Στάθης Παχίδης: Υπάρχει ανάγκη να ανατρέψουμε στερεότυπα

Φήμες ξεκίνησαν να διαδίδονται στο Βασίλειο των Παραμυθο-ηρώων και επικρατεί μεγάλη ταραχή. Οι «καλοί» μπλέχτηκαν με τους «κακούς» και οι ιστορίες τους ανακατεύτηκαν. Είναι αλήθεια πως ο κακός Λύκος έγινε vegan και ότι η Σταχτοπούτα έβαλε βαμβάκι στο γοβάκι για να της εφαρμόζει τέλεια; Ισχύει πως η Ωραία Κοιμωμένη υπνοβατεί και ότι οι Πρίγκιπες από τα όλα παραμύθια εξαφανίστηκαν; Προσέλαβε όντως imagemakers το Τέρας για να τον κάνουν Πεντάμορφο; Μήπως υπήρξε άθλος του Ηρακλή που δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει;

Οι πραγματικές απαντήσεις σε όλους αυτούς τους ψιθύρους που ακούγονται, θα δοθούν στο «Fake Newsical. Παρ@μυθομπερδέματα!», μια ευρηματική παραγωγή της Παιδικής Σκηνής του ΚΘΒΕ, που κάνει πρεμιέρα αυτή την Κυριακή 14 Ιανουαρίου στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου, σε κείμενο του Στάθη Παχίδη και της Σταυρούλας Παγώνα και σε σκηνοθεσία της Εύης Σαρμή.

Με συνεχείς ανατροπές, γέλιο, μουσική και αναπάντεχα παραμυθομπερδέματα… ξετυλίγεται μια ξεκαρδιστική ιστορία μυστηρίου που θα οδηγήσει μικρούς και μεγάλους στον δρόμο προς την Αλήθεια.

Για τον Στάθη Παχίδη, τον οποίο οι περισσότεροι αγαπήσανε μέσα από τη μουσικοθεατρική ομάδα «ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ» αλλά και τα επόμενα χρόνια με εξαιρετικές καλλιτεχνικές του δράσεις, αυτή είναι η πρώτη του απόπειρα στο παιδικό θέατρο.

Μιλήσαμε μαζί του για αυτή τη νέα “αρχή” του, λίγες μέρες πριν από την πρεμιέρα της παράστασης.

Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε για το συγκεκριμένο έργο;

«Υπάρχει πάντα ένα έναυσμα, μια αφετηρία. Το καλοκαίρι του 2022 στη Χαλκιδική, έβλεπα στην παραλία μια πιτσιρίκα γύρω στα δέκα, που σκρολάριζε στο κινητό της μαμάς της. Δεν έκανε τίποτα άλλο, δεν έμπαινε στη θάλασσα, ασχολούνταν μόνο με αυτό. Ρωτούσε τη μαμά της διάφορα «είναι αλήθεια αυτό, είναι αλήθεια εκείνο…». Από εκεί λοιπόν, ενώ καθόμουν χαλαρός και έπινα έναν ωραίο κρύο καφέ, προσπάθησα να μπω στα παπούτσια αυτού του παιδιού – είναι κάτι που συνήθως το κάνω. Ξεκίνησα και σκεφτόμουν τι μπορεί να βλέπει, να μαθαίνει αυτό το παιδί και τι μπορεί να ελέγξει. Αυτό ήταν το έναυσμα. Ωστόσο, στο δρόμο, όταν είχα την ιδέα να μπούμε στη διαδικασία να παρωδήσουμε αρχέτυπα παραμυθιών, κατάλαβα και μια βαθύτερη ανάγκη δική μου, την ανάγκη του παιχνιδιού. Το να παίξουμε δηλαδή λίγο. Όχι παλιμπαιδίζοντας –είναι άλλο πράγμα αυτό- αλλά την ανάγκη του να ανατρέψουμε στερεότυπα, του να το χαρούμε, του να γελάσουμε. Αυτό είναι μια δύσκολη απόπειρα, είναι πολύ δύσκολο το να γράψεις μια κωμωδία αφενός, θέλει καλή παρέα κυρίως, αλλά από την άλλη το πιο δύσκολο από όλα είναι το να γράψεις μια κωμωδία για παιδιά. Το ζήτημα είναι πώς γελάνε τα παιδιά, γιατί γελάνε, παίζει η φάρα του Tik-Tok δηλαδή, ή αν τους δώσουμε και σάτιρα, στοχευμένο χιούμορ τα πράγματα θα αλλάξουν. Αυτό είναι ένα στοίχημα που θα δείξει η πορεία αν θα το καταφέρουμε ή όχι».

