Παλαιστίνιος συγγραφέας ελεύθερος μετά από 32 χρόνια σε ισραηλινή φυλακή περιγράφει φρίκες

Ένας από τους πιο γνωστούς Παλαιστίνιους συγγραφείς, ο Νάσερ Αμπού Σρουρ, ο οποίος αποφυλακίστηκε τον περασμένο μήνα ύστερα από περισσότερα από 32 χρόνια εγκλεισμού στις ισραηλινές φυλακές, κατήγγειλε ότι τα περιστατικά βασανιστηρίων αυξήθηκαν δραματικά τα τελευταία δύο χρόνια της κράτησής του, καθώς –όπως είπε– το Ισραήλ αντιμετώπιζε τις φυλακές του ως ένα ακόμη μέτωπο του πολέμου στη Γάζα.

Ο 56χρονος Αμπού Σρουρ, του οποίου τα απομνημονεύματα έχουν μεταφραστεί σε επτά γλώσσες και θεωρείται φαβορί για διεθνές λογοτεχνικό βραβείο, ήταν ένας από τους 150 Παλαιστίνιους καταδικασμένους σε ισόβια που απελευθερώθηκαν στο πλαίσιο της εκεχειρίας στη Γάζα. Ωστόσο, όλοι τους οδηγήθηκαν αμέσως σε εξορία στην Αίγυπτο, όπου παραμένουν σε καθεστώς αβεβαιότητας.

Μιλώντας τηλεφωνικά από το Κάιρο, ο Αμπού Σρουρ περιέγραψε τη ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών κράτησης μετά το ξέσπασμα του πολέμου στη Γάζα τον Οκτώβριο του 2023.

Συμπεριφέρονταν σαν να βρίσκονταν σε πόλεμο «Οι στολές των δεσμοφυλάκων άλλαξαν — στο στήθος τους έφεραν το σήμα “μαχητές” ή “πολεμιστές”. Συμπεριφέρονταν σαν να βρίσκονταν σε πόλεμο, χτυπούσαν, βασάνιζαν και σκότωναν σαν στρατιώτες στο πεδίο μάχης», είπε χαρακτηριστικά.

Σύμφωνα με έκθεση επιτροπής του ΟΗΕ, 75 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους υπό ισραηλινή κράτηση από τις 7 Οκτωβρίου 2023 έως τις 31 Αυγούστου 2025. Οι ισραηλινές αρχές αρνούνται συστηματικά τη χρήση βασανιστηρίων.

Ο συγγραφέας περιέγραψε επίσης το «ίλιγγο» της ξαφνικής μετάβασης από τις απάνθρωπες συνθήκες των φυλακών σε ένα πεντάστερο ξενοδοχείο του Καΐρου, ως φιλοξενούμενος των αιγυπτιακών αρχών.

«Ήταν σαν να γεννήθηκα ξανά. Έμαθα πώς να χρησιμοποιώ το ασανσέρ, πώς λειτουργεί το room service, ακόμα και πώς να κάνω ντους», είπε.

Ο Αμπού Σρουρ είχε συλληφθεί στη διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα (1987–1993) και καταδικάστηκε σε ισόβια το 1993, κατηγορούμενος για συνέργεια στον θάνατο ενός πράκτορα της Σιν Μπετ, με βάση ομολογία που, όπως υποστηρίζει, αποσπάστηκε υπό βασανιστήρια. Στη διάρκεια των δεκαετιών κράτησής του, απέκτησε πτυχίο και μεταπτυχιακό στις πολιτικές επιστήμες και άρχισε να γράφει ποίηση και πεζογραφία, τα οποία διοχετεύονταν λαθραία εκτός φυλακής.

Το βιβλίο του, Η Ιστορία ενός Τείχους: Στοχασμοί για την Ελπίδα και την Ελευθερία, γράφτηκε εν μέρει μέσω τηλεφωνικών συνομιλιών με συγγενή του και μεταφράστηκε σε επτά γλώσσες. Είναι φιναλίστ για το Αραβικό Λογοτεχνικό Βραβείο του Ινστιτούτου του Αραβικού Κόσμου στο Παρίσι.

