Πέθανε ο Έλληνας «βασιλιάς των strip clubs» στο Λας Βέγκας

Η είδηση του θανάτου του Πίτερ (Πιτ) Ηλιάδη σε ηλικία 92 ετών επανέφερε στο προσκήνιο τη διαδρομή ενός ανθρώπου που κατάφερε να μετατρέψει το όνομά του σε σύμβολο της νυχτερινής ζωής του Λας Βέγκας.

Ο Έλληνας ομογενής, γνωστός διεθνώς ως ο «βασιλιάς των strip clubs», υπήρξε μια εμβληματική μορφή χτίζοντας από το μηδέν μια επιχειρηματική αυτοκρατορία που σημάδεψε την αμερικανική βιομηχανία διασκέδασης.

Ο Ηλιάδης άφησε την τελευταία του πνοή στα τέλη Οκτωβρίου 2025, έχοντας πίσω του μια πορεία που συνδυάζει το αμερικανικό όνειρο, την προσωπική επιμονή και τη δημιουργία. Για την ελληνική ομογένεια και για την επιχειρηματική κοινότητα των ΗΠΑ, η ιστορία του αποτελεί μια χαρακτηριστική αφήγηση ενός ανθρώπου που ξεκίνησε φτωχός μετανάστης και εξελίχθηκε σε κορυφαίο παίκτη της νυχτερινής διασκέδασης.

Από την Καστοριά στη δημιουργία μιας ζωής στην Αμερική

Ο Πίτερ (Αριστοτέλης) Ηλιάδης γεννήθηκε το 1933 στην Αγία Κυριακή Καστοριάς και αναχώρησε για τις ΗΠΑ στα 18 του χρόνια, αναζητώντας μια νέα αρχή. Έφτασε μέσω του Έλις Άιλαντ και μετά από σύντομες στάσεις σε Μινεσότα και Σικάγο, εγκαταστάθηκε στο Λας Βέγκας το 1955.

Τα πρώτα χρόνια ήταν γεμάτα δυσκολίες. Δούλεψε ως μάγειρας και στη συνέχεια ως οδηγός ταξί για σχεδόν δύο δεκαετίες, αποταμιεύοντας σταθερά όσα μπορούσε. Η εργατικότητά του ανταμείφθηκε: αγόρασε την εταιρεία ταξί όπου εργαζόταν και εξελίχθηκε σε βασικό μέτοχο του μεγαλύτερου στόλου ταξί του Λας Βέγκας, της Yellow-Checker-Star.

Παράλληλα, άρχισε να επενδύει σε μικρές επιχειρήσεις, πρατήρια καυσίμων και μπαρ όπως τα Whiskey A-Go-Go και Fuddy Duddy’s, χτίζοντας σταδιακά ένα δίκτυο επαγγελματικών δραστηριοτήτων.

Η δημιουργία μιας αυτοκρατορίας στη νυχτερινή διασκέδαση

Η μεγάλη στροφή ήρθε στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Το 1989, σε μια περίοδο εντυπωσιακής ανάπτυξης της πόλης μετά το άνοιγμα του Mirage, ο Ηλιάδης τόλμησε την είσοδό του στη βιομηχανία των strip clubs.

Πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν το Olympic Gardens: ένα strip club 25.000 τ.μ. που σύντομα εξελίχθηκε σε από τα δημοφιλέστερα κέντρα της Las Vegas Strip.

Η κορυφαία στιγμή όμως ήρθε το 2002 με το άνοιγμα του Sapphire Gentlemen’s Club, το οποίο γρήγορα αναγνωρίστηκε ως το μεγαλύτερο strip club στον κόσμο, με συνολική έκταση 71.000 τ.μ. Το Sapphire έγινε το σήμα κατατεθέν του Ηλιάδη, συνδυάζοντας χλιδή, επιβλητική αισθητική και ένα μοντέλο λειτουργίας που ξεχώριζε.

Η κεντρική είσοδος κόστισε περίπου 750.000 δολάρια, ενώ η τεράστια γυάλινη σκηνή και η πολυτελής art-deco αισθητική αποτύπωναν το όραμα του δημιουργού του. «Η ψευδαίσθηση έχει να κάνει με κάτι πιο αναβαθμισμένο, που ταυτόχρονα προσφέρει μια διαφορετική ατμόσφαιρα», είχε περιγράψει η κόρη του, Ντολόρες.

