Οι παραλίες αδειάζουν

Επανομή… revisited!

της Βαγγελιώς Χρηστίδου

Πέρασαν σχεδόν δύο μήνες. Σχεδόν. Με ένα ακόμη μπάνιο, μόνο, να έχει μεσολαβήσει. Μέχρι χτες, που ο δρόμος μου και αυτός μιας φιλοξενούμενής μου, με έβγαλε ξανά στον Ποταμό της Επανομής. Μεσοβδόμαδα και λίγο πριν εκπνεύσει ο Αύγουστος, το σκηνικό άρδην διαφορετικό, από την περασμένη φορά. Ελάχιστα οχήματα, λίγος κόσμος, αλλά η θάλασσα το ίδιο καθαρή, το νερό το ίδιο κρυστάλλινο, οι αμμοθίνες το ίδιο γοητευτικές – και πιο εύκολο να διακρίνονται…Και μια… έκπληξη. Που «έπιασε» ο φακός ξαφνικά, εκεί που έψαχνε απλά… ψαροπούλια!

Τα τελευταία μπάνια του καλοκαιριού είναι, συνήθως, τα πιο δροσερά, τα πιο ήσυχα και τα πιο… κατασταλαγμένα. Ξέρεις τι θέλεις, δεν έχεις τον ενθουσιασμό των πρώτων βουτιών, ξέρεις ότι έρχεται το γλυκό, ρομαντικό φθινόπωρο.

Κι έτσι, μετά τους καύσωνες και τις καταιγίδες των προηγούμενων εβδομάδων, μια βόλτα μέχρι τον Ποταμό της Επανομής, ήταν ότι έπρεπε για «κλείσιμο» του καλοκαιριού. Μια ήρεμη παρέα που το ίδιο βράδυ θα πετούσε για Αμερική και ήθελε μια τελευταία βουτιά στην Ελλάδα, το αυτοκίνητο φουλ βενζίνη μετά από καιρό – η Πασχάλω μου… πετούσε από τη χαρά της – ομπρελίτσα για να μην ξανακαούμε, μικρογεύματα, βιβλία και άφθονα νερά.

Αυτή τη φορά, ο Ποταμός σχεδόν άδειος. Ακόμη περισσότερο, απ’ όσο τον περίμενα. Κάθε ανάσα αέρα δροσιστική και απολαυστική, κάθε βουτιά ξεκούραστη και φρέσκια. Η φιλοξενούμενή μου έβγαλε μερικές φωτογραφίες με τη δική της κάμερα και μετά χαλάρωσε στην άμμο, εγώ αποφάσισα να κάνω άλλο ένα μικρό αφιέρωμα στην όμορφη αυτή παραλία, με μεγαλύτερο εύρος λήψεων αυτή τη φορά. Ένεκα έλλειψης αυτοκινήτων, ένεκα έλλειψης εκατοντάδων ομπρελών, αλλά κυρίως λόγω της ηρεμίας που επικρατούσε.

Κι εκεί που τραβούσα με όρεξη τα πιτσιρίκια της περιοχής να ψαρεύουν με τα καλάμια τους, έναν μοναχικό … περιπλανώμενο ταξιδιώτη που ερχόταν από το πουθενά, τα ελάχιστα αυτοκίνητα και τις αμμοθίνες, το μάτι μου έπεσε στις ιχθυοκαλλιέργειες μέσα στη θάλασσα και σε κάτι σαν ψαροπούλια που μου φάνηκε ότι στέκονταν επάνω στα δοκάρια τους. Αλλά και κάτι πιο ογκώδες, σε ένα από τα τελευταία. Έβαλα το καλύτερο zoom που είχα και ο φακός έπιασε, εκτός από γλάρους, μια έκπληξη. Έναν άνδρα επάνω σε ένα μαδέρι, με ένα μπουκάλι νερό και το κινητό του στο χέρι, να κάνει μάλλον κάτι σαν… επιδιόρθωση ή κάποια ρύθμιση στις εγκαταστάσεις. Τόσο παράξενο φαινόταν αυτό που έβλεπα από την ακτή, ώστε «κόλλησα» και τράβηξα μερικές απανωτές λήψεις. Αναρωτώμενη πώς καταφέρνει ο συγκεκριμένος άνθρωπος να στέκεται στη μέση του πουθενά, επάνω σε έναν… στύλο, να μιλάει στο κινητό του και να σκύβει να πιάσει το μπουκάλι με το νερό του. Ακροβάτης, επάνω από δίχτυα, που όμως δεν προορίζονταν γι’ αυτόν. Στα οποία επάνω, αν έπεφτε, μάλλον ρίσκαρε τη ζωή του. Σε λίγο, φάνηκε μια βάρκα από κάτω του. Ηρέμησα βλέποντας ότι δεν είναι μόνος. Κι έστρεψα το φακό μου αλλού. Στις διπλανές ομπρέλες, στις πέρα όχθες, στα παιδάκια στη θάλασσα, σε όλη την παραλία με μια ματιά…Και μετά, ξαναβούτηξα…

Ναι, ο Ποταμός είναι μια παραλία που προσφέρεται τελικά για όλες τις μέρες και για μετά – καλοκαιρινά μπάνια. Είναι ευρύχωρος, ευάερος, ευήλιος και έχει ωραία θέα, προς τα όπου και να κοιτάξει κανείς. Κι αν μετά το μπάνιο πάτε μια βόλτα μέχρι την Παραλία Επανομής για ψαράκι ή καφέ, θα έχετε μια ολοκληρωμένη εικόνα της περιοχής. Μύδια και καλαμαράκια και μια σαλάτα ολόφρεσκη, συμπληρώνουν το «tour» της Επανομής.

Ευχαριστούμε Ποταμέ! Από την άλλη εβδομάδα, αποχωρούμε για Πήλιο…!

*Tip: Προσοχή στις ταμπέλες για Ποταμό, μέσα στο χωριό. Η μία, έχει μια … μυστηριώδη κλίση, η οποία δύσκολα δείχνει το … δρόμο. Δυστυχώς, φωτο-ντοκουμένα δεν υπάρχουν… Οδηγούσα στα… χαμένα!

Δείτε εικόνες από την όμορφη παραλία του Ποταμού εν μέσω θέρους εδώ