Η Θεσσαλία απειλείται από την λειψυδρία

Ιδιαιτέρως ανησυχητική δείχνει η κατάσταση στη Θεσσαλία όσον αφορά στη λειψυδρία, καθώς καταγράφεται έλλειμμα 465 εκατομμυρίων κυβικών νερού σε ετήσια βάση. Συγκεκριμένα, οι υδατικές ανάγκες της περιοχής υπολογίζονται σε 1.485 εκατ. κυβικά από τα οποία εξασφαλίζονται μόλις τα 1.020 εκατ. νερού από επιφανειακές και υπόγειες πηγές αλλά και από έργα αποταμίευσης.

«Στις χαμηλές παροχές των ποταμών συμβάλλει και η υπερεκμετάλλευση των υπόγειων νερών»

Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο taxydromos.gr, το έλλειμμα αναμένεται να παραμείνει ακόμα κι αν εφαρμοστεί το σύνολο των μέτρων που προβλέπονται ώστε να αντιμετωπιστεί η λειψυδρία. Μάλιστα, την περίοδο 2030 – 2050 αναμένεται περαιτέρω μείωση της μέσης ετήσιας βροχόπτωσης έως και 2,48%. Με αυτά τα δεδομένα, ο Αχελώος φαντάζει μονόδρομος όπως τονίστηκε σε παρουσίαση για το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας, στο πλαίσιο της ημερίδας στο Τεχνικό Επιμελητήριο Μαγνησίας.

Μεταξύ άλλων, σημειώνεται ότι το υδατικό έλλειμμα επικεντρώνεται κυρίως στον τομέα της άρδευσης, όπου διατίθεται το 92% των νερών. Όπως ανέφερε ο πολιτικός μηχανικός και μηχανικός υδατικών πόρων και περιβάλλοντος, Σπυρίδων Παπαγρηγορίου, την παρουσίαση του οποίου επικαλείται το τοπικό μέσο, πολλά επιφανειακά υδατικά συστήματα βρίσκονται σε καθεστώς υπερβολικής εκμετάλλευσης.

Αυτή η υπερεκμετάλλευση αφορά σε απολήψεις κατά την αρδευτική περίοδο, η οποία σε μεγάλο βαθμό συμπίπτει με την περίοδο χαμηλών παροχών των ποταμών. Ως αποτέλεσμα παρατηρούνται εξαιρετικά χαμηλές έως σχεδόν μηδενικές παροχές σε αρκετά ποτάμια κατά τη θερινή περίοδο και να είναι αδύνατη η συντήρηση υγιών οικοσυστημάτων.

«Στις χαμηλές αυτές παροχές των ποταμών συμβάλλει και η υπερεκμετάλλευση των υπόγειων νερών δεδομένου ότι οι θερινές παροχές στα ποτάμια συστήματα της λεκάνης του Πηνειού τροφοδοτούνται κυρίως από εκφορτίσεις υπογείων συστημάτων» τόνισε ο ίδιος.

Έλλειμμα στο υδατικό ισοζύγιο

Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι υδατικές ανάγκες της Θεσσαλίας ανέρχονται σε 1.485 εκατ. κυβικά ανά έτος για όλες τις χρήσεις. Από αυτές τα 1.290 εκατ. κυβικά πηγαίνουν για άρδευση, ενώ 89 εκατ. κυβικά υπολογίζονται οι απώλειες από την πηγή στο χωράφι και μόλις 106 εκατ. κυβικά για τις υπόλοιπες χρήσεις – ύδρευση, κτηνοτροφία και βιομηχανία.

Σημειώνεται ότι από τα υφιστάμενα έργα αποταμίευσης νερού εξασφαλίζονται 220 εκατ. κυβικά, από επιφανειακά 180 εκατ. και από υπόγεια 620 εκατ. κυβικά μέτρα νερού τον χρόνο.

Αυτό σημαίνει ότι στη Θεσσαλία υπό τις σημερινές συνθήκες διαθεσιμότητας πόρων και συνθηκών χρήσης δεν είναι δυνατό να καλυφθούν έστω και εν μέρει οι ανάγκες άρδευσης χωρίς να υποβαθμίζεται περιβαλλοντικά η κατάσταση πολλών επιφανειών και υπογείων υδατικών συστημάτων.

Θεσσαλία: Τα μέτρα αντιμετώπισης

Στα σχέδια διαχείρισης περιλαμβάνονται 22 μέτρα, εκ των οποίων δύο νέα και 55 συμπληρωματικά. Αυτά αφορούν στη δυνατότητα υπό προϋποθέσεις μεταφοράς 250 εκατ. κυβικών ανά έτος από τον Αχελώο στον Πηνειό και στοχευμένα προγράμματα ποσοτικής και ποιοτικής παρακολούθησης.

Παρ’ όλα αυτά, το έλλειμμα παραμένει. Βάσει των στοιχείων που παρουσίασε ο κ. Παπαγρηγορίου, ακόμη και με τεχνητό εμπλουτισμό αλλά και με μελλοντικούς πεδινούς ταμιευτήρες, το ετήσιο έλλειμμα νερού θα είναι 172 εκατ. κυβικά νερού.

Τον εφιάλτη της λειψυδρίας έρχεται να επιτείνει και η αναμενόμενη μείωση των βροχοπτώσεων που υπολογίζεται ότι θα φθάσει το 2,48% την περίοδο 2030 – 2050. Σύμφωνα με τον κ. Παπαγρηγορίου, «ο μόνος τρόπος κάλυψης του ελλείμματος είναι η μεταφορά νερού από άλλο Υδατικό Διαμέρισμα (εφόσον αυτό αποδειχθεί εφικτό), δηλαδή τίθεται πάλι το πλαίσιο μεταφοράς έως 250 εκατ. κυβικά ανά έτος από τον Αχελώο».