Πανελλήνιες 2023: Τα επαγγέλματα που θα έχουν ζήτηση την επόμενη δεκαετία

Προσοχή χρειάζεται να δώσουν οι μαθητές της Β΄ και Γ΄ λυκείου στις επιλογές που θα κάνουν σύντομα για το μέλλον τους. Με ποια κριτήρια θα επιλέξουν σπουδές και επάγγελμα;

Αυτή τη στιγμή όλες οι μελέτες συγκλίνουν ότι τα Επαγγέλματα με την μεγαλύτερη ζήτηση έως το 2035, πιθανόν θα είναι τα εξής:

-Σχεδιαστής επαυξημένης πραγματικότητας (Augmented reality designer)

-Ειδικός στα μεγάλα δεδομένα (Big data specialist)

-Επιστήμονας βιοανάλυσης (Bioanalytical scientist)

-Παραγωγός ψηφιακού περιεχομένου (Digital content producer)

-Επιστήμονας γεωσκόπησης (Earth observation scientist)

-Μηχανικός ανάπτυξης λογισμικού και τεχνολογιών πληροφοριών (DevOps engineer, software development and IT operations)

-Μηχανικός ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (Renewable energy engineer)

-Διαχειριστής σχεδίασης έξυπνων κτηρίων (Smart Home Design Manager)

-Θεραπευτής εικονικής πραγματικότητας (VR therapist)

-Αρχιτέκτονας Εργασιακού Περιβάλλοντος (Workplace Environment Architect)

-Μηχανικός αιολικής ενέργειας (Wind energy engineer)

-Ειδικός στην εκτεταμένη πραγματικότητα (Extended reality specialist)

-Περιβαλλοντική και οικολογική κατάρρευση: Απειλές και ευκαιρίες στον κόσμο της εργασίας

Η κλιματική αλλαγή και η κρίση της βιοποικιλότητας έχουν τεράστιες επιπτώσεις στη μελλοντική αγορά εργασίας. Η κλιματική αλλαγή χαρακτηρίζεται κυρίως από την υπερθέρμανση του πλανήτη και της ατμόσφαιρας, η οποία προκαλείται σε μεγάλο βαθμό από την καύση ορυκτών καυσίμων, συμπεριλαμβανομένου του πετρελαίου, του άνθρακα και του φυσικού αερίου. Η κρίση βιοποικιλότητας, είναι η απώλεια τεράστιων πληθυσμών φυτών και ζώων λόγω των επιπτώσεων της ανθρώπινης δραστηριότητας, που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στον αφανισμό ορισμένων ειδών.

Σύμφωνα με την Έκθεση «WWF Living Planet Report 2020» υπήρξε μείωση 68% στους πληθυσμούς των θηλαστικών, των πτηνών, των αμφιβίων, των ερπετών και των ψαριών συγκριτικά με το 1970. Μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ζούμε την 6η μαζική εξαφάνιση. Όπως είναι λογικό σοβαρές είναι και οι επιπτώσεις για το είδος μας, καθώς ήδη είναι έντονα τα προβλήματα στον πρωτογενή τομέα παραγωγής (ανάγκες για περισσότερα τρόφιμα, έλλειψη πρώτων υλών και πόρων, έλλειψη καλλιεργήσιμων εδαφών κ.ά.). Τα οικοσυστήματα είναι τόσο στενά συνδεδεμένα που οι επιπτώσεις σε ένα είδος επηρεάζουν τη ζωή σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Από τη μια αντιλαμβανόμαστε πως η περιβαλλοντική κρίση αποτελεί μία υπαρξιακή απειλή για όλους μας, από την άλλη όμως είναι μια ευκαιρία μελλοντικής απασχόλησης, λόγω της παγκόσμιας προσπάθειας για την αντιμετώπισή της. Κατά τη ΔΟΕ (Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, International Labour Organization, «World Employment and Social Outlook 2022», «World Employment and Social Outlook – Greening with jobs») οι ευκαιρίες για θέσεις εργασίας το 2035 χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:

1. Ενεργειακή βιωσιμότητα

Προκειμένου να αποφευχθεί η καταστροφική κλιματική κατάρρευση, θα πρέπει έως το 2050 να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε ορυκτά καύσιμα (η καύση τους προκαλεί τεράστιες εκπομπές άνθρακα στην ατμόσφαιρα), όπως περιγράφει αναλυτικά η έκθεση της Διεθνής Οργάνωσης Ενέργειας (International Energy Agency), «Net Zero by 2050». Εναλλακτική λύση αποτελούν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια. Η μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας δημιουργεί τεράστιες δυνατότητες για ανάπτυξη θέσεων εργασίας σε όλο τον κόσμο.

