Γιατί ο κόσμος συμπεριφέρεται άσχημα στα site γνωριμιών

Οι διαδικτυακές γνωριμίες αναδεικνύουν τον χειρότερο εαυτό σε πολλούς ανθρώπους. Θα έπρεπε, όμως, να είναι έτσι;

Στη σημερινή εποχή, τα ραντεβού κρύβουν πολλές παγίδες. Σίγουρα, αν ένας άγνωστος προσέγγιζε ένα άλλο άτομο σε κάποιο μαγαζί, λίγοι θα απαντούσαν ευθέως, με δυσαρέσκεια. Ομοίως, οι περισσότεροι άντρες δεν θα αποκάλυπταν τα γεννητικά τους όργανα πριν καν ξεστομίσουν ούτε μια λέξη στο πρώτο ραντεβού. 

Και από την άλλη, σχεδόν κανένας δεν θα έβγαινε απότομα από μια καφετέρια, στη μέση μιας συζήτησης, αφήνοντας πίσω του ένα άτομο που έβλεπε για εβδομάδες

Όσο περίεργες και αν ακούγονται οι παραπάνω συμπεριφορές όταν εφαρμόζονται στην «πραγματική ζωή», οι άνθρωποι συνηθίζουν να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο στο διαδίκτυο. 

Αυτές οι καταστάσεις αποτελούν καθημερινότητα σε χιλιάδες ιστοτόπους και εφαρμογές γνωριμιών, δυσαρεστώντας τους εκατομμύρια χρήστες τους. Μάλιστα, στην Αμερική, τρεις στους δέκα ενήλικες είναι εγγεγραμμένοι στις συγκεκριμένες εφαρμογές, ποσοστό που εκτινάσσεται στο 48% μεταξύ 18 έως 29 ετών.

Αντίστοιχα, τα άτομα που ψάχνουν μέσω διαδικτύου για κάποιο ραντεβού, έρχονται αντιμέτωπα με πολλούς συναισθηματικούς κινδύνους, καθώς κάνουν “swipe” και “scroll”. Το 2018, μια ομάδα ερευνητών από την Ολλανδία και τις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι το 42% των ατόμων με προφίλ στο Tinder ήταν παντρεμένοι ή σε σχέση, αλλά εξακολουθούσαν να αναζητούν άτομα για ραντεβού.

Ταυτόχρονα, η κακομεταχείριση που δέχονται οι χρήστες με την μορφή “τρολλαρίσματος” είναι ευρέως διαδεδομένη στις εφαρμογές. Τα άτομα, επίσης, μπορούν να πέσουν θύματα “ghosting”, που προϋποθέτει την εξαφάνιση του άλλου προσώπου χωρίς καμία προειδοποίηση, την ίδια στιγμή που κάποιοι άλλοι λαμβάνουν ανεπιθύμητες φωτογραφίες από άλλους χρήστες.

Φυσικά, μεγάλο μέρος του πληθυσμού συμπεριφέρεται άσχημα όταν προσπαθεί να φλερτάρει σε ένα κλαμπ ή ακόμα και σε μια έξοδο με κοινούς φίλους. Ωστόσο, ορισμένα χαρακτηριστικά των εφαρμογών γνωριμιών, τις καθιστούν περιτριγυρισμένες από ασυνήθιστα μεγάλο ποσοστό κακών συμπεριφορών. 

 «Η οθόνη γίνεται ο μεσολαβητής του θάρρους μας, επομένως θα κάνουμε και θα λέμε πράγματα στο διαδίκτυο που δεν θα τολμούσαμε ποτέ στην πραγματική ζωή», αναφέρει η Dr. Joanne Orlando, ερευνήτρια και συγγραφέας με έδρα την Αυστραλία, που εστιάζει στην ψηφιακή ευεξία.

Άλλα γνωρίσματα αυτών των εφαρμογών, όπως οι αλγόριθμοι που οδηγούν στον εθισμό και την αφθονία επιλογών, κάνουν, επίσης τους ανθρώπους πιο γενναίους. Όλα αυτά, φαίνεται να δίνουν στους χρήστες, όχι μόνο την άδεια να δείχνουν κακή διαγωγή, αλλά και ένα κίνητρο.

Οι εφαρμογές γνωριμιών, τελικά, είναι ένα παιχνίδι αριθμών, είτε οι χρήστες θέλουν να βρουν μια περιστασιακή σχέση, είτε αναζητούν την πραγματική αγάπη, όσο ευρύτερα ρίχνουν τα δίχτυα τους, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουν για να πετύχουν το στόχο τους.

