Γιατί οι Αμερικανοί μοιάζουν αδιάφοροι απέναντι στο νέο κύμα covid;

Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες μετέβαιναν σε ένα τρένο με προορισμό τον COVID-19 τα τελευταία δύο χρόνια, η Νέα Υόρκη και πολλές πολιτείες στα βορειοανατολικά είναι σταθεροί επιβάτες του μπροστινού βαγονιού.

Και αυτή τη στιγμή, σε αυτά τα μέρη της χώρας, τα κρούσματα κορονοϊού αυξάνονται διαρκώς.

 Η υπόλοιπη Αμερική μπορεί να ακολουθήσει τα ίδια βήματα στο άμεσο μέλλον, τώρα που η BA.2, η πιο ενοχλητική και πιο γρήγορα διαδεδομένη εκδοχή της αρχικής παραλλαγής Omicron, BA.1, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και έγινε η κυρίαρχη μορφή του SARS-CoV-2 στις ΗΠΑ.

Τεχνολογικά και ανοσολογικά μιλώντας, οι Αμερικανοί θα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν μια νέα επιστροφή του SARS- CoV-2, έχοντας περάσει μια διετή διαδικασία με εμβολιασμούς, tests, θεραπείες, μάσκες, καθώς και τη γνωριμία με τη νοοτροπία της απόστασης. 

Σε θεωρητικό επίπεδο, το έθνος θα μπορούσε να είναι ετοιμοπόλεμο να ανακόψει την εισερχόμενη παλίρροια του νέου στελέχους και να κάνει την παραλλαγή αυτής της μετάλλαξης, τη λιγότερο καταστροφική μέχρι σήμερα.

Αλλά η θεωρία, σε αυτό το σημείο, είναι απίθανο να μεταφραστεί στην πράξη. Η εθνική ανησυχία για τον κορονοϊό αρχίσει να σβήνει. Τα διαγνωστικά κέντρα κλείνουν, ακόμη και ο ενθουσιασμός για τα self-tests φαίνεται να χάνεται, παρόλο που ο ηγέτης των Γερουσιών, Τσακ Σούμερ, ανακοίνωσε μια νέα συμφωνία για την εγχώρια χρηματοδότηση της αντιμετώπισης της πανδημίας.

Οι διαγνωστικές εξετάσεις και η αναφορά των περιστατικών είναι πλέον τόσο «αβυσσαλέα», που χάνουμε από τα μάτια μας τις βασικές τάσεις μετάδοσης, αναφέρει η Jessica Malaty Rivera, ερευνήτρια στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης. «Η κατάσταση είναι τόσο άσχημη που δεν θα μπορέσω ποτέ να κοιτάξω τα δεδομένα και να κάνω οποιαδήποτε ορθή επιλογή».

Ο έλεγχος είναι ο τρόπος με τον οποίο τα άτομα, οι κοινότητες και οι ειδικοί παραμένουν ενήμεροι για το πού βρίσκεται ο ιός και ποιους επηρεάζει. Είναι επίσης μια από τις κύριες βάσεις της νέας καθοδήγησης του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών σχετικά με το πότε πρέπει να επιστρέψουν οι μάσκες. Χωρίς αυτόν, η ικανότητα του έθνους να προβλέψει οποιοδήποτε μελλοντικό κύμα είναι βέβαιο ότι θα είχε αποδυναμωθεί.

Δεν μπορούμε να αντιδράσουμε σε ένα κύμα που δεν βλέπουμε να έρχεται. «Σκέφτομαι συνεχώς αυτή την ιδέα ότι, αν δεν το υπολογίσουμε, δεν θα συμβεί», λέει η Shweta Bansal, ειδική μολυσματικών ασθενειών στο Πανεπιστήμιο Georgetown.

 Όπως το είπε κάποτε ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, «Αν σταματούσαμε τους ελέγχους για κορονοϊό, θα είχαμε λιγότερα κρούσματα». Στην πραγματικότητα, «αυτό συμβαίνει όντως και απλώς δεν το βλέπουμε ακόμα».