Σύμφωνα με τη ΔΟΕ η απαλλαγή από τις εκπομπές άνθρακα θα μπορούσε να οδηγήσει στην δημιουργία 18 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας παγκοσμίως. Οι πόλεις συμβάλλουν σημαντικά στην κλιματική αλλαγή παρόλο που αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 2% της συνολικής επιφάνειας της Γης. Σύμφωνα με μελέτη του UN Habitat (Πρόγραμμα Ανθρωπίνων Οικισμών των Ηνωμένων Εθνών) οι πόλεις καταναλώνουν το 78 % της παγκόσμιας ενέργειας και παράγουν περισσότερο από το 60% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Συμμαχία για Κτίρια και Κατασκευές (The Global Alliance for Buildings and Construction, «The Global Status Report (GSR)»), το 28% των παγκόσμιων εκπομπών CO2 προέρχεται από κτιριακές κατασκευαστικές και λειτουργικές διεργασίες.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Πράσινων Κτιρίων (The World Green Building Council) εκτιμά ότι κάθε κτίριο στον πλανήτη πρέπει να έχει «καθαρό μηδέν άνθρακα» (μηδενικές εκπομπές άνθρακα) μέχρι το 2050 για να διατηρηθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη κάτω από τους 1,5°C, ωστόσο σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα λιγότερο από το 1% των κτηρίων παγκοσμίως πληροί την συγκεκριμένη προϋπόθεση. Σύμφωνα με τα παραπάνω γίνεται κατανοητό πως η ανάγκη για διαφοροποίηση του τρόπου με τον οποίο σχεδιάζουμε, κατασκευάζουμε και λειτουργούμε τα κτίρια είναι άμεση.

2. Κυκλική οικονομία

Η κυκλική οικονομία, βασίζεται στην χρήση υλικών με κυκλικό τρόπο με βάση την αρχή: παραγωγή – χρήση – επαναχρησιμοποίηση. Επί του παρόντος ζούμε μια «γραμμική οικονομία» όπου τα αγαθά παράγονται, χρησιμοποιούνται και απορρίπτονται με αποτέλεσμα την αύξηση των αποβλήτων και τον περιορισμό των φυσικών πόρων. Ο κόσμος πρέπει να κινηθεί προς μια κυκλική οικονομία, επειδή η χρήση των πόρων έχει τριπλασιαστεί από το 1970 και θα μπορούσε να διπλασιαστεί ξανά έως το 2050 («The circular economy action agenda»), εάν συνεχίσουμε να εργαζόμαστε με τον ίδιο τρόπο.

Η Διεθνής Επιτροπή Πόρων («International Resource Panel, Building Resilient Societies after the Covid-19 Pandemic») διαπίστωσε ότι η πιο βιώσιμη χρήση υλικών και ενέργειας μπορεί να εξοικονομήσει από 2,55 έως 3,26 τρισεκατομμύρια ευρώ ανά έτος στην παγκόσμια οικονομία την επόμενη δεκαετία, δημιουργώντας παράλληλα 9 με 25 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Σύμφωνα με μελέτη που κυκλοφόρησε η Material Economics («The Circular Economy – a Powerful Force for Climate Mitigation»), η μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μπορεί να αντιμετωπίσει το 55% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ το υπόλοιπο 45%, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αλλάζοντας τον τρόπο που φτιάχνουμε και χρησιμοποιούμε προϊόντα και τρόφιμα. Σε ένα υποθετικό σενάριο κυκλικής οικονομίας μόνο για πέντε βασικούς τομείς, τσιμέντο, αλουμίνιο, χάλυβα, πλαστικά και τρόφιμα, θα μπορούσαμε να μειώσουμε τις εκπομπές CO2 κατά 3,6 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2050.

3. Γεωργία

Ο τομέας της γεωργίας έχει πολλαπλές επιπτώσεις στο περιβάλλον, στο κλίμα και στην ανθρώπινη υγεία. Οι μη βιώσιμες γεωργικές πρακτικές οδηγούν στη ρύπανση του εδάφους, των υδάτων, της ατμόσφαιρας και των τροφίμων καθώς και στην υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Σύμφωνα και πάλι με τη ΔΟΕ (Διεθνής Οργάνωση Εργασίας, International Labour Organization), η ανάπτυξη της πράσινης οικονομίας προϋποθέτει πως η γεωργία διατήρησης και η βιολογική γεωργία αντικαθιστούν την παραδοσιακή βιομηχανική γεωργία σε μια προσπάθεια να προστατευτεί η φύση. Οι διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων επίσης αλλάζουν, καθώς μειώνεται η κατανάλωση κρέατος, ενώ γίνεται επιτακτική η ανάγκη νέων γεωργικών τεχνικών, μεθόδων και τεχνολογιών όπως η κάθετη γεωργία, η υδροπονία, η αεροπονία κ.ά..

Πηγή: ieidiseis