Φάνης Μουρατίδης για Maestro: «Κανένας σαν τον Χριστόφορο – Είχα την πολυτέλεια να ζήσω τον θάνατό μου»

Για τη μεγάλη επιτυχία του Maestro, τη συνεργασία του με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, αλλά και όλους τους συντελεστές της σειράς που έσπασε τα κοντέρ στο Netflix, μίλησε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στην Parallaxi ο Φάνης Μουρατίδης, που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη για την ανατρεπτική παράσταση 2.22 – A Ghost story, την οποία σκηνοθετεί, εκτός από τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Όταν έφτασε η κουβέντα στο Maestro, ο Θεσσαλονικιός καλλιτέχνης ήταν αφοπλιστικός.

Όταν τελείωσε η σειρά υπήρξε… πένθος στο τιμ;

«Όλα ξεκινούν από το leader. Ήταν πάρα πολύ καλός. Για μένα ο καλύτερος. Όταν βλέπεις τι κάνει αυτό το παιδί… Δεν λέει, αλλά τα κάνει και σκέφτεται πριν από σένα, για σένα. Να πω ένα παράδειγμα: Όταν έπρεπε να πέσω στη θάλασσα, είχα παραστάσεις. Λέω από μέσα μου, ωχ θα αρρωστήσω… Το σκεφτόμουν. Δε θα του έλεγα τίποτα, γι΄ αυτόν έπεφτα. Για άλλον, θα το συζητούσα. Ήταν Δεκέμβρης. Πάω στο γύρισμα, βλέπω έναν τύπο που φορά το κοστούμι μου, ίδια ρούχα με μένα. Μου λέει επειδή είναι μεγάλο το γύρισμα, κάνε τα κοντινά σου, πέσε και όλα τα γενικά θα τα κάνει αυτός. Δεν το έχει ξανακάνει αυτό ποτέ κανείς για κανέναν. Να σκεφτεί τον ηθοποιό του, για να μην αρρωστήσει. Και πρόσεχε: Βγαίνω από το νερό και πέφτουν πάνω μου άνθρωποι για να μην αρρωστήσω, με πάνε έξω, αυτοκίνητο ζεστό με περιμένει, με πηγαίνουν στα ντους, κάνω μπάνιο. Αυτό για μένα λέει κάτι. Τον Χριστόφορο δεν μπορώ να τον βάλω δίπλα σε κανέναν».

Φοβάσαι ότι αν υπάρξει συνέχεια δε θα είναι ανάλογη των προηγούμενων κύκλων;

«Αυτό απασχολεί περισσότερο το δημιουργό, όχι εμένα. Εγώ θέλω να ξαναζήσω την εμπειρία. Εγώ δεν πήγα απλά γιατί πίστευα ότι θα έκανε επιτυχία. Είχα ξαναδουλέψει με το Χριστόφορο και ήξερα τι κλίμα φτιάχνει. Μόλις με πήρε, δεν χρειάστηκε καν να διαβάσω το σενάριο Του λέω: Ναι. Μα, λέει δε θα διαβάσεις; Όχι. Δεν ήθελα να διαβάσω τίποτα. Και είπα όχι σε σειρά που με περίμεναν για να κάνω ρόλο που θα πήγαινε… τρένο. Με πολύ περισσότερα χρήματα και μεγαλύτερο ρόλο. Είπα όχι και μου λέγανε καλά είπες όχι, θα έπαιρνες τόσα λεφτά; Ναι αλλά αυτό που πήρα από εκεί δεν θα μου το έδινε με τίποτα το άλλο. Για να καταλάβεις: Είμαι χθες στο αεροδρόμιο και πάω για το check in. Δίπλα μου είναι μια Καναδέζα. Μου λέει: Fanis! Amazing job! Ενθουσιασμός. Πίσω από την ουρά φωνάζουν. Μόλις γύρισα μου λένε: Εσείς είστε; Ή είμαι στο Λονδίνο. Περπατάω. Με σταματάνε. Ο ηθοποιός που έπαιζε στο 2.22 επίσης. Στους Παξούς έρχονταν καράβια ολόκληρα. Έρχονταν ηθοποιοί από το εξωτερικό να έρθουν να βρουν το Χριστόφορο. Καταλαβαίνεις; Αν μου έλεγες σου δίνω 200 χιλιάρικα για να μου το πουλήσεις όλο αυτό που έζησες δεν θα το πουλούσα. Δεν ξέρω πώς ακούγεται, αλλά αυτό το feeling δεν υπάρχει. Το θέμα για μένα να το ξαναζήσω όλο αυτό με την παρέα».

