Καρυστιανού για Τέμπη: Γνώριζαν ότι ο κόσμος πρόκειται να σκοτωθεί

Με το σύνθημα “Δικαιοσύνη για τα παιδιά στα Τέμπη, το αίτημα αυτό να ξεχαστεί δεν πρέπει” πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου, εκεί όπου τοποθετήθηκε η Μαρία Καρυστιανού από τον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών, η Όλγα Χαρπίδου, Συνήγορος Συγγενών, ο Άρης Σταμάτης πρώην μηχανοδηγός της Hellenic Train, ο Άρης Χατζηγεωργίου Δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών και ο Γρηγόρης Τσιλιμαντός από το Περιοδικό «Βαβυλωνία», το οποίο διοργάνωσε και την εκδήλωση, ενώ συντονιστής ήταν ο Κώστας Γιαννόπουλος Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου «Ο Ερμής 1911».

Τηρήθηκαν 57 δευτερόλεπτα σιγής στη μνήμη των θυμάτων, ενώ η Μαρία Καρυστιανού στην ομιλία της μεταξύ άλλων τόνισε:

«Eίναι ντροπιαστική η γνώση και ανοχή του διεφθαρμένου κράτους, που χωρίς κομματικούς χρωματισμούς ανεχόμαστε να μας κυβερνά εδώ και πολλά, πολλά χρόνια.

Στις 28 Δευτέρα του 2023, δύο τρένα βρίσκονται στην ίδια γραμμή και σε αντίθετη κατεύθυνση για περίπου 12 λεπτά. Χωρίς κανένας να το αντιλαμβάνεται, χωρίς κανένας να το σταματήσει, αυτό το σύστημα αυτόματης πέδησης δεν λειτουργεί. Όπως δεν λειτουργεί ούτε η τηλεδιοίκηση. Όπως δεν λειτουργούν ούτε οι σηματοδότες.

Στην περιοχή δεν υπάρχει καν σήμα για τηλεφωνική επικοινωνία. Και μπροστά σε ένα παλιό πίνακα ελέγχου που λειτουργεί κατά το ήμισυ, βρίσκεται ένας άπειρος σταθμάρχης, ολομόναχος. Βυσματικά διορίστηκε από κυβερνητικό γραφείο, χωρίς βέβαια να διαθέτει τις στοιχειώδεις ικανότητες που απαιτεί η κομβική για τη Ζωή των Επιβατών εργασία που αναλαμβάνει.

Στα πλαίσια του επιτελικού κράτους, Πρωθυπουργός και Υπουργός Μεταφορών είναι υπεύθυνοι για τη σωστή λειτουργία του σιδηροδρόμου.

Πριν την τραγωδία, στα γραφεία και των δύο, έχουν καταφθάσει επιστολές εργαζομένων που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς αναφέρουν ότι είναι θέμα χρόνου πλέον να συμβεί μεγάλο δυστύχημα. Αμφότεροι, μετά το τραγικό έγκλημα των Τεμπών, δεν έχουν καν παρουσιαστεί στον ανακριτή, ούτε για να καταθέσουν.

Ο πρώην υπουργός μεταφορών κύριος Κώστας Αχ. Καραμανλής, πανηγυρικά θεωρήθηκε από Πρωθυπουργό και βουλευτές της Ν.Δ. αθώος.

Καταχειροκροτήθηκε, ενώ η αντιπολίτευση δεν κατάφερε να κάνει το αυτονόητο. Να απαιτήσει τη διεξοδική έρευνα για τους υπεύθυνους και την παραδειγματική τιμωρία τους.

Να εφαρμόσει δηλαδή ορθά το ήδη ευνοϊκό άρθρο 26 του Συντάγματος για τον Υπουργό Μεταφορών Κώστα Καραμανλή, επί ημερών του οποίου συνέβη το τραγικότερο πολύνεκρο της δυστύχημα της χώρας, αλλά και για τον Υπουργό παρά τον Πρωθυπουργό, Χρήστο Τριαντόπουλο, ο οποίος παρανόμως έκανε λαμπίκο το χώρο του εγκλήματος, με σκοπό να μπαζώσει κάθε ευθύνη του μεγάλου αρχηγού και αφεντικού του.

Ούτε φυσικά κατάφερε να εξασφαλίσει προστασία για τους χιλιάδες επιβάτες που αναγκαστικά ακόμη και σήμερα χρησιμοποιούν το τρένο.

Επιπλέον, στην καλοπληρωμένη δήθεν ανεξάρτητη αρχή τη ΡΑΣ, η οποία σε συνεργασία με το Υπουργείο έδινε και δίνει την απαιτούμενη άδεια κυκλοφορίας του συρμού οι κατηγορίες είναι σκανδαλωδώς ήπιες.

Ενώ η ίδια η Πρόεδρος, που σε άλλες χώρες θα ήταν προφυλακισμένη, εργάζεται κανονικά στην θέση της, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα το κακό.

