20+1 ελληνικές ταινίες που αγαπάμε να βλέπουμε στο Cinobo!
Στο Cinobo απολαμβάνουμε ταινίες που αγαπήσαμε, ταινίες που ανακαλύπτουμε ξανά και ταινίες που δεν περιμέναμε ποτέ να μας αγγίξουν τόσο βαθιά.
Από κλασικά αριστουργήματα μέχρι σύγχρονες κινηματογραφικές φωνές, το ελληνικό σινεμά βρίσκει πάντα τον τρόπο να μας συγκινεί, να μας προβληματίζει και να μας κάνει να χαμογελάμε. Στο Cinobo απολαμβάνουμε ταινίες που αγαπήσαμε, ταινίες που ανακαλύπτουμε ξανά και ταινίες που δεν περιμέναμε ποτέ να μας αγγίξουν τόσο βαθιά. Γιατί το ελληνικό σινεμά είναι συναίσθημα, ιστορίες και χαρακτήρες που μας μοιάζουν.
Απόλαυσε σινεμά στο σπίτι σου!
Πολύδροσο (2023) σε σκηνοθεσία The Boy
Ένα μικρό, γλυκό ποίημα για μια μαμά και μια κόρη, μια καταπράσινη, ονειρική καρτ ποστάλ που όταν την ανοίγεις παίζει μουσική. Η έβδομη μεγάλου μήκους ταινία του The Boy ξεχειλίζει από ομορφιά και αγάπη. «Mια ταινία για ανθρώπους τρυφερούς σε έναν όχι τρυφερό κόσμο».
Η Σοφία, η κόρη, επιστρέφει στο Πολύδροσο για να φροντίσει τη Σοφία, τη μητέρα της. Στη γειτονιά που μεγάλωσε την περιμένουν όλοι οι λόγοι που την έκαναν κάποτε να θέλει να φύγει. Το Πολύδροσο είναι ένα απομονωμένο προάστιο και οι Σοφίες περνάνε τις μέρες τους σκοντάφτοντας σε πρώτα φιλιά, μυστικά και φαντάσματα του παρελθόντος.
Το Τελευταίο Σημείωμα (2017) σε σκηνοθεσία Παντελής Βούλγαρης
Μετά την επιτυχία της «Μικράς Αγγλίας» ο Παντελής Βούλγαρης συνεχίζει να καταγράφει τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και Ιστορία, με μια από τις πιο γνωστές σελίδες της. Ένα τραγικό, βαθιά πολιτικό ιστορικό δράμα, με σενάριο από την Ιωάννα Καρυστιάνη και πρωταγωνιστή τον Ανδρέα Κωνσταντίνου.
Ελλάδα, στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου, πριν την Πρωτομαγιά του ’44. Ο 34χρονος Ναπολέων Σουκατζίδης εκτελεί χρέη διερμηνέα του γερμανού διοικητή του στρατοπέδου, Καρλ Φίσερ. Ο Ναπολέων είναι ένας από τους 200 ανθρώπους που έχουν επιλεγεί για να εκτελεστούν την 1η Μαΐου στην Καισαριανή, ως αντίποινα για τον θάνατο τεσσάρων Γερμανών από τη δράση της ελληνικής αντίστασης. Την ημέρα της εκτέλεσης θα βρεθεί μπροστά σε ένα δίλημμα ζωής, όταν ο Φίσερ, θα του δώσει τη δυνατότητα να εξαιρεθεί βάζοντας όμως στη θέση του κάποιον άλλον.
Σπιρτόκουτο (2003) σε σκηνοθεσία Γιάννης Οικονομίδης
Το πιο εκρηκτικό ντεμπούτο στο ελληνικό σινεμά του 21ου αιώνα, η «τραγική κωμωδία της ζωής των νεκρών που προχωρούν» σύμφωνα με τον ίδιο τον Οικονομίδη, μια μοναδική αποδόμηση της μικροαστικής ελληνικής οικογένειας που ξεκινά από ένα χαλασμένο air condition.
