Μια ανάρτηση για τη Θεσσαλία της απόγνωσης και της ελπίδας

Τα δυο πρόσωπα της Θεσσαλίας σήμερα. Η απόγνωση μπροστά στην απόλυτη καταστροφή και η απόλυτη αλληλεγγύη. Το νοιάξιμο των ανθρώπων. Δυο όψεις των ημερών σε μια ανάρτηση της Ele Kiale.

Δες τι γίνεται τώρα…

Η πρώτη φωτό είναι το χωριό του μπαμπά μου, στο Ν. Πήλιο, το Προμύρι. Εκεί που βρίσκονται (;;;) τα κτήματα της οικογένειας και το πατρογονικό σπίτι. Μια καταστροφή βιβλική. Συναισθήματα; Πόνος, στεναχώρια…φόβος για το τι θα αντικρίσουμε, όποτε μπορέσουμε να πάμε. Αλλά ύστερα βλέπεις ανθρώπους μόνους τους, να παλεύουν μέσα στις λάσπες, για να βοηθήσουν την κοινότητα να ορθοποδήσει, όχι μόνο το σπίτι τους, ίσως και πιο μετά το σπίτι τους. Πρώτα την κοινότητα.Το ΕΜΕΙΣ. Και στα συναισθήματα προστίθενται, η ευγνωμοσύνη και η ανακούφιση.

Και μετά έρχεται αυτό. Η φωτό κάτω, είναι από το χωριό της μαμάς μου, στα Τρίκαλα. Το Λιόπρασο. Που ξέρει καλά από φτώχια, δυσκολίες και κακουχίες. Και κάνει αυτό. Ανήμερα στο πανηγύρι τους, μαγειρεύουν για τους πληγέντες. Γιατί όταν πονάει ο συνάνθρωπός σου, εσύ δεν μπορείς να γλεντάς. Και στα συναισθήματα προστίθεται η ΕΛΠΙΔΑ.

Υ.Γ. Είμαι τόσο περήφανη για την καταγωγή μου και από τους δύο γονείς μου, μα τόσο πολύ!