Η άδεια κυκλοφορίας συνεχίζει να δίνεται κανονικά έως και σήμερα, παρά το γεγονός ότι η μετακίνηση των επιβατών παραμένει το ίδιο επισφαλής.

Ουσιαστικά, πολλοί άνθρωποι από αυτούς που τώρα σηκώνουν ανήξερα τους ώμους τους και αποποιούνται κάθε ευθύνη αποδεικνύοντας πόσο λίγοι και ανεύθυνοι ήταν, γνώριζαν ότι ο κόσμος πρόκειται να σκοτωθεί. Αλλά αδιαφορούσαν.

Εμείς από την άλλη μέσα στην άγνοια μας και ταξιδεύαμε και προτρέπαμε τους ανθρώπους μας να ταξιδεύουν με αυτό το φονικό μέσο μεταφοράς.

Θυμάστε σε συνέντευξη τον πρωθυπουργό με τον υπουργό μεταφορών να μας παρουσιάζουν την άσχημη κατάσταση του σιδηροδρόμου που μόλις παρέλαβαν από την προηγούμενη κυβέρνηση; Θυμάστε χαρακτηριστικά τον πρωθυπουργό να αναφέρει ότι αν τα τρένα συνεχίσουν να τρέχουν με 160 χιλιόμετρα την ώρα σε αυτό το χάλι που είναι ο σιδηρόδρομος ο εκτροχιασμός και ένα σοβαρό δυστύχημα είναι αναπόφευκτος;

Ε, λοιπόν σε αυτό το συγκλονιστικό δυστύχημα σκοτώθηκε η κόρη μου μαζί με τουλάχιστον άλλους 56 ανθρώπους. Σε αυτόν τον κίνδυνο αυτός ο άνθρωπος ομολόγησε δημόσια ότι θα εκτιθέμεθα τουλάχιστον μέχρι το 2027.

Ήταν σκόπιμη η απαξίωση του σιδηροδρόμου, ενός μεταφορικού μέσου που χρησιμοποιούσε η πλειοψηφία των Ελλήνων ώστε να καταλήξουμε στην ευτελιστική τιμή πώλησής του επί ημερών της αντιπολίτευσης. Πιθανότατα. Από εκεί φαίνεται η σκοτεινή συνεργασία των πολιτικών, ακόμα και ανάμεσα σε διαφορετικά κόμματα.

Και σίγουρα, φίλοι, συνεργάτες επιχειρηματίες ευνοήθηκαν από αυτή τη δυσχερή υπολειτουργία του σιδηροδρόμου που σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες το και όχι μόνο αποτελεί το κύριο μέσο μαζικής μεταφοράς.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι κανένας δεν φρόντισε και συνεχίζει να μην φροντίζει πραγματικά τον πολίτη ο οποίος ήταν μέχρι πρότινος μόνος του, υποταγμένος στη δύναμη της διαφθοράς και της αλαζονείας που φαινόταν απροσπέλαστη για εκείνον.

Με αφορμή την απόλυτη δυστυχία είχε το φως της συσπείρωσης, ώστε κανένας γονέας να μην χάσει ξανά το παιδί του, κανένας από εμάς να μην χάσει άλλους φίλους και αγαπημένους.

Και πράγματι, λοιπόν, ο σιδηρόδρομος σχεδόν χαρίζεται στους Ιταλούς, ενώ οι ντροπιαστικές και παράνομες παρατάσεις στη Σύμβαση 717 συνεχίζονται με το ίδιο τύπο συμπεριφοράς και με τη νέα κυβέρνηση. Αυτή της Νέας Δημοκρατίας.

Η καινούρια κυβέρνηση, όμως, χειροτερεύει ακόμη περισσότερο τα πράγματα εις βάρος του πολίτη, καθώς ο Κώστας Καραμαλής όχι μόνο απάλλαξε την Hellenic Train από την υποχρέωση που είχε αναλάβει να κάνει επενδύσεις στο σιδηρόδρομο αξίας 600 εκατομμυρίων ευρώ, επενδύσεις που αν υλοποιούνταν θα διασφάλιζαν την μετακίνηση με το σιδηρόδρομο, αλλά ταυτόχρονα και με περισσή εγκληματική αδιαφορία μείωσε σημαντικά το προσωπικό, υποβαθμίζοντας περαιτέρω τη λιγοστή εναπομείνασα ασφάλεια, φέροντας έτσι συνειδητά την πιθανότητα έως βεβαιότητα του δυστυχήματος ακόμη πιο κοντά σε εκείνη την τραγική νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου.

Είναι ή δεν είναι, λοιπόν, αυτό η επιτομή των ενδεχόμενου δόλου ενός προδιαγεγραμμένου εγκλήματος. Σκεφτείτε όλοι σας.

Ήταν αυτή η πράξη σύμφωνη με το καθήκον του και τον όρκο που έχει δώσει. Σαφώς και όχι. Ήταν αυτή η πράξη σύμφωνη με όλα όσα υπόσχονταν στους πολίτες προκειμένου να βγει η βουλευτής.