Η πρόσβαση των παιδιών σε ανεξέλεγκτο αριθμό πληροφοριών, τους κάνει να έρχονται σε επαφή και με διάφορες μορφές τέχνης που προβάλλονται στο διαδίκτυο. Αποτελεί για εσάς αυτή η παράσταση μια «πρόκληση», γνωρίζοντας πως το κοινό σας θα έχει άλλες απαιτήσεις και προσδοκίες;

«Αυτό έχει να κάνει με την υπερπληροφόρηση που έχουν τα παιδιά. Υπερπληροφόρηση σε όλα τα επίπεδα· Από την καθημερινότητα μέχρι την τέχνη, από το τι συμβαίνει στο δρόμο με το κυκλοφοριακό μέχρι και την πολιτική. Όλα αυτά είναι ένας τεράστιος όγκος πληροφορίας, η οποία εγώ ως ενήλικας λέω πως αρνούμαι να τη διαχειριστώ. Αν και θεωρώ πως έχω οξυμένα κριτήρια, δεν τα καταφέρνω. Καταλαβαίνετε λοιπόν, πόσο μεγαλύτερος όγκος είναι αυτά για ένα παιδί.

Από την άλλη έχοντας ένα έργο, μπήκαμε στον πειρασμό με τις δύο εκλεκτές μου συνεργάτριες, τη συγγραφέα την Σταυρούλα Παγώνα και τη σκηνοθέτρια την Έφη Σαρμή να ζητήσουμε και τη βοήθεια των ειδικών. Βρήκαμε εύφορο έδαφος από το τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ, με τη συμβολή της κ. Αναστασίας Κατσαουνίδου, διδάσκουσας και της κ. Ιωάννας Κωσταρέλλα η οποία είναι επίκουρος καθηγήτρια εκεί· Θέλαμε όλο αυτό που γράψαμε να είναι ελεγμένο και από επιστήμονες, αλλά και αν είναι δυνατόν να υπάρχουν και εργαλεία χρηστικά για αυτόν που θα δει την παράσταση. Και όντως αυτά τα ενσωματώσαμε στο πρόγραμμα της παράστασης μαζί με κάποιες άλλες δράσεις που πρότειναν ειδικές θεατρικοί παιδαγωγοί που συνεργάζονται με το ΑΠΘ.

Αυτό λοιπόν, που μπορώ να σας πω ως συμπέρασμα είναι ότι η υπερπληροφόρηση που αντιμετωπίζουν σήμερα τα παιδιά, άρα και τα fake news που είναι το θέμα της παράστασης, είναι ένας όγκος που είναι δύσκολα διαχειρίσιμος, αλλά έχει αλλάξει και τα ηλικιακά όρια αναφοράς που είχαμε ως τώρα.  Για να το πω πιο απλά, τα παιδιά μεγαλώνουν πιο γρήγορα με τις πληροφορίες που έχουν, άρα και με τα fake news. Δεν ξέρω όμως, αν μεγαλώνουν και καλύτερα. Αυτό νομίζω είναι στο καθήκον του καθενός γονέα να το ζήσει, να το προσπαθήσει στην καθημερινότητα».

