Μπιλ Γκέιτς: Αυτά είναι τα βήματα για το τέλος της πανδημίας

Σε άρθρο του στο gatesnotes, o Γκέιτς έγραψε ένα εκτενές άρθρο με τίτλο «Πώς θα τερματιστεί η κρίση COVID».

Για να επιτευχθεί αυτό, παρέθεσε 3 βήματα:

1. Άμεσος εμβολιασμός

Οι κυβερνήσεις και ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να συνεργαστούν για να δημιουργήσουν ένα πιο διαφανές σύστημα για την επιτάχυνση της παγκόσμιας προσφοράς εμβολίων. Ενώ η έλλειψη εφοδιασμού ήταν ένα σημαντικό ζήτημα το πρώτο εξάμηνο του έτους, πρόσφατα 41 εκατομμύρια δόσεις ημερησίως έχουν διανεμηθεί παγκοσμίως. Είναι πρόοδος, αλλά υπάρχει πολύς δρόμος. Η ομάδα WHO/Gavi COVAX AMC, η Αφρικανική CDC με επικεφαλής την Αφρικανική ομάδα εμβολιασμού (AVATT) και άλλα κανάλια μπορούν να μεταφέρουν εμβόλια, αλλά χρειάζονται περισσότερες δόσεις, προβολή και επαρκή χρήματα για την απόκτηση και παράδοση τους. Αυτό μετατρέπεται γρήγορα σε πρόκληση εφοδιαστικής και χρηματοδότησης και ξέρουμε πώς να λύσουμε τέτοιου είδους προβλήματα. Ένας ενοποιημένος παγκόσμιος πίνακας ελέγχου που παρέχει δεδομένα παραγωγής και διαθεσιμότητας εμβολίου σε πραγματικό χρόνο θα επιτρέψει στις χώρες και τα παγκόσμια ιδρύματα να συνεργαστούν για την κάλυψη των κενών πρόσβασης. Ενώ οι δωρεές στον COVAX άργησαν να φτάσουν, η τρέχουσα χρηματοδότηση μπορεί να υποστηρίξει την παράδοση σε περίπου 30% του πληθυσμού σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος. Είναι μια καλή αρχή και η χρηματοδότηση για κάλυψη 70% στις χώρες με χαμηλότερο εισόδημα πρέπει να διατεθεί έως τα μέσα του 2022 μαζί με αυξημένη ικανότητα παράδοσης σε επίπεδο χώρας.

2. Συγκράτηση της νόσου

Εκτός από το να βγάλουμε τα εμβόλια για να καλύψουμε το παγκόσμιο χάσμα ιδίων κεφαλαίων, πρέπει επίσης να περιορίσουμε τις εστίες την στιγμή που ξεσπούν. Αυτό μπορεί να βοηθήσει να κρατηθούν οι χώρες εκτός του κύκλου των lockdown που έχει αφήσει τα σχολεία και τις επιχειρήσεις σε συνεχή ροή. Για να μειωθεί ο κίνδυνος μεταβολής παραλλαγών από σύνορα σε σύνορα, ο κόσμος πρέπει να επενδύσει σε άμεσα διαθέσιμες γρήγορες δοκιμές, ένα σύστημα κοινής χρήσης γενετικών αλληλουχιών και έναν μηχανισμό για την παροχή εμπειρογνωμοσύνης και βασικών προϊόντων (όπως οξυγόνο, ΜΕΘ και σωτήρια φάρμακα) γρήγορα όπου χρειάζονται. Το είδαμε αυτό να γίνεται επιτυχώς με ασθένειες όπως η πολιομυελίτιδα και η ελονοσία – χρησιμοποιώντας δεδομένα για την ενημέρωση ενεργειών που θέτουν τις επιδημίες υπό έλεγχο. Πρέπει να διαθέτουμε υλικά υποστήριξης και ανταπόκρισης από ειδικούς, όπως οξυγόνο, Προσωπικό Εξοπλισμό Ασφαλείας και σωτήρια φάρμακα έτοιμα να χρησιμοποιηθούν σε περίπτωση σοβαρών εστιών. Ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να διαδραματίσει έναν ρόλο, χρησιμοποιώντας την τεχνογνωσία του στην εφοδιαστική αλυσίδα για να μειώσει τους χρόνους παράδοσης και να καλύψει τα κενά προσφοράς.

3. Συντονισμός της Παγκόσμιας Αντίδρασης

Η δημιουργία του επιταχυντή πρόσβασης σε εργαλεία COVID-19 (ACT-A) στις αρχές του 2020 ήταν ένα ορόσημο: οι κυβερνήσεις, οι διεθνείς οργανισμοί και ο ιδιωτικός τομέας συγκεντρώθηκαν ως απάντηση στην κρίση. Χρειαζόμαστε τώρα όλες τις κυβερνήσεις να αποκτήσουν ένα παγκόσμιο προβάδισμα για την COVID-19, αναφέροντας στον αρχηγό του κράτους, και για αυτά να οδηγούνται τακτικά μέχρι το 2022. Με την υποστήριξη της ανεξάρτητης παρακολούθησης, αυτή η παγκόσμια συντονισμένη, χρονικά περιορισμένη ομάδα εργασίας μπορεί να συμπληρώσει το ACT- Α και να μας οδηγήσει στη φιλοδοξία να τερματίσουμε την πανδημία μέσω συλλογικής δράσης και να δώσουμε ένα μοντέλο για τον μακροπρόθεσμο συντονισμό που απαιτείται για την πρόληψη μελλοντικών πανδημιών.

Για τους ανθρώπους που ασχολούνται με την παγκόσμια υγεία, αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι απογοητευτικό, αλλά δεν αποτελεί έκπληξη. Το σύστημα με το οποίο οι χώρες χαμηλού εισοδήματος βασίζονται στη γενναιοδωρία των δωρητών χωρών υψηλού εισοδήματος κατέρρευσε όταν οι χώρες δωρητές βίωναν τους ίδιους αγώνες. Οι επόμενοι 18 μήνες δεν χρειάζεται να μοιάζουν με τους προηγούμενους. Αλλά δεν μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα σε αυτήν την πανδημία μέχρι να αντιμετωπίσουμε τη θεμελιώδη ανισότητα που μας εμποδίζει.

Είμαι αισιόδοξος για τις δυνατότητες αυτής της στιγμής. Η υγεία δεν είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, μπορούμε να καλύψουμε τις ανάγκες του καθενός μέσω προγραμματισμού, επενδύσεων, συνεργασίας και εφαρμογής των διδαγμάτων. Το κόστος αυτής της πανδημίας ήταν ήδη απαράδεκτα υψηλό. Ο τερματισμός της πανδημίας δεν μπορεί να αποβεί εις βάρος της προόδου σε άλλες παγκόσμιες προτεραιότητες υγείας και ανάπτυξης. Η μείωση της φτώχειας, η προώθηση της ισότητας των φύλων και η ολοκλήρωση της εργασίας για την εξάλειψη της πολιομυελίτιδας είναι όλα δυνατά μέσω της ίδιας συλλογικής δράσης που απαιτείται και για τον τερματισμό αυτής της πανδημίας.

Δείτε επίσης: