Το Βαφοπούλειο υποδέχεται το αρχείο του Νίκου Μπακόλα και εγκαινιάζει αίθουσα στο όνομα του

Το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο υποδέχεται με τιμητική εκδήλωση τη δωρεά του αρχείου και της βιβλιοθήκης του λογοτέχνη και δημοσιογράφου Νίκου Μπακόλα εγκαινιάζοντας την «Αίθουσα Νίκου Μπακόλα», την  Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024, στο πλαίσιο της διάσωσης και διαφύλαξης των αρχείων των λογοτεχνών της Θεσσαλονίκης.

Η εκδήλωση περιλαμβάνει τη διεξαγωγή ημερίδας με τίτλο «Το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο υποδέχεται το Αρχείο του Νίκου Μπακόλα», με ώρα έναρξης 19:00, στο θέατρο του ΒΠΚ (Γ. Βαφόπουλου 3), με συντονίστρια την Δρ. Μαρία Τατάγια, Προϊσταμένη Διεύθυνσης Βαφοπουλείου Πνευματικού Κέντρου και Αρχείων.

Ομιλητές θα είναι οι Βενετία Αποστολίδου, καθηγήτρια Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και Λογοτεχνικής Εκπαίδευσης, ΑΠΘ και Φιλοθέη Κολίτση, Φιλόλογος, Σχολική Σύμβουλος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Απόδοση κειμένου «Στις αυλές της θάλασσας» από τον Δημήτρη Βάγια, ηθοποιό του ΚΘΒΕ. Θα ακολουθήσει  προβολή  οπτικοακουστικού υλικού και η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με ξενάγηση στην «Αίθουσα Νίκου Μπακόλα».

Η «Αίθουσα Νίκου Μπακόλα» στεγάζει το γραφείο και άλλα προσωπικά αντικείμενα του λογοτέχνη, τη βιβλιοθήκη του, η οποία αποτελείται από 4.000 βιβλία και το αρχείο του που περιέχει οπτικοακουστικό υλικό, επιστολές, χειρόγραφα των λογοτεχνικών  του έργων και φωτογραφικό υλικό.

Μέρος  του υλικού (χειρόγραφα, φωτογραφίες, άλλες έντυπες δημοσιεύσεις) θα είναι διαθέσιμο και σε  ψηφιακή μορφή.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΛΑΣ Βιογραφικό

Ο Νίκος Μπακόλας γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη, όπου πέρασε όλη σχεδόν τη ζωή του κατοικώντας στην περιοχή των παλαιών «Εξοχών».

Μετά τη στρατιωτική του θητεία στην αεροπορία (1947-50), ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Μαθηματικό Τμήμα της Φυσικομαθηματικής Σχολής Θεσσαλονίκης το 1956. Παράλληλα με τις σπουδές του άρχισε την ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία, που αποτέλεσε αργότερα την κύρια επαγγελματική του δραστηριότητα μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1986.

Δημοσίευσε για πρώτη φορά κείμενά του ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Νέα Αλήθεια» το 1951, αλλά η πρώτη επαγγελματική του συνεργασία ήταν το 1952-53 με τη βραχύβια εβδομαδιαία εφημερίδα «Ελεύθερος Κήρυξ».

Εργάστηκε κατά καιρούς ως συντάκτης, μεταφραστής, συντάκτης ύλης, ή υπεύθυνος φιλολογικών και καλλιτεχνικών σελίδων σε όλες σχεδόν τις ημερήσιες εφημερίδες της Θεσσαλονίκης («Μακεδονία, «Ελεύθερος Λαός», «Θεσσαλονίκη», «Νέα Αλήθεια», «Δράσις») δημοσιεύοντας μεταφράσεις, άρθρα και φιλολογικά δοκίμια.

Διετέλεσε επίσης, προϊστάμενος του Τμήματος Τύπου της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης και υπό αυτή την ιδιότητα άτυπος γραμματέας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, πρόεδρος της καλλιτεχνικής επιτροπής, εισηγητής δραματολογίου και καλλιτεχνικός διευθυντής του Κ.Θ.Β.Ε. (1980-1982 και 1990-1993) και Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ3 για πέντε μήνες (1989-1990).

Ως πεζογράφος πρωτοεμφανίστηκε το 1952 κερδίζοντας με το πεζογράφημά του Παραλλαγή στο πένθιμο εμβατήριο τον β΄ έπαινο του διαγωνισμού νουβέλας του περιοδικού «Μορφές». Δημοσίευσε όμως πεζά του κείμενα για πρώτη φορά το 1955 στο περιοδικό «Τα Φοιτητικά Γράμματα» – στο οποίο υπήρξε τακτικός συνεργάτης και μέλος της συντακτικής επιτροπής- και στην εφημερίδα «Παμφοιτητική». 

Το 1958 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Μην κλαις αγαπημένη, το οποίο είχε λάβει έπαινο σε λογοτεχνικό διαγωνισμό του Δήμου Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν: Ο κήπος των πριγκίπων (1966) -σταθμός στην εξέλιξή του ως πεζογράφου- και τα: Εμβατήρια (1972), ΄Υπνος Θάνατος (1974),  Μυθολογία  (1977). Με το τελευταίο κέρδισε την καθολική κατάφαση της κριτικής, ενώ τιμήθηκε και με το βραβείο του περιοδικού «Τομές».

Το 1987 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του Η μεγάλη πλατεία, για το οποίο έλαβε το πρώτο κρατικό βραβείο μυθιστορήματος. Το 1990 εξέδωσε το μυθιστόρημα Καταπάτηση (με το οποίο ολοκλήρωσε την τετραλογία που είχε αρχίσει με τον Κήπο των πριγκίπων) και το 1994 το πεζογράφημα Η κεφαλή. Το 1997 του απονεμήθηκε, για δεύτερη φορά, το πρώτο κρατικό βραβείο μυθιστορήματος για το βιβλίο του Η ατέλειωτη γραφή του αίματος, το οποίο ήταν η ελληνική υποψηφιότητα για το Ευρωπαϊκό λογοτεχνικό βραβείο της ίδιας χρονιάς. Έλαβε ακόμη, για το τελευταίο μυθιστόρημά του Μπέσα για μπέσα ή ο άλλος Φώτης (1998), το βραβείο Balkanica, η ανακοίνωση του οποίου έγινε λίγες εβδομάδες μετά τον αιφνίδιο θάνατό του στις 13 Νοεμβρίου 1999. Μεταθανάτια εκδόθηκαν δύο συλλογές διηγημάτων του, το Χρονιές άγιες και άγριες (1999) και Το ταξίδι που πληγώνει και άλλα διηγήματα (2000).

Εκτός από την πεζογραφία ο Νίκος Μπακόλας ασχολήθηκε επίσης με τις λογοτεχνικές μεταφράσεις, κυρίως έργων αμερικανών συγγραφέων  (W. Faulkner, H. James και F. Scott Fitzgerald κ.ά.) και τη θεατρική κριτική.

Έργα του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά γερμανικά, σερβοκροατικά, ολλανδικά κ.ά.