Είμαστε όλοι Ελέφαντες

της Δωροθέας Αποστολοπούλου Εικόνες: Άλκηστη Μουτάφη

Τέλη Σεπτέμβρη, με τον καιρό να θυμίζει ακόμα καλοκαιράκι, τα θερινά σινεμά σε λειτουργία και τη μυρωδιά από το φρεσκοψημμένο ποπ-κορν να φέρνει στην επιφάνεια θύμισες από τα παιδικά μας χρόνια, οι προβολές κινηματογραφικών ταινιών παραμένουν ο καλύτερος τρόπος για να υποδεχτούμε το φθινόπωρο. Μία από τις ταινίες που προβάλλεται αυτή την εποχή είναι και o «Ελέφαντας» του Βαγγέλη Ζούγλου, μια ταινία μικρού μήκους που συμμετέχει στις «Νύχτες Πρεμιέρας» στην Αθήνα και θα ανέβει τον Οκτώβριο και στη Θεσσαλονική για να συμμετάσχει στο 8ο TISFF. Ο σκηνοθέτης συστήνεται στο κοινό του και μας μιλάει για την ταινία του.

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε λέγοντας μας λίγα λόγια για τον εαυτό σου.

Έχω αποφοιτήσει από την Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ και αργότερα συνέχισα τις σπουδές μου στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα των Πολιτισμικών Σπουδών του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ. Ο Κινηματογράφος με κέρδισε κάπου στην πορεία, όταν μετά από την ενασχόληση μου με την Φωτογραφία και την κατά περιόδους συγγραφική δραστηριότητα με την μορφή κειμένων και άρθρων γύρω από το σινεμά και την αρχιτεκτονική, ξεκίνησα να γράφω σενάρια και να σκηνοθετώ τις δικές μου μικρού μήκους ταινίες.

Σχέδια πολλά. Αυτή την περίοδο δουλεύω παράλληλα αρκετά project, από σενάρια για μικρού μήκους ταινίες, μέχρι θεατρικά και λογοτεχνικά έργα, αλλά και κάποια προσχέδια για μεγάλου μήκους ταινία. Θα δούμε. Προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να είμαι δημιουργικός και να εκφράζομαι με κάθε δυνατή ευκαιρία.

Πηγές έμπνευσής σου;

Kubrick, Tati, Benjamin, Jarmusch, Koudelka, Miller, Kafka, Beckett, Joyce, Palahniuk, Gronsky, Nouvel, Steinbeck, Gibson, Bukowski, Adams, Bergman, Calvino, Anderson, Godard, Kaurismäki, Wenders, Coen, Crewdson……

Δυσκολίες που αντιμετωπίζεις;

Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όλοι οι νέοι δημιουργοί στη χώρα πιστεύω είναι πάνω κάτω οι ίδιες και γνωστές πλέον σε όλους. Έλλειψη πόρων, ταυτόχρονη ανάγκη για βιοπορισμό σε άλλους τομείς, συχνή και άσκοπη σπατάλη ενέργειας και χρόνου σε απαραίτητα ζητήματα πέραν της επιθυμητής ενασχόλησης και το κυριότερο, η καταπόνηση που επιφέρει το σύνολο αυτών.

Βιοπορίζεσαι από τον κινηματογράφο;

Θα έλεγα καλύτερα πως οι κινηματογραφιστές συνολικά ‘βιοπορίζουν’ τον κινηματογράφο περισσότερο ίσως από όσο βιοπορίζονται από αυτόν… Και αυτή είναι μία πικρή αλήθεια! Για να απαντήσω όμως στην ερώτηση: νομίζω πως σχεδόν κανείς δεν καταφέρνει αυτή τη χρονική περίοδο να βιοποριστεί αποκλειστικά από τον Κινηματογράφο στην Ελλάδα. Τουλάχιστον όχι στο πλαίσιο που ο κάθε συντελεστής θα ήθελε πιστεύω. Για αυτό τον λόγο οι διάφοροι χώροι στις παρυφές του και κυρίως εκείνοι της διαφήμισης και της τηλεόρασης απορροφούν πολλούς ανθρώπους του χώρου με ό,τι και εάν συνεπάγεται αυτό. Κάποιους τους αφομοιώνουν για πάντα. Προσωπικά έχω κάνει πολλές δουλειές και από την άλλη δεν διέκοψα ποτέ την σχέση μου με την Αρχιτεκτονική και ίσως αυτό να με κράτησε όρθιο.

