Πέρασα τρεις μέρες σε αγώνες crossfit στη Θεσσαλονίκη

Υπάρχουν κάποιες εμπειρίες που δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια. Αν δεν τις ζήσεις, όσα και να σου πουν, δεν μπορείς να αισθανθείς το πόσο δυνατές είναι. Μία τέτοια έζησα το τελευταίο τριήμερο, όπου συμμετείχα στα Pink Ribbon Games στις 29-30/9 και 1/10.

Οι συγκεκριμένοι αγώνες ξεκίνησαν πριν από 8 χρόνια σαν ένα αθλητικό event τοπικού χαρακτήρα, με σκοπό να σταθεί δίπλα στην προσπάθεια ενημέρωσης και καταπολέμησης του καρκίνου του μαστού. Ο αγώνας διεξάγεται έκτοτε κάθε Οκτώβρη, Παγκόσμιο Μήνα Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης για τον καρκίνο του μαστού.

Αθλητές από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό συντάσσονται στην προσπάθεια αυτή, διαγωνιζόμενοι σε events που συνδυάζουν ασκήσεις από τον κόσμο της άρσης βαρών, της ενόργανης, της καλλισθενικής γυμναστικής, του κλασσικού αθλητισμού και όχι μόνο!

Για μένα ξεκίνησαν όλα τον περασμένο Μάρτιο, όταν άκουσα για πρώτη φορά για τους συγκεκριμένους αγώνες. Τότε έκανα περίπου 5 μήνες crossfit, όμως από το πρώτο λεπτό μπήκε στο μυαλό μου η ιδέα να προπονηθώ όσο περισσότερο μπορώ για να συμμετάσχω κι εγώ. Ο καιρός πέρασε και εγώ συνέχισα να αθλούμαι καθημερινά για να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου.

Μετά από πολλές δυσκολίες, το τριήμερο των αγώνων έφτασε. Την πρώτη μέρα, όλα ήταν κάπως μουδιασμένα. Από την μία ένας έντονος ενθουσιασμός για όλο αυτό που θα ζούσαμε και από την άλλη ένα πρωτόγνωρο άγχος για το άγνωστο γιατί όσες φορές και να έχεις δουλέψει τα προγράμματα είναι εντελώς διαφορετικό να τα κάνεις με τόσο κόσμο γύρω σου.

«Τρία, δύο, ένα. Πάμε!» φώναξε ο διοργανωτής και όλοι ξεκινήσαμε.  Από εκεί και πέρα γνώριζες πως δεν υπήρχε επιστροφή.

Τρεις μέρες γεμάτες απαιτητικά προγράμματα. Τρεις μέρες γεμάτες ένταση, πάθος και συγκινήσεις, όπου όλοι οι αθλητές έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.

Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που κατάλαβα πως μπορώ να ξεπεράσω τα όρια μου, να προσπεράσω την κούραση και να δώσω «λίγο ακόμα». Η επιλογή να τα παρατήσω δεν υπήρχε ποτέ στο μυαλό μου. Άλλωστε με τον συμπαίκτη μου πήγαμε για να περάσουμε καλά και να ζήσουμε την εμπειρία. Δεν μας ενδιέφερε ποτέ ούτε το να βγούμε πρώτοι ούτε να διακριθούμε. Όμως, αυτό που είπαμε από την πρώτη στιγμή ήταν πως θα δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό και δεν θα αφήσουμε περιθώρια χαλάρωσης με αποτέλεσμα να το μετανιώσουμε μετά.

Κι αυτό κάναμε. Τρεις μέρες τα παίξαμε όλα για όλα και τώρα που όλο αυτό έχει τελειώσει είμαι περήφανος γιατί γνωρίζω καλά πως δεν υπήρχε κάτι άλλο που θα μπορούσα να κάνω. Η βαθμολογία και η τελική κατάταξη δεν ήταν κάτι που με ενδιέφερε πολύ γιατί γνώριζα καλά πως θα συμμετέχουν και αθλητές σαφώς πολύ καλύτερα προετοιμασμένοι από μένα.

Οι ώρες αναμονής ήταν επίσης στα highlight του τριημέρου. Εκεί είχες την ευκαιρία να παρακολουθήσεις άλλες κατηγορίες να παίζουν και να γνωρίσεις ανθρώπους από όλη την Ελλάδα. Εμείς ήμασταν τυχεροί και καταφέραμε να δούμε και αθλητές που έχουν διακριθεί και εκπροσωπούν την Ελλάδα στο εξωτερικό στο crossfit.

Αυτό που κρατάω από όλο αυτό που έζησα είναι το γεγονός πως έμαθα τι μπορώ να κάνω και τι όχι. Κρατάω την χαρά, την συγκίνηση, το γέλια, τα κλάματα, τα νεύρα, την κούραση. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αλληλοστήριξη με τους φίλους από το γυμναστήριο, τις κραυγές και τα χειροκροτήματα. Μία από τις πιο δυνατές εμπειρίες της ζωής μου που σίγουρα δεν μετανιώνω ούτε λεπτό, αντίθετα αναμένω για την επόμενη φορά.