Είναι και πώς θα ξαναμπείς όμως στη σειρά…

«Εγώ και να είμαι στη σειρά δε θα μπορώ να είμαι σε πολλά επεισόδια άντε σε 1-2. Αλλά και μόνο ότι θα είμαι στους Παξούς αρκεί. Θα πάω είτε έχω γύρισμα, είτε δεν έχω! Με αυτό τον άνθρωπο που εκτιμώ τόσο πολύ και τα υπόλοιπα παιδιά, είναι αρκετό. Θέλω να το χαρώ. Παλαιότερα δεν το έκανα αυτό. Το μυαλό μου παλιά ήταν στο επόμενο πρότζεκτ. Στην αποτυχία, φαρμακωνόμουν. Όχι. Πρέπει να σταθείς και στην επιτυχία. Ξέρεις πότε θα σου ξανάρθει; Απόλαυσέ την!».

Στο φέρετρο πώς ήταν; «Μου άρεσε πάρα πολύ. Δε θα τη ζήσω αυτή την εμπειρία, οπότε είχα την πολυτέλεια να δω πώς θα είναι όταν πεθάνω. Ήμουν στο φέρετρο και για πρώτη φορά παρατήρησα κοιτώντας πάνω ότι εκεί που σε βάζουν στον τρούλο πάνω έχει τους αγγέλους, γιατί αυτοί θα σε πάνε πάνω. Είναι σχεδιασμένο. Λέω ας φανταστώ λίγο. Έβαζαν λουλούδια στο φέρετρο, είχε γεμίσει παντού λουλούδια και εκεί λέω την ατάκα: Ρε, πέθανα και άνθισαν τα @ρχιδι@ μου! (γέλια). Μετά με πήρε ο ύπνος στο φέρετρο. Κοιμήθηκα».

Μήπως η επιτυχία του ρόλου σου ως δημάρχου είναι ότι δεν ήσουν τόσο… κακός και πολύ τελικά σε συμπάθησαν; Κι αυτό είναι επιτυχία δική σου, όχι του Χριστόφορου.

«Είναι επιτυχία του Χριστόφορου γιατί όταν το έγραφε το έγραφε για μένα. Θέλω να είμαι δίκαιος. Αυτό που έχω κάνει το οφείλω στη Μαρίσα την Τριανταφυλλίδου που είναι τεράστια ηθοποιός, γιατί οι σκηνές μας ήταν μαζί, στο Χριστόφορο που δουλέψαμε πολύ και με βοήθησε γιατί υπάρχουν κάποια κλειδιά στα οποία εγώ σαν πατέρας είχα μια πιο πολεμική διάθεση και η συνειδητοποίησή μου ότι δεν απολογείται αυτός είναι αυτό που τον κάνει τόσο σκληρό και φυσικά σε όλα τα παιδιά, την Κλέλια, τον Ορέστη, τον Γιώργο. Όλο αυτό ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας. Η διάθεση η δική μου είναι να μπω στο χαρακτήρα και ο δημιουργός να μου δώσει κάποια στοιχεία που εγώ δεν μπορώ να ανιχνεύσω. Η τύχη να έχω τόσο καλούς ηθοποιούς δίπλα μου όπως ο Τσορτέκης, όλο αυτό το πακέτο έφεραν το αποτέλεσμα. Υπήρξε απόλυτος συντονισμός. Έχει σημασία να ξέρει και ο άλλος να αναδείξει αυτό που ο ηθοποιός μπορεί να δώσει. Ο Χριστόφορος ξέρει να το κάνει».

Διάβασες και άσχημες κριτικές;

«Διάβασα κάτι σαχλαμαρίτσες… Να αμφισβητώ κάποιον που το αποτέλεσμα είναι μετρήσιμο, είναι ανόητο. Προσπαθώ να γίνω σημαντικός βάζοντας κάτι διαφορετικό σε κάτι καθολικό. Ίσως κάποιος το κάνει για το προσωπικό του μάρκετινγκ, για να ακουστεί. Αν κάποιος τρέχει τα 100 μέτρα σε 9 δευτερόλεπτα, τι να πω εγώ; Ότι δεν είναι καλός; Ο Χριστόφορος έκανε κάτι μετρήσιμο σε παγκόσμιο επίπεδο, τι να λέμε τώρα. Ό,τι και να πούμε εμείς, είναι ανόητο πια. Αφορά πια άλλη αγορά». Τα νέα παιδιά του Maestro; «Είναι χαρισματικά παιδιά, έχουν μεγάλη καριέρα μπροστά τους και μπορούν να ονειρεύονται για τον εαυτό τους. Το θέμα τώρα είναι να πάρουν το ρίσκο, να τολμήσουν και να βγουν στην αγορά. Ταλαντούχα παιδιά είναι, χορεύουν ωραία είναι, γιατί να μην τα καταφέρουν;». 

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη