Πέθανε ο Ντικ Τσέινι

Ο ισχυρότερος σύγχρονος αντιπρόεδρος της Αμερικής και βασικός αρχιτέκτονας του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», Ντικ Τσέινι, πέθανε σε ηλικία 84 ετών σύμφωνα με ανακοίνωση της οικογένειάς του.

Ο Ντικ Τσέινι, ο ισχυρότερος σύγχρονος αντιπρόεδρος της Αμερικής και βασικός αρχιτέκτονας του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», πέθανε, σύμφωνα με ανακοίνωση της οικογένειάς του. Ήταν 84 ετών.

Ο 46ος αντιπρόεδρος, που υπηρέτησε στο πλευρό του Ρεπουμπλικανού προέδρου Τζορτζ W. Μπους για δύο θητείες, από το 2001 έως το 2009, υπήρξε επί δεκαετίες μια πανίσχυρη και διχαστική προσωπικότητα εξουσίας στην Ουάσιγκτον. Στα τελευταία του χρόνια, ωστόσο, ο Τσέινι —παραμένοντας σκληροπυρηνικός συντηρητικός— σε μεγάλο βαθμό περιθωριοποιήθηκε από το κόμμα του λόγω της δριμείας κριτικής του προς τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίο αποκάλεσε «δειλό» και τη μεγαλύτερη έως σήμερα απειλή για την αμερικανική δημοκρατία.

Από το Ουαϊόμινγκ στο κέντρο της εξουσίας

Γεννημένος στο Λίνκολν της Νεμπράσκα το 1941 και μεγαλωμένος στο Ουαϊόμινγκ, ο Τσέινι σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και ξεκίνησε την καριέρα του στον Λευκό Οίκο τη δεκαετία του 1970, ως προσωπάρχης του προέδρου Τζέραλντ Φορντ. Το 1978 εξελέγη στη Βουλή των Αντιπροσώπων εκπροσωπώντας το Ουαϊόμινγκ, θέση που διατήρησε για δέκα χρόνια.

Το 1989 διορίστηκε υπουργός Άμυνας από τον Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο, εποπτεύοντας δύο καθοριστικές στρατιωτικές επιχειρήσεις: την «Just Cause» στον Παναμά και την «Desert Storm» στον Πόλεμο του Κόλπου, το 1991.

Μεταξύ 1995 και 2000 εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα ως διευθύνων σύμβουλος της Halliburton, ενός από τους μεγαλύτερους ενεργειακούς κολοσσούς παγκοσμίως — θέση που αργότερα θα γινόταν αντικείμενο έντονων επικρίσεων για σύγκρουση συμφερόντων, καθώς η εταιρεία απέκτησε τεράστια συμβόλαια στο Ιράκ μετά την αμερικανική εισβολή.

Η «σκιώδης προεδρία» μετά την 11η Σεπτεμβρίου

Μετά τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους, ο Τσέινι ανέλαβε τον κεντρικό ρόλο στη χάραξη της στρατηγικής των ΗΠΑ στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Εργάστηκε στενά με τον τότε υπουργό Άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελντ και τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας Κόντολιζα Ράις, προωθώντας πολιτικές που επανακαθόρισαν τα όρια της εκτελεστικής εξουσίας.

Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της εισβολής στο Ιράκ το 2003, βασισμένος σε ισχυρισμούς για την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής — ισχυρισμούς που αργότερα αποδείχθηκαν ψευδείς. Παρά τις αντιδράσεις, ο ίδιος υπερασπίστηκε τη στρατηγική του μέχρι το τέλος, δηλώνοντας πως «αν έπρεπε, θα το ξαναέκανε».

Η κληρονομιά του ωστόσο παραμένει αμφιλεγόμενη. Κατηγορήθηκε ότι ενθάρρυνε τις πρακτικές «ενισχυμένης ανάκρισης», δηλαδή βασανιστηρίων, ενέκρινε μυστικά προγράμματα παρακολουθήσεων της NSA, ενώ υποστήριζε την ευρεία χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones).

Πηγή: in.gr