Εξ αποστάσεως εργασία – Ευχή ή κατάρα;
Σήμερα, το 71% στις ΗΠΑ εργάζεται αποκλειστικά ή και μερικώς με τηλεργασία.
Το απότομο κλείσιμο πολλών χώρων εργασίας ήδη από το χειμώνα του 2020 έδινε την ένδειξη για την έναρξη μιας νέας εποχής «απομακρυσμένης εργασίας» για εκατομμύρια εργαζομένους στην Αμερική και ίσως δημιούργησε μια σημαντική αλλαγή του τρόπου λειτουργίας μέρους του εργατικού δυναμικού της χώρας. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι υποστηρίζουν ότι πολλές από τις εργασιακές υποχρεώσεις τους μπορούν κατά κύριο λόγο να πραγματοποιηθούν από το σπίτι, ωστόσο προτού τη πανδημία σπάνια ή και ποτέ δεν δούλευαν εξ αποστάσεως.
Τότε μόνο ένας στους πέντε εργάζονταν αποκλειστικά ή και μερικώς με τηλεργασία. Σήμερα, το 71% εργάζεται αποκλειστικά ή και μερικώς με τηλεργασία. Μάλιστα πάνω από τους μισούς αν τους δοθεί η επιλογή, θα ήθελαν να συνεχίσουν να δουλεύουν από το σπίτι και μετά τη πανδημία σύμφωνα με το κέντρο ερευνών Pew Research Center.
Για πολλούς και συγκεκριμένα τα 3/4 των εργαζομένων, η μετάβαση από τον χώρο εργασίας στο σπίτι ήταν μια εύκολη σχετική υπόθεση καθώς είχαν ήδη στη διάθεση τους τον απαραίτητο τεχνολογικό εξοπλισμό. Παράλληλα, πολλοί παραδέχονται πως τους ήταν εύκολο να προλάβουν τη προθεσμία και να ολοκληρώσουν πρότζεκτ στην ώρα τους ενώ δεν τους διέκοπτε κανείς και ένιωθαν ότι είχαν ένα κίνητρο για να κάνουν την δουλειά τους.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και αυτοί που δεν έχουν την επιλογή να δουλέψουν εξ αποστάσεως, ακόμη και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κυρίως όσων οι εργασιακές τους υποχρεώσεις δεν μπορούν να ολοκληρωθούν από το σπίτι. Έτσι, Το 62% των εργαζομένων που διαθέτει τουλάχιστον ένα πτυχίο προπτυχιακών σπουδών μπορεί να δουλέψει από το σπίτι, ενώ μόλις το 23% αυτών που δεν διαθέτουν κάποιο πτυχίο μπορεί να ανταπεξέλθει σε εργασία εξ αποστάσεως.
Ανάμεσα σ΄ αυτούς που δεν δουλεύουν με τηλεργασία, οι οκτώ στους δέκα έχουν μια διαπροσωπική επαφή στον εργασιακό τους χώρο, με το 52% να έρχεται σε επαφή με πολλούς περισσότερους ενώ οι έξι στους δέκα δηλώνουν ευχαριστημένοι με τις συνθήκες εργασίας τους τώρα από ό,τι πριν την πανδημία και πως δεν υπάρχει αλλαγή στο βαθμό παραγωγικότητας και ασφάλειας στην εργασία τους. Ένα μεγάλο ποσοστό θεωρεί πως τώρα είναι πολύ πιθανό να καταλάβουν τι ακριβώς ζητάει από αυτούς ο προϊστάμενος τους και πως έχουν τις ίδιες προοπτικές επαγγελματικής ανέλιξης.
Βέβαια όπως παρατέθηκε σε άρθρο της Wall Street Journal «οι εργαζόμενοι που επέστρεψαν στο γραφείο μετά από έναν χρόνο εξ αποστάσεως εργασία δεν ήταν οι ίδιοι που θυμόταν οι εργοδότες τους». Σύμφωνα με το άρθρο «από εδώ και στο εξής οι εργαζόμενοι αναμένουν από τους εργοδότες τους περισσότερο έλεγχο πάνω στο πως, πότε και που οι εργασίες τους ολοκληρώνονται έχοντας μεγαλύτερη αυτονομία από τους προϊσταμένους τους και τον οργανισμό στον οποίο εργάζονται».
Για το λόγο αυτό όπως υποδηλώνεται στο άρθρο αν κάτι πρέπει να μάθουν οι εργοδότες είναι να θέτουν κοινούς στόχους και προσδοκίες, αναπτύσσοντας τη συμπεριφορά του «καθοδηγητή» και όχι του προϊσταμένου που κουνάει επιδεικτικά το δάχτυλο. Η σχέση αυτή αναπτύσσεται με σεβασμό και αμοιβαίες προσδοκίες για την εργασιακή συνύπαρξη εργοδότη-εργαζομένου υπό μια ατμόσφαιρα εμπιστοσύνης και επικοινωνίας.