Ο ίδιος αποκάλυψε πως όταν οι αξιωματούχοι ήρθαν στη φυλακή με τη λίστα των κρατουμένων που θα αποφυλακίζονταν μετά την εκεχειρία της 10ης Οκτωβρίου, δεν πίστευε ότι το όνομά του θα βρισκόταν εκεί.

«Καθόμουν στο κρεβάτι μου και έλεγα: δεν έχει να κάνει με μένα. Το έκανα για να προστατευθώ. Όταν όμως φώναξαν το όνομά μου, δεν το πίστευα. Οι συγκρατούμενοί μου με αγκάλιαζαν και δάκρυζαν», θυμάται.

Ο Αμπού Σρουρ τόνισε ότι μετά τον πόλεμο της Γάζας οι συνθήκες για τους μακροχρόνιους Παλαιστίνιους κρατουμένους επιδεινώθηκαν ραγδαία.

«Όπου δεν υπήρχαν κάμερες, επικρατούσε αγριότητα. Μας έδεναν τα χέρια πίσω από το κεφάλι, μας έριχναν στο πάτωμα και μας ποδοπατούσαν», είπε.

Ο Ισραηλινός υπουργός Εθνικής Ασφάλειας, Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, έχει δηλώσει ότι οι φυλακές «δεν είναι πλέον κατασκηνώσεις διακοπών». Ο Αμπού Σρουρ υποστήριξε ότι τα τελευταία δύο χρόνια αφαιρέθηκαν όλα τα βιβλία και τα γραφικά υλικά. «Η πολιτιστική ζωή τελείωσε. Έμεινε μόνο η βιολογική επιβίωση. Πεινούσαμε διαρκώς», ανέφερε, σημειώνοντας ότι έχασε 12 κιλά.

Οι κρατούμενοι είχαν στη διάθεσή τους μόνο ένα σετ ελαφρών ρούχων, με αποτέλεσμα να υποφέρουν από το κρύο. «Τα σώματά μας είχαν εξασθενήσει. Όταν κάποιος αποφυλακιζόταν, όλοι προσπαθούσαμε να πάρουμε το μπλουζάκι ή το εσώρουχό του», είπε.

Λίγο πριν από την απελευθέρωση των κρατουμένων βάσει της εκεχειρίας, υποβλήθηκαν –όπως κατήγγειλε– σε έναν τελευταίο, βίαιο γύρο ξυλοδαρμών.

Κατά τη διήμερη μεταφορά τους με λεωφορεία, δεν τους επιτράπηκε να ανοίξουν τις κουρτίνες. «Μόνο όταν περάσαμε τα σύνορα με την Αίγυπτο είδα ξανά τον ουρανό», είπε.

Η άφιξη στο ξενοδοχείο του Καΐρου αποτέλεσε νέα, απρόσμενη δοκιμασία. «Δεν ήξερα πώς να χρησιμοποιήσω το μαχαίρι και το πιρούνι. Στο πρωινό, γεμίσαμε τα πιάτα μας με κιλά φαγητού – ήταν σκηνές σουρεαλιστικές. Ντρεπόμασταν, ήμασταν χαμένοι μέσα στη γλώσσα και τις αισθήσεις μας», είπε.

Η συγκίνηση κορυφώθηκε όταν συνάντησε τέσσερις αδελφές και έναν αδελφό του, ύστερα από 33 χρόνια. «Σκεφτόμουν: είναι άραγε σωστό να τους αγκαλιάσω;» αφηγήθηκε.

Μετά από δημοσίευμα της Daily Mail, που χαρακτήριζε το ξενοδοχείο «Hotel Hamas», οι αιγυπτιακές αρχές τους μετέφεραν αιφνιδίως σε απομονωμένο κατάλυμα στην έρημο. «Όταν μας έβαλαν πάλι στα λεωφορεία χωρίς να ξέρουμε πού πηγαίνουμε, κατάλαβα ότι δεν είμαστε ακόμη ελεύθεροι», είπε.

Σήμερα, ο Αμπού Σρουρ εξετάζει προτάσεις από διάφορες χώρες για μόνιμη εγκατάσταση, με γνώμονα την προσβασιμότητα για την οικογένειά του και τη δυνατότητα να συνεχίσει να γράφει.

«Δεν θέλω μια άνετη χώρα», δηλώνει. «Δεν θέλω μια χώρα χωρίς ερωτήματα ή χωρίς αγώνα.»

Πηγή – Έθνος