Ο κοροναϊός ήταν έκτακτη ανάγκη μέχρι να ανακαλύψει ο Trump ποιοι πέθαιναν

Ένα εμβληματικό κείμενο του The Atlantic στις 9/5 που εξηγεί πολλά

Πριν από λίγο καιρό, ο Arbery Ahmaud βγήκε από το σπίτι του και δεν επέστρεψε ποτέ . Ο Gregory και ο Travis McMichael, που είδαν τον Arbery να τρέχει στη γειτονιά τους λίγο έξω από το Brunswick της Georgia, και οι οποίοι είπαν στις αρχές ότι πίστευαν ότι ήταν ύποπτος διάρρηξης, πήραν τα όπλα τους, τον κυνήγησαν και στο τέλος τον πυροβόλησαν θανάσιμα.

Ο εισαγγελέας της περιοχής, George E. Barnhill, αποφάνθηκε ότι δεν είχε διαπραχθεί έγκλημα. Ο Arbery είχε προσπαθήσει να αρπάξει ένα κυνηγετικό όπλο από τον Travis McMichael πριν αυτό εκπυρσοκροτήσει, έγραψε ο Barnhill σε επιστολή του στον αρχηγό της αστυνομίας. Οι δύο άντρες που είδαν έναν ξένο να τρέχει και αποφάσισαν να πάρουν τα όπλα τους και να τον κυνηγήσουν, βρίσκονταν σε αυτοάμυνα όταν τον αντιμετώπισαν και τον πυροβόλησαν, κατέληξε ο Barnhill.

Το περιστατικό έλαβε μεγάλες διαστάσεις όταν διέρρευσε βίντεο στα social media, που έδειχνε ότι τα πράγματα δεν έγιναν έτσι, πυροδοτώντας έκρηξη αντιδράσεων στην κοινωνία και σε όλο το πολιτικό φάσμα. Εντέλει η υπόθεση ξανάνοιξε μετά από παρέμβαση άλλου εισαγγελέα, οι δύο άνδρες συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για δολοφονία.

Για να δει κάποιος την αλυσίδα των γεγονότων που οδήγησαν στο θάνατο του Arbery θετικά, πρέπει να υποθέσει τα εξής: ότι δύο άντρες οπλισμένοι κυνηγώντας έναν ξένο που τρέχει στη γειτονιά τους είναι φυσιολογικό, ότι οι δύο ένοπλοι λευκοί είχαν δικαίωμα αυτοάμυνας, αλλά όχι και ο έγχρωμος που βρέθηκε ξαφνικά αντιμέτωπος με ένοπλους ξένους. Επίσης, ότι οι νόμοι δικαιολογούν μια αντιπαράθεση όπου δύο άτομα μπορούν από μόνα τους να αποφασίσουν αν θα κυνηγήσουν, θα αντιμετωπίσουν και θα σκοτώσουν ένα άτομο που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ.

Οι βαθύτερες παραδοχές της “λευκής αθωότητας” και της “μαύρης ενοχής” αποτελούν μέρος αυτού που ο φιλόσοφος Charles Mills αποκαλεί “φυλετικό συμβόλαιο”. Ενώ το κοινωνικό συμβόλαιο είναι η σιωπηρή συμφωνία μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας να ακολουθήσουν τους κανόνες, το φυλετικό είναι ένας άγραφος νόμος, και δηλώνει ότι οι κανόνες όπως γράφονται δεν ισχύουν εξίσου για μη λευκά άτομα.

Η πανδημία του κορωναϊού έχει καταστήσει ορατό το φυλετικό συμβόλαιο με πολλούς τρόπους. Μόλις αποκαλύφθηκε ο δυσανάλογος αντίκτυπος της επιδημίας στην αμερικανική πολιτική και χρηματοοικονομική ελίτ, πολλοί άρχισαν να θεωρούν τον αυξανόμενο αριθμό θανάτων περισσότερο ως “μπελά” και λιγότερο ως εθνική έκτακτη ανάγκη.

Προσωρινά μέτρα που αποσκοπούν στην πρόληψη της εξάπλωσης της νόσου με τον περιορισμό της κίνησης, την επιβολή της μάσκας ή την απαγόρευση μεγάλων κοινωνικών συγκεντρώσεων έχουν γίνει η χειρότερη τυραννία. Οι ζωές των εργαζομένων στις πρώτες γραμμές της πανδημίας – όπως εργαζόμενοι σε εγκαταστάσεις παραγωγής κρεάτων, στα μέσα μεταφοράς και στα καταστήματα τροφίμων – θεωρήθηκαν τόσο άχρηστες που οι νομοθέτες θέλουν να απαλλάξουν τους εργοδότες από κάθε ευθύνη, ακόμη και αν αναγκάζουν τους υπαλλήλους τους να εργάζονται κάτω από συνθήκες μη ασφαλείς.

Η κυβέρνηση του Τραμπ, υλοποιώντας μια ρητά προκατειλημμένη ατζέντα που δίνει αξία στη σκληρότητα, τα εγκλήματα πολέμου και την οχύρωση της λευκής πολιτικής εξουσίας, αντιπροσωπεύει μια νέα δέσμευση απέναντι στο φυλετικό συμβόλαιο.

