Ο κόσμος τιμά τη μνήμη της απελευθέρωσης του Άουσβιτς

Ογδόντα χρόνια μετά, ο κόσμος τιμά σήμερα τη μνήμη της απελευθέρωσης του Άουσβιτς-Μπιρκενάου, όπου στις τελετές που θα πραγματοποιηθούν στο χώρο αυτού του πρώην ναζιστικού γερμανικού στρατοπέδου συγκέντρωσης πρόκειται να συμμετάσχουν περίπου πενήντα επιζώντες.

Κάτω από την ιστορική πύλη εισόδου του Μπιρκενάου, θα συμμετάσχουν σε μια επίσημη τελετή μαζί με δεκάδες ηγέτες, μεταξύ των οποίων ο βασιλιάς Κάρολος Γ’ και ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, καθώς και ο καγκελάριος και ο πρόεδρος της Γερμανίας Όλαφ Σολτς και Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάιερ.

Η τελετή πρόκειται να αρχίσει στις 16:00 (τοπική ώρα, 17:00 ώρα Ελλάδας) με τη συμμετοχή 54 διεθνών αντιπροσωπειών.

«Φέτος επικεντρωνόμαστε στους επιζώντες και στο μήνυμά τους», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Πάβελ Σαβίτσκι, εκπρόσωπος του μουσείου του Άουσβιτς. «Δεν θα υπάρξουν ομιλίες πολιτικών», υπογράμμισε.

Σύμφωνα με τους οργανωτές, μπορεί να πρόκειται για την τελευταία μεγάλη επέτειο στην οποία συμμετέχει μια σημαντική ομάδα επιζώντων.

«Ξέρουμε όλοι ότι σε δέκα χρόνια, για την 90η επέτειο, δεν θα είναι πια δυνατό να έχουμε μια τόσο μεγάλη ομάδα», δήλωσε ο Σαβίτσκι.

Το Άουσβιτς-Μπιρκενάου έγινε το σύμβολο της γενοκτονίας που διαπράχθηκε από τη ναζιστική Γερμανία εναντίον έξι εκατομμυρίων εβραίων της Ευρώπης, από τους οποίους ένα εκατομμύριο έχασαν τη ζωή τους στο χώρο αυτό από το 1940 ως το 1945, καθώς και περισσότερων από 100.000 μη εβραίων.

Πριν απ’ αυτή την 80η επέτειο της απελευθέρωσης του Άουσβιτς-Μπιρκενάου, γύρω στους σαράντα επιζώντες των ναζιστικών στρατοπέδων δέχθηκαν να μιλήσουν στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Σε 15 χώρες, από το Ισραήλ ως την Πολωνία, από τη Ρωσία ως την Αργεντινή, από τον Καναδά ως τη Νότια Αφρική, αφηγήθηκαν την ιστορία τους και πόζαραν για μια φωτογραφία, μόνοι ή περιτριγυρισμένοι από τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους, απόδειξη της νίκης τους επί του απόλυτου κακού.

Προειδοποίησαν κατά της ανόδου του μίσους και του αντισημιτισμού στον κόσμο και μοιράστηκαν τους φόβους τους μήπως η Ιστορία επαναληφθεί.

Η Τζούλια Βάλαχ, σχεδόν εκατό ετών, δυσκολεύεται να μιλήσει για το παρελθόν χωρίς να κλάψει. «Είναι υπερβολικά σκληρό να το διηγούμαι, υπερβολικά σκληρό», λέει αυτή η Παριζιάνα που επέζησε δύο χρόνια στο Μπιρκενάου, όπου ένας ναζί την κατέβασε την τελευταία στιγμή από ένα φορτηγό με προορισμό τους θαλάμους αερίων.

