλου τι ακριβώς σημαίνει μία ταινία μικρού μήκους. Μπορεί εννοείται να είναι μία ολοκληρωμένη ταινία. Όμως οι μιμίαμβοι δεν είναι ολοκληρωμένα θεατρικά και σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσαν να είναι ανταγωνίσιμα με τον Αριστοφάνη. Όμως αυτή τη σατιρική διάσταση της διαφοράς χρησιμοποιεί ο Άκης ο Δήμου και φτιάχνει ένα πάρα πολύ ωραίο έργο με αριστοφανική δομή».

«Ο Γιάννης Ρήγας έχει κάνει μία παράσταση με τη βοήθεια όλων μας, με πολύ κέφι, πολλή όρεξη, εξαιρετική μουσική του Γιώργου Χριστιανάκη και θεωρώ πως είναι μία πρώτη σφραγίδα του Αστέρη Πελτέκη για να δώσει ένα κύμα αλλαγής στο θέατρο της πόλης που οπωσδήποτε θα βαδίσει σε άλλα χνάρια και το εύχομαι με όλη μου τη ψυχή.» αναφέρει ο Τάσος Χαλκιάς.

«Είναι τιμητικό…»

Ο σπουδαίος αριστοφανικός ηθοποιός Δημήτρης Πιατάς που στην παράσταση κρατάει έναν από τους απολαυστικούς ρόλους των υπηρετών, αναφέρει στην Parallaxi πως «Είμαι ανοιχτός στις προτάσεις, απλώς διεκδικώ και το δικαίωμα να συναινώ στις προτάσεις. Ήταν μία προκλητική πρόταση. Πέρα από το ότι είναι τιμητικό να σε φωνάξει το ΚΘΒΕ και να παίξεις σε τέτοιους χώρους. Όταν μου δόθηκε το στίγμα, μου άρεσε πολύ η ιδέα να περιλαμβάνει τον Αριστοφάνη και τελικά να μην είναι ένα έργο του Αριστοφάνη. Αυτήν δηλαδή την ιδιαιτερότητα. Να υπάρχει ο Αριστοφάνης και να υπάρχει κι ένας συγγραφέας που στην εποχή του ήταν πολύ δυνατό όνομα, απλώς ο χρόνος τον έσβησε, χαθήκαν τα έργα του. Ξαφνικά λοιπόν, αυτοί οι δύο ποιητές της κωμωδίας συναντιούνται και έχει πολύ ενδιαφέρον. Συνάντησα ένα επιτελείο εκλεκτών συναδέλφων που είναι μία πολύ καλή ευκαιρία να πω κι εγώ ένα «χαίρω πολύ» για να γνωρίσω νέους ανθρώπους που είναι η συνέχεια του χώρου μου. Όλα αυτά ήταν ωραία κίνητρα για να πω ναι και να είμαι στην παράσταση.» αναφέρει ο δημοφιλής ηθοποιός, ενώ λέει πως «Το μόνο κοινό των δύο συγγραφέων της παράστασης, είναι ότι και οι δύο υπηρετούν την κωμωδία. Κανένα άλλο. Η παράσταση είναι εμπορική, με γέλιο αλλά παράλληλα δείχνει και πολύ ενδιαφέρουσα για την συνάντηση αυτών των δύο ποιητών»

Στη συζήτηση με τον Ταξιάρχη Χάνο, ο αγαπημένος ηθοποιός αναφέρει: «Πιστεύω πως ο Άκης Δήμου τα έχει καταφέρει υπέροχα και έχει παραδώσει ένα νεοελληνικό έργο όπου όταν με το καλό έρθει ο κόσμος θα το μετρήσουμε και με κοινό. Το έργο δείχνει σύγχρονα αυτή τη στιγμή τι συμβαίνει στον χώρο μας και στην πατρίδα μας. Στον άνθρωπο ουσιαστικά. Είναι κωμωδία. Η κωμωδία ξέρετε για να υπάρξει χρειάζεται όλες τις ανθρώπινες στιγμές, απλά είναι λίγο τραβηγμένο. Έχει δηλαδή μία υπερβολή. Άρα, ο κόσμος που θα έρθει θα πάρει όλες τις δόσεις ενός καλού έργου. Του γέλιου, της σκέψης, της αιώρησης. Επίσης ένα τέτοιο κείμενο πρέπει να σου θέτει και ερωτήματα. Καλό είναι βέβαια σε όλο αυτό που θα συμβεί, έστω δύο μάτια παιδιών αν τους κινήσει το ενδιαφέρον θα είναι πολύ σπουδαίο».

Ενώ ο Σταμάτης Γαρδέλης, μιλάει για τον ρόλο του Διόνυσου που υποδύεται, λέγοντας πως «Ο ρόλος μου είναι σημαντικός. Κάνω τον Διόνυσο. Δεν είναι ένας ρόλος όμως που έχει γραφτεί με το συγκεκριμένο βιογραφικό, και το ψάχνεις. Και ανακαλύπτεις πόσο σημαντικός είναι ο Διόνυσος στη Βόρεια Ελλάδα όταν ταυτίζεται και με τον μύθο του Ορφέα και της Ευριδίκης. Όλα αυτά με βοήθησαν στο στήσιμο του σώματος μου, στη συμμετοχή μου, στο ενδυματολογικό μου, στην επικοινωνία μου γιατι ο Διόνυσος κατά βάση έχει στήσει μία ιστορία, αυτή που βλέπουμε μπροστά μας. Ο Διόνυσος είναι αυτός που φέρνει από τον άλλο κόσμο τον Αριστοφάνη και τον Ηρώνδα. Το βάψιμο επίσης είναι πολύ χαρακτηριστικό, αρλεκίνικο, τσιρκολάνικο και όλο αυτό αναπτύσσεται σε μία βάση αρχαιοελληνική γιατι έχουμε κομμάτια Αριστοφάνη, επικοινωνούμε έναν Ηρώνδα που είναι μεταγενέστερος και μέσα από όλο αυτό καυτηριάζεται μία πραγματικότητα.»

Τι συμβαίνει λοιπόν όταν ο μεγαλύτερος κωμικός ποιητής της κλασσικής Αρχαιότητας συναντά τον παραγνωρισμένο κωμωδιογράφο των ελληνιστικών χρόνων; Ποια είναι η φύση της κωμωδίας και γιατί σήμερα γελάμε όλο και λιγότερο; Πού συναντιέται η αττική κωμωδία του 5ου αιώνα π.Χ. με την ελληνική επιθεώρηση;

Ποια είναι στην πραγματικότητα η Λυσιστράτη ποια η σχέση της με τον Κ. Π. Καβάφη, την Τζένη Καρέζη και τον πυροσβέστη Λεωνίδα Χασαλεύρη; Γιατί πρέπει να πηγαίνουμε στο θέατρο και, κυρίως, πώς πρέπει να φεύγουμε από αυτό; Πρέπει να λες τα πράγματα με τ΄όνομά τους ή μήπως είναι σοφότερονα τα υπαινίσσεσαι για να ‘έχεις το κεφάλι σου ήσυχο;

Τί απ’ τα δύο σε κάνει γοητευτικότερο: να χαμογελάς ή να ξεκαρδίζεσαι μέχρι δακρύων; Αυτές είναι μερικές κρίσιμες ερωτήσεις που θέτει η φετινή καλοκαιρινή παραγωγή του ΚΘΒΕ. Και που ακόμα κι αν δεν απαντηθούν, το βέβαιο είναι ότι θα το διασκεδάσουμε.