Είναι αλήθεια πως τα παιδιά του σήμερα διαφέρουν αισθητά συγκριτικά ακόμη και με πιο κοντινές σε αυτά γενιές, ωριμάζουν όντως πιο νωρίς;

«Κάναμε crash test στα παιδιά των φίλων μας που είναι 7-10 χρονών και τα αποτελέσματα μας άφησαν με ανοιχτό το στόμα. Μας διέλυσαν επίσης κάποιες ανησυχίες που είχαμε για το ηλικιακό κοινό μας. Δηλαδή δεν νομίζω ότι είμαστε πολύ κατάλληλοι για προσχολική ηλικία, παρότι πρέπει να πω ότι η Έφη Σαρμή σκηνοθέτησε το έργο με εξαιρετική μαεστρία και η παραγωγή και η βοήθεια του ΚΘΒΕ ήταν σημαντική στο να γίνει μια παράσταση η οποία έχει και το στοιχείο της χαράς, του γέλιου, των κουστουμιών και της φαντασμαγορίας. Παρόλα αυτά, το βαθύτερο νόημα και η αίσθηση,  η στόχευση που έχουμε για να κεντράρουμε στο σατιρικό μας αντικείμενο που είναι τα fake news νομίζω πως θέλει μια μεγαλύτερη ηλικία. Αλλά ξαναλέω, τα ηλικιακά όρια έτσι που τα ξέραμε κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν πια».

Πιστεύετε πως όλη αυτή η ανεξέλεγκτη έκθεση έχει κάνει τα παιδιά να αναπτύσσουν την κριτική τους σκέψη ή τα έχει κάνει πιο χαοτικά;

«Θα συγκλίνω προς το δεύτερο ενδεχόμενο, νομίζω πως θα ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος αν τελειώνοντας αυτή η παράσταση, κάποιο παιδί που την είδε θα έχει μάθει τουλάχιστον τι είναι τα fake news και θα είναι περισσότερο υποψιασμένο. Εμείς έχουμε φτάσει στο σημείο να τυπώσουμε και έναν συνοπτικό εύχρηστο οδηγό στο πρόγραμμα της παράστασης με κάποια εργαλεία για γονείς, δασκάλους και παιδιά, με τη βοήθεια πάλι των συνεργατριών μας από το ΑΠΘ. Θα ήμουν ευχαριστημένος λοιπόν, αν όσα παιδιά δουν την παράσταση φεύγοντας είναι λιγάκι πιο υποψιασμένα για όλο αυτό που δέχονται καθημερινά. Το οποίο δεν βγαίνουν από το σπίτι τους για να το συναντήσουν· Είναι μέσα στο σπίτι και συνήθως είναι μακριά από τη μαμά και το μπαμπά, τον παππού και τη γιαγιά. Είναι πολύ πρακτικά πράγματα και επειδή απευθυνόμαστε σε αυτές τις ηλικίες, νιώσαμε την ανάγκη να απευθυνθούμε και στους ειδικούς, όπου και μας βοήθησαν».

Παραμύθια και fake news. Πώς συνδέονται στη σημερινή πραγματικότητα;

«Θελήσαμε να πάρουμε στερεοτυπικούς ήρωες των παραμυθιών, δηλαδή παρελαύνουν επί σκηνής ο κακός λύκος, τα τρία γουρουνάκια, ο Ηρακλής, η ωραία Κοιμωμένη, η πεντάμορφη και το τέρας, η σταχτοπούτα, ο Πινόκιο, η πριγκίπισσα που φίλησε τον βάτραχο, ο πρίγκιπας ο οποίος αγνοείται… Όλες αυτές οι ιστορίες τις δένει ένας δαιμόνιος ντετέκτιβ, ο ντετέκτιβ Ρεβιθούλης, ο οποίος δεν πάει πουθενά χωρίς την μαμά του. Αυτοί λοιπόν προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο του ποιος είναι αυτός που διαδίδει τα fake news. Στο τέλος αποδεικνύεται ποιος είναι ο ένοχος αλλά… σιγά μην σας το πω τώρα!

Εγώ είμαι λάτρης γενικώς της παραμυθίας, αυτό που λέγεται ιστορία, μύθος. Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ ο Τζακ και η φασολιά, δυστυχώς δεν μπόρεσα να τη βάλω στην παράσταση. Η ουσία λοιπόν, για κάθε ιστορία είναι η εξής: Για όλους αυτούς τους ήρωες διαδίδεται ένα fake news. Το fake news είναι αυτό το εύρημα, το οποίο εμάς μας δημιουργεί εκείνη τη συνθήκη μέσα από την οποία μπορούμε να δημιουργήσουμε αφενός με την παρωδία να βγει γέλιο, πρωτότυπη μουσική – 9-10 καινούργια τραγούδια που έχω κάνει, τα οποία έχει ενορχηστρώσει ο Γιώργος Πεντζίκης και δύσκολα ακούς σε παιδικό έργο. Όλα αυτά δημιουργούν καταστάσεις γέλιου, γιατί κινούνται πάνω στην παρωδία, δεν περιμένει δηλαδή κάποιος ότι ο κακός λύκος γίνεται vegan και μπαίνει μέσα σε ένα γυράδικο.