Αν και την πονάει να ξαναζεί αυτή τη φρίκη, αποφάσισε να συνεχίσει να καταθέτει τη μαρτυρία της. «Όσο μπορώ να το κάνω, θα το κάνω», επιμένει. Δίπλα της, η εγγονή της, η Φράνκι, αναρωτιέται: «Όταν δεν θα είναι πια εδώ, θα μας πιστεύουν εμάς, όταν θα μιλάμε γι’ αυτό;».

Γι’ αυτό η Εσθήρ Σενότ, 97 ετών, πήγε τον περασμένο μήνα στο Μπιρκενάου συνοδεύοντας γάλλους μαθητές του λυκείου. Είναι μια υπόσχεση που είχε δώσει το 1944 στην ετοιμοθάνατη αδελφή της, την Φανί, η οποία, ξαπλωμένη πάνω στο άχυρο και φτύνοντας αίμα, της είχε ζητήσει με την τελευταία της πνοή να αφηγηθεί αυτό που συνέβη «ώστε η ιστορία να μην μας ξεχάσει».

Το στρατόπεδο δημιουργήθηκε το 1940 στους στρατώνες του Οσβιέτσιμ, στην κατεχόμενη νότια Πολωνία, και το όνομά του εκγερμανίσθηκε σε Άουσβιτς από τους ναζί. Οι 728 πρώτοι πολωνοί πολιτικοί κρατούμενοι έφθασαν εκεί στις 14 Ιουνίου εκείνης της χρονιάς.

Στις 17 Ιανουαρίου 1945, μπροστά στην προέλαση των σοβιετικών στρατευμάτων, οι Ες-Ες αναγκάζουν 60.000 απισχνασμένους φυλακισμένους να κάνουν πορεία προς τη δύση, σ’ αυτό που θα αποκληθεί αργότερα «Πορεία του θανάτου».

Από τις 21 ως τις 26 Ιανουαρίου, οι Γερμανοί ανατίναξαν υποχωρώντας τους θαλάμους αερίου και τους φούρνους αποτέφρωσης του Μπιρκενάου και αποσύρθηκαν.

Στις 27 Ιανουαρίου, τα σοβιετικά στρατεύματα φθάνουν και βρίσκουν 7.000 επιζώντες.

Η ημέρα της απελευθέρωσης του στρατοπέδου κηρύχθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.

Μέχρι την εισβολή στην Ουκρανία το 2022, μια ρωσική αντιπροσωπεία παρευρισκόταν πάντα στις επετειακές εκδηλώσεις, αλλά εδώ και τρία χρόνια δεν προσκαλείται πλέον, βάσει απόφασης των οργανωτών επικριτικής για τη Μόσχα.

Φήμες για ενδεχόμενη συμμετοχή του ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου στις εκδηλώσεις προκάλεσαν επίσης αντιδράσεις.

Πέρυσι, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε ένταλμα σύλληψης σε βάρος του Νετανιάχου ως ύποπτου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου.

Έπειτα από αίτημα του πολωνού προέδρου Αντρέι Ντούντα, η πολωνική κυβέρνηση επιβεβαίωσε τον περασμένο μήνα ότι δεν θα συλλάβει τον Νετανιάχου σε περίπτωση που επισκεφθεί το Άουσβιτς, παρόλο που φαίνεται ότι ο ισραηλινός ηγέτης δεν έχει την πρόθεση να μεταβεί.

Το Ισραήλ θα εκπροσωπηθεί από τον υπουργό Παιδείας Γιοάβ Κις.

Άουσβιτς, το μεγαλύτερο εβραϊκό νεκροταφείο στον κόσμο

Mε τον όρο Ολοκαύτωμα περιγράφεται ο υποκινούμενος συστηματικός διωγμός και η γενοκτονία εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών ομάδων κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου από τη Ναζιστική Γερμανία και τους συνεργάτες της.

Στα χαρακτηριστικά της ναζιστικής ιδεολογίας συγκαταλέγονται το μίσος κατά των Εβραίων, της δημοκρατίας αλλά και η πεποίθηση ότι το γερμανικό έθνος είναι ανώτερο από όλα τα άλλα.

