PROJECT C: Δύο Ελληνίδες αρχιτέκτονες με παγκόσμια διάκριση

Το «Project C» , κέρδισε το βραβείο αρχιτεκτονικής Coup de Coeur 2019 στον παγκόσμιο διαγωνισμό αρχιτεκτονικής Leonardo da Vinci του ιδρύματος Jacques Rougerie στην κατηγορία “Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός και τεχνολογία για τη θάλασσα”.

Η πρόταση Project C, που έλαβε το βραβείο, έγινε στο ΑΠΘ αποτελεί τη διπλωματική εργασία της Χρυσής Βράντση και της Χρυσάνθης Βασιλέλη με επιβλέπουσα καθηγήτρια την κα. Μαρία Βογιατζάκη.

«Το Project C αποτελεί έναν μηχανισμό εξυγίανσης των υδάτων από πετρελαιοκηλίδες ο οποίος μετατρέπει την υφιστάμενη πετρελαιοκηλίδα από μολυσμένη περιοχή σε αρχιτεκτονικό δημιούργημα. Η ομάδα έλαβε ιδιαίτερα θετικά σχόλια σχετικά με την διεπιστημονικότητα της πρότασης και την ιδιαίτερη σημασία της για τις χώρες της Μεσογείου».

Η τελετή απονομής έλαβε χώρα στο Ινστιτούτο της Γαλλίας στο Παρίσι την Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2020. To project C έλαβε το βραβείο από τον Francis Rambert, αρχιτέκτονα, προϊστάμενο του Τμήματος Αρχιτεκτονικής Δημιουργίας στο Cité de l’Architecture et du Patrimoine και πρώην Διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής μπροστά σε περίπου 200 προσκεκλημένους αποτελούμενοι από διπλωμάτες, πολιτικούς, αρχιτέκτονες, επιστήμονες και τα μέσα ενημέρωσης.

Στη βράβευση παρευρέθηκε ο Γάλλος Υπουργός Πολιτισμού Franck Riester και η πρέσβειρα της Ελληνικής πρεσβείας στη Γαλλία, Αγλαΐα Μπαλτά. H τελετή ήταν αφιερωμένη στον Leonardo da Vinci 500 χρόνια μετά τον θάνατο του στην τελετή εκτέθηκαν μη δημοσιευμένα χειρόγραφα του.

Τα βραβεία αρχιτεκτονικής παγκόσμιας κλάσης Leonadro da Vinci Jacques Rougerie πραγματοποιούνται κάθε χρόνο από τον πρωτοπόρο αρχιτέκτονα Jacques Rougerie μέσω του ιδρύματος Jacques Rougerie Fondation. To ίδρυμα Jacques Rougerie λειτουργεί υπό την αιγίδα του Institut de France και υπό την προεδρία του Πρίγκιπα Αλβέρτου Β του Μονακό με ιδρυτή τον διεθνούς φήμης αρχιτέκτονα Jacques Rougerie. Στον διαγωνισμό τα τελευταία χρόνια έχουν συμμετάσχει διαγωνιζόμενοι από 135 χώρες.

Την κριτική επιτροπή αποτέλεσαν μεταξύ άλλων οι:

Francis Rambert_ Αρχιτέκτονας. Προϊστάμενος του Τμήματος Αρχιτεκτονικής Δημιουργίας στο Cité de l’Architecture et du Patrimoine και πρώην Διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής.

Dominique Perrault _ Αρχιτέκτονας. Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής.

Claudie Haignere_ Αστροναύτης

Justin Ahanhanzo_ Μέλος της Διακυβερνητικής Ωκεανογραφικής Επιτροπής της UNESCO

Το Project θα εκτεθεί στο Γαλλικό Ινστιτούτο και στο Cité de l’Architecture στο Παρίσι.

Επιπλέον, η πρόταση δημοσιεύτηκε στην πλατφόρμα material district, the world’s leading match-making platform in the field of innovative materials

Τον Ιανουάριο του 2021 εκτέθηκε στα πλαίσια της έκθεσης “DESIGN IN AN AGE OF CRISIS” έκθεση που θα διοργανωθεί ηλεκτρονικά από το Chatham House and London Design Biennale.

Τι είναι το Project C

Με αφορμή το ατύχημα στον κόλπο του Σαρωνικού όπου μόλυνε πολλές ακτές τις Αττικής αλλά και το οικοσύστημα στο σύνολο του, υπήρξε ο προβληματισμός ως προς το με ποιον τρόπο η αρχιτεκτονική αξιοποιώντας γνώσεις από άλλα πεδία της επιστήμης θα μπορούσε να προτείνει μία καινοτόμα αντιμετώπιση ενός τέτοιου οικολογικού ζητήματος.

Σενάριο_ Τοποθετούνται πόλοι έλξης σε καίρια σημεία σε περίπτωση εντοπισμού ποσοστού πετρελαίου σε περιοχές εντός εμβέλειας των πυλώνων ενεργοποιείται η διαδικασία της συσσώρευσης πετρελαίου.

Διαδικασία_ Drones εντοπίζουν και χαρτογραφούν την πορεία της πετρελαιοκηλίδας και στη συνέχεια διασκορπίζουν ελαιόφιλο υλικό που προσκολλάται στο πετρέλαιο. Οι πυλώνες λειτουργούν ως μαγνητικοί πόλοι και συγκεντρώνουν το νέο μείγμα γύρω τους.

Οι πυλώνες με τη βοήθεια των drones εκκρίνουν υλικό (bio-solidifier) το οποίο στερεοποιεί το μείγμα και δημιουργεί solid μορφές γύρω τους μέσω διαδικασίας ύφανσης υλικού έπειτα από αξιολόγηση δεδομένων. Η διαδικασία αυτή δημιουργεί προοδευτικά συνθήκες που μπορούν να συγκροτήσουν έναν «βιώσιμο» χώρο στην υδάτινη επιφάνεια. Η ενεργοποίηση της δομής γίνεται έπειτα από τον εντοπισμό πετρελαίου.

Η αυτοοργάνωση του στερεού υλικού γύρω από τους πόλους έλξης διαμορφώνεται υπό την επίδραση του μαγνητικού συστήματος, την διαδικασία πήξης και την σύσταση του αργού (ποιότητα και ποσότητα πετρελαίου). Επομένως, η «λύση» της κατασκευής κινείται γίνεται γύρω από κάποια πιθανά σενάρια που οδηγούν σε μία σειρά χωρικών εκδηλώσεων. Πρόθεση αξιοποίησης του αναπτυσσόμενου πλωτού συστήματος είναι η μελλοντική κατοίκηση του. Η χρήση των πλωτών μηχανισμών εξασφαλίζει την εξυγίανση των υδάτων αντιστρέφοντας μία συνθήκη καταστροφής σε αφετηρία για μία νέα χωρική έκφραση που θα αναπτύσσεται δυναμικά στον χρόνο.

*φωτογραφίες: Βασιλέλη Χρυσάνθη – Βράντση Χρυσή