Ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης: Χρειαζόμαστε βοήθεια

«Χρειαζόμαστε βοήθεια». Έκκληση σε επαγγελματίες υγείας να πάνε στην Νέα Υόρκη, απευθύνει ο κυβερνήτης Άντριου Κουόμο

Ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης ‘Αντριου Κουόμο απηύθυνε σήμερα ισχυρή έκκληση προς τους επαγγελματίες του τομέα υγείας αλλού, να μεταβούν στην πολιτεία και να βοηθήσουν το υπερφορτωμένο σύστημα υγείας λόγω του νέου κορονοϊού, που έχει σκοτώσει πάνω από 1.200 ανθρώπους στην πολιτεία αυτή.

«Σας παρακαλώ, ελάτε τώρα να μας βοηθήσετε στη Νέα Υόρκη», είπε ο Κουόμο κατά τη διάρκεια ενημέρωσης των δημοσιογράφων σε ένα αυτοσχέδιο νοσοκομείο που έχει στηθεί στο συνεδριακό κέντρο Τζέικομπ Κ. Τζάβιτς στο Μανχάταν. «Χρειαζόμαστε βοήθεια». Ο κυβερνήτης τόνισε πως 66.497 άνθρωποι έχουν εξετασθεί και βρέθηκαν θετικοί στον ιό στην Νέα Υόρκη, 7.000 επιπλέον από την Κυριακή και πως 1.218 Νεοϋορκέζοι έχουν πεθάνει από τον ιό, μια αύξηση από τους 965 θανάτους χθες.

Απηύθυνε έκκληση για ενότητα και διακομματική συνεργασία στην μάχη κατά του ιού. Υποσχέθηκε πως οι εργαζόμενοι στον τομέα υγείας της Νέας Υόρκης θα ανταποδώσουν τη χάρη, προσφέροντας βοήθεια σε άλλα μέρη της χώρας που ίσως χρειαστούν βοήθεια στο μέλλον. «Σε αυτή την κατάσταση δεν υπάρχουν κόκκινες και μπλε πολιτείες, δεν υπάρχουν κόκκινα και μπλε θύματα.

Είναι κόκκινα, άσπρα και μπλε. Ο ιός δεν κάνει διακρίσεις», είπε. Όπως τόνισε, συμφωνεί με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ ότι η μάχη του νέου κορονοϊού παρομοιάζεται με πόλεμο. «Οπότε, ας δράσουμε με αυτό τον τρόπο», ανέφερε.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Disclaimer: (tw-covid trauma) If you know me, you know I don’t actually post much about my life in much detail. This feels too important to not share. . I have never smoked. I have never had asthma. I have never had a respiratory issue. I exercise regularly. My diet is pretty damn clean. I have never drank alcohol. I have no relevant underlying medical illness to speak of (save for the migraines – and the sinus issues). I should have been unaffected. . This virus doesn’t care. For weeks it’s been attacking my body (and mind tbh) in various erratically-inconsistent ways. Subtle at first, inconvenient after that, blatantly obvious in retrospect. My official test results (once they finally did arrive) were of no surprise to my excellent long time primary doctor. She has been monitoring and managing my array of symptoms since February—when what had been a nasty sinus infection became something we couldn’t seem to resolve or confidently diagnose. . Today, doctor and I had our regular checkin (via telehealth – she can no longer bring patients into the office – the only place Ive been outside my home since early March). Today, my caring, calm, collected doctor spoke in a tone that I had never heard from her. She immediately insisted it was time for me to get to an ER. It was no longer prudent to assume I would wholly self-resolve. I didn’t argue—after weeks of dismissing such extreme suggestions from concerned well meaning friends and family—I knew she was right. We agreed that I would have Ben drive me, instead of her desire to call an emergency transport immediately. . We disconnected and straight to the ER my traumatized husband drove me. New Hospital Policy: husbands? partners? advocates? No. Not safe. Not permitted. Ben was advised to return home. Only those in need of acute treatment may enter the hospital at this time. . My fever was low-grade, hasn’t been more in weeks. Tylenol perhaps. Cough has been suppressed with an incredibly effective prescription. . None of this mattered—I couldn’t breathe. I was suffocating. My oxygen saturation was dangerously low. My chest tightening in pain with each attempt to gasp for air. . Continued below…

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Samantha Ment (@sammyschwartz) στις 27 Μάρ, 2020 στις 10:23 μμ PDT

ΑΠΕ ΓΣ