Ο ουρανός δεν είναι… το όριο για την ομάδα ASAT του ΑΠΘ

Το 2015 δέκα φοιτητές του τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών δημιούργησαν μια ερευνητική, φοιτητική ομάδα Αεροδιαστημικής στο ΑΠΘ, θέλοντας να εφαρμόσουν στην πράξη τα όσα μάθαιναν στη σχολή. Η Aristotle Space & Aeronautics Team, γνωστή και ως ASAT, ύστερα από οχτώ χρόνια απαριθμεί περίπου 40 μέλη από διάφορες σχολές του πανεπιστημίου που τους ενώνει το πάθος της μάθησης και έχει καταφέρει να αποσπάσει σπουδαίες διακρίσεις από τους διαγωνισμούς που συμμετέχει ετησίως.

Αυτή τη στιγμή μάλιστα, η ASAT είναι χωρισμένη σε δύο τεχνικά department. Στο “Rocketry” και στο τμήμα του “Aeronautics”, όπου οι φοιτητές εκπονούν ερευνητικό έργο στους τομείς της πυραυλικής και της αεροναυπηγικής αντίστοιχα.

Πριν από λίγους μήνες, η ομάδα του ΑΠΘ κατάφερε να κατακτήσει την τρίτη θέση στον διαγωνισμό EuRoC, που διοργανώνουν ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) και η Πορτογαλική Διαστημική Υπηρεσία. «Αυτό που ετοιμάσαμε ήταν ένας πύραυλος υψηλής ισχύος, ο οποίος στοχεύαμε να φτάσει τα 3.000 χιλιόμετρα», αναφέρει ο Παναγιώτης Αντωνιάδης, υπεύθυνος του τμήματος πυραυλικής της ASAT.

Ο πύραυλος με το όνομα “Eclipse”, είναι ο τέταρτος πύραυλος υψηλής ισχύος που έχει κατασκευάσει η ομάδα και αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους προηγούμενους είναι οι νέες τεχνολογίες που φέρει. Από την ενσωμάτωση του κινητήρα, τον οποίο σχεδιάσανε τα ίδια τα μέλη, μέχρι και το οικοσύστημα από ηλεκτρονικά στο εσωτερικό του, όλα είναι φτιαγμένα από τα χέρια φοιτητών.

Και καθώς στην Ελλάδα το οικονομικό πλαίσιο δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά γύρω από τον τομέα της πυραυλικής και είναι δύσκολο να οριοθετηθεί μια εκτόξευση πυραύλου, η “Eclipse” δοκιμάστηκε στο μεγαλύτερο μέρος της ξεχωριστά και όχι ως μονάδα.

«Τον πύραυλο τον εκτοξεύσαμε μόνο μια φορά, και τα συναισθήματα εκείνη την ώρα ήταν ανάμεικτα. Πριν είχαμε το άγχος για το εάν όντως θα μπορέσουμε να τον εκτοξεύσουμε λόγω κάποιων τεχνικών προβλημάτων που είχαν προκύψει. Υπήρχε άγχος, υπήρχαν λίγες αμφιβολίες για το πώς εν τέλει θα πετάξουμε, αλλά μετά την πτήση επικρατούσε μόνο χαρά και ενθουσιασμός», συνεχίζει να περιγράφει ο Παναγιώτης τις στιγμές που έζησε η ομάδα στην Πορτογαλία, κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού, ενώ προσθέτει:

«Η πτήση ήταν μια πολύ καλή επικύρωση της δουλειάς μας, και όταν μάθαμε και τα αποτελέσματα του performance του πυραύλου ήταν μια ακόμα επιβεβαίωση σχετικά με την ικανότητα της ομάδας. Ήταν κάτι μαγικό».

Πέρα όμως από τους πυραύλους και τις εκτοξεύσεις όμως, η φοιτητική ομάδα ασχολείται και με την κατασκευή, τον σχεδιασμό και την πτήση μη επανδρωμένων αεροχημάτων. Τον περασμένο Σεπτέμβρη, η ASAT παρουσίασε στο εκθεσιακό αφιέρωμα «Akademia» (περίπτερο 14) στην 87η ΔΕΘ, τον “Phoenix” ένα ηλιακό, μη επανδρωμένο αυτόνομο αεροσκάφος του οποίου αποστολή είναι η ανίχνευση δασικών πυρκαγιών, με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης.

«Το “Phoenix” είναι σε θέση να πετάει για έξι ώρες με αυτόνομο πιλότο, χωρίς την παρουσία δηλαδή κάποιου ανθρώπου και να αναγνωρίζει από μόνο του το εάν υπάρχει κάποια δασική πυρκαγιά στο έδαφος. Στη συνέχεια, θα ενημερώνει αντίστοιχα κάποιο ground station χρησιμοποιώντας δίκτυα 4G. Με λίγα λόγια, μπορεί το αεροσκάφος να πετάει στη Χαλκιδική και να ειδοποιεί τη βάση στη Θεσσαλονίκη άμεσα, με φωτογραφίες, πληροφορίες για την τοποθεσία της φωτιάς», εξηγεί ο Άγης Χατζέτογλου, υπεύθυνος του τμήματος αεροναυτικής της ASAT, ενώ συμπληρώνει: «Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην φάση της τελικής του κατασκευής και μέσα Γενάρη πάμε για τις πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις. Είμαστε στα τελειώματα».

