Το Everything Sucks είναι μια σειρά που ξυπνά τα 90s μέσα μας

Λέξεις: Λάμπρος Καραβίδας

Αν κάτι χαρακτηρίζει την ποπ κουλτούρα του σήμερα, αυτό σίγουρα είναι η άρνηση της να συνειδητοποιήσει πως υπάρχει στο παρόν, όσο κοιτά εμμονικά στο παρελθόν. Έχοντας έτσι αποθεώσει και εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα 80s μέσω της τεράστιας επιτυχίας του “Stranger Things” και των επεισοδιακών κασετών της Hannah Baker από το “13 Reasons Why”, το Netflix αποφασίζει πως πρέπει να προχωρήσουμε σε δεκαετία.

Μας καλεί να θυμηθούμε τα μέσα αποθήκευσης που διήρκεσαν λιγότερο από κάθε άλλο, τα CD, μαζί με τις βιντεοκάμερες, τις βιντεοκασέτες και τις μπλούζες που ήταν μια κινούμενη φωτογραφία του αγαπημένου μας σταρ και πολλές φορές κατέληγαν να γίνουν δεύτερο δέρμα μας. Στις 16/01, λοιπόν, η αγαπημένη μας streaming υπηρεσία, μας χάρισε το teen comedy drama “Everything Sucks” με πρόθεση να ξυπνήσει το 90s nostalgia που όλοι κρύβουμε μέσα μας.

Η πλοκή σχετικά απλή και διόλου απροσδόκητη από μια τέτοιου είδους σειρά. Το 1996 στο Boring (μτφρ: Βαρετό), του Oregon ο πρωτοετής στο Λύκειο Luke (Jahi Di’Allo Winston) γνωρίζει και ερωτεύεται ακαριαία την κατά ένα χρόνο μεγαλύτερή του camerawoman του AV club, Kate (Peyton Kennedy). Ένα κορίτσι ντροπαλό, που μας συστήνεται με ένα καρό πουκάμισο πάνω από μια μπλούζα με την φιγούρα της Tori Amos και τυγχάνει να είναι και κόρη του διευθυντή του Boring Highschool, στο οποίο και φοιτούν οι πρωταγωνιστές μας.

Εκεί βρίσκονται και τα άλλη μέλη της παρέας του Luke, o εμένα-με-εμπνεύστηκαν-από-το-ΒigBangTheory τύπος, που ακούει στο όνομα McQuaid (Rio Mangini) και ο στα όρια της καρικατούρας αφελής και ξεχασιάρης Tyler (Quinn Liebling). Έχοντας έτσι ως βάση ένα παρεάκι, που η σύνθεση του έντονα θυμίζει αυτή του “Stranger Things”, τους βλέπουμε να αλληλοεπιδρούν με τους συμμαθητές τους, τις υπόλοιπες ομάδες του σχολείου, όπως αυτή της δραματικής, από την οποία γνωρίζουμε τον (ψευτό)κουλτουριάρη αρχηγό τους Oliver (Elijah Stevenson) και την καθόλα προκλητική και diva κοπέλα του Emaline (Sydney Sweeney), με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

«Τι καινούριο όμως έχει να μου δείξει αυτή η σειρά;», θα αναρωτιέσαι σοφά. Όχι πολλά με εξαίρεση μερικά φωτεινά σημεία, τολμώ να σου απαντήσω και τρέχω να σου εξηγήσω. Το ότι οι δύο πρωταγωνιστές μας Luke και Kate, είναι μέλη μονογονεϊκών οικογενειών, με έκδηλες επιρροές από αυτό το γεγονός στο χαρακτήρα τους είναι σίγουρα ένα. Αν και οι ίδιες μας σερβίρονται ανέμπνευστα και χωρίς κόπο από το πρώτο κιόλας επεισόδιο, ο τρόπος που τελικά καθορίζουν τις πράξεις τους μέχρι το δέκατο και τελευταίο επεισόδιο, σε βάζει σε σκέψεις. Ταυτόχρονα, τα σκαμπανεβάσματα στις σχέσεις με τους γονείς τους και η αποδοχή ή όχι πως και αυτοί έχουν προσωπική ζωή, αν και διόλου πρωτότυπο για εφηβική σειρά, σίγουρα γίνεται πιο ενδιαφέρουσα από την απουσία δεύτερου γονέα.

Η σημαντικότερη διαφοροποίηση από τις άλλες σειρές του είδους όμως επιτυγχάνεται, ως ένα βαθμό, με τον πολύ γλυκό χειρισμό της ιστορίας της Kate που προσπαθεί να διαπιστώσει την σεξουαλικότητά της. Μέσω μιας πορείας δέκα εικοσάλεπτων επεισοδίων, η Kate καλείται εκτός από το να αποδεχθεί τον εαυτό της έτσι όπως είναι, να κάνει σαφές στους υπόλοιπους, συμπεριλαμβανομένου και του κεραυνοβολημένου με αυτή Luke, πως η σεξουαλικότητα της δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται και να κρύβει, αλλά αποτελεί μέρος της και ορίζει μεγάλο κομμάτι της προσωπικότητας της. Όλο αυτό όμως δεν γίνεται καθόλου βίαια σεναριακά και η εξέλιξη αυτής και των σχέσεων με τους γύρω της είναι από τις λίγες επιτυχίες της σειράς.

https://www.youtube.com/watch?v=hf_YjzEvYeQ

Αξίζει λοιπόν να δεις το Everything Sucks; Αν ψάχνεις απεγνωσμένα ένα εφηβικό δράμα και έχεις εξαντλήσει όλα τα υπόλοιπα, τότε ναι. Διαφορετικά οι καθόλου πειστικοί διάλογοι, τα υπερτονισμένα γνωρίσματα των χαρακτήρων και η τάση πολλών από τους έφηβους να συμπεριφέρονται ως ενήλικες μάλλον δεν θα βοηθήσουν για να πειστείς.

Ταυτόχρονα τα κλισέ σε αυτή τη σειρά είναι πολλά και μπορεί να σε εκνευρίσουν. Από την αιώνια αντιπαλότητα “Geek vs Cool Kids” έως την αμήχανη σκηνή ενός γονιού να μπαίνει, την στιγμή που το παιδί του αυτοϊκανοποιείται, στο δωμάτιο, οι σκηνοθέτες αναβιώνουν σκηνές που έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε χωρίς καμία διάθεση να προσθέσουν ένα νέο στοιχείο.

Θα γυριστεί δεύτερη σεζόν; Κανείς δεν ξέρει. Το Netflix θα συνεχίσει να αντιγράφει τον εαυτό του και να ανασταίνει δεκαετίες; Το μόνο σίγουρο. Αν βγει δεύτερη σεζόν θα την δω; Δύσκολο.