Εκτός από τους Εβραίους, περίπου 220.000 Ρομά και Σίντι θανατώθηκαν στο Ολοκαύτωμα, δηλαδή το 25-50% του ευρωπαϊκού τους πληθυσμού.

Άλλες ομάδες που κρίθηκαν «φυλετικά κατώτερες» ή «ανεπιθύμητες» και διώχθηκαν ή εξοντώθηκαν από τους Ναζί ήταν οι:

Σοβιετικοί στρατιώτες και πολίτες αιχμάλωτοι σε κατεχόμενες περιοχές, Πολωνοί μη Εβραίοι, διανοητικά ασθενείς ή σωματικά ανάπηροι, ομοφυλόφιλοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Ελευθεροτέκτονες, Κομμουνιστές και άλλοι πολιτικοί αντιφρονούντες, συνδικαλιστές, καλλιτέχνες και κάποιοι Καθολικοί και Προτεστάντες κληρικοί.

Εκτιμήσεις τοποθετούν το συνολικό αριθμό θυμάτων του Ολοκαυτώματος στα 26 εκατ. ανθρώπους, όμως τα 9 – 11 εκατομμύρια θύματα συνήθως θεωρείται η πιο αξιόπιστη εκτίμηση.

Το Άουσβιτς είναι για τον κόσμο ένα σύμβολο του Ολοκαυτώματος και των ωμοτήτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αποτέλεσε ένα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ναζιστικής Γερμανίας, τα ερείπια του οποίου βρίσκονται περίπου 60 χλμ. δυτικά της Κρακοβίας, κοντά στην κωμόπολη Όσβιετσιμ.

Το 1979 ο ιστορικός χώρος εντάχθηκε στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Ως μεγαλύτερο στρατόπεδο εξόντωσης του Τρίτου Ράιχ, το Άουσβιτς έγινε σύμβολο για τις μαζικές δολοφονίες των εθνικοσοσιαλιστών και του Ολοκαυτώματος.

Η συνολική του έκταση ανερχόταν στα 40 τ.χλμ. και αποτελούνταν από τρία κύρια και 39 δευτερεύοντα στρατόπεδα.

Το Άουσβιτς ιδρύθηκε στις 27 Απριλίου 1940 με διαταγή του αρχηγού των SS, Χάινριχ Χίμλερ, στο κατεχόμενο από τους Γερμανούς τμήμα της Πολωνίας.

Η περιοχή επιλέχτηκε επειδή ήταν σιδηροδρομικός κόμβος με 44 γραμμές κι έτσι μπορούσαν να καταφθάνουν με ευκολία τα τρένα με τους εκτοπισμένους Εβραίους από κάθε γωνιά της κατεχόμενης Ευρώπης.

Αρχικά δημιουργήθηκε το Άουσβιτς 1, στρατόπεδο συγκέντρωσης για πολιτικούς κρατούμενους, κυρίως Πολωνούς και Γερμανούς.

Τον Οκτώβριο του 1941 άρχισε να κτίζεται το Άουσβιτς 2 – γνωστό και ως Μπίρκεναου – με τέσσερις θαλάμους αερίων. Εκεί πραγματώθηκε η «τελική λύση» κατά του εβραϊκού λαού (1942-1944) με τους γιατρούς των SS μεταχειρίζονταν τους κρατουμένους ως πειραματόζωα και πραγματοποιώντας αποτρόπαια πειράματα.

Το Μάιο του 1942 δημιουργήθηκε το Άουσβιτς 3, ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας.

Με την προέλαση των Σοβιετικών στο Ανατολικό Μέτωπο, το Άουσβιτς σταδιακά άρχισε να εγκαταλείπεται και οι κρατούμενοι να μεταφέρονται δυτικά σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Στις διαβόητες «πορείες θανάτου» χιλιάδες κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους από τις κακουχίες ή σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς. Στο Άουσβιτς παρέμειναν 7.650 ανήμποροι κρατούμενοι, τους οποίους απελευθέρωσαν οι άνδρες του Κόκκινου Στρατού στις 27 Ιανουαρίου 1945.

