Έφυγε μετά από σκληρή μάχη και σύντομη με αυτοάνοσο νόσημα, την ασθένεια Μόσχοβιτς. έφυγε από τη ζωή η Αίγλη Δημόγλου, ένας από τους πιο δημιουργικούς ανθρώπους στο Βόλο.
Η Αίγλη Δημόγλου γεννήθηκε στον Βόλο το 1965. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Εργάστηκε στο Τοπικό Ιστορικό Αρχείο Θεσσαλίας (σήμερα ΓΑΚ Νομού Μαγνησίας) και από το 1992 διηύθυνε το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου.
Έχει δημοσιεύσει βιβλία και μελέτες σχετικές με την κοινωνική και οικονομική ιστορία του Βόλου, τη βιομηχανική αρχαιολογία και τη διαχείριση των αρχείων. Συνεργάστηκε πολλές φορές, στενά και δημιουργικά, με το Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Η Αίγλη υπήρξε μια δυναμική γυναίκα με έντονη και αδιάλειπτη παρουσία στα πολιτιστικά τεκταινόμενα του Βόλου και της Μαγνησίας, εργάστηκε με έμπνευση και πάθος για την ευόδωση των πολλών σχεδίων της και άφησε ένα ιδιαίτερα πλούσιο έργο.
Την είδηση έκανε γνωστή με ανάρτησή του, ο σύζυγός της ο οποίος έγραψε χαρακτηριστικά «Σήμερα 29 Ιουνίου στις 1 και 8 λεπτά κουδούνισε το κινητό μου. Ήξερα τι θα μου πουν, με είχαν προετοιμάσει. «Κύριε μου η κυρία Αγλαΐα δεν άντεξε…» Έτσι είναι. Η Αίγλη Δημόγλου η δημιουργός του ΔΗΚΙ δεν ζει ποια. Πήγε να ιδρύσει το μουσείο των αγγέλων, με τον καλό φίλο και συνάδελφό της Γιάννη Κουτή».
Νοσηλεύοταν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας από τις 24 Μαΐου και είχε υπάρξει τεράστια κινητοποίηση για την εξασφάλιση φιαλών αίματος που είχε ανάγκη.
Η ανακοίνωση των συναδέλφων της:
ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑ ΑΙΓΛΗ ΔΗΜΟΓΛΟΥ
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Αποχαιρετούμε σήμερα με απέραντη θλίψη τη συνάδελφο και φίλη μας Αίγλη Δημόγλου, που έδωσε παλικαρίσια τη μάχη όλο το τελευταίο διάστημα με το σοβαρότατο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε. Με το πάθος της, την εργατικότητα της και την αποφασιστικότητα της τίμησε πραγματικά τη θέση της ως διευθύντρια των Μουσείων του Δήμου Βόλου και ως προϊσταμένη της Διεύθυνσης Αρχείων, Μουσείων και Βιβλιοθηκών του Δήμου Βόλου. Δίχως το δικό της όραμα και επιμονή, δίχως τον ατσάλινο χαρακτήρα της, ούτε το Μουσείο της Πόλης του Βόλου, το πρώτο τέτοιο μουσείο που ιδρύθηκε στην Ελλάδα, θα ήταν αυτό που είναι, ούτε το Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου θα μπορούσε να στηθεί στα πόδια του. Σε δύσκολες εποχές η Αίγλη πάλεψε με «θεούς και δαίμονες» για να κάνει πραγματικότητα τα στολίδια αυτά της πόλης και της περιοχής μας. Εμψύχωσε πολύτιμους βοηθούς και συμπαραστάτες στο έργο αυτό, όπως τον αγαπημένο μας συνάδελφο Γιάννη Κουτή, που πρόσφατα χάσαμε από κοντά μας.
Η Αίγλη, γέννημα-θρέμμα του Βόλου, έδωσε από μικρή όλο της το είναι για να διευρύνει τις γνώσεις της στο αντικείμενο της, στην υπεράσπιση της ιστορικής, πολιτιστικής και βιομηχανικής κληρονομιάς του τόπου. Αφού τελείωσε την Φιλοσοφική στη Θεσσαλονίκη έφυγε με υποτροφία των Γενικών Αρχείων του Κράτους στη Γαλλία, όπου στα πλαίσια ενός διάσημου σεμιναρίου ασχολήθηκε με την μελέτη των αρχείων της πρωθυπουργίας της Γαλλίας. Έκανε μεταπτυχιακό στη Σορβόννη και διδακτορικό στο τμήμα Ιστορίας του Ιόνιου Πανεπιστήμιου. Η πρωτοπόρα δράση της για την ίδρυση του Μουσείου της πόλης του Βόλου και του Δημοτικού Κέντρου Ιστορίας και Τεκμηρίωσης άνοιξε νέα μονοπάτια για όλους τους Δήμους της χώρας. Με τη δική της επιμονή τα Γενικά Αρχεία του Κράτους δέχτηκαν την πρόταση της να μπορούν οι Δήμοι να δημιουργούν τα δικά τους δημοτικά Αρχεία.
Με το έργο της κατάκτησε τον σεβασμό όλων ως επιστήμονας ιστορικός, ως θεματοφύλακας της κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας του Βόλου και της Μαγνησίας. Ήταν όμως και ένας μοναδικός και υπέροχος άνθρωπος για τους συναδέλφους, τους συνεργάτες και τους φίλους της, ένας άνθρωπος που «δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν τον χαρακτήρα της», όπως λένε οι ίδιοι. Το κενό που αφήνει η Αίγλη στην προστασία της κληρονομιάς της πόλης μας είναι πραγματικά δυσαναπλήρωτο. Κι αυτό γιατί η Αίγλη δεν έβλεπε την Ιστορία ακαδημαϊκά, αλλά κατανοούσε πολύ βαθιά και καθαρά τη σύνδεση της ιστορίας με το σήμερα, με την πραγματικότητα που βιώνει ο λαός της πόλης και της περιοχής μας. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά για το Μουσείο της πόλης του Βόλου, «το Μουσείο εξελίσσεται σ’ ένα ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας μας. Είναι ζωντανό, όσο είναι ζωντανή η πόλη και εξελίσσεται».
Η ΔΑΣ-ΟΤΑ Μαγνησίας εκφράζει τα πιο θερμά της συλλυπητήρια στον άνδρα της Βασίλη Λινάρδο, συναγωνιστή μας στους δημοτικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες και στον γυιό τους Πάρη. Καλό σου ταξίδι, αγαπημένη μας Αίγλη. Το πάθος σου, η επιμονή σου και η αποφασιστικότητα σου θα αποτελούν πάντα για μας οδηγό.
