Έφυγε από τη ζωή ο Θεσσαλονικιός δημοσιογράφος Βαγγέλης Χριστοφορίδης
Σε ηλικία 85 ετών.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών ο Θεσσαλονικιός δημοσιογράφος Βαγγέλης Χριστοφορίδης.
Yπήρξε ένα από τα ιστορικά μέλη της δημοσιογραφικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη.
Η ΕΣΗΕΜ-Θ αναφέρει στην ανακοίνωσή της:
«Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΜ-Θ με θλίψη αποχαιρετά ένα από τα ιστορικά μέλη της δημοσιογραφικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη, τον Βαγγέλη Χριστοφορίδη, που πέθανε σε ηλικία 85 ετών.
Ήταν μέλος της ΕΣΗΕΜ-Θ από το 1965 και εργάστηκε ως διευθυντής σύνταξης στον Ελληνικό Βορρά, ως διευθυντής του ανταποκριτικού γραφείου της εφημερίδας Ναυτεμπορική στη Θεσσαλονίκη και ως διευθυντής του γραφείου Τύπου της Τράπεζας Μακεδονίας Θράκης.
Η Ένωση Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης συλλυπείται του οικείους του συναδέλφου, που άφησε το προσωπικό του ίχνος στο οικονομικό ρεπορτάζ, κα ιδιαιτέρως τον γιο του Γιώργο Χριστοφορίδη, δημοσιογράφο, που επίσης υπήρξε μέλος της ΕΣΗΕΜ-Θ.
Η κηδεία του Βαγγέλη Χριστοφορίδη θα γίνει τη Δευτέρα 14 Μαρτίου, στις 16.15, από τα Κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου».
Τον γνωστό Θεσσαλονικιό δημοσιογράφο αποχαιρέτησε με ανάρτησή του στο Facebook ο γιος του και γενικός διευθυντής του newsique.gr, Γιώργος Χριστοφορίδης.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Γιώργου Χριστοφορίδη:
«Μπαμπά, αντίο.
Μπαμπά, σε ταλαιπώρησε η αρρώστια. Σε ταλαιπώρησε πολύ. Και, σήμερα, είπες να ξεκουραστείς. Μπαμπά, θυμάσαι τα γράμματα που μου έγραφες όταν ήμουν φαντάρος; Τότε, που με είχε πάρει από κάτω και μου ‘γραφες συνέχεια. Μου ‘λεγες, τον Ιούνιο του ‘96: «Γράφεις για την ανασφάλεια που αισθάνεσαι γιατί δεν ξέρεις τι θα γίνει την αμέσως επόμενη στιγμή ή την άλλη μέρα. Γιατί να σε αγχώνει αυτό; Ο,τι και ναναι, μπορεί να είναι κάτι που να μην μπορείς να το αντιμετωπίσεις; Αποκλείεται. Μπορεί να είναι κάτι πιο πιεστικό και πιο αγχωτικό από την πλήρη κάλυψη ενός αφιερώματος στην εφημερίδα σε εξαιρετικά περιορισμένο χρόνο; Αποκλείεται».
Ολα να τα αντιμετωπίσω, μπαμπά, ναι. Το σημερινό, με δυσκολεύει. Μπαμπά, διάλεξα για σήμερα ένα από τα διηγήματα που έγραψες. Τα έσωσε, ξέρεις, η μαμά. Αυτό πιστεύω θα διάλεγες κι εσύ για να αποχαιρετίσεις τη Σούλα σου, την Αρτεμη, εμένα κι όλους τους αγαπημένους σου. Εμεις, θα σε αποχαιρετίσουμε τη Δευτέρα στις 4.15μμ στα Κοιμητήρια Αναστάσεως του Κυρίου (Πυλαία Θεσσαλονίκης).
Ο ορισμός της ευτυχίας ή Σεπτέμβρης στην Κασσάνδρα.
ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗ
Ευτυχία εστί να βρίσκεσαι σε μια ακτή της Κρυοπηγής στην Κασσάνδρα ένα Σαββατοκύριακο στα τέλη του Σεπτέμβρη, να κολυμπάς στα κρυσταλλένια νερά και να μη χορταίνεις να θαυμάζεις την ομορφιά των αιωνόβιων πεύκων απέναντί σου και να μη σου μένει χρόνος να σκεφτείς το χάλι της προνομιούχου αυτής χώρας.
-Το βράδυ θα φάμε στης Ελένης, μας λέει ο Λεωνίδας που μας φιλοξενεί στο καλόγουστο και ευχάριστο εξοχικό του μέσα στα πεύκα και στις εληές, που έχει θέα όσο παίρνει το μάτι.