Είναι ένα πολυσύνθετο θέαμα, για το οποίο έχει πέσει δουλειά. Οι παραστάσεις του ΚΘΒΕ είναι πάντα επιμελημένες, αλλά εδώ έχουμε ένα δύσκολο θέαμα, που έπρεπε να βρούμε τους ρυθμούς του και να κατανοήσουμε ότι όλο αυτό δεν έχει χαρακτήρες, αλλά είναι ένα πράγμα καρικατουρίστικο και πρέπει να δουλευτεί με τέτοιον τρόπο ο οποίος είναι λίγο περίεργος για το Θέατρο. Εκεί λοιπόν, χρειάστηκε λίγο παραπάνω δουλειά, αλλά οι ηθοποιοί που έχουμε την τιμή να συνεργαζόμαστε και κυρίως η Εύη η οποία τους καθοδήγησε τα καταφέρανε.

Όταν εγώ και η Σταυρούλα αρχίσαμε να το γράφουμε είχαμε την ίδια αισθητική αφετηρία -για αυτό και ταιριάξαμε- ότι τα παιδιά δεν θα πρέπει να τα θεωρούμε ούτε λιγότερο έξυπνα από εμάς, ούτε λιγότερο ώριμα από εμάς, είμαι πεισμένος για αυτό. Είναι αθώα, αλλά δεν είναι λιγότερο έξυπνα. Εμείς επιλέξαμε αυτόν τον δρόμο».

Είστε ένας καλλιτέχνης που έχετε μείνει πιστός στη Θεσσαλονίκη. Θεωρείτε πως με όλη αυτήν την παραγωγή και διασπορά υλικού στο διαδίκτυο, μπορούν επιτέλους να καταρριφθούν τα γεωγραφικά σύνορα στη τέχνη και καλλιτέχνες από την πόλη να μην χρειάζεται να κατεβαίνουν στην Αθήνα ή να μετακομίζουν σε άλλα μεγάλα κέντρα;

«Υπάρχουν δύο παράμετροι, οι οποίες είναι αλληλοσυγκρουόμενες. Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν είμαι από εκείνους τους τύπους οι οποίοι θα μιλήσουν σε βάρος της Αθήνας, ή για δίπολα Βορρά-Νότου, δεν τα έχω πει πότε και ούτε πρόκειται να τα πω αυτά τα πράγματα. Η ερώτηση αυτή είναι με κάποιον τρόπο στο κέντρο της προβληματικής αυτής της παράστασης. Γιατί το λέω αυτό: Ναι με έναν άλφα τρόπο, αυτόν τον τρόπο που προτείνει η τεχνολογία, έχουν καταργηθεί οι αποστάσεις. Δηλαδή πλέον, και σας το λέω επειδή έχω κάνει 23-25 χρόνια με τους «Άγαμους Θύτες» -οικονομικός μετανάστης το έλεγα εγώ- ανέβα-κατέβα Θεσσαλονίκη-Αθήνα -την Εθνική Οδό μπορώ να την κανω με ένα μάτι οδηγώντας- δεν υπάρχει αυτό με τις αποστάσεις. Το να μένεις στη Θεσσαλονίκη, στην Κομοτηνή ή στην Φλώρινα, το να μένεις οπουδήποτε, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να έχεις μέσω αυτών των νέων μέσων, επικοινωνία, άποψη και πληροφόρηση για τη ζωή στη Νέα Υόρκη και το Βερολίνο.

