Μπερλουσκόνι: Οι πέντε κληρονόμοι της αμύθητης περιουσίας του
Ο ρόλος του κάθε παιδιού την επόμενη μέρα
«Το τέλος μιας εποχής». Με αυτόν τον τίτλο, πλήθος δημοσιευμάτων στα διεθνή ΜΜΕ περιγράφουν, μέσα σε λίγες λέξεις, το απωτύπωμα που αφήνει η πολιτική και επιχειρηματική διαδρομή του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που συνοδεύτηκε από εξουσία, αμφίσημα μηνύματα, εντάσεις και ερωτικά σκάνδαλα.
Η σκιά της δύναμής του είχε πέσει εδώ και περίπου μισό αιώνα στο ιταλικό κοινοβούλιο, τα ΜΜΕ, το ποδόσφαιρο. Ωστόσο την τελευταία δεκαετία η Ιταλία – σε πολιτικό τουλάχιστον επίπεδο – δεν βρίσκεται στον «αστερισμό» του Καβαλιέρε που δημιούργησε έναν δικό του μύθο.
Όταν η συζήτηση φτάνει στον απολογισμό της πορείας του, ορισμένοι μιλούν για μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και άλλοι για έναν βαθιά επιδραστικό επιχειρηματία και πολιτικό.
Ο εντυπωσιασμός συνήθιζε να είναι το αγαπημένο όπλο που έβγαζε από τη φαρέτρα στις περιπτώσεις που ήθελε να εξαντλήσει τη γοητεία του στο ευρύ κοινό. Δεν ήταν λίγες οι φορές που τα κατάφερνε. Ήταν το πρόσωπο που μπορούσε να συγκεντρώνει τον θαυμασμό αλλά και την οργή, με μια αξιοσημειώτη εναλλαγή συναισθημάτων να συνθέτει τον διχασμό.
Οι σφοδροί επικριτές του είχαν, δε, πλούσιο υλικό για να αναπτύξουν μια εικόνα αποδόμησης. Τα πάρτι ”bunga bunga” αλλά και η διαχείρηση του χρέους που έφτασε σε μη βιώσιμα επίπεδα, το 2011, πυροδότησαν σωρεία αντιδράσεων σε μεγάλη μερίδα των Ιταλών και εν τέλει επέφεραν τον παραγκωνισμό του Μπερλουσκόνι από βασικό πρωταγωνιστή της πολιτικής σκηνής.
Με ένα σημαντικό κεφάλαιο στην Ιταλία να κλείνει, πολλοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται ποια είναι η διάδοχη κατάσταση ή μάλλον ποιος θα να αναλάβει το βαρύ «χαρτοφυλάκιο» ονόματι Σίλβιο.
Ο «Καβαλιέρε» απέκτησε πέντε παιδιά από τους δυο γάμους του. Το 1965 νυμφεύτηκε με την Κάρλα Ελβίρα Νταλ’ Όλιο και το 1990 την Βερόνικα Λάριο. Από τον πρώτο γάμο απέκτησε δύο παιδιά, την Μαρίνα (1966) και τον Πιέρ Σίλβιο (1969), ενώ από τον δεύτερο την Μπάρμπαρα (1984), την Ελεονώρα (1986) και τον Λουίτζι (1988).
Η μεγαλύτερη κόρη του Μαρίνα, αναμένεται να διαδραματίσει εξέχοντα ρόλο, σύμφωνα με το Reuters. Ειδικότερα, τα μεγαλύτερα παιδιά, η Μαρίνα και ο Πιερ Σίλβιο, συμμετέχουν άμεσα στη διαχείριση των εταιρειών του Μπερλουσκόνι από τότε που ο πατέρας τους εισήλθε στην ιταλική πολιτική στις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Τα μικρότερα παιδιά, η Μπάρμπαρα, η Ελεονώρα και ο Λουίτζι, δεν είχαν τέτοιους υψηλόβαθμους εκτελεστικούς ρόλους στη διοίκηση των επιχειρήσεων του πατέρα τους.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η οικογενειακή ενότητα μπορεί να διατηρηθεί μετά την αποχώρηση του Μπερλουσκόνι και τι αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτό στο μέλλον της τηλεοπτικής επιχείρησης, στην οποία ο Μπερλουσκόνι έχτισε την περιουσία του.