Ακολουθεί το χρονολόγιο της ιστορίας του με βάση τα στοιχεία του μουσείου Άουσβιτς-Μπίρκενάου, που επικαλείται το ΑΠΕ-ΜΠΕ:

1939:

1η Σεπτεμβρίου: η ναζιστική Γερμανία εισβάλει στην Πολωνία, έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι ναζί σφαγιάζουν τους Εβραίους ή τους κλείνουν σε γκέτο, εξοντώνουν τις πολωνικές ελίτ και προσπαθούν να συντρίψουν την αντίσταση. Αφού γέμισαν τις φυλακές, κτίζουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

1940:

27 Απριλίου: ο αρχηγός των SS Χάινριχ Χίμλερ επιλέγει τον χώρο παλιού στρατώνα στο Οσβιετσιμ, πόλη της νότιας Πολωνίας που μετονομάζεται σε Άουσβιτς.

14 Ιουνίου: άφιξη στο στρατόπεδο της πρώτης ομάδας από 728 πολωνούς πολιτικούς κρατούμενους.

1941:

1 Μαρτίου: Ο Χίμλερ επιθεωρεί στο Άουσβιτς και διατάζει την επέκτασή του.

22 Ιουνίου: η Γερμανία επιτίθεται στην Σοβιετική Ένωση, σοβιετικοί αιχμάλωτοι στέλνονται στο Άουσβιτς.

3 Σεπτεμβρίου: πρώτη ομαδική δολοφονία με αέριο Zyklon B 600 σοβιετικών αιχμαλώτων και 250 Πολωνών.

1942:

20 Ιανουαρίου: η διάσκεψη της Βάνζε κοντά στο Βερολίνο εγκρίνει την «τελική λύση», δηλαδή την εξόντωση των ευρωπαίων Εβραίων. Αρχίζει η λειτουργία των θαλάμων αερίων στο Άουσβιτς.

Άνοιξη: έναρξη των μαζικών εκτοπισμών στο Άουσβιτς των Εβραίων από την κατεχόμενη Ευρώπη.

1 Μαρτίου: έναρξη λειτουργίας του «Άουσβιτς ΙΙ-Μπίρκενάου», του στρατοπέδου που είναι εξοπλισμένο με τέσσερις θαλάμους αερίων και άλλους τόσους φούρνους-κρεματόρια.

1943:

26 Φεβρουαρίου: έναρξη λειτουργίας στο Μπίρκενάου στρατοπέδου συγκέντρωσης για τους Ρομά.

1944:

Μάιος: συμμαχικά αεροσκάφη παίρνουν φωτογραφίες του Άουσβιτς, με τους θαλάμους αερίων και τους φούρνους.

2 Αυγούστου: 3.000 Ρομά εξοντώνονται στους θαλάμους αερίων.

7 Οκτωβρίου: ανταρσία του «Sonderkommando», των εβραίων κρατουμένων που χρησιμεύουν ως προσωπικό στα κρεματόρια. Τρεις SS και 450 κρατούμενοι σκοτώνονται. Νοέμβριος: Διακοπή της μαζικής εξόντωσης των Εβραίων

1945:

17 Ιανουαρίου: έναρξη της «πορείας του θανάτου» 60.000 κρατουμένων, που εξαναγκάζονται από τους SS να εκκενώσουν το στρατόπεδο μπροστά στην επέλαση του Ερυθρού Στρατού.

21-26 Ιανουαρίου: οι Γερμανοί ανατινάζουν τους θαλάμους αερίων και τα κρεματόρια πριν από την φυγή τους. 27 Ιανουαρίου: ο Ερυθρός Στρατός φθάνει στο στρατόπεδο και βρίσκει 7.000 επιζώντες.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ / newsit.gr