Η πανδημία ωστόσο εισήγαγε μια νέα ρήτρα σε αυτό: Οι ζωές των έγχρωμων εργαζομένων θυσιάζονται για να τροφοδοτήσουν τον κινητήρα μιας παραπαίουσας οικονομίας, από έναν πρόεδρο που τους περιφρονεί. Αυτό είναι το συμβόλαιο COVID.

Όταν διαγνώστηκαν τα πρώτα κρούσματα κοροναϊού στις ΗΠΑ, αρχές Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση Τραμπ και η Fox News έσπευσαν να υποτιμήσουν τον κίνδυνο. Αλλά αυτές οι πρώτες περιπτώσεις, συνδέονταν με άτομα της παγκόσμιας ελίτ: διάσημοι Αμερικανοί, παγκόσμιοι ηγέτες και άτομα στο στενο κύκλο του ίδιου του Τραμπ. Μέχρι τις 16 Μαρτίου, ο πρόεδρος είχε αντιστρέψει την πορεία του, κηρύσσοντας εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ζητώντας από τους Αμερικανούς να αποφύγουν τις κοινωνικές συγκεντρώσεις.

Τις εβδομάδες που ακολούθησαν την κήρυξη έκτακτης ανάγκης, η πανδημία επιδεινώθηκε και ο αριθμός των νεκρών αυξήθηκε. Ωστόσο, μέχρι τα μέσα Απριλίου, τα συντηρητικά ΜΜΕ επέκριναν τους περιορισμούς, μικρές ομάδες ένοπλων διαδηλωτών κατέβαιναν στα κυβερνητικά κτίρια και ο Πρόεδρος πίεζε για άρση των περιορισμών.

Στο μεταξύ, αρχές Απριλίου άρχισαν να φαίνονται τα δημογραφικά στοιχεία των θυμάτων COVID-19 που αποκάλυπταν ότι οι έγχρωμοι και Λατινοαμερικανοί πλήττονται δυσανάλογα πολύ από τον κοροναϊό.

Τότε, ο παρουσιαστής ειδήσεων του Fox News, Tucker Carlson ανακοίνωσε: “Δεν ήταν η καταστροφή που φοβόμασταν”, ενώ ο συνάδελφός του Brit Hume σκέφτηκε ότι “η ασθένεια αποδείχθηκε ότι δεν ήταν τόσο επικίνδυνη όσο νομίζαμε”. Ο αριθμός των θανάτων σε εθνικό επίπεδο ήταν μόλις 13.000 άνθρωποι. Ένα μήνα αργότερα έφτασαν στους 70.000.

Η ασθένεια άρχισε να “μολύνει ανθρώπους που δεν έχουν την πολυτέλεια να χάσουν τη δουλειά τους», υπαλλήλους παντοπωλείων, μεταφορείς και εργάτες οικοδομών”, ανέφερε η Washington Post, ενώ πολλές από τις καινούργιες διασπορές καταγράφονταν στα γηροκομεία, τις φυλακές και εργοστάσια ειδών βασικής ανάγκης. Ο περιορισμός της επιδημίας δεν ήταν πλέον ζήτημα κοινωνικής ευθύνης, αλλά προσωπικής ευθύνης.

Αν και η πλήρης εικόνα παραμένει ασαφής, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι κομητείες με τους περισσότερους έγχρωμους “αντιπροσωπεύουν περισσότερες από τις μισές περιπτώσεις κρουσμάτων και σχεδόν το 60 % των θανάτων”. Αυτό εν μέρει έχει να κάνει με το γεγονός ότι περισσότεροι έγχρωμοι και οι Λατινοαμερικάνοι εργάζονται σε δουλειές που εκτίθενται άμεσα σε κίνδυνο, κι από το φυλετικό χάσμα που υπάρχει σε επίπεδο εισοδημάτων που τους κάνει πιο ευάλωττους σε απολύσεις. Με άλλα λόγια είναι η πλειοψηφία όσων εργάζονται στα ειδη πρωτης ανάγκης, των απολυμένων και των νεκρών από την πανδημία.

Πρόκειται για την παλιά, γνωστή ιστορία: πολιτικές και οικονομικές ελίτ δείχνουν μια φοβερή αδιαφορία για τους εργαζόμενους οποιασδήποτε φυλής, στη δουλειά των οποίων όμως οφείλουν την άνετη ζωή τους. Στην Αμερική, όπου η σκληρή εργασία και η φυλή είναι συχνά συνδεδεμένες, το φυλετικό συμβόλαιο επέτρεψε στους εύπορους να απολύσουν εργαζόμενους τόσο ως ανάξιους όσο και δαπανηρούς. Οι Λευκοί Αμερικανοί πλήττονται επίσης, αλλά η αντίληψη ότι ο κοροναϊός είναι σε μεγάλο βαθμό ένα “μαύρο και καφέ πρόβλημα” επιτρέπει στις ελίτ να αγνοήσουν τον αντίκτυπό του.