Παρά το είδος της επιχείρησης, ο Ηλιάδης επέμενε στη νομιμότητα και στη διατήρηση αυστηρών διαδικασιών. «Δεν πρόκειται για μέρος όπου γίνονται ναρκωτικά ή πορνεία», έλεγε, υπογραμμίζοντας την προσήλωση σε κανόνες λειτουργίας και εποπτεία.

Οι χορεύτριες του Sapphire εργάζονταν ως ανεξάρτητες επαγγελματίες, καταβάλλοντας ημερήσιο αντίτιμο $105. Είχαν ξεχωριστή είσοδο, με ελέγχους ταυτοτήτων και αδειών, ενώ οι συμβάσεις απαγόρευαν κάθε σωματική επαφή με πελάτες πάνω από τους ώμους, βάσει της νομοθεσίας του 2002.

Το 2003 το Sapphire απασχολούσε 147 υπαλλήλους και συνεργαζόταν με περίπου 2.300 χορεύτριες. Η Αστυνομία της πόλης εκτιμούσε ότι συνολικά στο Λας Βέγκας εργάζονταν 5.000 νόμιμες χορεύτριες, με εισόδημα από $800 έως $2.000 τη βραδιά.

Το μοντέλο διαχείρισης του Sapphire θεωρήθηκε υπόδειγμα λειτουργίας σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη βιομηχανία.

Η μεγάλη σύγκρουση και το τέλος της εποχής Sapphire

Το 2006 ξέσπασε σφοδρή δικαστική αντιπαράθεση ανάμεσα στον Πίτερ Ηλιάδη και τον συνεταίρο του, Ντέιβιντ Τάλλας, με εκατέρωθεν κατηγορίες περί οικονομικών ατασθαλιών. Η υπόθεση έφθασε στη δικαστή Ελίζαμπεθ Γκονζάλες και απασχόλησε όλη την πόλη.

Τελικά, ο Τάλλας απέκτησε την αποκλειστική ιδιοκτησία του Sapphire, καταβάλλοντας περίπου 80 εκατ. δολάρια στον Ηλιάδη για το μερίδιό του. Ο Έλληνας επιχειρηματίας αποχώρησε με περί τα 40 εκατ. δολάρια. Όπως σχολίασε ο δικηγόρος του Μαρκ Τράτος, «40 εκατομμύρια από επένδυση 14 εκατομμυρίων δεν είναι καθόλου άσχημα».

Ο ίδιος ο Ηλιάδης είχε πει ψύχραιμα: «Ας πάρει το Sapphire. Χωρίς κακία».

Μετά την αποχώρηση, αποσύρθηκε ουσιαστικά από τον χώρο, έχοντας ήδη αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα.

Στη μετα-Ηλιάδη εποχή, το κλαμπ βρέθηκε το 2009 μπλεγμένο σε μηνύσεις για λανθασμένη κατάταξη χορευτών και μη καταβολή μισθών, σύμφωνα με το Forbes.

Οι προσωπικές τραγωδίες

Το 2007 η οικογένειά του βίωσε μια μεγάλη δοκιμασία όταν η κόρη του Αφροδίτη ενεπλάκη σε τροχαίο που προκάλεσε τον θάνατο ενός 26χρονου. Η οικογένεια του θύματος εξασφάλισε αποζημίωση 11,5 εκατ. δολαρίων και η Αφροδίτη προχώρησε σε πτώχευση.

Έναν χρόνο μετά, το 2008, πέθανε και η σύζυγός του Τζάνετ, με την οποία ήταν μαζί επί 54 χρόνια. Η απώλειά της σηματοδότησε βαθιά αλλαγή για τον Ηλιάδη, που είχε ήδη μειώσει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες.

Παρά τις επιτυχίες, ο Πίτερ Ηλιάδης παρέμεινε άνθρωπος χαμηλών τόνων. Υπηρέτησε για οκτώ χρόνια στο Δ.Σ. της Business Bank of Nevada και υπήρξε ενεργό μέλος της ελληνοαμερικανικής κοινότητας, στηρίζοντας τον ναό του Αγίου Ιωάννη και το Ελληνικό Φεστιβάλ του Λας Βέγκας.

Έφυγε από τη ζωή στις 26 Οκτωβρίου 2025. Η κηδεία του συγκέντρωσε συγγενείς, φίλους και μέλη της κοινότητας, τιμώντας έναν άνθρωπο που ξεκίνησε από το μηδέν και αφήνει πίσω του μια ιστορία δύναμης και διαδρομής που θα παραμείνει πηγή έμπνευσης.

Πηγή: Ieidiseis.gr