Μητέρα Άλκη: Δεν ήταν δολοφονία, ήταν κτηνωδία που έζησε το δικό μου παιδί

Μελίνα Κακουλίδου:

«Είμαι η μητέρα του Άλκη Καμπανού, περιμένω ένα χρόνο αυτή τη στιγμή. Κοιτάχτε με στα μάτια [κοιτά τους κατηγορούμενους]. Τι με κοιτάς ρε; [προς τον 9ο]/ Αν είχαν έστω και μια σταγόνα αλήθειας, θα με κοιτούσαν στα μάτια.

Τους μελέτησα πολύ, να μάθω ποιοι είναι αυτοί. Μια λέξη περιγράφει τον Άλκη: αγάπη. Ήμασταν πάντα μαζί στο ίδιο σχολικό συγκρότημα, φρόντιζα πάντα να είμαστε στο ίδιο σχολείο που ήμουν, να είναι και ο Άλκης. Αργότερα στο Λύκειο μιλούσα με τους καθηγητές του. Ένα παιδί γεμάτο χαρίσματα, ειλικρίνεια, έλλειψη εγωισμού. Κάποια περιστατικά από τη ζωή του για να τον γνωρίσετε.

Δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρξει καυγάς ανάμεσα σε εμένα και το σύζυγο, αν συνέβαινε παρενέβαινε ο Άλκης. Μεγαλώνοντας έγινε ένα σοφό παιδί. Είναι στην Γ’ Λυκείου, μαλώνουν, επεμβαίνει ο Άλκης και τους λέει να λύσουμε τη διαφωνία με επιχειρήματα. Όταν πέρασε στη Θεσσαλονίκη, ήθελε να πάρει μια μεγάλη τηλεόραση, να βλέπω με τους φίλους μου τα ματς, ταινίες. Ποτέ δεν είπε το δικό μου σπίτι, το σπίτι της παρέας. Όταν έγινε φοιτητής πήρε μια γατούλα από μια φιλοζωική. Πήγαιναν οι φίλοι του και τους έλεγε μη μιλάτε δυνατά, να σεβαστούν την ψυχολογία της γάτας. Δεν πίστεψα ότι το παιδί μου ηταν δυνατό να μπλεχτεί σε καυγά. Δεν ήταν δολοφονία, ήταν κτηνωδία που έζησε το δικό μου παιδί.

Γιατί; Γιατί τον σκότωσαν; [προς τους συνηγόρους].

Έχω ένα ερώτημα γιατί τον σκότωσαν; Ήταν καυγάς; Ήταν ραντεβού; Τι σας έφταιξε μωρέ ο λεβέντης μου 1,90 ήταν [προς τους κατηγορούμενους] ; Τι με κοιτάς; [προς τον 9ο]».

Μόνο δυο σύνηγοροι υπεράσπισης επέλεξαν να κάνουν ερωτήσεις, οι υπόλοιποι πήραν το λόγο για να εκφράσουν απλά τα συλληπητήρια τους.