Στο Κολοράντο, εκατοντάδες εργαζόμενοι στα εργοστάσια συσκευασίας κρέατος έχουν προσβληθεί από τον κοροναϊό. Στη Νότια Ντακότα, όπου ένα εργοστάσιο του Σμιθφιλντ έγινε τόπος επιδημίας που έχει μολύνει περισσότερους από 700 εργαζόμενους, εκπρόσωπος της εταιρίας είπε στο BuzzFeed News ότι το θέμα ήταν ο “μεγάλος αριθμός μεταναστών”.

“Δεν υπήρχαν μάσκες. Δεν υπήρχαν αποστάσεις στο εσωτερικό του εργοστασίου, μόνο στην αίθουσα προσωπικού» “, δήλωσε από την άλλη ο Raquel Sanchez Alvarado, εργαζόμενος στην American Foods, μια εταιρεία συσκευασίας κρέατος του Wisconsin, σε τοπικούς δημοσιογράφους στα μέσα Απριλίου. «Οι άνθρωποι φοβούνται ότι θα απολυθούν και ότι δεν θα βρουν δουλειά σε άλλη εταιρεία εάν εκφράσουν τις ανησυχίες τους».

Ωστόσο, η κυβέρνηση Τραμπ είναι έτοιμη να δηλώσει οτι “η αποστολή εξετελέσθη”, σαν να έχει περάσει πλέον ο κίνδυνος, ενώ στις δηλώσεις του προετοιμάζει τη χώρα για χιλιάδες περισσότερους θανάτους. Τα χειρότερα μπορεί να μην έρθουν, ωστόσο, η ομοσπονδιακή πολιτική αντικατοπτρίζει την πεποίθηση του προέδρου ότι έχει λίγα να χάσει παίζοντας με τη ζωή αυτών των Αμερικανών που πιθανότατα θα επηρεαστούν.

Η οικονομική καταστροφή που προκλήθηκε από την πανδημία και η αποτυχία της διακυβέρνησης Τραμπ να προετοιμαστεί για αυτήν, ακόμη κι αν “γονάτισε” τα πλουσιότερα έθνη του κόσμου, είναι γεγονός. Δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί είναι άνεργοι. Δεκάδες χιλιάδες παρατάσσονται έξω από τράπεζες τροφίμων για να αποκτήσουν τροφή που δεν μπορούν να πληρώσουν. Οι επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα αγωνίζονται και αποτυγχάνουν. Η οικονομία δεν μπορεί να παραμείνει στάσιμη επ ‘αόριστον.

Οι οικονομολόγοι συμφωνούν ότι το ασφαλέστερο μονοπάτι απαιτεί την ανάπτυξη της ικανότητας για τον περιορισμό του ιού πριν ανοίξει ξανά η οικονομία – ακριβώς επειδή νέα κύματα θανάτων θα οδηγήσουν τους Αμερικανούς στην αυτοεπιβαλλόμενη απομόνωση, καταστρέφοντας τις καταναλωτικές δαπάνες που ενισχύουν την οικονομική ανάπτυξη. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μπορεί να αντέξει την απαραίτητη υποδομή υγείας και την οικονομική βοήθεια. Ηδη ξεπέρασε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε φορολογικές περικοπές σε εύπορους Αμερικανούς. Όμως, οι υπεύθυνοι δεν θεωρούν ότι αυτό που κάνουν αξίζει τον κόπο.

“Οι πολίτες της χώρας μας είναι πολεμιστές”, δήλωσε ο Τραμπ στους δημοσιογράφους. “Δεν λέω ότι όλα είναι τέλεια. Θα επηρεαστούν κάποιοι άνθρωποι; Ναι. Κάποιοι θα επηρεαστούν άσχημα; Ναι. Αλλά πρέπει να ανοίξουμε τη χώρα μας και να την ανοίξουμε σύντομα”.

Βέβαια, το πλαίσιο του “πολέμου” επιτρέπει στον Πρόεδρο να ζητήσει τη συλλογική θυσία των εργατών χωρίς να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για την ασφάλειά τους, ενώ οι ανώτερες τάξεις παραμένουν ασφαλείς στο σπίτι τους.

Όμως, οι εργάτες που δουλεύουν στη συγκομιδή αγροτικών προϊόντων, στην παράδοση πακέτων ή στα ράφια των παντοπωλείων, οι οδηγοί τρένων και λεωφορείων και όσοι φροντίζουν ασθενείς δεν υπέγραψαν για πόλεμο και η απροθυμία της πολιτικής ηγεσίας της Αμερικής να τους προστατεύσει είναι καθαρά πολιτική απόφαση.

Ο Τραμπ ενεργεί σύμφωνα με τους όρους του φυλετικού συμβολαίου, που δίνει λιγότερη αξία στη ζωή εκείνων που πιθανότατα θα επηρεαστούν απ’ οτι το “ξεβόλεμα” για τη προστασία τους. Σε αυτήν την κυβέρνηση, είναι απλά “καύσιμα” για να διατηρήσουν την ένδοξη οικονομία του Τραμπ.

Πηγή: Theatlantic.com