Ο ΗΡΩΝΔΑΣ… ΓΥΝΑΙΚΑ

Τον ρόλο του Ηρώνδα τον έχει ο σημαντικός ηθοποιός Κωνσταντίνος Χατζησάββας (που γνωρίζουμε καλά εδώ στη Θεσσαλονίκη), που μας αποκαλύπτει και μία… ιδιαιτερότητα του ρόλου λέγοντας «Είμαι γυναίκα!» και εξηγώντας το παραπάνω, «Ξέρετε, δε γνωρίζουμε πολλά για το πρόσωπο αυτό. Βρέθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα σε μια ανασκαφή στην Αίγυπτο 700 στίχοι του Ηρώνδα σε ένα πάπυρο. Κάποιοι ιστορικοί λένε ότι μπορεί να ήταν γυναίκα. Δεν το γνωρίζουμε. Αυτό το πήρε ο Άκης Δήμου και σκέφτηκε πως είναι καλό για μία κωμωδία. Οπότε είμαι κυρίως γυναίκα με κάποιες φορές που βγάζω τη μάσκα. Αυτό είναι πρόκληση για μένα. Είναι εύστοχο. Έχει και αρκετά σεξιστικά σχόλια του Αριστοφάνη προς τον Ηρώνδα επομένως παίζουμε με σημερινά πράγματα που μας απασχολούν στο κοινωνικό γίγνεσθε. Θέλω να πιστεύω ότι έχουμε μία δροσερή παράσταση που την έχει ανάγκη ο κόσμος, πέρα από εμάς τους ηθοποιούς που την έχουμε σίγουρα ανάγκη. Μετά από δύο τρία χρόνια που ίσα που υπάρχουμε.»

Ενώ έχει ξεκινήσει η πρόβα, «κλέβω» για λίγο την Βιργινία Ταμπαροπούλου για να μου μιλήσει για τη δική της συμμετοχή.

«Η παράσταση είναι ουσιαστικά μία φάρσα και ταυτόχρονα είναι και μία μνεία στον ηθοποιό. Το έργο είναι άχρονο. Μπαίνουμε και βγαίνουμε από την αρχαιότητα μέχρι το τώρα. Ο Γιάννης ο Ρήγας προσπαθεί μέσα από μεγάλο σεβασμό και σοβαρότητα να βγάλει τη φάρσα, δηλαδή δε χρησιμοποιούμε ευτελή μέσα για να βγάλουμε γέλιο. Αυτό κάνει το έργο μας πιο δύσκολο. Υπάρχουν οι βασικοί χαρακτήρες, που όμως χωρίς τον χορό δεν υπάρχουν ή ο χορός χωρίς τους χαρακτήρες που δεν υπάρχει. Γεννιόμαστε όλοι μία στιγμή μουσική του Χριστιανάκη κι έτσι φεύγουμε. Εγώ είμαι στην ομάδα του Ηρώνδα γιατί υπάρχουν «αντίπαλα στρατόπεδα». Υποδύομαι μία γυναίκα όπου ουσιαστικά καλεί τον δάσκαλο να δείρει το παιδί της γιατί συνέχεια λείπει, δεν πάει στο σχολείο κι όλα αυτά. Ουσιαστικά αποτελώ έναν από τους μιμιάμβους του Ηρώνδα. Ο Ρήγας βέβαια έδωσε μία άλλη προσέγγιση σε αυτό που θα δούμε στην παράσταση.

Εντωμεταξύ έχουν αρχίσει να παίζουν οι σπουδαίες μουσικές του Γιώργου Χριστιανάκη για την πρόβα του θιάσου. Οι περισσότεροι έχουν πάρει τη θέση τους και οι υπόλοιποι περιμένουν τη σειρά τους.

«Είναι μία ιδιαίτερη παράσταση» μου λέει ο Βασίλης Παπαδόπουλος, ανερχόμενος και πολύ καλός ηθοποιός που γνωρίζω ήδη αρκετά χρόνια από άλλες δουλειές του. Τον ρωτάω για τη συνεργασία του με τους μεγάλους ηθοποιούς του θιάσου.

«Αρχικά, ο Ταξιάρχης είναι για μένα πια οικογένεια. Έχουμε παίξει μαζί κι άλλες φορές, τον έχω καθηγητή από το 2013. Είναι ένας άνθρωπος που, όπως όλοι, έχει τις δυσκολίες του αλλά είναι πάρα πολύ γλυκός, πάρα πολύ ευγενής, πάρα πολύ λαϊκός και μου αρέσει αυτή η λαϊκότητα. Τον Τάσο δεν τον ήξερα και τον γνώρισα εδώ. Ήταν όμως σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Υπάρχει πολύ μεγάλη ευγένεια, θαυμασμός για αυτούς τους ανθρώπους που έρχονται εδώ και τους ζούμε. Το ίδιο και ο κ. Πιατάς. Είναι σαν να είναι ιστορίες, σαν να βγήκαν από κάπου και να ήρθανε εδώ. Με μία οικειότητα. Κι έχουν τη μυρωδιά του παλιού. Ωραία και η τηλεόραση, αλλά το θέατρο είναι άλλο… Όλοι εμείς οι νεότεροι, παίρνουμε πράγματα από αυτούς τους ηθοποιούς και είναι πολύ ωραίο που τους συναντήσαμε τώρα. Ένας ακόμα ξεχωριστός άνθρωπος, είναι ο Χατζησάββας που κάνει τον Ηρώνδα. Τον αγαπάω πάρα πολύ τον Κωνσταντίνο, είναι πολύ ωραίο παιδί, πάρα πολύ καλός ηθοποιός και χαίρομαι πολύ που το θέατρο κάνει αυτή τη συνύπαρξη των γνωστών ηθοποιών και που δίνει το βήμα και σε ένα δικό μας παιδί. Όλο αυτό είναι πολύ γόνιμο.»