Στη χώρα μας, η οποία κουβαλάει στις πλάτες της, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, δεκάδες καταστροφικές και φονικές πυρκαγιές, αποτελεί αξιοσημείωτη συμβολή μια εφεύρεση σαν αυτή του “Phoenix”. Μάλιστα, τα μέλη της ομάδας ανέφεραν πως υπήρξε σε άτυπο επίπεδο επικοινωνία με δημόσιους φορείς για το συγκεκριμένο πρότζεκτ, ενώ περιμένουν επίσημη προσέγγιση από αυτούς, μετά τις δοκιμές του.

Ύστερα από τη σημαντική διάκριση για το “Rocketry” και την παρουσίαση του “Phoenix” στη ΔΕΘ, η ομάδα δέχεται μεγάλη ανταπόκριση από μέλη της φοιτητικής κοινότητας που θέλουν να ενταχθούν και να συμβάλουν στο έργο της.

«Λαμβάνουμε συνέχεια μέλη, κατά κύριο λόγο από αντίστοιχες σχολές για τα τεχνικά πρότζεκτ, αλλά και για τα μη τεχνικά. Πλέον λειτουργούμε έχοντας φοιτητές στο τμήμα της πυραυλικής και του Aeronautics, στο μάρκετινγκ και το resources. Tα μέλη μας ανακυκλώνονται μέσα στην ASAT γιατί είμαστε φοιτητική ομάδα και λειτουργούμε έτσι», λέει ο Άγης.

«Ένα μέλος έχει να κερδίσει πάρα πολλά μπαίνοντας στην ομάδα: Έχει να κερδίσει εμπειρία, γνώσεις, ικανότητες και να μάθει το πώς δομείται μια ομάδα. Το μοντέλο το οποίο ακολουθούμε φαίνεται χρήσιμο τελικά γιατί πολλά μέλη μας προωθούνται στη βιομηχανία. Κάθε μηχανικός και κάθε άτομο που θέλει να ασχοληθεί έχει να κερδίσει πολλά πράγματα μέσα από την ενασχόλησή του με την ομάδα», σημειώνει ο ίδιος.

Παράλληλα, το έργο της ASAT παίρνει μορφή χάρη στη συμβολή ιδιωτών και εταιριών που χρηματοδοτούν τη δράση της. «Είναι πολύ σημαντική η παρουσία των χορηγών και χωρίς την υποστήριξη τους από τη στιγμή που ξεκίνησε η ομάδα μέχρι και τώρα δεν θα είχαμε καταφέρει σχεδόν τίποτα. Μετά τη διάκρισή μας με μεγάλη χαρά μας αναγνώρισαν αυτήν την προσπάθεια και είναι ένας από τους λόγους που συνεχίζουμε αυτό που κάνουμε», προσθέτει ο Παναγιώτης.

Την επόμενη πενταετία θέλουν να αγγίξουν τα 35 χιλιόμετρα. Αυτή ήταν η απάντηση του υπεύθυνου του τμήματος πυραυλικής στην ερώτηση για το ποιος είναι ο μεγάλος τους στόχος.

«Ενδεικτικά, σε αυτά τα χιλιόμετρα φτάνουμε στρατόσφαιρα, είναι γενικά ένα υψόμετρο που δεν πετάνε πύραυλοι τέτοιας ισχύος και είναι μια περιοχή που εκτελούνται πάρα πολλά είδη πειραμάτων που θα μπορούσαν να επωφελήσουν την επιστημονική κοινότητα», λέει ο Παναγιώτης και έπειτα προσθέτει:

«Για να πετύχουμε αυτόν το στόχο πρέπει να δημιουργήσουμε έναν καινούργιο κινητήρα, έναν κινητήρα συγκεκριμένα υγρών καυσίμων, οι οποίοι χρησιμοποιούνται κατά κόρων από τη βιομηχανία. Βασικά οτιδήποτε βλέπουμε σε κινητήρα πυραύλου αυτή τη στιγμή να πετάει και να εκτοξεύει φορτίο στο διάστημα φέρει τέτοιον κινητήρα. Σε αυτό ο κομμάτι θέλουμε να μεταβούμε και εμείς, να δημιουργήσουμε τον δικό μας κινητήρα υγρών καυσίμων και για να το πετύχουμε χρειαζόμαστε καινούργια ηλεκτρονικά, τα οποία θα είναι θωρακισμένα από την κοσμική ακτινοβολία που υπάρχει σε εκείνα τα υψόμετρα».

Από την άλλη, το τμήμα της αεροναυτικής αυτή τη στιγμή θέτει ως κύρια προτεραιότητα την ολοκλήρωση του “Phoenix”, την επιτυχημένη πτήση του και έπειτα -αναλόγως τις συγκυρίες- την αξιοποίησή του. «Το “Phoenix” είναι ένα πρότζεκτ αρκετά μεγάλο, το οποίο τρέχει από το 2020 σαν ιδέα, το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο ζουμί του. Δεν μας νοιάζει να τελειώνει και να κλείνει, θέλουμε να μπούμε στα ωραία και να αρχίσουμε», με αυτά τα λόγια ολοκληρώνει ο Άγης τη συζήτησή μας για την φοιτητική ομάδα που δεν την εμποδίζει ούτε ο ουρανός. Και η ASAT ξέρει πως να ξεχωρίζει σαν ένα άστρο σε αυτόν…