Βλέπουν οι νέοι ελληνικές σειρές σήμερα;

Δεν ξέρω για τις υπόλοιπες, αλλά η γενιά μου σίγουρα έζησε την αυθεντική ελληνική τηλεόραση και τις τηλεοπτικές σειρές της.

Η γενιά Ζ, αφού γυρνούσε σπίτι από τα παιχνίδια σε εξωτερικούς χώρους – που και για αυτό είμαι ευγνώμων – με ένα σνακ έβλεπε όποιο επεισόδιο έπαιζε στην τηλεόραση και όποτε αυτό τελείωνε περίμενε με ανυπομονησία να έρθει η επόμενη μέρα, να τελειώσουν οι “βαρετές” ειδήσεις, να πιάσουν το τηλεκοντρόλ, να βάλουν την ένταση στο μέγιστο και να απολαύσουν ακόμα ένα επεισόδιο.

Δεν υπήρχε το Skip Intro. Τραγουδούσαμε τις εισαγωγές με πάθος και όταν ένα επεισόδιο τελείωνε κάναμε ησυχία για να μη χάσουμε κάτι από το trailer και στο τέλος η μαγική φωνή: «Επόμενο επεισόδιο αύριο στις 9».

Τα Σαββατοκύριακα… Στεναχώρια, το πρόγραμμα του Mega και άλλων καναλιών είχε γκρι ελληνικές ταινίες σε επανάληψη και τα πιτσιρίκια; Ξενερώναμε. Αλλά όταν έφτανε Δεύτερα, ξανά όλο από την αρχή.

Μεγαλώνοντας με σειρές όπως το “Ευτυχισμένοι Μαζί”, “Στο Παρά 5”, “50 – 50” και πολλές άλλες, νιώθω ευγνώμων που μπόρεσα και ήμουν παρών μπροστά από μια τηλεόραση και ατελείωτα επεισόδια.

Δεν είχα την δυνατότητα να δω τα επόμενα επεισόδια στο Netflix, στο Ertflix και το Youtube. Έπρεπε να μάθω να κάνω υπομονή μέχρι να περάσουν οι ώρες.

Ξέρετε, είμαστε η τελευταία γενιά που στην διάρκεια της μέρας αν ακούσουν την λέξη “μπηχτή” κάποιος θα πεταχτεί και θα απαντήσει: “Όρθια”. Ή όποτε κάποιος πετύχει μια σκηνή στο Tik Tok από μια σειρά, θα την κοιτάει χαμογελώντας και θα λέει τα ίδια λόγια με τους πρωταγωνιστές. Ενώ… αν έχουμε έναν φίλο μπαρμαν που τον λένε Φώτη και θέλουμε να πιούμε μια μπύρα, όλοι ξέρουμε πως θα του την ζητήσουμε…

Υπάρχουν πολλές σειρές που έχουν αφήσει ιστορία και πολλοί ηθοποιοί που μας έχουν κάνει να τους αγαπήσουμε από έναν και μόνο ρόλο.

Μεγαλώνοντας, έβλεπα μπροστά στα μάτια μου να με αποχαιρετούν οι ελληνικές τηλεοπτικές σειρές και να αντικαθίστανται από τις τούρκικες – με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν κατάφεραν να με κερδίσουν – αλλά πάντα εγώ έμενα εκεί: Στις ίδιες ατάκες και τους ίδιους ηθοποιούς…

Είχα μια συζήτηση με μεγαλύτερους τις προάλλες και μιλούσαμε για αγαπημένες σειρές που μας έχουν στιγματίσει. Οι μεγαλύτεροι κλασικά απαντήσεις που εγώ ήξερα μονάχα τους τίτλους των σειρών: “Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή”, “Εκείνες κι εγώ”, “Απαράδεκτοι”, “Της Ελλάδος τα παιδιά”, “Σ’ αγαπώ Μ’ αγαπάς”…

Τους έβλεπα με θαυμασμό, να μιλάνε με τόση νοσταλγία για τις αγαπημένες τους σειρές που έχουν αφήσει ιστορία και θυμούνται ακόμη και μετά από τόσο καιρό τα λόγια των ηθοποιών! Που… ακόμα και σήμερα μπορούν να ξεχωρίσουν τα αγαπημένα τους επεισόδια από αυτές τις σειρές…

Και όσο μιλούσαμε για τις αγαπημένες μας σειρές σκεφτόμουν: Η νέα γενιά τι θα έχει να πει; Αδιαμφισβήτητα το “Maestro” του Χριστόφορου Παπακαλιάτη και το “Έτερος Εγώ” του Σωτήρη Τσαφούλια έχουν αφήσει το στίγμα τους και είναι ήδη στο Hall of Fame των ελληνικών σειρών, αλλά είναι αρκετές αυτές ή δύο σειρές να κρατήσουν μια ολόκληρη γενιά;

Στην έρευνα της Parallaxi με ερώτηση “Βλέπετε ελληνικές σειρές (18-30)” οι απαντήσεις ξεπέρασαν τις 150 με το 72% αυτών να απαντά αρνητικά.