Επιστρέφοντας στον Γιάννη Ρήγα, τον σημαντικό σκηνοθέτη της παράστασης «Αριστοφάνης – Ηρώνδρας : Contra tempo», τον ρωτάω αν είναι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, που εμείς θα δούμε ολοκληρωμένο την ερχόμενη Τετάρτη και Πέμπτη στο Θέατρο Δάσους.

«Είμαι ικανοποιημένος. Θα ήθελα λίγο χρόνο ακόμα, είμαστε οριακά στον χρόνο που επιτρέπεται να κάνεις μία παράσταση. Αλλά από την άλλη, άμα έχεις κάνει 48 χρόνια θέατρο όπως εγώ, μαθαίνεις ένα πράγμα. Ότι ποτέ δεν είσαι έτοιμος. Είναι λοιπόν μία πολύ ωραία συγκυρία. Έχω έναν διευθυντή ο οποίος ξεκίνησε κοντά μου, έχω έναν θίασο με ανθρώπους που υπεραγαπώ, έχω έναν θίασο νέων ανθρώπων που τους επέλεξα με αφόρητη δυσκολία γιατί θα μπορούσα να έχω άλλους 20, επειδή υπήρξαν στην ακρόαση εξαιρετικοί άνθρωποι. Απλά αυτοί έτυχε να μου ταιριάζουν περισσότερο. Έχω για φωτιστή τον Λευτέρη Πετρόπουλο που επίσης αγαπώ. Ε ναι, δε γίνεται να μην είμαι χαρούμενος με αυτό που βλέπω. Είναι οι άνθρωποι που μπορώ να γίνω πολύ αυστηρός και να κάτσουν να με ακούσουν. Αυτό συμβαίνει μέσα στην οικογένεια του θεάτρου»

Η μουσική της παράστασης ηχογραφήθηκε στο studio Royal Alzheimer Hall, με ηχολήπτες τον Τίτο Καργιωτάκη και τον Χρήστο Χαρμπίλα και στο studio M, με ηχολήπτες τον Γιώργο Μάνιο και Βασίλη Στεργίου.

Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιώργος Αβραμίδης (τρομπέτα), Γιάννης Μαρίνος (τρομπόνι), Βασίλης Μπαχαρίδης (τύμπανα, κρουστά), Κώστας Τσούγκρας (ακορντεόν), Φώτης Σιώτας (βιολί, βιόλα), Νίκος Βελιώτης (τσέλο), Γιώργος Χριστιανάκης (πιάνο, πλήκτρα, κρουστά, κιθάρα).