Αυτό το αριθμητικό παιχνίδι, λοιπόν, ενθαρρύνει τους χρήστες να απορρίψουν τις λιγότερο ελπιδοφόρες επιλογές τους και να μετακινηθούν ταχύτατα από το ένα άτομο στο άλλο, χρησιμοποιώντας, έτσι, τις εφαρμογές στο μέγιστό τους αποτέλεσμα. Η προκείμενη κατάσταση καθιστά, όμως, ανησυχητικές συνέπειες για τα διαδικτυακά ραντεβού και τα εκατομμύρια των ανθρώπων που βασίζονται σε αυτούς τους ιστοχώρους για να βρουν το ταίρι τους. 

Η κακή διαγωγή των χρηστών

Η άσχημη συμπεριφορά στις εφαρμογές γνωριμιών κυμαίνεται σε ένα ευρύ κύμα, που ξεκινάει από τις σχετικά αβλαβείς, αλλά αλαζονικές ατάκες “πεσίματος” και μπορεί πάρουν την μορφή ολοφάνερων απειλών και κακοποίησης.

Η Dana Weiser, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Texas Tech University, η οποία μελετά την απιστία, ενδιαφέρθηκε να εξετάσει αυτό το φαινόμενο στη διαδικτυακή πλατφόρμα του Tinder, αφού ένας από τους προπτυχιακούς φοιτητές της ανέφερε ότι είχε δει το αγόρι της φίλης του στην εφαρμογή.

Εμφανιζόταν ως ελεύθερος και ο φοιτητής της δεν ήξερε πώς να το αντιμετωπίσει. Γοητευμένη από το δίλημμα του μαθητή της, η Weiser άρχισε να συλλέγει δεδομένα από 550 προπτυχιακούς φοιτητές σχετικά με την απιστία στο Tinder, τα οποία δημοσιεύτηκαν σε μια μελέτη του 2018.

Πολλοί συμμετέχοντες είπαν ότι είχαν γίνει μάρτυρες εξαπάτησης μέσω της εφαρμογής. Περίπου το 64% ανέφερε ότι είχε δει κάποιον στο Tinder για τον οποίο γνώριζε ότι είχε αποκλειστική σχέση. Ακόμη και όσοι συμμετείχαν στην έρευνα δεν εξαιρέθηκαν από αυτή τη συμπεριφορά: Περίπου το 17% των συμμετεχόντων στη μελέτη, παραδέχθηκαν ότι έστειλαν μηνύματα σε κάποιον χρήστη του Tinder ενώ ήταν σε σχέση και περίπου το 7% δήλωσε ότι είχε σεξουαλική εμπειρία με κάποιον που γνώρισε στο Tinder ενώ παράλληλα έβγαινε με κάποιο άλλο πρόσωπο.

Η Weiser αναγνωρίζει διάφορους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι οδηγούνται στην απιστία, αποκαλώντας το Tinder ένα από τα πολλά “εργαλεία” που μπορούν να διευκολύνουν τη συγκεκριμένη πράξη. Ωστόσο, εφαρμογές όπως αυτή του Tinder, μπορούν να προσφέρουν στους χρήστες μια μεγαλύτερη ευκολία στο να απατήσουν, καθώς υπάρχουν πολλοί άλλοι συμμετέχοντες που ψάχνονται για ρομαντικές και σεξουαλικές εμπειρίες και δεν σχετίζονται με τον άμεσο κύκλο του άλλου ατόμου.

Πέρυσι, για παράδειγμα, το Tinder κυκλοφόρησε μια λειτουργία που επιτρέπει στους χρήστες να αποκλείουν τις επαφές ατόμων που δεν ενδιαφέρονται να συναντήσουν, στην προσπάθεια εύρεσης μίας σχέσης, πρόσωπα που θα μπορούσαν να είναι μέλη της οικογένειας, συνάδελφοι και πρώην. Αυτό θα μπορούσε να κάνει την εφαρμογή ένα ακόμα πιο ασφαλές εργαλείο για επίδοξους ή ενεργούς άπιστους, που εκμεταλλεύονται τις λειτουργίες του διαδικτύου για να αποφύγουν να πιαστούν.

Ένα άλλο πρόβλημα που εντοπίζεται είναι το φαινόμενο του “ghosting”. Μια περιβόητη συμπεριφορά που συναντάται στις διαδικτυακές γνωριμίες και γίνεται ολοένα και πιο αποδεκτός τρόπος για τον τερματισμό βραχυπρόθεσμων σχέσεων.  

 Μια έρευνα του 2016 από την υπηρεσία γνωριμιών Plenty of Fish έδειξε ότι το 80% των ερωτηθέντων μεταξύ 18 και 33 ετών ανέφεραν ότι είχαν τουλάχιστον έναν χωρισμό μέσω ghosting.