 Δεν υπάρχει ακόμα καμία διαβεβαίωση ότι το επόμενο κύμα είναι κοντά, αλλά αν είναι, οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να το αντιμετωπίσουν. Τα κίνητρα των Αμερικανών είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Η στάση της χώρας ήταν, εδώ και μήνες, παράλογη. Το επόμενο κύμα μπορεί να είναι ένα μικρότερο κύμα από το BA.2 ή ένα μεγαλύτερο, και τι με αυτό; 

Κύμα μοιάζει να είναι η αδιαφορία των Αμερικανών ενώ γνωρίζουν τη κατάσταση, γιατί μετά από δύο χρόνια κρίσης, μετά βίας νοιάζονται να ανταποκριθούν σε αυτήν.

Τεχνικά, το κύμα BA.1 που έφτασε στο απόγειό του στα μέσα Ιανουαρίου μπορεί να μην έχει ακόμη τελειώσει, επειδή οι ειδικοί δεν έχουν αποφασίσει το σημείο που θα κρίνει την ολοκλήρωσή του.

Επίσης, νέα κύματα μπορούν να έρθουν στην επιφάνεια πριν να κλείσουν το κύκλο τους οι προκάτοχοί τους. Σε γενικές γραμμές, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν φαίνεται να είναι ακόμη σε σημείο επικινδυνότητας, είπε ο Ogbunu. Ίσως, εάν τα κρούσματα δεν αυξηθούν αρκετά απότομα ή σε αρκετά υψηλό εύρος, η χώρα δεν θα φτάσει καθόλου εκεί με το BA.2. Αλλά είναι πολύ νωρίς για να το πούμε. Οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις τοποθετούν το BA.2 στη ρίζα του 70% περίπου των λοιμώξεων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό είναι ακριβώς το ποσοστό με το οποίο η BA.2 άρχισε να ασκεί σοβαρή πίεση σε άλλες χώρες, λέει ο Sam Scarpino, ο διευθύνων σύμβουλος της επιτήρησης παθογόνων στο Rockefeller Foundation. «Μόλις φτάσεις στο εύρος της BA.2 στο 50 έως 60 τοις εκατό είναι και η στιγμή όπου βλέπεις τα κρούσματα να αυξάνονται», είπε. Οι ειδικοί δεν μπορούν ακόμη να γνωρίζουν εάν οι ΗΠΑ θα είναι πιο ανθεκτικές ή λιγότερο.

Η παρακολούθηση μόνο της εθνικής καμπύλης μπορεί επίσης να είναι παραπλανητική. Τα δεδομένα σε ολόκληρη τη χώρα δείχνουν μόνο έναν πελώριο μέσο όρο. 

Αυτοί οι αριθμοί εξομαλύνουν και κρύβουν τις αυξήσεις των κρουσμάτων που έχουν ήδη ξεσπάσει σε μεμονωμένα συνονθύλευμα. Αυτού του είδους η μεταβλητότητα είναι προϊόν των ανθρώπων που έφεραν αυτή τη νέα υποπαραλλαγή, τη κατάσταση του ανοσοποιητικού τοπίου που άφησαν πίσω τους οι εμβολιασμοί και οι προηγούμενες παραλλαγές του ιού.

 Το ίδιο αφορά και τις τοπικές άμυνες, όπως η χρήση μάσκας ή όχι, που εφαρμόζουν οι άνθρωποι για την αντιμετώπιση του κύματος BA.2, λέει ο Bansal, ο οποίος ηγείται των προσπαθειών για τη χαρτογράφηση του τρόπου με τον οποίο διαφορετικές κοινότητες θα επηρεαστούν από μελλοντικές μεταλλάξεις. Και είναι αναμενόμενη. Και αυτά τα πιο περιφερειακά κύματα εξακολουθούν να έχουν σημασία, ακόμα κι αν στην αρχή έμοιαζαν πιο εύκολο να αγνοηθούν.

Σε πολλές περιπτώσεις, θα επισημανθούν τα μέρη που είναι λιγότερο έτοιμα για να αντιμετωπίσουν ένα άλλο κύμα λοιμώξεων. Τα τεστ, αν και είναι άφθονα, έχουν παραμείνει απρόσιτα σε πολλούς από αυτούς που τα χρειάζονται. 