Οι εργοδότες με το ρόλο του «καθοδηγητή» αναπτύσσουν μια στενότερη επαφή με τον υπάλληλο ενώ διατελούν ως μέντορες, πρότυπα και σύμβουλοι, βοηθώντας τον να εκπαιδευτεί σε ένα νέο τρόπο σκέψης, να αποκτήσει περισσότερες ικανότητες και στρατηγικές που χρειάζεται για τη βελτίωση του.
Η Julie Steele ανήκει στους εργαζόμενους που βοηθήθηκε από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση και βλέπει τον εαυτό της να συνεχίσει να δουλεύει μ΄ αυτόν το τρόπο και μετά το πέρας της πανδημίας. Η 34χρονή επαγγελματίας στις ψηφιακές επικοινωνίες αν και στην αρχή η μετάβαση από το χώρο εργασίας στο Σαν Φρανσίσκο στο σπίτι της στο Τέξας της φάνηκε δύσκολή σήμερα υποστηρίζει ότι «είναι υπέροχο το συναίσθημα να μην πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στη δουλειά και την οικογένεια και να κάνω τη ζωή που πάντα ονειρευόμουν ενώ παράλληλα εργάζομαι για μια καταπληκτική εταιρία».
Όπως την Julie Steele υπάρχουν πολλοί που τους άρεσε η ιδέα της εξ αποστάσεως εργασίας καθώς όπως παρουσιάζει μια έρευνα το 39% των ανθρώπων θα σκέφτονταν την παραίτηση αν οι εργοδότες δεν παρέμεναν ευέλικτοι ως προς την απομακρυσμένη από το γραφείο εργασία. Οι μισοί περίπου εργαζόμενοι που προ πανδημίας δε δούλευαν με τηλεργασία αναφέρουν ότι τώρα έχουν μεγαλύτερη ευελιξία για το που θα αφιερώσουν το χρόνο τους ενώ μόλις το 38% των νέων τηλε-εργαζομένων έχουν καλύτερη ισορροπία μεταξύ επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων.
Ωστόσο, το 65% των εργαζομένων με τηλεργασία βλέπει αρνητικά το γεγονός ότι δεν έχουν ιδιαίτερη σύνδεση με τους συναδέλφους τους. Σε γενικές γραμμές, οι «τηλεργαζόμενοι» θεωρούν τις τηλεδιασκέψεις και τις πλατφόρμες άμεσων μηνυμάτων ως καλό υποκατάστατο της προσωπικής επαφής.
Ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων που δούλεψαν μέσω τηλεργασίας αναγκάστηκαν να το κάνουν γιατί ο χώρος εργασίας τους παρέμεινε κλειστός. Πολλοί δήλωσαν ότι δυσκολεύονται να νιώσουν κίνητρο για να κάνουν τη δουλειά τους από τότε που ξεκίνησε η πανδημία του κορονοϊού. Επίσης, οι γονείς που εργάζονται από απόσταση δυσκολεύονται να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς διακοπές.
Αντίθετα, μόνο το 20% των τηλεργαζομένων που δεν έχουν παιδιά κάτω των 18 ετών δηλώνουν το ίδιο. Στο σύνολο των εργαζομένων, αυτοί οι οποίοι κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που προκάλεσε η μεταστροφή από την εργασία δια ζώσης στην εργασία εξ αποστάσεως, δεν είχαν δουλέψει ποτέ πριν την πανδημία υπό τέτοιες συνθήκες.
Οι εκτιμήσεις που παρατέθηκαν διαφέρουν σε κάποιο βαθμό μεταξύ των δημογραφικών ομάδων, αντικατοπτρίζοντας σε μεγάλο βαθμό τις δημογραφικές διαφορές στις εργασιακές ρυθμίσεις. Για παράδειγμα, όσοι ανήκουν σε οικογένειες με υψηλά εισοδήματα και όσοι έχουν πτυχίο ή περισσότερες σπουδές είναι πιο πιθανό να δηλώσουν ότι έχουν μεγαλύτερη ευελιξία στην επιλογή των ωρών εργασίας τους και ότι αισθάνονται λιγότερο συνδεδεμένοι με τους συναδέλφους τους από όσους έχουν μεσαία ή χαμηλότερα εισοδήματα και όσους δεν έχουν πτυχίο.
Τα στοιχεία που αναφέρθηκαν προέκυψαν από έρευνες που διεξήχθησαν λίγους μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και από ό,τι φαίνεται οι αλλαγές που σημειώθηκαν στις συνθήκες εργασίας είχαν μάλλον θετικό αντίκτυπο στους εργαζομένους. Στο διάστημα που θα ακολουθήσει όταν η τηλεργασία ως μέτρο πρόληψης για την αποφυγή μετάδοσης του κορονοϊού πάψει να υφίσταται και η εργαζόμενοι κληθούν να επιστρέψουν στους χώρους εργασίας τους, θα ήταν καλό να επαναληφθούν ανάλογες έρευνες για να προκύψει ένα περισσότερο σφαιρικό συμπέρασμα σχετικά με την επίδραση της πανδημίας στους εργαζομένους.
Πηγές: adn.com, pewresearch.org, cnbc.com
Δείτε επίσης:
