Η Ελλάδα αναζητά ξένο εργατικό δυναμικό

Εδώ και κάποια χρόνια η ελληνική οικονομία παρουσιάζει σημαντική ανάπτυξη. Το τελευταίο διάστημα ωστόσο η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη «με ένα φαινόμενο που αποτελεί από καιρό πρόβλημα σε αρκετά κράτη-μέλη της Ε.Ε: υπάρχει έλλειψη εργατικού δυναμικού, ιδίως στον τουριστικό, τον γεωργικό, τον κατασκευαστικό και τον υγειονομικό κλάδο», παρατηρεί η Frankfurter Allgemeine Zeitung.

«Κατά τη δεκαετία του 1990 αλλά και κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα η Ελλάδα κάλυπτε τις ανάγκες της για φθηνό εργατικό δυναμικό κυρίως από τη γειτονική Αλβανία – όμως η δεξαμενή αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό πλέον άδεια. Πολλοί Αλβανοί έχουν αποκατασταθεί οικονομικά στην Ελλάδα και σήμερα είναι οι ίδιοι εργοδότες. Ή μετακινούνται σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ, όπου μπορούν να βγάλουν περισσότερα χρήματα. Και δεν διαφαίνεται πουθενά πως τα πράγματα θα καλυτερεύσουν – το αντίθετο μάλιστα».

Η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει τώρα «να αντιμετωπίσει την έλλειψη εργατικού δυναμικού στον ιδιωτικό τομέα, καταλήγοντας σε συμφωνίες με κράτη της Ασίας», συνεχίζει η F.A.Z. Στο κυβερνητικό αυτό σχέδιο «διαδραματίζει νευραλγικό ρόλο και η Ινδία, με την οποία η Αθήνα επιδιώκει εδώ και αρκετό καιρό μία οικονομική και πολιτική προσέγγιση. […] Εξάλλου, μία στενότερη συνεργασία με την Ινδία θα αποτελούσε και αντίβαρο στην έντονη δραστηριοποίηση της Κίνας στην Ελλάδα, η οποία εδώ και 15 χρόνια αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη βαρύτητα. Όπως ενημέρωσε ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης τον προηγούμενο μήνα, πρόκειται να ολοκληρωθεί ήδη άμεσα μία συμφωνία με την Ινδία για την προσέλκυση εργαζομένων, η οποία θα ρυθμίζει τη μετανάστευση απλού και ειδικευμένου ινδικού εργατικού δυναμικού στην Ελλάδα».

Όπως προαναφέρθηκε, η έλλειψη εργατικού δυναμικού αποτελεί σοβαρό πρόβλημα τόσο στα κράτη των Βαλκανίων, όσο και της νότιας αλλά και κεντρικής Ευρώπης, πλήττοντας ακόμη και τη Γερμανία. Στην περίπτωση της Ελλάδας, «εάν το σχέδιο της κυβέρνησης στεφθεί με επιτυχία, τότε μέσα στα επόμενα χρόνια το ινδικό και το βιετναμέζικο στοιχείο αλλά και το φιλιππινέζικο, ίσως και το πακιστανικό, θα είναι πολύ πιο έντονο στην Ελλάδα. Τέτοιου είδους λύσεις οικονομικής πολιτικής ενδέχεται να φέρουν και ορισμένες κοινωνικοπολιτικές προκλήσεις – όμως αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα», καταλήγει η εφημερίδα της Φρανκφούρτης.

Η δύσκολη ελληνική πραγματικότητα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων

Τις προηγούμενες ημέρες έλαβε χώρα το 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το οποίο είχε ως μεγάλο αφιέρωμα το Citizen Queer, ένα αφιέρωμα για την εξέλιξη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα στην ελληνική καθημερινότητα.

«Το πόσο σημαντική είναι η δουλειά των ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστών και η πρωτοβουλία του Φεστιβάλ έγινε αντιληπτό από το πρώτο Σαββατοκύριακο και μάλιστα με τρόπο οδυνηρό», σχολιάζει η tageszeitung. «Το Σάββατο 9 Μαρτίου […] περίπου 200 έφηβοι επιτέθηκαν σε ένα μη δυαδικό ζευγάρι που βρισκόταν στη γνωστή πλατεία Αριστοτέλους στην καρδιά της πόλης ακριβώς μπροστά στο ιστορικό Θέατρο Ολύμπιον, όπου γινόταν η πρεμιέρα του Φεστιβάλ – βρίζοντας, φτύνοντας και πετώντας μπουκάλια στα δύο άτομα. Αμφότερα κατάφεραν να διαφύγουν σώα σε ένα μαγαζί fast-food, έως ότου επενέβη η αστυνομία. Γύρω στα 20 άτομα συνελήφθησαν, μεταξύ των οποίων και 10 ενήλικοι.

[…] Κατά τον Φιλ Ιερόπουλο, σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ „AvantDrag!“, η κοινωνία δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα. Όπως χαρακτηριστικά λέει, «αυτή είναι η πραγματικότητα για τους queer ανθρώπους στην Ελλάδα».

Η ομοφοβική αυτή επίθεση πάντως «δεν αποτέλεσε το μοναδικό περιστατικό “αντίδρασης” κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ. Στο “Stray Women” η Ελίνα Ψύκου αξιοποιεί τρεις γυναίκες για να θίξει τα θέματα της άμβλωσης, της τεχνητής γονιμοποίησης και της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας – τρία θέματα που εξακολουθούν να αποτελούν ταμπού για ένα μέρος της κοινωνίας». Η αφίσα της ταινίας απεικονίζει «μία έγκυο γυναίκα με γυμνό στήθος, σταυρωμένη όπως ο Ιησούς,μία αφίσα-πρόκληση κατά την Εκκλησία και διάφορες ακραίες δεξιές ομάδες, που κινητοποιήθηκαν εναντίον της ταινίας. Στην πρεμιέρα της έγιναν μαζικές διαδηλώσεις έξω από τον κινηματογράφο, αλλά η προβολή πραγματοποιήθηκε κανονικά», αναφέρει η taz.

Τον Φεβρουάριο η Ελλάδα έγινε η πρώτη ορθόδοξη χώρα που νομιμοποίησε τους γάμους ομόφυλων ζευγαριών, «μετά από αγώνα δεκαετιών ενάντια στην Εκκλησία και τη Δεξιά, που αμφότερες έχουν μεγάλη επιρροή και απολαμβάνουν ακόμη την ευρεία υποστήριξη του λαού», υπενθυμίζει η εφημερίδα του Βερολίνου. Και «όσο διαιρεμένη και αν είναι η πόλη μεταξύ του αντιδραστικού και του προοδευτικού στρατοπέδου, υπάρχουν ακόμη σημάδια ελπίδας. Μία ημέρα μετά την επίθεση στο queer ζευγάρι έλαβε χώρα μία αυθόρμητη διαδήλωση αλληλεγγύης, στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι, επισκέπτες του Φεστιβάλ και ακτιβιστές, αλλά και απλοί κάτοικοι της πόλης».

Πηγή: DW