“Οι διαπροσωπικές συγκρούσεις δεν είναι ποτέ εύκολες και οι διαδικτυακές υπηρεσίες γνωριμιών επιτρέπουν στους ανθρώπους να διακόψουν τις σχέσεις τους χωρίς μια αλληλεπίδραση πρόσωπο με πρόσωπο”, αναφέρει η Leah LeFebvre, αναπληρώτρια καθηγήτρια σε μελέτες επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα.   Σε αυτές τις περιπτώσεις, το άτομο μπορεί απλά να εξαφανιστεί από τον ψηφιακό κόσμο. Όσον αφορά την κακή συμπεριφορά, αυτή η τακτική μπορεί να φαίνεται «πιο λεπτή», αλλά μπορεί να έχει αντίκτυπο, αφήνοντας τον παραλήπτη να αναρωτηθεί τι έκανε λάθος

Ενώ, η έρευνα του 2019 της LeFebvre για το ghosting δεν επικεντρώθηκε αποκλειστικά σε εφαρμογές γνωριμιών, πολλοί από τους ανθρώπους, που ερωτήθηκαν, παρατήρησαν πως το ghosting εμφανίστηκε ταυτόχρονα με τις εφαρμογές γνωριμιών για κινητά, υποδηλώνοντας ότι η πρακτική είναι κατά κάποιο τρόπο συνυφασμένη με τη συνάντηση εν δυνάμει συντρόφων στο διαδίκτυο.

Πολλά αρνητικά συναισθήματα

Σε ένα γενικότερο πλαίσιο, οι γυναίκες αποτελούν, με τεράστια διαφορά, δέκτες κακών συμπεριφορών στο διαδίκτυο. Η παραπάνω θέση συνδέεται ιδιαίτερα με ένα από τα βασικότερα προβλήματα σε τέτοιου είδους εφαρμογών, τα “ανεπιθύμητα, ρητά μηνύματα sexting”. Μέσα από την έρευνά της, ανακάλυψε -και δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη- πως οι κύριοι στόχοι τέτοιων μηνυμάτων είναι, ως επί το πλείστον, γυναίκες. 

Ενώ το 35% των ερωτηθέντων στη μελέτη του Pew Research Center ανέφερε ότι κάποιος τους είχε στείλει ένα “σαφές μήνυμα ή μια εικόνα που δεν ζήτησαν” σε μια εφαρμογή γνωριμιών, ο αριθμός αυτός αυξήθηκε γρήγορα, στο 57%, μεταξύ των γυναικών χρηστών ηλικίας 18 έως 34 ετών. Με βάση αυτή την ομάδα ερωτηθέντων, το 44% ανέφερε ότι άγνωστοι τους αποκαλούσαν με κάποιο προσβλητικό όνομα σε έναν ιστότοπο, ενώ μεγάλο ποσοστό νεαρών γυναικών ανέφερε πως απειλήθηκαν από χρήστες των εφαρμογών.

Κατά τη διεξαγωγή της μελέτης της, σχετικά με τη «διάπραξη και τον αντίκτυπο της κακοποίησης ψηφιακών γνωριμιών», η ερευνήτρια από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, Cynthia Brown, εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα από την «λανθασμένη αντίληψη των νεαρών ανδρών σχετικά με τον αντίκτυπο της στάσης τους στις νεαρές γυναίκες».

Για παράδειγμα, μερικοί νεαροί άντρες θεωρούν πως οι συνομήλικες γυναίκες επιθυμούν να κοινοποιήσουν προσωπικές φωτογραφίες μαζί τους. “Στο μυαλό τους”, πιστεύει η Brown, “ο ανδρικός πληθυσμός που βλέπει τις γυμνές φωτογραφίες, παρά το γεγονός πως αυτές μοιράστηκαν ιδιωτικά με το σύντροφό της κοπέλας, ισοδυναμεί με θετική επιδοκιμασία – και ποια γυναίκα δεν θα το ήθελε αυτό”;

Οι νεαρές γυναίκες που μεταχειρίστηκαν με άσχημο τρόπο στα ψηφιακά ραντεβού, στη μελέτη της Brown ανέφεραν “πολλά αρνητικά συναισθήματα”, όπως άγχος και φόβο, την ίδια στιγμή όπου οι νεαροί άνδρες “ανησυχούσαν πολύ για τη φήμη τους”, με βάση τις διαδικτυακές τους εμπειρίες. “Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ορισμένοι άνδρες αισθάνονται ότι η απόρριψη στις εφαρμογές γνωριμιών αμφισβητεί την αρρενωπότητά τους”, ισχυρίζεται η Brown,”κάτι που μπορεί να τροφοδοτήσει τις καταχρηστικές συμπεριφορές τους”.