Σκεφτείτε όμως από την άλλη, και εδώ είναι που κολλάνε τα fake news, ότι μπαίνει η υπερπληροφόρηση. Αυτή τη στιγμή υπολογίσανε ότι στην Αγγλία ανεβαίνουν χιλιάδες τραγούδια σε μία ημέρα. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι αν γράψεις το αριστούργημα, είτε θα το γράψεις στην Κομοτηνή, είτε στην Αφρική, είτε θα το γράψεις στο Λονδίνο, ο λόγος για τον οποίο αυτό το τραγούδι, το ποίημα, ο πίνακας, μια ταινία μικρού μήκους μπορεί να ξεχωρίσει –ανάμεσα σε χιλιάδες κακά- νομίζω ότι έχει να κάνει πλέον με πιθανότητες που έχουν σχέση με την τύχη. Για αυτόν τον λόγο για να πω και για τον χώρο μου, τα τραγούδια τα οποία φαίνονται αυτή τη στιγμή, ή ακούγονται ειδικά στις μικρές ηλικίες που λέγαμε πριν, είναι τραγούδια τα οποία προκαλούν. Εάν εγώ μιλήσω και γίνω αισχρός απέναντι στη σύντροφο ή στο ερωτικό αντικείμενο του πόθου μου ή και αρχίζω να βρίζω, αμέσως θα ξεχωρίσω από όλους τους υπόλοιπους οι οποίοι μπορεί να γράφουν με έναν παραδείγματος χάρη πιο ακαδημαϊκό τρόπο, έστω και αν γράψουν ένα αριστούργημα. Και σας τα λέει αυτά ένας άνθρωπος που έγραψε το 1990 τραγούδι με τίτλο «ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ», η  δισκογραφία βέβαια τότε περνούσε από άλλες διηθήσεις. Αυτή τη στιγμή, όταν υπάρχει αυτό το πλήθος της πληροφορίας, ο 12χρονος, ο 10χρονος, ο 15χρονος που θέλει να πάρει μια πληροφορία που θα λέει κάτι στη ψυχούλα του, θα πρέπει να διαλέξει από ένα χάος σκουπιδιών κυρίως, μέχρι να βρει το διαμάντι. Εγώ λοιπόν, λέω ότι τα διαμάντια υπάρχουν, αλλά υπάρχει και η δυσκολία που έχουμε αυτή τη στιγμή λόγω της υπερπληροφόρησης, αλλά και των fake news, διότι διαβάζεις σήμερα πως ο τάδε τράπερ πήγε και πλάκωσε τον τάδε. Τι θα τσιμπήσει ο άλλος, αυτόν που θα έχει γράψει αριστούργημα κοιτάζοντας το φεγγάρι ή εκθειάζοντας την αγαπημένη του ή τον τράπερ που συνελήφθη. Ξεχωρίζει πάντα η πρόκληση».

«Fake Newsical. Παρ@μυθομπερδέματα!»

Αλήθεια ή ψέματα πως ο κακός Λύκος έχει γίνει Vegan; Αλήθεια ή ψέματα ότι το Τέρας προσέλαβε imagemakers για να τον κάνουν… Πεντάμορφο; Αλήθεια ή ψέματα πως ο Ηρακλής είχε και 13ο άθλο που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει; Αλήθεια ή ψέματα πως η Σταχτοπούτα έβαλε βαμβάκι στο γοβάκι για να της εφαρμόζει τέλεια; Αλήθεια ή ψέματα πως η Ωραία Κοιμωμένη φίλησε βάτραχο βατραχοτροφείου; Αλήθεια ή ψέματα ότι οι Πρίγκιπες έχουν εξαφανιστεί από όλα τα παραμύθια;

Το Σωματείο των Γιαγιάδων, οι ισχυροί θεματοφύλακες των παραμυθιών, αποφασίζει να δράσει και καλεί το αρχιλαγωνικό… τον Ντετέκτιβ Ρεβιθούλη που με τη βοήθεια της Τεχνολογίας και της… μαμάς του καλείται να λύσει το μυστήριο της διάδοσης των Fakenews!

Με συνεχείς ανατροπές, γέλιο, μουσικές, τραγούδια και αναπάντεχα παραμυθομπερδέματα… ξετυλίγεται μια ξεκαρδιστική ιστορία μυστηρίου – μέχρι και GPS έχουμε για να μη χαθούμε. Ως video-guest εμφανίζονται  ο youtuber… Panos Dent και η τραγουδίστρια και ηθοποιός Ρούλα Μανισάνου ως Νονά της Σταχτοπούτας!

