Το ξύπνημα της άνοιξης

Ο τίτλος της νέας ταινίας του Κωνσταντίνου Γιάνναρη “Το ξύπνημα της άνοιξης”, παραπέμπει άμεσα στο θεατρικό του Frank Wedekind, “Frühlingserwachen”. Αντίθετα όμως από τον Γερμανό συγγραφέα που υποστήριξε σθεναρά τις θέσεις του όσον αφορά στην διαπαιδαγώγηση των εφήβων στο σχολικό και οικογενειακό περιβάλλον, με σαφείς αφορισμούς για το σύστημα, ο Γιάνναρης επιλέγει μια πιο αποστασιοποιημένη προσέγγιση. Δεν εξηγεί, δεν δαιμονοποιεί, δεν παίρνει θέση, δεν διδάσκει.

Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης είκοσι χρόνια μετά το «Από την Άκρη της Πόλης» εισέρχεται και πάλι στο εφηβικό σύμπαν. Λέει ο ίδιος για τους ήρωές του: “Αυτή τη φορά  δεν ανήκουν στη γενιά ή το κοινωνικό υπόστρωμα που δεν έχει τίποτα και προσπαθεί βιαίως να αποκτήσει μιά ‘θέση στον ήλιο’ αλλά στη γενιά που μεγάλωσε με όλα – τα πάντα – και τώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με την πτώση και απώλεια της οικονομικής, ηθικής και εθνικής υπόστασης που μέχρι πρότινος είχαν ως δεδομένη. Είναι τα παιδιά που θα ζήσουν για πρώτη φορά χειρότερα από την προηγούμενη γενιά των γονέων τους. Η επαναστατική τους κοσμοθεωρία όμως είναι κακοχωνεμένη και αδιέξοδη. Όπως και τα συνθήματα που κοσμούν με περισσή μεγαλοστομία τους τοίχους της βομβαρδισμένης πόλης που ζούμε. Άν οι αντι-ήρωες των πρώτων ταινιών της τριλογίας (“Από την Άκρη της πόλης”, “Όμηρος”) βρέθηκαν κάποια στιγμή απέναντι στην ζωή, την κοινωνία και το κράτος χωρίς καν να το συνειδητοποιήσουν – οι αντι-ήρωες στη Άνοιξη΄ – με την βία εμποτισμένη ανεξίτηλα μέσα τους – επιλέγουν εξ αρχής την μετωπική σύγκρουση”.

Στην ταινία παρακολουθούμε μια ομάδα 5 εφήβων, όχι περιθωριακών όπως αυτοί που γνωρίσαμε “Στην Άκρη της πόλης”, αλλά προερχόμενων από διάφορες τάξεις. Δυο Αλβανοί που σπρώχνουν χόρτο και κάνουν μικροληστείες μαζί με ένα τρίτο φίλο, αναζητούν το επόμενο βήμα για να διοχετεύσουν την οργή τους. Μια πιτσιρίκα γοητεύεται απ΄την “μαγκιά” τους και φέρνει μαζί της στην παρέα και ένα συμμαθητή που κουβαλά μέσα του επαναστατικά μανιφέστα αναζητώντας συντρόφους στο ιδεολογικό του αδιέξοδο κουβαλώντας το τραύμα της αυτοκτονίας του δικηγόρου πατέρα του. Η συνάντησή τους είναι μια χημική ένωση έτοιμη να εκραγεί. Και το κάνει.

Τα παιδιά του Γιάνναρη είναι πρόσωπα οικεία κι αυτό είναι ίσως το πιο τρομακτικό, είναι τα παιδιά της διπλανής πόρτας, της παρέας που συναντάς στη γωνιά του δρόμου. Που αναζητούν ένα νόημα στο ισοπεδωτικό τίποτα που έχει κάνει κατάληψη στον ζωτικό τους χώρο. Εδώ το βρίσκουν στη βία, στα όπλα-παιχνίδια… Πυροβολούν ψύχραιμα, με την ίδια αταραξία που πατούν τα πλήκτρα ενός εικονικού ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Οι ήρωες του Γιάνναρη είναι καθαρόαιμοι αντιήρωες, δεν βλέπουν άλλο δρόμο πέρα απ΄την βία, αυτήν στην οποία ουσιαστικά έχουμε συνηθίσει όλοι και εθίζονται σ΄αυτήν σε βαθμό αυτοκαταστροφικό. Άλλωστε είναι στην ηλικία των γρήγορων καύσεων, των πυροτεχνημάτων, των συναισθημάτων που εκτοξεύονται με ταχύτητα φωτός. Υποβλητικό το soundtrack με τη μουσική των Drog-A-Tek, και την ηχητική επένδυση του Ορέστη Καμπερίδη, καθοριστικό το μοντάζ του Λάμπη Χαραλαμπίδη και η φωτογραφία του Γιώργου Αργυροηλιόπουλου.

* ”Το ξύπνημα της άνοιξης” είναι η ιστορία πέντε εφήβων που στήνουν μια ένοπλη συμμορία. Ένα μωσαϊκό έρωτα, χαμένων σχέσεων, προδοσίας και μηδενισμού σε μια Αθήνα, όπου τα πάντα καταρρέουν μέσα στην οικονομική και κοινωνική κρίση. Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Γιάνναρης Σενάριο: Κωνσταντίνος Γιάνναρης& Μαρία Πάουελ Πρωταγωνιστούν: Δάφνη Πατακιά, Κωνσταντίνος Ελματζίογλου, Κώστας Νικούλις, Άγγελος Τζέγια, Μούτσο Φαμπρίτσιο Μουσική: Drog-A-Tek Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Αργυροηλιόπουλος Μοντάζ: Λάμπης Χαραλαμπίδης Ήχος: Ορέστης Καμπερίδης  Γλώσσες: Ελληνικά, Αλβανικά, Γερμανικά Διάρκεια: 89′ Έτος Παραγωγής: 2015 Ελλάδα