Η ερευνήτρια ψηφιακής ευεξίας, Orlando, δηλώνει ότι παρόλο που και οι γυναίκες και οι άνδρες γίνονται παραλήπτες αρνητικών σχολίων στο διαδίκτυο, είναι υπαρκτό ένα φυλετικό χάσμα αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνεται αυτή η κακομεταχείριση. 

Οι γυναίκες είναι περισσότερο πιθανό να αποτελέσουν στόχο ακατάλληλων σεξουαλικών σχολίων σε εφαρμογές γνωριμιών, ενώ οι άνδρες είναι πιο πιθανό να λάβουν αρνητικά σχόλια σχετικά με τις επιτυχίες και τα επιτεύγματά τους. “Και αυτές οι υποτιμητικές παρατηρήσεις είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα”, προσθέτει, “καθώς οι άνθρωποι βγάζουν τα προβλήματα και τις απογοητεύσεις τους στους άλλους”. Επομένως, καθιερώνεται μια γενική αποδοχή ότι οι άνθρωποι δεν είναι ευγενικοί στο διαδίκτυο.

Σταδιακά ρίχνουμε τα πρότυπά μας

Καθώς αυτές οι ενέργειες πολλαπλασιάζονται συνεχώς, στα διαδικτυακά ραντεβού, υπάρχει μια προβληματική συνέπεια. Μερικές από τις άσχημες συμπεριφορές καθίστανται, πλέον, φυσιολογικές και όλη αυτή η αυξανόμενη αποδοχή έχει κάνει τη συγκεκριμένη διαδικτυακή διαγωγή να εισχωρεί στις ζωές των ανθρώπων και εκτός οθόνης. 

Για παράδειγμα, η ασταμάτητη κουλτούρα των διαδικτυακών γνωριμιών μπορεί να κάνει τους ανθρώπους πιο απορριπτικούς απέναντι στους άλλους και ενδεχομένως να συμπεριφέρονται πιο σκληρά. Έτσι, ακόμη και όταν οι χρήστες συναντούν το ταίρι τους αυτοπροσώπως, έχουν εξαρτηθεί τόσο πολύ από αυτήν την περιφρονητική κουλτούρα των dating apps, με αποτέλεσμα να ακολουθούν με άνεση τακτικές χωρισμού όπως το ghosting, ακόμη και μετά από ένα ραντεβού στον “κόσμο της πραγματικότητας”.

Ωστόσο, η επιχείρηση των διαδικτυακών γνωριμιών δεν έχει κάνει όλους τους ανθρώπους χειρότερους. Η  LeFebvre έχει παρατηρήσει στη δουλειά της, ότι μερικές φορές, η κακή συμπεριφορά των άλλων στις εφαρμογές γνωριμιών, μπορεί να κινήσει όσους τη βιώνουν να πράξουν καλύτερα. Μεταξύ εκείνων που έπεσαν θύματα ghosting, γεγονός που τους δημιούργησε μια επιβλαβή ψυχολογική κατάσταση, κάποιοι δηλώνουν ότι δεν επιθυμούν να πληγώσουν ποτέ κανέναν άλλον με τον ίδιο τρόπο. Αυτή, δυστυχώς, ήταν μια «μικρή κατηγορία» των ανθρώπων που μελετούσε ο LeFebvre.

Τελικά, πολλοί χρήστες αποφάσισαν να γίνουν πιο σκληροί για να προφυλαχθούν από το κακό, αν επιλέξουν να παραμείνουν στο παιχνίδι των διαδικτυακών γνωριμιών. Παράλληλα, μια μερίδα ανθρώπων έχουν αποδεχτεί ότι η αναζήτηση συντρόφου μέσω διαδικτύου είναι απλώς μια δυσάρεστη διαδικασία, επειδή έχουν υποστεί κακές συμπεριφορές τόσες πολλές φορές.

“Συντριπτικά, το βάρος του να πρέπει να φιλτράρεις τόσα άτομα στις εφαρμογές γνωριμιών, χωρίς να γνωρίζεις ποιος θα στείλει μια ανεπιθύμητη γυμνή φωτογραφία και ποιος θα εμφανιστεί με λουλούδια στο δεύτερο ραντεβού, μπορεί να κάνει τους χρήστες να συμβιβαστούν με τις αρνητικές συμπεριφορές, όπως θα έκαναν με τις καλές”, υπογραμμίζει η Orlando

“Συνηθίζουμε σε μια τέτοιου είδους επικοινωνία και γίνεται μέρος μιας σχέσης, και πιθανώς της επόμενης και της μεθεπόμενης, επηρεάζοντας μακροπρόθεσμα αυτό που οι άνθρωποι βλέπουν ως αποδεκτή στάση του ραντεβού. Σταδιακά ρίχνουμε τα πρότυπά μας”.

ΠΗΓΗ: BBC