Συντελεστές

Κείμενο- Στίχοι τραγουδιών- Σύνθεση Πρωτότυπης Μουσικής: Στάθης Παχίδης, Κείμενο- Στίχοι τραγουδιών: Σταυρούλα Παγώνα, Σκηνοθεσία: Εύη Σαρμή, Σκηνικά- Κοστούμια: Δανάη Πανά, Eνορχήστρωση -Μουσική παραγωγή- Ηχοληψία: Γιώργος Πεντζίκης, Κίνηση- Χορογραφίες: Ιωάννα Δεμερτζίδου, Σύμβουλος κινησιολόγου: Ευανθία Σωφρονίδου, Φωτισμοί: Γιάννης Τούμπας, Μουσική διδασκαλία: Χρύσα Τουμανίδου, Video Graphics: Mike Rafail, Video: Άντα Λιάκου, Κατασκευή ιστοσελίδας: Ecolapsis, Επιστημονική συνεργάτιδα ΑΠΘ: Αναστασία Κατσαουνίδου, Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάρα Μαλγαρινού, Οργάνωση παραγωγής: Μαρίνα Χατζηιωάννου, Οδηγός σκηνής: Αθανασία Ανδρώνη

Διανομή (με αλφαβητική σειρά):

Μαριάννα Αβραμάκη (Μαμά Ντεντέκτιβ), Λευτέρης Αγγελάκης (Γιαγιά 2, Μπριζόλας Χοιρινόπουλος, Τραυματιοφορέας 2, Βάτραχος, Κουδούνι), Πελαγία Αγγελίδου (Ψητοπώλης, Προϊσταμένη Νοσοκόμα, Βάτραχος, Νταίζη Φουσκοχείλη), Μάνος Γαλανής (Γιατρός, Πελάτισσα 2, Χάρης Τούμπανος, Πρίγκιπας), Ελένη Γιαννούση (Πεντάμορφη, Κακιά Αδελφή Σταχτοπούτας), Ηλέκτρα Γωνιάδου (Σταχτοπούτα, Ξυπνητήρι Ντριν), Θανάσης Δισλής (Γιαγιά Γ, Μπέικον Χοιρινόπουλος, Τραυματιοφορέας 2, Μπάμπης Σιφώνης, Βάτραχος), Αλέξανδρος Ζαφειριάδης (Ντεντέκτιβ),  Μάρα Μαλγαρινού (Καρακακιά Αδελφή Σταχτοπούτας, Ξυπνητήρι, Κούκος, Βατραχοπριγκίπισσα, Κοκκινοσκουφίτσα), Μαρία- Νεφέλη Παρασκευοπούλου (Άβουλη Αδελφή Σταχτοπούτας, Ξυπνητήρι Digital, Βάτραχος), Δημήτρης Σακατζής (Κακός Λύκος, Πατέρας της Πεντάμορφης), Γιώργος Σφυρίδης (Τέρας, Πελάτισσα 3), Ελευθερία Τέτουλα (Ωραία Κοιμωμένη, Πινόκιο, Πελάτισσα 1),  Γιάννης Τσάτσαρης (Ηρακλής), Γιάννης Τσιακμάκης (Αρχιγιαγιά, Πιτόγυρος Χοιρινόπουλος, Τραυματιοφορέας 1, Λίνος Τσουλούφης, Βάτραχος), Μανώλης Φουντούλης (Μπάτλερ).

Στο βίντεο της παράστασης συμμετέχουν: Ο youtuber Panos Dent και στον ρόλο της Νονάς της Σταχτοπούτας η Ρούλα Μανισάνου.

*Πρεμιέρα: Κυριακή 14 Ιανουαρίου | Βασιλικό Θέατρο | Παραστάσεις για σχολεία: Τρίτη – Παρασκευή:  10.30 Παραστάσεις για το κοινό: Κάθε Κυριακή 11:00 | Προπώληση εισιτηρίων: ntng.gr, more.com | Περισσότερες πληροφορίες: Εκδοτήρια ΚΘΒΕ, Τ. 2315 200 200, ntng.gr