Μια μέρα, εν μέσω καύσωνα, το σπίτι του Δημήτρη, ενός μικρομεσαίου 50άρη οικογενειάρχη, κάπου στον Κορυδαλλό, μετατρέπεται σε πεδίο μάχης! Όλα τα μέλη της οικογένειας ξεσπούν ο ένας στον άλλον με απίστευτη λεκτική βία και αποκαλύψεις για πάθη, ζήλειες και επαγγελματικές διαφωνίες. Μέχρι που μια απρόοπτη εξομολόγηση τινάζει τα πάντα στον αέρα.
Park (2016) σε σκηνοθεσία Σοφία Εξάρχου
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 τελείωσαν στην ώρα τους, τα όσα άφησαν πίσω όμως μαραζώνουν ακόμη με αργούς ρυθμούς. Σκηνοθετικό ντεμπούτο της Σοφίας Εξάρχου σε ένα εύστοχο και weird πορτρέτο μιας χαμένης γενιάς που έμαθε να θεωρεί τον όρο “κρίση” ως κάτι φυσιολογικό.
Δέκα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μια παρέα ζει ανάμεσα στις εγκαταλελειμμένες αθλητικές εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού της Αθήνας. Τα αγόρια περιφέρονται ανάμεσα στα ερείπια, στήνοντας παιχνίδια και οργανώνοντας ζευγαρώματα σκύλων για να βγάζουν χρήματα. Ο μεγαλύτερος της παρέας, ο Δημήτρης και η Άννα προσπαθούν να ξεφύγουν από το Χωριό με προορισμό τα ξενοδοχεία των νοτίων προαστίων. Καθώς οι εξορμήσεις τους συνεχίζονται, η επιθυμία του Δημήτρη για αποδοχή θα δοκιμαστεί βίαια.
Winona (2019) σε σκηνοθεσία The Boy
Μια παραλία, τέσσερα κορίτσια, μερικά τραγούδια, κάποιες ταινίες και ο ελοχεύων κίνδυνος της απότομης ενηλικίωσης. Ο The Boy, στην πέμπτη του μεγάλου μήκους ταινία πλάθει ένα πανέμορφο κινηματογραφικό παραμύθι, τόσο τρυφερό όσο και σκοτεινό. Τι τέλεια μέρα.
Μοιάζει με μία απλή εκδρομή σε μία έρημη, όμορφη παραλία. Τέσσερις γυναίκες γελούν, παίζουν στην άμμο, κολυμπούν, φαντασιώνονται και απολαμβάνουν τη ζεστασιά του ήλιου και τη δροσιά της θάλασσας. Η μέρα κυλάει με ανόητα παιχνίδια, τραγούδι και χορό. Σημεία στίξης στο γέλιο τους, τα δάκρυα. Τα δάκρυα τα σκουπίζουν οι φανταστικές τους διηγήσεις. Μέχρι που η μέρα σβήνει και πρέπει να αποχαιρετίσουν την παραλία τους.
Το Μικρό Ψάρι (2014) σε σκηνοθεσία Γιάννη Οικονομίδη
Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό; Πέρα από τις viral ατάκες και το cult status της, η πιο ώριμη και τολμηρή δημιουργικά στιγμή του Οικονομίδη, είναι ένα νεοελληνικό φιλμ νουάρ που διεκδίκησε τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 2015.
Ο Στράτος δουλεύει νυχτερινός σε ένα αρτοποιείο, ενώ παράλληλα εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Με τα λεφτά οργανώνει την απόδραση του Λεωνίδα από τη φυλακή, θέλοντας να ξοφλήσει το χρέος του προς τον άνθρωπο στον οποίο χρωστά τη ζωή του.