Αποσκοπείς σε κάτι με τις ταινίες σου;

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να ασχολούμαι με το σινεμά προσπάθησα να μην παρεκκλίνω της μίας βασικής μου αρχής. Αν δεν έχεις κάτι να πεις, μην κάνεις σινεμά! Και αυτό είναι το προσωπικό μου δόγμα. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τη Λογοτεχνία και το Θέατρο.

Θα ήθελα να μας πεις λίγα λόγια για τη νέα σου ταινία μηκρού μήκους, τον «Ελέφαντα».

Ολοκληρώσαμε τα γυρίσματα τον Μάϊο του 2014 στην Αθήνα. Η ταινία χρηματοδοτήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου στις αρχές του 2014, σε μία περίοδο που όπως ξέρετε το πρόβλημα της κρατικής χρηματοδότησης κινηματογραφικών παραγωγών παραμένει τεράστιο. Αυτή τη φορά, είχαμε την τύχη να είμαστε μία από τις έξι επιλογές για χρηματοδότηση, αλλά δυστυχώς όταν μιλάμε για τέτοια ποσά, τα χρήματα δεν είναι ποτέ αρκετά για να καλύψουν όπως θα έπρεπε τις αμοιβές όσων εργάζονται σε μία ταινία. Νιώθω ωστόσο πολύ τυχερός που περιβάλλομαι από ανθρώπους που με εμπιστεύονται και στο πρόσωπό τους βρίσκω πάντα πολύτιμη βοήθεια και στήριξη για κάθε project που αποφασίζω να προχωρήσω.

Για την ταινία

Ο Ελέφαντας είναι ένα μικρού μήκους φιλμ για την κρίση και τις κοινωνικές σχέσεις στο μητροπολιτικό περιβάλλον, όσο τετριμμένο και αν ακούγεται αυτό πια. Βρισκόμαστε σε ένα αστικό λεωφορείο που εκτελεί το τελευταίο δρομολόγιο της νύχτας από το Αεροδρόμιο προς το Σύνταγμα με την σύσταση των επιβατών να μεταβάλλεται συνεχώς. Δύο Αμερικανοί τουρίστες, μία αεροσυνοδός, ένας εργάτης, δύο ζογκλέρ δρόμου, ένα νέο ζευγάρι, ένας επιχειρηματίας… Ανάμεσά τους βρίσκεται από την αρχή της διαδρομής και ένας άνδρας (Όμηρος Πουλάκης), ο οποίος κάθεται σιωπηλός και ανέκφραστος σε μία από τις τελευταίες θέσεις του οχήματος. Κάποιοι από τους επιβάτες τον παρατηρούν, άλλοι τον αγνοούν, για τους περισσότερους όμως παραμένει ένας ακόμα άγνωστος άνδρας που μοιράζεται το ίδιο λεωφορείο με εκείνους.

Ο πρωταγωνιστής μας είναι σίγουρα ένας ήρωας διαφορετικός από όλους τους άλλους, τουλάχιστον αν λάβουμε υπόψιν μας την κλασική έννοια του όρου. Είναι ωστόσο πέρα για πέρα αληθινός και ακόμα και σιωπηλός, η μορφή του μοιάζει να ουρλιάζει δυνατά. Είναι απαραίτητο σήμερα πιο πολύ από ποτέ να κατανοήσουμε πως όλοι, μα όλοι, βρισκόμαστε έστω και δυνητικά στην θέση του άλλου ανά πάσα στιγμή. Και για αυτό ακριβώς μιλάει η ταινία.

Πού θα προβληθεί η ταινία σου;

Ο Ελέφαντας παρουσιάστηκε για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό στις 25 Σεπτεμβρίου, στο 20ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, Νύχτες Πρεμιέρας. Αυτές τις ημέρες ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη, όπου συμπεριλήφθηκε στο επίσημο πρόγραμμα του 8ο Thess International Short Film Festival [25-29/10] και είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα είμαστε εκεί. Εκτός από τις συμμετοχές σε φεστιβάλ, προγραμματίζονται και κάποιες επιπλέον προβολές σε διάφορους χώρους στην Αθήνα μέσα στον χειμώνα.