Χωρίς εξετάσεις, οι θεραπείες, επίσης, δεν θα προχωρήσουν. Και ο Malaty Rivera ανησυχεί ότι, ακόμη και τώρα, δεν γνωρίζουμε ποιες περιοχές της χώρας έχουν πληγεί περισσότερο, εξαιτίας της υποδιάγνωσης και την υποαναφοράς. Ορισμένα μέρη που φαίνονται βρίσκονται σε ανοδική ή καθοδική τάση μπορεί να μην είναι τόσο καλά τοποθετημένα όσο φαίνονταν αρχικά.

Η επιτήρηση των λυμάτων, η οποία φιλοξενεί σωματίδια ιού που εξωθούνται στα απόβλητα, θα μπορούσε να βοηθήσει, αλλά ούτε αυτό παρακολουθείται ορθά. Όπως έχουν τα πράγματα, ο εθνικός χάρτης με τα σημεία όπου κινείται ο ιός είναι γεμάτος θολά και σκοτεινά σημεία.

 Από τον Νοέμβριο, όταν αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά η Omicron, περισσότεροι Αμερικανοί έχουν εμβολιαστεί για πρώτη φορά, έχουν πάρει μέτρα προστασίας ή έχουν μολυνθεί.

 Τα Rapid έχουν γίνει πιο διαθέσιμα στο κοινό, ενώ ο στοματικός αντιιικός έλεγχος, Paxlovid, έχει φτάσει σε πολύ περισσότερα ράφια φαρμακείων. Όλοι αυτοί οι παράγοντες, καθώς και η άνοιξη που έφτασε στην ύπαιθρο, ειδικά στις βόρειες ΗΠΑ, θα μπορούσαν να βοηθήσουν να αμβλύνουν την προοπτική κορύφωσης ενός πιθανού κύματος. Μερικοί από αυτούς τους παράγοντες, μπορεί ακόμη να συμβάλλουν στη μείωση των λοιμώξεων και κατά επέκταση στην αποφυγή νοσηλειών και θανάτων. 

«Αυτοί είναι οι αριθμοί που με ενδιαφέρουν περισσότερο», λέει ο David S. Jones, ιστορικός της επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Εάν τα κρούσματα αυξηθούν, αλλά τα πιο σοβαρά περιστατικά παραμείνουν περιορισμένα, ανέφερε ο Jones, θα αισθανθεί λιγότερο ανήσυχος. Αυτό το κύμα δεν χρειάζεται να μοιάζει με αυτό που ταλαιπώρησε την χώρα, σε καμία περίπτωση.

Παρόλο που η Γερουσία έχει καταλήξει σε συμφωνία για επιπλέον κονδύλια έκτακτης ανάγκης, ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για τις προσπάθειες πρόληψης της πανδημίας, το ποσό αυτό είναι λιγότερο από το ήμισυ των αρχικών 22,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων που είχε ζητήσει αρχικά η κυβέρνηση Μπάιντεν. 

Χωρίς περισσότερα χρήματα για να συνεχιστεί, ελεύθερα το υγειονομικό έργο, η Bansal ανησυχεί επίσης για τις συνέπειες που θα φέρει ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός νοσηλειών. Το να υιοθετηθεί ένας προσωρινός τρόπος έως ότου εμφανιστεί ένας σημαντικός αριθμός σοβαρών περιπτώσεων, όπως οι οδηγίες του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών συμβουλεύουν τους πολίτες της Αμερικής, είναι απλώς πολύ ανεύθυνο. «Η ιστορία έχει ήδη γραφτεί για τα άτομα που έχουν μολυνθεί». Ούτε οι εισαγωγές σε νοσοκομεία, ούτε και οι θάνατοι είναι τα μόνα που έχουν σημασία, καθώς εκατομμύρια άνθρωποι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να παλεύουν με τα εξουθενωτικά συμπτώματα του μακροχρόνιου COVID.

Οι παραλλαγές πριν από τον εμβολιασμό μας χτύπησαν όταν είχαμε κακή άμυνα. Ακόμα και σήμερα όμως που έχουμε στην κατοχή μας περισσότερα «όπλα» και γνώση, δεν αποκλείεται να ξεγελαστούμε εις διπλούν.

ΠΗΓΗ: The Atlantic