Δυσκολίες στις σχολικές επιδόσεις προκαλεί η πολύωρη χρήση οθονών από τα παιδιά

 

Η πολύωρη τηλοψία ηλεκτρονικών συσκευών από μαθητές που φοιτούν στο Δημοτικό, προκαλεί σοβαρές αναταράξεις στην ομαλή λειτουργία της μαθησιακής τους διαδικασίας, σύμφωνα με μια νέα έρευνα Αυστραλιανών επιστημόνων. Η μελέτη, που είναι επίκαιρη ενόψει έναρξης της νέας σχολικής χρονιάς, αναδεικνύει ότι η χρήση οθονών από τους μαθητές θα πρέπει να έχει περιορισμένη μορφή.

Παλαιότερες έρευνες βασισμένες στην χρήση ηλεκτρονικών συσκευών αναφερόμενες σε νεαρά παιδιά και έφηβους, παρουσιάζουν, τις επιπτώσεις που μπορούν να προκληθούν στην υγεία (αύξηση παχυσαρκίας, κίνδυνος αϋπνίας κ.α.). Στον αντίποδα, η ενασχόληση αυτή βοηθά τα παιδιά να συλλάβουν περισσότερες πληροφορίες, να καλυτερεύουν τις τεχνολογικές δεξιότητες και να τις κοινωνικές επαφές τους.

Η νέα μελέτη εστιάζει στη σχέση χρήση οθονών και σχολικών επιδόσεων, ένα θέμα που δεν έχει μελετηθεί αρκετά μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την ψυχολόγο δρα Λάιζα Μούντι του Ινστιτούτου Ερευνών Παίδων Μέρντοχ της Μελβούρνης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «PLoS One», μελέτησαν 1.239 παιδιά ηλικίας οκτώ έως 11 ετών, συσχετίζοντας τις συνήθειες των παιδιών με τις σχολικές επιδόσεις τους σε βάθος διετίας.

Παρατηρήθηκε πως η καθήλωση δύο ή περισσότερων ωρών μπροστά από την οθόνη τηλεόρασης τη μέρα σχετιζόταν με τη χαμηλή σχολική επίδοση ενός μαθητή. Η χρήση υπολογιστή για πάνω από μια ώρα τη μέρα συνδεόταν με την διαταραχή ανάγνωσης και κατανόησης κειμένου. Κατά τρόπον αντίθετόν, δεν βρέθηκε αρνητική συσχέτιση ανάμεσα στα βιντεοπαιχνίδια και στις σχολικές επιδόσεις.

Οι ερευνητές τόνισαν ότι: «η συζήτηση σχετικά με τις επιπτώσεις των ηλεκτρονικών συσκευών στη μάθηση των παιδιών ποτέ δεν ήταν πιο σημαντική, δεδομένων των συνεπειών της σημερινής πανδημίας, όσον αφορά το πώς τα παιδιά χρησιμοποιούν το χρόνο τους. Πρόκειται για την πρώτη μεγάλη μελέτη σε μαθητές Δημοτικού που δείχνει ότι όσοι κάνουν τη μεγαλύτερη χρήση τηλεόρασης και υπολογιστών, έχουν σημαντική μείωση στις ικανότητες ανάγνωσης και αριθμητικής μετά από δύο χρόνια, σε σχέση με όσα παιδιά αφιερώνουν πολύ λιγότερο χρόνο στις οθόνες».