Σε όσους απάντησαν όχι (72%) ζητήσαμε να το αιτιολογήσουν:

• Το 50% προτιμά ξένες.
• Το 26% προτιμά παλιές ελληνικές σειρές
• Το 13% δεν τις βρίσκει ενδιαφέρουσες
• Το 11% δεν βλέπει σειρές γενικώς

Ενώ η μειοψηφία των θετικών απαντήσεων (29%) εξήγησε το είδος που τους αρέσει:

• Το 32% προτιμά κωμικές
• Το 30% παρακολουθεί δραματικές
• Το 23% βλέπει αστυνομικές
• Το 17% απάντησε “Κάτι άλλο”

Η Parallaxi μίλησε με άτομα που βλέπουν ακόμη και σήμερα ελληνικές σειρές – νέες – και άτομα που έμειναν για πάντα στις παλιές καθώς οι καινούργιες δεν τους καλύπτουν.

Η Χρυσάνθη  έχει παγώσει τον χρόνο και βλέπει τις σειρές με τις οποίες μεγάλωσε.

«Λατρεύω τις ελληνικές σειρές με τις οποίες μεγάλωσα και παίζουν ακόμα και σήμερα σε επαναλήψεις στην τηλεόραση.

Θυμάμαι πως κάθε Παρασκευή βράδυ στις 21:00 έβλεπα το Ευτυχισμένοι μαζί και στο καπάκι 50-50. Θυμάμαι πως στο μεσημεριανό στην τηλεόραση πάντα έπαιζε το Κωνσταντίνου και Ελένης και μετά το Καφέ της Χαράς. 

Όταν άρχισα να μένω μόνη μου στα φοιτητικά μου χρόνια άρχισα να ξαναβλέπω τις αγαπημένες μου από αυτές στο repeat και ανακάλυψα καινούργιες σειρες -για μένα- εκείνης της εποχής, της δεκαετίας 2000-2010, που όταν πρώτο έπαιζαν ήμουν πολύ μικρή για να τις καταλάβω. 

Πετάω ατάκες σε συζητήσεις από το Ευτυχισμένοι μαζί και τις Σαββατογεννημένες σε οποία παρέα και να βρεθώ και όλοι τις καταλαβαίνουν. Το Σαγαπώ – Μαγαπάς παίζει κάθε φορά που θέλω κάτι εύκολο και μικρό για να γελάσω – ή αλλιώς η αγαπημένη μου σειρά για να βλέπω όσο πλένω τα πιάτα. Μεγάλη αγάπη απέκτησα επίσης για το Singles το οποίο είδα για πρώτη φορά πριν από μερικά χρόνια και δεν μπορούσα να δω κάτι άλλο για τουλάχιστον ένα μήνα πέρα από αυτό. 

Αυτές οι σειρές είχαν κάτι το διαχρονικό και γι’ αυτό οι άνθρωποι της γενιάς μας συνεχίζουμε να γυρνάμε σε αυτές. Ναι, σίγουρα μερικές ατάκες και αστεία δεν στέκουν στο 2025, αλλά όσοι συνεχίζουν να τις παρακολουθούν σήμερα, το καταλαβαίνουν αυτό και το προσπερνούν γιατί πολύ απλά, οι εποχές έχουν αλλάξει. 

Πέρα από τις σειρές εκείνης της δεκαετίας, η σημερινή τηλεόραση δεν μου προκαλεί κανένα ενδιαφέρον σε κανένα είδος σειράς που έχω προσπαθήσει να παρακολουθήσω. Η μόνη σειρά που εκτίμησα και με έκανε να γελάσω με την ψυχή μου ενώ ταυτόχρονα μου κράτησε το ενδιαφέρον ήταν “Η τούρτα της μαμάς” στην ΕΡΤ, η οποία φυσικά κόπηκε.