Η ένταση της μουσικής ανεβαίνει και οπότε αναγκάζεται να φωνάζει κάπως ο σπουδαίος ηθοποιός της Θεσσαλονίκης Γρηγόρης Παπαδόπουλος, όσο μου εξηγεί τι είναι για εκείνον η παράσταση, «Είναι ένας ύμνος για το θέατρο και τον ηθοποιό. Είναι μια γιορτή του θεάτρου. Ένα τρελό πανηγύρι. Εμφανίζονται οι δύο χοροί, του Ηρώνδα και του Αριστοφάνη και μπλέκονται μεταξύ τους. Από όλο αυτό λοιπόν, βγαίνει η αγάπη για το θέατρο. Υπάρχει αυτή η κόντρα, αυτή η μονομαχία μεταξύ των δύο όπου είναι και λίγο κόντρα ρυθμός, και απλώνουνε όλα. Για μένα αν μπορώ να εξηγήσω τον τίτλο, είναι ότι όλος αυτός ο αγώνας είναι κόντρα σε αυτή την τρέλα που έχει η ζωή μας. Είναι η αγάπη για το θέατρο, η αγάπη των ανθρώπων για αυτό που κάνουνε και μέχρι και η σύγκρουση καταλήγει σε αγάπη πάλι. Η ποίηση στη ζωή μας, η ομορφιά. Αυτά λέει το έργο. Αυτά θα πάρει ο θεατής. Και μέσα σε αυτά θα πω και την αγάπη του θεατή στο θέατρο. Έχουμε βάλει και ένα ωραίο κόλπο, έχουμε βάλει μέχρι και ταξιθέτρια και θεατή όπου πολύ ωραία ενώνει τη σκηνή με την πλατεία. Ο Γιάννης Ρήγας, ξέρει πολύ καλά αυτό που κάνει και το οργανώνει με μεγάλη ευκολία. Είναι ιδανικός για αυτό το έργο. Αγαπάει πολύ το θέατρο και τους ηθοποιούς»

Λίγο πριν φύγω από το Θέατρο Δάσους, θυμάμαι λέξεις που μου είπαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι για τη νέα παραγωγή του ΚΘΒΕ. Θυμάμαι τον Σταμάτη Γαρδέλη που μου είπε πως «Μέχρι την τελευταία στιγμή θα χτίζονται οι σχέσεις μας και ειδικά σε ένα έργο, το οποίο είναι σχολιασμός πάνω στο ζωώδες ένστικτο της φύσης του ανταγωνισμού». Θυμάμαι τον Δημήτρη Πιατά να μιλάει για μία «προκλητική πρόταση» και τον Ταξιάρχη Χάνο για περιοδείες που έχουν αλλάξει στο πέρασμα των χρόνων, «Τις βιώνω κι εγώ αλλιώς πλέον» αναφέρει όταν μιλάμε για την καλοκαιρινή περιοδεία της παράστασης σε πολλά μέρη της Ελλάδας.

Θυμάμαι τον Κωνσταντίνο Χατζησάββα να μιλάει για φευγαλέες αιχμές, «Αυτό μου αρέσει στο θέατρο. Να μην είναι ενδεικτικό, να μην κουνάει το δάχτυλο. Να θέτει ερωτήματα και να πηγαίνει παρακάτω.». Τον Βασίλη Παπαδόπουλο να λέει πως του αρέσει η νέα εποχή του ΚΘΒΕ και την Βιργινία Ταμπαροπούλου να λέει πως επιστρέφει στο Κρατικό δέκα χρόνια από την προηγούμενη φορά «Για μένα είναι μία πολύ ειδική συγκυρία διότι ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής είναι ένας άνθρωπος που έχω ξανασυνεργαστεί μαζί του». Τον Γρηγόρη Παπαδόπουλο να λέει πως «Αυτή η παράσταση έχει τη γλύκα του σπιτικού» και τον Τάσο Χαλκιά να μου μιλάει για το έργο που «Είναι πολύ χαριτωμένο και στη λεπτομέρεια του».

Τέλος, θυμάμαι τον Γιάννη Ρήγα που με την διάθεση ενός εφήβου, μοιάζει να απολαμβάνει διπλά αυτές τις πρόβες του. Το είδα και όταν μου μιλάει για την παράσταση και τα μάτια του λάμπουν από ικανοποίηση «Κάναμε μία παράσταση που θα επιμείνουμε να είναι λαϊκή, δηλαδή εμένα με συγκινεί ο μορφωμένος άνθρωπος που βγάζει πέντε δεκάρες παραπάνω, αλλά και ο εργάτης που δουλεύει κι αυτός και η γυναίκα του και τα παιδιά του για να επιβιώσουν και που θα έρθουν γιατι τους αρέσει να βλέπουν τον Τάσο ή τον Δημήτρη ή τον Ταξιάρχη ή τον Σταμάτη. Το δέχομαι αυτό, γιατί όχι; Θα πάρουν όλοι κάτι αν μπουν εδώ. Κι αυτό είναι μαγικό…»

Θυμάμαι τον ενθουσιασμό όλων για αυτή την δουλειά. Την έννοια τους στην πρόβα. Την οικογένεια που φτιάξανε και εκείνο το βραδάκι στο Θέατρο Δάσους, με υποδέχτηκαν για λίγες ώρες. Έτσι όπως θα υποδεχτούν όλους που θα πάνε την Τετάρτη 6 και Πέμπτη 7 Ιουλίου στο Θέατρο Δάσους. Φορέστε τα καλά σας χαμόγελα και ξεκινήστε, είναι γιορτή…

*Όλες οι φωτογραφίες είναι του Τάσου Θώμογλου και παραχωρήθηκαν από το ΚΘΒΕ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Δημιουργική σύνθεση κειμένων: Άκης Δήμου, Σκηνοθεσία: Γιάννης Ρήγας, Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος Μουσική-Προσαρμογή στίχων: Γιώργος Χριστιανάκης, Χορογραφία-Επιμέλεια κίνησης: Αναστασία Κελέση

Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος, Μουσική διδασκαλία: Χρύσα Τουμανίδου, Διδασκαλία ακροβατικών: Ηλέκτρα Καρτάνου, Βοηθός σκηνοθέτη: Αντρέας Κουτσουρέλης, Βοηθός σκηνογράφων-ενδυματολόγων: Δανάη Πανά, Φωτογραφίες: Τάσος Θώμογλου, Οργάνωση παραγωγής: Φιλοθέη Ελευθεριάδου.

Πρωταγωνιστούν (με σειρά εμφάνισης): Ταξιάρχης Χάνος (Αριστοφάνης-Κινησίας), Δημήτρης Πιατάς (Λέλεξ: Δούλος Αριστοφάνη -Μυρρίνη), Σταμάτης Γαρδέλης (Διόνυσος), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Ηρώνδας), Τάσος Χαλκιάς (Ιππώναξ: Δούλος Ηρώνδα- Κέρδωνας).

ΧΟΡΟΣ

Θίασος Αριστοφάνη: Θαλασσινή Βοσταντζόγλου, Τερέζα Καζιτόρη, Θάνος Κοντογιώργης, Μάρα Μαλγαρινού, Γρηγόρης Παπαδόπουλος, Βασίλης Παπαδόπουλος, Σπύρος Σιδέρης, Θεοφανώ Τζαλαβρά, Γιάννης Τσεμπερλίδης

Θίασος Ηρώνδα: Μαργαρίτα Αλεξιάδη, Νίκος Βατικιώτης, Ιωάννα Δεμερτζίδου, Αριστοτέλης Ζαχαράκης, Παναγιώτης Καμμένος, Ηλέκτρα Καρτάνου, Λίνος Μάνεσης, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Τάσος Τυρογαλάς

Πρεμιέρα: Θεσσαλονίκη, 6 – 7 Ioυλίου, Θέατρο Δάσους. Τετάρτη 6, Πέμπτη 7 Ιουλίου, στις 21.00.

Τιμή προπώλησης μέσω ηλεκτρονικής αγοράς και ταμεία : 13€ , Κανονικό εισιτήριο : 16 € , Φοιτητικό/ Άνω των 65 / Ομαδικό(10 άτομα) / Δάσκαλοι & Καθηγητές: 10 €

Άνεργοι: Δωρεάν (20 θέσεις ανά παράσταση για τις παραστάσεις στο Θέατρο Δάσους) κατόπιν τιμή εισιτηρίου : 10€, ΑΜΕΑ & Συνοδοί ΑΜΕΑ: 8 €.

Προπώληση: viva.gr, 11876, WIND, Public, Media Markt.

Πληροφορίες – κρατήσεις στο Τ. 2315 200 200 και στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ.

Ωράριο λειτουργίας:

•Βασιλικό Θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου): Δευτέρα – Παρασκευή, 8:15 – 21:30

•Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθ. Αμύνης 2, Θεσσαλονίκη): Δευτέρα – Παρασκευή, 8:15 – 16:15

•Πλατεία Αριστοτέλους: Τρίτη – Σάββατο, 11:00 – 19:00

•Θέατρο Δάσους: Τις μέρες των παραστάσεων δύο ώρες πριν την έναρξη

*Οι σκηνές του ΚΘΒΕ λειτουργούν σύμφωνα με τις ισχύουσες υγειονομικές διατάξεις.