Η «τελευταία ανάρτηση» του David Adler, μέλος του Global Sumud Flotilla

Διαβάστε μια συγκινητική ανάρτηση του David Adler, μέλος του Global Sumud Flotilla ο οποίος πιστεύει πως είναι η τελευταία ανάρτηση που κάνει από το Διεθνή Στόλο.

Αγαπητοί/ές φίλοι/ες, Φοβάμαι πως αυτή θα είναι η τελευταία επιστολή που σας γράφω από τον Διεθνή Στόλο Sumud — τώρα μόλις 120 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Γάζας. Χθες το βράδυ, αρκετά ισραηλινά πολεμικά πλοία παρενόχλησαν το κομβόι μας. Επιτέθηκαν στα σκάφη μας, εκφόβισαν το πλήρωμά μας και διέκοψαν τις επικοινωνίες μας. Αναγνωρίζουμε αυτές τις τακτικές από προηγούμενες αποστολές. Ξέρουμε ότι αποτελούν τον προάγγελο αυτού που φοβόμασταν καιρό: την παράνομη ισραηλινή απαγωγή σε διεθνή ύδατα. Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, προετοιμαζόμαστε για μια επικείμενη επίθεση. Γνωρίζουμε τις διαδικασίες. Γνωρίζουμε τα πρωτόκολλα. Όταν επιβιβαστούν στα σκάφη μας, δεν θα αντισταθούμε. Είμαστε έτοιμοι/ες. Με τα κινητά μας τηλέφωνα και τις κάμερές μας, θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να καταγράψουμε τα πάντα. Θα τα μεταδώσουμε στον κόσμο. Και θα βασιστούμε σε εσάς να διαδώσετε την αλήθεια για αυτή την εγκληματική επίθεση. Αλλά πριν μας αναχαιτίσουν, θέλω να πω κάτι — ίσως ακούγεται κλισέ, ίσως σαν παρηγοριά — αλλά το πιστεύω πραγματικά: ότι ακόμα κι αν δεν ολοκληρώσουμε την αποστολή μας αυτή τη φορά, ο Sumud Flotilla έχει ήδη πετύχει πολλά. O Flotilla έχει στρέψει ξανά την προσοχή του κόσμου στα δεινά του λαού της Γάζας. Έχει ενώσει ξηρά και θάλασσα σε μια μαζική κινητοποίηση εκατομμυρίων. Και έχει αναγκάσει απρόθυμα κράτη να αντιμετωπίσουν ενεργά την παράνομη πολιορκία που οδηγεί τον παλαιστινιακό λαό στη λιμοκτονία και του στερεί το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση. Πάνω απ’ όλα, ο Διεθνής Στόλος απέδειξε ότι απλοί άνθρωποι – γιατροί, ψαράδες, φοιτητές, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, κληρικοί και συνταξιούχοι από 44 χώρες – μπορούν να ενωθούν όχι μόνο γύρω από την ηθική αγανάκτηση, αλλά και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να δράσουν. Ξεκινήσαμε από τη Βαρκελώνη όχι μόνο ως συμβολική πράξη αλληλεγγύης — αλλά ως πράξη δημιουργίας: για να οικοδομήσουμε έναν μόνιμο ανθρωπιστικό διάδρομο ώστε να φτάσει η βοήθεια στον λαό της Γάζας μέσω της θάλασσας. Και ενώ τα σκάφη μας μπορεί να αναχαιτιστούν, η ιδέα αυτή δεν μπορεί να φυλακιστεί. Η απαίτηση για ανοιχτό διάδρομο θα επιβιώσει πέρα από αυτήν την αποστολή· ένας νέος στολίσκος πλοίων είναι ήδη καθ’ οδόν από την Κορσική για να σπάσει την πολιορκία. Το κίνημά μας μόνο μεγαλώνει. Όταν οι ισραηλινές αρχές επιβιβαστούν δια της βίας στα σκάφη μας τις ερχόμενες ώρες, να ξέρετε ότι θα διαπράξουν πράξη πειρατείας. Θα παραβιάσουν την κυριαρχία των θαλασσών. Θα εμποδίσουν μια ειρηνική ανθρωπιστική αποστολή που την παρακολουθεί ολόκληρος ο κόσμος. Ας προσπαθήσουν να το δικαιολογήσουν. Ας εξηγήσουν στη διεθνή κοινότητα γιατί η ταπεινή μας προσπάθεια να ταΐσουμε τους πεινασμένους της Γάζας αποτελεί απειλή για την εθνική τους ασφάλεια. Κανείς δεν θα τους πιστέψει. Η προπαγάνδα τους πια δεν πείθει. Από εδώ, πάνω στο Ohwayla, μπορώ να πω ότι δεν φοβόμαστε την αναχαίτιση, την ανάκριση ή την φυλάκιση. Αυτό που φοβόμαστε, είναι ένας κόσμος όπου τέτοιες απαγωγές γίνονται ρουτίνα. Όπου οι ανθρωπιστές θεωρούνται εγκληματίες. Όπου το να φέρνεις φαγητό σε πεινασμένα παιδιά αποκαλείται τρομοκρατία. Γι’ αυτό, όταν ακούσετε ότι μας αναχαίτισαν – και θα το ακούσετε μέσα στις επόμενες ώρες – μην ανησυχήσετε για εμάς. Ξέραμε προς τι πλέαμε. Κάναμε αυτή την επιλογή με ανοιχτά μάτια και γεμάτες καρδιές. Αντί γι’ αυτό, ας ξεσηκωθούμε! Γράψτε τις αναρτήσεις σας, φωνάξτε στους άθλιους εκπροσώπους μας, και στηρίξτε το αίτημα για ανοιχτό διάδρομο τώρα. Όχι ως ένα όνειρο, αλλά ως σαφή και απτή πολιτική. Την υποδομή που δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε, πρέπει να την χτίσουν τα κράτη. Την πολιορκία που ήρθαμε να σπάσουμε, πρέπει εκείνα να την τερματίσουν μια για πάντα. Αν έμαθα κάτι σε αυτό το ταξίδι, περιστοιχισμένος από αυτούς τους εξαιρετικούς νέους φίλους από κάθε γωνιά της γης, είναι το εξής: ότι η συλλογική δράση είναι πραγματικά κάτι όμορφο. Όταν αρνούμαστε να δεχτούμε το αδιανόητο, όταν βάζουμε τα σώματά μας ανάμεσα στην αδικία και τα θύματά της, μπορούμε πράγματι να αλλάξουμε την πορεία της ιστορίας, όσο ταπεινά κι αν είναι τα βήματά μας. Περισσότερο απ’ όλα, θέλω να σας ευχαριστήσω για τη στήριξή σας, την αγάπη σας και τη συντροφιά σας σε αυτή την αποστολή. Ελπίζω να μην αργήσει η μέρα που θα σας ξαναδώ στην άλλη πλευρά. Δικός σας, με αγάπη, Ντέιβιντ