-Ποια είναι αυτή η Ελένη
-Θα δεις, ένα ταβερνάκι-σπίτι. Θα σ’ αρέσει.
Μου άρεσε πράγματι. Ένα ταβερνάκι που δεν είχε ταμπέλα απέξω. Δεν χρειάζεται μου είπαν. Οσοι το ξέρουν φτάνουν και περισσεύουν. Ενα καλοκαμωμένο σπιτάκι, που τόχτισε μόνος του και το λειτουργεί με την οικογένειά του ο Γιώργης ο ψαράς από την Κρυοπηγή. Τα κεριά και οι γκαζόλαμπες που φώτιζαν το εσωτερικό, λόγω της απεργίας της ΔΕΗ, άφηναν να φανεί η φροντίδα και η φιλόξενη ατμόσφαιρα. Τα φρέσκα ψάρια, τον καλοψημένο γαύρο, το χοντροπλόκαμο χταπόδι και τις νόστιμες σπιτικές σαλάτες τα βρίσκεις σίγουρα και αλλού. Εκείνο που δεν βρίσκεις είναι να ψήνει τα ψάρια αυτός που τα ψάρεψε και μετά το σερβίρισμα να κάθεται στην καρέκλα και να σου παίζει κλασσικά κομμάτια στο βιολοντσέλο του. Το ρεύμα έχει έρθει στο μεταξύ. Σε λίγο να κάθεται στο πιάνο η δεκατριάχρονη κόρη του η Αγγελική και να κάνουν μαζί ένα θαυμάσιο ντουέτο… Τσιμπήστε με να δω αν είμαι ξύπνιος. Πατέρας και κόρη είναι δοσμένοι στη μουσική και δημιουργούν τέτοια ατμόσφαιρα, που κανείς μας δεν σκέφτεται ούτε να βήξει.
– Πόσο χρονώ είσαι Αγγελική; ρωτάω τη μικρή πιανίστα σε κάποιο διάλειμμά της. – Δεκατρία. Παρεμβολή της μάνας Ελένης από την Κασσάνδρα. – Ξέρετε το πιάνο δεν είναι το κυρίως όργανό της. – Μπα; Ετσι έ; Και ποιο είναι το κυρίως όργανό της; – Το φλάουτο. Αλλά ο δάσκαλος της στο Ωδείο είπε να μάθει και πιάνο, γιατί θα τη βοηθάει στο φλάουτο. Την πηγαίνω δυο ώρες την εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη, κάθε Παρασκευή στο Ωδείο. – Αγγελική, Θα μας παίξεις το «για την Ελίζα»; – Ξέρετε, δεν έχω την παρτιτούρα. – Θα το παίξει, θα το παίξει, παρεμβαίνει ή μάνα. Ξέρετε αγαπάει πολύ τον Μπετόβεν.
Τσιμπήστε με να δω αν είμαι ξύπνιος. Η Ελένη η Βαλτινή μιλάει για τον Μπετόβεν, ενώ κατευθύνεται προς την κουζίνα να ετοιμάσει λουκουμάδες, ή κάτι τέτοιο για να μας τρατάρει.
Η Αγγελική τα πηγαίνει πολύ καλά με την Ελίζα του Μπετόβεν. Ενα μικροφάλτσο ξεπερνιέται με μια ματιά αλληλοκατανόησης.
Τώρα είναι η ώρα του φλάουτου, ενώ μεσολαβούν βέβαια τα απαραίτητα παρακάλια. Το φλάουτο γεμίζει την ατμόσφαιρα με τον απαλό του ήχο. Η γάτα του σπιτιού επωφελείται από το θετικό κλίμα και έχοντας ξεθαρρέψει από τους δύο γαύρους που της έδωσα λίγο πριν, κουρνιάζει στην αγκαλιά μου και αρχίζει να γλείφεται.
Ολα τα ωραία όμως τελειώνουν κάποτε και η ώρα έχει προ πολλού περάσει τα μεσάνυχτα. Θα ξανάρθουμε, θα ξανάρθουμε, συμφωνούμε όλοι. Ισως, αλλά δεν θάναι πια Σεπτέμβρης. Γιώργη Κρυοπηγίτη καλή σου ώρα. Μούδωσες μια νότα αισιοδοξίας, μέσα στην απαισιοδοξία που με είχε πλακώσει τώρα τελευταία. Ώρα καλή σας Δέσποινα και Λεωνίδα που μου δώσατε την ευκαιρία να γνωρίσω την Κασσάνδρα στα τέλη του Σεπτέμβρη».
Πηγή: newsique.gr