Προτιμώ να επενδύω τον χρόνο μου σε ξένες σειρές (δραματικές, κωμωδίες και θρίλερ κυρίως) του Netflix ή του Disney+ και να συνεχίζω να βλέπω στην επανάληψη τις αγαπημένες μου ελληνικές παλιές, παρά το γεγονός ότι ξέρω πλέον την πλοκή και τους διαλόγους απέξω και ανακατωτά. Όλοι χρειαζόμαστε τις comfort series μας στο κάτω κάτω!».

Ο Γιώργος αγαπάει τις παλιές σειρές αλλά πιστεύει πως πρέπει να υποστηρίξουμε και τις νέες παραγωγές.

«Μου αρέσει να βλέπω κάτι που καταλαβαίνω και με αγγίζει. Οι ελληνικές σειρές έχουν κάτι που το νιώθεις δικό σου. Μιλάνε τη γλώσσα σου, δείχνουν εικόνες που έχεις ζήσει, χαρακτήρες που τους έχεις συναντήσει. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσω να μπω στο κλίμα, είμαι ήδη μέσα.

Επίσης, τα τελευταία χρόνια έχουν ανέβει πολύ. Υπάρχουν σειρές με καλό σενάριο, ωραίες ερμηνείες και ιστορίες που σε κρατάνε. Δεν είναι πια όλα προβλέψιμα ή δήθεν, έχουν αρχίσει και λένε πράγματα με ουσία, που σε προβληματίζουν ή σε συγκινούν.

Και ξέρεις τι άλλο; Μου αρέσει να στηρίζω αυτό που γίνεται εδώ. Αν δεν βλέπουμε εμείς τις δικές μας σειρές, ποιος θα το κάνει; Δεν λέω, βλέπω και ξένες, αλλά είναι ωραίο να βλέπεις και κάτι που σου μοιάζει.

Αλλά αυτό που αγαπάω ιδιαίτερα είναι οι παλιότερες ελληνικές σειρές. Τις βλέπω ξανά και ξανά χωρίς να τις βαριέμαι. Είναι σαν τα παλιά τραγούδια, έχουν κάτι διαχρονικό. Μου θυμίζουν εποχές, μου φέρνουν ζεστασιά, νοσταλγία αλλά και γέλιο. Ακόμα κι αν ξέρω τις ατάκες απ’ έξω, πάλι γελάω. Είναι σαν να επιστρέφεις σε ένα παλιό σπίτι που πάντα σε ηρεμεί».

Η Δήμητρα υποστηρίζει πως αυτή τη στιγμή βιώνουμε την φάση της αναβίωσης των σειρών εποχής. 

«Θεωρώ πως οι ελληνικές σειρές πάντα θα έχουν μια θέση στην καρδιά μου. Από το “Παραπέντε” μέχρι το “‘Ετερος Εγώ” και τους “Μαύρους Πίνακες”, υποθέσεις που διαφέρουν, διάλογοι που σε κάνουν εύκολα να ταυτίζεσαι, έξυπνο χιούμορ, ωραίοι ηθοποιοί, φρέσκα σενάρια. Και ενώ από το 2014 πέσαμε στην λούπα των ριάλιτι, τα τελευταία περίπου 4 χρόνια η ελληνική μυθοπλασία ήρθε για να μείνει πιο ανανεωμένη από ποτέ. 

Την περασμένη σεζόν ξεχώρισα τους “Μαύρους Πίνακες”, την “Έρημη Χώρα” και τον ‘”Ορκο”. Δύο από αυτές παραγωγές τις Ελληνικής ραδιοτηλεόρασης -εντυπωσιακό αν σκεφτεί κανείς πως πριν λίγα χρόνια δεν επένδυε στις δικές της παραγωγές. Μπορώ να κάνω λίστα με δεκάδες σειρές που παρακολούθησα και μου έκλεψαν την καρδιά όπως το Αρχελάου 5, τα νούμερα, οι Παγιδευμένοι, το σώσε με και το αγαπημένο έτερος εγώ.

Το ελληνικό νέο αίμα δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από τις ξένες παραγωγές, του αρκεί μονάχα τα κανάλια να μην το ξεχνούν και να επενδύουν πάνω σε αυτό, γιατί διαχρονικά μας οι ελληνικοί δημιουργοί, μας έχουν προσφέρει, στιγμές γέλιου και αγωνίας.

Αυτή τη στιγμή βιώνουμε την φάση της αναβίωσης των σειρών εποχής, και του ερωτικού δράματος, δεν είναι κακό, απλά διψάμε για ελληνικό θρίλερ και κωμωδία, αναμένουμε τη νέα σεζόν».