Απόστρατος (2019) σε σκηνοθεσία Ζαχαρίας Μαυροειδής
Ο Ζαχαρίας Μαυροειδής κατορθώνει να κοιτάξει κατάματα και ανοιχτόκαρδα το ελληνικό ιστορικό παρελθόν, χωρίς διδακτισμούς με βλέμμα σύγχρονο και αναζωογονητικό. Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και δύο αξέχαστα συγκινητικές ερμηνείες από τον Μιχάλη Σαράντη και τον Θανάση Παπαγεωργίου.
Ο Άρης, ένας τριαντάρης επιχειρηματίας στα όρια της χρεοκοπίας, μετακομίζει στο σπίτι του εκλιπόντος παππού του, του Αριστείδη, ο οποίος ήταν απόστρατος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού. Σύντομα ξανασμίγει με παιδικούς φίλους αλλά και με έναν πρώην συναγωνιστή του Αριστείδη. Προσπαθώντας να φανεί αντάξιος του ονόματός του, ο Άρης σταδιακά παίρνει τον ρόλο του παππού του.
No Budget Story (1997) σε σκηνοθεσία Ρένος Χαραλαμπίδης
Ταινία που σημάδεψε μια νέα γενιά σινεφίλ και μια από τις πλέον αγαπητές ταινίες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ρένου Χαραλαμπίδη αποτελεί ένα ασπρόμαυρο ερωτικό γράμμα στο σινεμά, στο ρομαντικό πάθος και στην άσβεστη φλόγα της νιότης.
Ένας νεαρός, απογοητευμένος σκηνοθέτης προσπαθεί να γυρίσει μιαν ανεξάρτητη, χαμηλού κόστους, ταινία γύρω από μια ερωτική ιστορία. Ύστερα από διάφορες περιπέτειες θα τραβήξει το ενδιαφέρον ενός πρώην παραγωγού πορνό, που για δικούς του σκοτεινούς λόγους, θα δεχθεί να χρηματοδοτήσει την ταινία του αν και προσπαθεί να τον πείσει να κάνει το σενάριο πιο εμπορικό. Ο σκηνοθέτης όμως επιμένει, προσπαθώντας μάλιστα να χρησιμοποιήσει για πρωταγωνίστρια μια νεαρή γειτόνισσα με την οποία είναι ερωτευμένος…
Ράφτης (2020) σε σκηνοθεσία Σόνια Λίζα Κέντερμαν
Τα όνειρα δεν παλιώνουν ποτέ. Ένα ιδιόμορφο παραμύθι, μια ιστορία αργοπορημένης ενηλικίωσης, και η αξία του να βρίσκεις έμπνευση στα πιο απρόσμενη μέρη, μπλέκονται περίτεχνα σε μια ελληνική ταινία που αγαπήθηκε όπου κι αν προβλήθηκε σε όλο τον κόσμο.
Ο 50χρονος Νίκος, ένας εκλεπτυσμένος ράφτης παλαιάς κοπής, πασχίζει να κρατήσει ζωντανό το φάντασμα της περασμένης και καλοντυμένης αριστοκρατίας του ’60. Όμως, όταν η τράπεζα απειλεί να κατάσχει το οικογενειακό ραφτάδικο και ο ηλικιωμένος πατέρας του νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, ο Νίκος παίρνει για πρώτη φορά τη ζωή στα χέρια του και βρίσκει έναν ανορθόδοξο τρόπο να φέρει την τέχνη του κοντά στους ανθρώπους του σήμερα. Μπορεί μια νύφη στα Καμίνια να γίνει η μούσα του αλαφροΐσκιωτου Ράφτη;
Η Ψυχή στο Στόμα (2006) σε σκηνοθεσία Γιάννης Οικονομίδης
Ταλαιπωρημένη στην εποχή της από το κύκλωμα διανομής, ακραία αλλά και αναπάντεχα ποπ μετά από χρόνια, η «Ψυχή στο Στόμα» ήταν η ταινία που έδειξε περισσότερο από τις υπόλοιπες ότι ο Οικονομίδης μπορούσε να φτιάξει ένα δικό του, μοναδικό σύμπαν, ένα σινεμά που δύσκολα θα έβρισκες όμοιό του στην Ελλάδα.
