Καρυστιανού: «Δεν υπάρχει κόμμα. H κοινωνική αντίδραση πρέπει να οργανωθεί και να προχωρήσει μπροστά»

Κατά της ίδρυσης κόμματος αλλά υπέρ της οργάνωσης της κοινωνικής αντίδρασης τάχθηκε η Μαρία Καρυστιανού, κάνοντας λόγο ουσιαστικά για την διαμόρφωση ενός κινήματος, σε συνέντευξή της.

«Δεν υπάρχει κόμμα. Εγώ έχω δηλώσει ότι το κόμμα, επειδή μου θυμίζει ακριβώς το παλιό πολιτικό σύστημα, είναι κάτι το οποίο δεν με αφορά. Ίσα-ίσα με απωθεί κιόλας. Από εκεί και πέρα, όμως, είναι συγκινητική αυτή η μεγαλειώδης πολιτική αντίδραση μέσα στην οποία αποτελώ κομμάτι της (…)» σημείωσε η Μαρία Καρυστιανού μιλώντας στο zougla.gr και πρόσθεσε:

«Θεωρώ ότι η μοναδική μας ελπίδα είναι πραγματικά αυτή η κοινωνική αντίδραση να οργανωθεί και να προχωρήσει μπροστά, με σκοπό ακριβώς να έχουμε κάποια στιγμή, να μιλάμε για ένα Κράτος Δικαίου, για διαφάνεια, για Δημοκρατία. Αυτό θα είναι καλό για όλους μας και ελπίζω κάποια στιγμή να μπορούμε να λέμε “Ναι, το πετύχαμε!”».

Για την ιδεολογικοπολιτική καταγωγή της ανάφερε: «Το έχω ξαναπεί, εγώ προέρχομαι από μια δεξιά συντηρητική οικογένεια και τα πρώτα χρόνια που ψήφιζα, που συμμετείχα στην εκλογική διαδικασία, όπως πίστευα ότι πρέπει να γίνεται, ψήφιζα Νέα Δημοκρατία. Αλλά πάρα πολλά χρόνια, πάνω από 20 χρόνια, κατάλαβα ότι πλέον δεν με εκφράζει τίποτα: η Δεξιά δεν είναι αυτό που πίστευα, έβλεπα ότι παντού κυριαρχεί διαφθορά, ότι το προσωπικό όφελος και το κομματικό όφελος είναι πάνω από την κοινωνία και τις ανάγκες της και τις επιθυμίες της, οπότε απείχα. Κακώς».

«Προσπαθώ με νόμιμους τρόπους να δικαιώσω την κόρη μου»

«Για μένα το να ενεργοποιηθείς και να φωνάζεις για το σωστό και για το δίκαιο, είναι κάτι το οποίο θεώρησα ότι μόνο αυτό ουσιαστικά μπορούσα να κάνω, μόνο με τη φωνή μου. Και να προσπαθήσω με νόμιμους τρόπους να δικαιώσω την κόρη μου», ανέφερε η Μαρία Καρυστιανού.

«Δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την ασφάλεια του πολίτη. Και ξέρετε γιατί δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την ασφάλεια του πολίτη; Γιατί δεν υπάρχει σεβασμός! Όταν λοιπόν έχεις ένα Κράτος που δεν σέβεται τον πολίτη, γιατί να τον νοιάξει εάν θα σωθεί ή όχι, επειδή θα πάρει απλά το τρένο για να γυρίζει σπίτι; Δεν το ενδιαφέρει. Το ενδιαφέρει να διαχειριστεί τα χρήματα με τον τρόπο που τον βολεύει».

Σημείωσε, ότι «πάντως, ένας από τους λόγους που με κινητοποίησε τόσο πολύ, και με έχει κάνει να έχω πεισμώσει τόσο και να παραμένω σταθερή στον αγώνα μου, και λέω ότι θα το φτάσω μέχρι το τέλος και τη δικαίωση, είναι ότι οι τύψεις μου, που επέτρεψα η κοινωνία να είναι τόσο διεφθαρμένη, ώστε να είναι τόσο επικίνδυνο να πάρει ένα παιδί ένα τρένο να γυρίσει σπίτι του».

Πηγη – ieidiseis