Η επιχειρηματική διαδρομή του Μπερλουσκόνι
Ο Μπερλουσκόνι ξεκίνησε την επιχειρηματική του σταδιοδρομία στον τομέα των ακινήτων στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ενώ το μεγαλύτερο έργο του ήταν η κατασκευή του Milano Due, ενός συγκροτήματος κατοικιών 4.000 διαμερισμάτων ανατολικά του Μιλάνου. Στην συνέχεια πούλησε το συγκρότημα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και χρησιμοποίησε τα κέρδη για να επενδύσει στο πρώτο του εγχείρημα στα μέσα ενημέρωσης, το Telemilano, ένα καλωδιακό τηλεοπτικό κανάλι.
Το 1978 ίδρυσε τη Fininvest, την πρώτη του εταιρεία συμμετοχών στα μέσα ενημέρωσης. Δύο χρόνια αργότερα είχε δημιουργήσει το πρώτο εθνικό ιδιωτικό δίκτυο της Ιταλίας, το πρώτο που θα ανταγωνιζόταν το κρατικό εθνικό δίκτυο, τη RAI, η οποία εκείνη την εποχή κατείχε το νόμιμο μονοπώλιο. Είχε επεκτείνει το δίκτυο με την εξαγορά των καναλιών Italia 1 και Rete 4 και, τον Οκτώβριο του 1984, με τη βοήθεια ενός πολιτικού συμμάχου, του Bettino Craxi, κέρδισε το νόμιμο δικαίωμα για περιορισμένη εθνική μετάδοση.
Τα κανάλια έλαβαν το καθεστώς πλήρους εθνικής εμβέλειας, το οποίο περιελάμβανε το δικαίωμα μετάδοσης ειδήσεων και πολιτικών σχολίων, το 1990. Μέσα σε 15 χρόνια, έφθασε να του ανήκει το 80% της ιταλικής ιδιωτικής τηλεόρασης. Στη συνέχεια άρχισε να διαφοροποιεί τις συμμετοχές του μέσω της Fininvest, δημιουργώντας ένα χαρτοφυλάκιο που περιλαμβάνει συμφέροντα στις εκδόσεις, τις ασφάλειες, την ιατρική τεχνολογία και τις τράπεζες. Το 1986, απέκτησε την Μίλαν, σώζοντάς την από τη χρεοκοπία. Υπό την κατοχή του η ποδοσφαιρική ομάδα με έδρα το Μιλάνο, κατέκτησε πολλά τρόπαια και έγινε από τις ισχυρότερες, σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Παράλληλα, το 1991 κατάφερε να ελέγξει την πλειοψηφία του πακέτου μετοχών του εκδοτικού οίκου Arnoldo Mondadori και μια από τις κορυφαίες ιταλικές εφημερίδες την «il giornale», ενώ στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες συγκαταλέγονταν τα πολυκαταστήματα Standa και οι ασφάλειες Mediolanum.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, απέκτησε τηλεοπτικά κανάλια στην Ισπανία, τη Γερμανία και, για σύντομο χρονικό διάστημα, στη Γαλλία.
Σημειώνεται ότι η Μαρίνα Μπερλουσκόνι, η οποία προεδρεύει της Fininvest, επιβλέπει τον εκδοτικό οίκο Mondadori, ενώ ο Πιερ Σίλβιο είναι υπεύθυνος για την τηλεοπτική επιχείρηση, η οποία αποτελεί εδώ και καιρό το πετράδι στο «στέμμα» της οικογένειας.