Ο Τάκης είναι ένας μεσήλικας εργάτης σε βιοτεχνία, χωρισμένος, ξαναπαντρεμένος και με μωρό νεογέννητο. Με πιέσεις από παντού. Κανείς δεν τον αφήνει σε ησυχία. Η γυναίκα, ο εργοδότης, οι συγγενείς, οι φίλοι. Βία και καταπίεση. Λεκτική, ψυχική, σωματική. Όλοι εναντίον ενός και ο Θεός εναντίον όλων. Το αναμμένο φυτίλι απέχει αρκετά μέτρα από το μπαρούτι. Στο τέλος όμως το φθάνει.
Όλα είναι Δρόμος (1998) σε σκηνοθεσία Παντελής Βούλγαρης
Ο Παντελής Βούλγαρης συνθέτει με τρεις εξαιρετικούς ηθοποιούς ένα πορτρέτο της νεοελληνικής επαρχιακής αρρενωπότητας, συγκινητικό, τρυφερό και αστείο, που κορυφώνεται σε μια από τις πιο cult στιγμές του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου.
Σπονδυλωτή ταινία που αποτελείται από τρεις διαφορετικές ιστορίες, ένα τρίπτυχο γυρισμένο στη Βόρεια Ελλάδα, με κοινό θέμα τον μοναχικό άνθρωπο σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής του.
Αυτή η Νύχτα Μένει (1999) σε σκηνοθεσία Νίκος Παναγιωτόπουλος
Η μουσική. Ο μεγάλος έρωτας που βάζει φωτιές. Τα σκυλάδικα, μικρόκοσμος της επαρχίας. Η Ελλάδα στο τέλος της δεκαετίας του ‘90. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ενορχηστρώνει μία από τις πιο αισθαντικές ελληνικές ταινίες όλων των εποχών, με ένα από τα ωραιότερα σάουντρακ. Αξέχαστη.
Ένα νέο, ερωτευμένο ζευγάρι παίζει το παιχνίδι της ζωής και της επιβίωσης, στη σύγχρονη Ελλάδα. Εκείνος έχει ψιλικατζίδικο στην Αθήνα κι εκείνη θέλει να γίνει τραγουδίστρια. Αποφασίζει να ψάξει την τύχη της στα νυχτερινά κέντρα της επαρχίας κι εκείνος, παρέα μ΄ένα φίλο συγγραφέα, την ψάχνουν στις εθνικές οδούς.
Πρόστιμο (2020) σε σκηνοθεσία Φωκίων Μπόγρης
Συνομιλώντας ως ένα αρχικό σημείο με το σινεμά του Γιάννη Οικονομίδη, ο Φωκίων Μπόγρης αναπτύσσει την ιστορία του ακολουθώντας ένα ολόδικό του μονοπάτι και δίνοντας ένα από τα καλύτερα δείγματα φρέσκου ελληνικού σινεμά, με νουάρ αναφορές αλλά και αξιοθαύμαστο ρεαλισμό στην αποτύπωση του κόσμου του.
O Bαγγέλης, απομεινάρι της rave γενιάς, ζει ντιλάροντας κάνναβη. Θα ήθελε μία σταθερή δουλειά, χωρίς ρίσκα. Ο Πέτρος, ένας μπράβος των νοτίων προαστίων. Θέλει σεβασμό και οικογένεια. Η Κατερίνα, άθελά της, θα τους φέρει στο ίδιο σπίτι.
Η Φωτογραφία (1986) σε σκηνοθεσία Νίκος Παπατάκης
Ένας αναρχικός δημιουργός συμπυκνώνει όλες τις αντινομίες της εποχής από τον Εμφύλιο μέχρι τη Μεταπολίτευση, μέσα από μια αλληγορική ιστορία με τη μορφή σύγχρονης τραγωδίας. Ο Παπατάκης αντλεί έμπνευση από αληθινό περιστατικό κάπου στην Ισπανία, για να μιλήσει για μια πληγωμένη πατρίδα.
Ένας νεαρός φεύγει στη διάρκεια της δικτατορίας για το Παρίσι, όπου ζητά βοήθεια από ένα μοναχικό, μισανθρωπικό μακρινό συγγενή του, που έχει εργαστήριο επεξεργασίας γούνας. Μαζί του κουβαλά τη φωτογραφία μιας τραγουδίστριας που την παρουσιάζει σαν αδελφή του, δημιουργώντας έτσι μια σειρά από παρεξηγήσεις, οι οποίες τον παρασύρουν σ’ ένα φαύλο κύκλο με αλλεπάλληλα ψέματα και φαντασιώσεις. Ο γουναράς θα ερωτευτεί την κοπέλα της φωτογραφίας.
ΜΠΑΣΤΑΡΔΑ (2022) σε σκηνοθεσία Νίκος Πάστρας
Η επανεφεύρεση της ελληνικής οικογένειας σε έναν αυτοσχέδιο και παιχνιδιάρικο νεανικό παράδεισο, ξεχειλίζει glitter και ψυχή. Αργυρός Αλέξανδρος στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Νίκου Πάστρα, που συζητήθηκε όσο λίγες ταινίες στα θερινά σινεμά το 2023.
Τα Μπάσταρδα έχουν αφήσει την πόλη μόνη της. Στην εξοχή, το νέο τους σπίτι μυρίζει μόνο καλοκαίρι. Πέντε κορίτσια και πέντε αγόρια ζούνε εδώ και τώρα – για το τώρα. Εδώ δεν πλησιάζει κανείς, εδώ όλοι φυλάνε σκοπιά, φιλάνε ο ένας τον άλλον, παίζουν τους νεκρούς. Είναι ακόμα παιδιά. Είναι τα δικά σας παιδιά. Τα δικά μας Μπάσταρδα.
Πλατεία Αμερικής (2016) σε σκηνοθεσία Γιάννης Σακαρίδης
Εδώ διασταυρώνονται κόσμοι. Κόσμοι χωρισμένοι από χάσματα γεωγραφικά, ιδεολογικά, επώδυνα. Η καψούρα δεν επιβιώνει μπροστά στο θηρίο του ρατσισμού και η καλοσύνη διαστρεβλώνεται μέσα από καθημερινά βάσανα, σε μια από τις δυνατότερες ελληνικές ταινίες των τελευταίων ετών.
Με φόντο την Πλατεία Αμερικής, τέσσερις άνθρωποι εμπλέκονται αναπάντεχα. Δύο άντρες, παιδικοί φίλοι, είναι πια διαμετρικά αντίθετοι χαρακτήρες. Ο ένας ζει με τους γονείς του και μισεί τους ξένους. Ο δεύτερος, ιδιοκτήτης μπαρ και στούντιο τατουάζ, παρατηρεί τις αλλαγές μέχρι που μια ερωτική ιστορία βομβαρδίζει τον μικρόκοσμό του. Μια Αφρικανή τραγουδίστρια μπλεγμένη με κακοποιούς θέλει να καλύψει ένα τατουάζ. Παράλληλα, ένας Σύριος πρόσφυγας προσπαθεί να φύγει από τη χώρα με τη μικρή κόρη του.
Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς (2020) σε σκηνοθεσία Γιάννης Οικονομίδης
Διατηρώντας το γνωστό ύφος του, αλλά πιο απολαυστικός και καυστικός από ποτέ, ο Γιάννης Οικονομίδης μας πηγαίνει σε μια μικρή πόλη της Ελλάδας, όταν το ερωτικό πάθος διασταυρώνεται με την απληστία για το χρήμα, τα πτώματα αρχίζουν να στοιβάζονται το ένα μετά το άλλο.
Mια γοητευτική γυναίκα αποφασίζει να εγκαταλείψει τον επιχειρηματία σύζυγό της για έναν ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου και πρώην λαϊκό τραγουδιστή. Δεν αρκείται όμως σε αυτό καθώς παίρνει μαζί της κι ένα εκατομμύριο ευρώ. Ο σύζυγος παρανοεί, και ορκίζεται εκδίκηση. Εν τω μεταξύ, ο υπόκοσμος της νύχτας, στη μικρή επαρχιακή πόλη, μπαίνει σε αναβρασμό γύρω από το παράνομο ζευγάρι. Και το κερασάκι στην τούρτα: οι φοβερές μαμάδες των δύο αντεραστών δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια.
Ξενία (2014) σε σκηνοθεσία Πάνος Χ. Κούτρας
Το ταξίδι του ελληνικού ονείρου στη χώρα που κατέρρευσαν τα ξενοδοχεία Xenia κι όσα αυτά αντιπροσωπεύουν, βρίσκει τον Κούτρα να αντιμετωπίζει με τρυφερότητα και διαύγεια το είδος του μελοδράματος, άριστα προσαρμοσμένου στις ατέλειές μας και ιδανικά πλαισιωμένου με τη δράση ενός road movie.
Μετά τον θάνατο της μητέρας τους, δύο αδέλφια, 16 και 18 ετών αντίστοιχα, ταξιδεύουν από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη για να βρουν τον πατέρα τους, που τους εγκατέλειψε πριν χρόνια. Σκοπός τους να εξασφαλίσουν την ελληνική ιθαγένεια, αλλά και τη συμμετοχή του ενός σε έναν διαγωνισμό τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη. Στην πορεία θα αντιμετωπίσουν εχθρούς και φίλους, θα κυνηγήσουν μια καλύτερη ζωή και θα ενηλικιωθούν χωρίς ποτέ να παραιτηθούν από το δικαίωμα να ονειρεύονται.
Digger (2020) σε σκηνοθεσία Τζώρτζης Γρηγοράκης
Δέκα βραβεία Ίρις, επίσημη πρόταση της Ελλάδας για τα Όσκαρ, πλήθος φεστιβαλικών διακρίσεων και εξαιρετικές ερμηνείες από τον Βαγγέλη Μουρίκη και τον Αργύρη Πανταζάρα, για το ντεμπούτο του Τζώρτζη Γρηγοράκη που ενώνει το γουέστερν, την οικολογία και την αρχαία τραγωδία στην ελληνική επαρχία.
Αποτραβηγμένος σε ένα ορεινό δάσος, ένας άνδρας αντιστέκεται σθεναρά στην επέκταση μιας βιομηχανικής μονάδας στην περιοχή. Η άφιξη του αποξενωμένου γιου του μετά τον θάνατο της πρώην γυναίκας του και η διεκδίκηση του μέρους του κτήματος που αναλογεί στον τελευταίο από την κληρονομιά δεν θα αργήσουν να φέρουν τη σύγκρουση ανάμεσα στους δύο άνδρες.
Μαχαιροβγάλτης (2010) σε σκηνοθεσία Γιάννης Οικονομίδης
Με εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία και φόντο τα Δυτικά Προάστια ως ένα μέρος μάλλον αποκρουστικό, ο Οικονομίδης ρίχνει για πρώτη φορά τους τόνους στον ρυθμό των διαλόγων και δίνει μια απαισιόδοξη ματιά στο μοντέλο του βολεμένου νεοέλληνα που διαιωνίζεται.
Μετά το θάνατο του πατέρα του, ο Νίκος μετακινείται από την Πτολεμαΐδα στην Αθήνα. Ο θείος του προσφέρει τρόφιμα και καταφύγιο ενώ αρχίζει να φροντίζει τα σκυλιά του. Μόνος σε ένα απομονωμένο προάστιο, φέρεται στη ρουτίνα της δυστυχίας του, μέχρι τη στιγμή που η σχέση του με τη θεία του αλλάζει τα πάντα.