Όχι και πάλι όχι. Ποιο λοιπόν και πόσο ήταν άραγε το αντάλλαγμα για τον κύριο Καραμανλή και τον επιτελικό πρωθυπουργό μας για να προδώσουν τα εκατομμύρια των Ελλήνων που έβαζαν και βάζουν τα παιδιά τους σαν τρένα του θανάτου;

Γιατί αυτή η τρομερή αποκάλυψη δεν σχολιάστηκε ούτε από την αντιπολίτευση ούτε από τον Άρειο Πάγο, ο οποίος οφείλει να προστατεύει τα δικαιώματα και να εξασφαλίζει το ευ ζην των πολιτών, παρά μόνο σχολιάστηκε από ελάχιστους δημοσιογράφους;

Με ποια λογική και κυρίως με ποια σκοπιμότητα ο πρωθυπουργός Μεταφορών, ενώ δεν είχε κανένα σκοπό να βελτιώσει το σιδηρόδρομο, δημόσια, υπόσχονταν κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, ότι θα το κάνει, και μάλιστα άμεσα;

Θέλοντας να κρύψει προφανώς την ανικανότητα και την αδιαφορία του για τις ευθύνες του προς το λαό, εσκεμμένα και εις γνώση του πρωθυπουργού, συνέχιζε να μας παραμυθιάζει, για τη δήθεν ταχύτητα της αναβάθμισης του συρμού και τελικά μας ανακοίνωσε, ότι πλέον έχουμε έναν ευρωπαϊκών προδιαγραφών σιδηρόδρομο σε λειτουργία.

Γιατί μας κορόιδευαν όταν ήξεραν όλοι τους ότι ο σιδηρόδρομος ήταν σε χειρότερη κατάσταση από όταν το παρέλαβαν και τίποτα απ’ όσα είχαν να κάνουν δεν είχαν κάνει;

Για να κόβονται εισιτήρια μας είπε ένα μέλος της κυβέρνησης. To πιστεύω. Τόσο αξίζει η ζωή μας. Όσο είναι εισιτήριο. Αλλά και για έναν άλλο λόγο. Πιο βαθύ, πιο ένοχο, που αφορά εμάς, τους πολίτες.

Είναι γιατί εμείς έχουμε επιτρέψει στους πολιτικούς να κυβερνούν την Ελλάδα μέσα από το ψέμα, την ασυδοσία και την ατιμωρησία. Τους ανεχόμασταν, διότι μας είχαν πείσει ότι έτσι λειτουργεί η Ελλάδα και ότι αυτή είναι η αιώνια κακιά μοίρα μας.

Και κάποιες φορές αρκούμασταν μόνο να επαναλαμβάνουμε μίζερα την πραγματικότητα που μας έπνιγε, αφού με κάθε αφορμή τόνιζαν τη δύναμή τους να ορίζουν τα πράγματα και την δική μας αδυναμία να τα αλλάξουμε.

Να τα κάνουμε έτσι όπως ταιριάζει στην αξιοπρέπεια που μας αρμόζει. Ακόμα κι εκείνοι που έπρεπε να κάνουν αντιπολίτευση, κρατούν φανερές ισορροπίες για να μην σπάσουν τα αβγά.

Ποτέ μέχρι τώρα το μαχαίρι δεν έφτασε μέχρι το κόκαλο. Έχουμε επιτρέψει να υπόσχονται ψευδώς πράγματα που γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να τα κάνουν. Και κανένας μας δεν πρόκειται να τους ζητήσει ευθύνες ή να τους κατηγορήσει για εξαπάτηση του λαού.

Αντιθέτως, μένουν ατιμώρητοι να απολαμβάνουν το προσωπικό τους όφελος μέσα από τα ψέματα που μοιράζουν σε όλους εμάς.

Η πικρή αλήθεια που όλοι ξέραμε, αλλά κανείς δεν τόλμαγε να ξεστομίσει, παρέμεινε μέχρι τώρα κρυμμένη στο σκοτάδι. Η ρίζα του κακού, το κατάπτυστο άρθρο 86 του Συντάγματος με το οποίο εξασφαλίζουν ασυλία και ατιμωρησία οι πολιτικοί και αποφεύγουν τη δικαιοσύνη ενώ τους επιτρέπει να ζουν και να βρουν στο απυρόβλητο.

Έτσι, με ευκολία και απεριόριστο θράσος, δεν διστάζουν να μπαζώνουν χώρους εγκλήματος, να εξαφανίζουν πτώματα, να παρακάμπτουν πρωτόκολλα, να καθορίζουν τα αποτελέσματα των ανακριτικών ελέγχων, να αγοράζουν συνειδήσεις και να μας παρουσιάζουν, συχνά-πυκνά, διάφορους καλοθελητές που πουλούν φθηνά την επιστήμη τους για δόξα και χρήμα.»