Καθημερινές ιστορίες ταξιδεύοντας με τον ΟΑΣΘ

του Κωστή Κοτσώνη Αρχική εικόνα: Γιάννης Τζιμπρές

Αναμφίβολα, πολλά είναι αυτά που έχουν γραφεί και ειπωθεί, ειδικά τα τελευταία χρόνια, περί του ΟΑΣΘ. Ωστόσο, το ζητούμενο της παροχής καλύτερων υπηρεσιών αστικής συγκοινωνίας για τους Θεσσαλονικείς παραμένει και θα συνεχίσει, όπως φαίνεται, να παραμένει ζητούμενο για αρκετό καιρό ακόμα.

Με αφορμή αυτό το ζητούμενο γράφηκε το συγκεκριμένο άρθρο. Στόχος του δεν είναι να καταλήξει σε ποσοτικά-αριθμητικά συμπεράσματα καλύπτοντας όλες τις πιθανές πληθυσμιακές, κοινωνικές, επαγγελματικές και ηλικιακές ομάδες. Τέτοια συμπεράσματα, εξάλλου, υπήρξαν πολλά, παλαιότερα και πιο πρόσφατα. Αντίθετα, σκοπός του είναι να καταγραφούν κάποιες ενδεικτικές τάσεις, να αναφερθούν ορισμένες χαρακτηριστικές γνώμες και να βγουν προς τα έξω μερικές καθημερινές ιστορίες επιβατών που όλοι λίγο πολύ έχουμε δει, ακούσει ή βιώσει μέσα σε κάποιο αστικό λεωφορείο τούτης της πόλης. Απολαύστε υπεύθυνα το πρώτο μέρος του μεγάλου ρεπορτάζ για τον ΟΑΣΘ! Η εικόνα θα συμπληρωθεί σε 4 μέρη.

ΑΠΟ ΤΟ Α ΣΤΟ Β ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ- ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΑΠΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Σε μία πόλη όπου, σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα, χάνονται καθημερινά 136.500 εργατοώρες λόγω μποτιλιαρίσματος, ο ΟΑΣΘ καλείται να προσφέρει συμφέρουσες, άνετες και αξιόπιστες υπηρεσίες στους ανθρώπους που τον επιλέγουν για μετακίνηση από και προς τον τόπο εργασίας τους. Πόσο τα καταφέρνει;

Η κυρία Τζένη, δημόσια υπάλληλος, χρησιμοποιεί επί είκοσι πέντε χρόνια το λεωφορείο για να μεταβεί και να επιστρέψει από την εργασία της. Το λεωφορείο για εκείνη είναι μονόδρομος αφού δεν οδηγεί αλλά, όπως δήλωσε, ακόμα και αν οδηγούσε πάλι το λεωφορείο θα επέλεγε. Ο λόγος; Το λεωφορείο είναι πιο συμφέρον οικονομικά από το αυτοκίνητο. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι είναι ικανοποιημένη με τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτό. ” Είκοσι πέντε χρόνια χρησιμοποιώ τη γραμμή δέκα (10) και πλέον αγανακτώ. Έχει γίνει από νορμάλ η χειρότερη! Σε ώρες αιχμής, το μεσημέρι που σχολάνε παιδιά και εργαζόμενοι, γίνεται πατείς με πατώ σε! Και το Σαββατοκύριακο έπρεπε να περιμένω ως και ένα τέταρτο για το λεωφορείο”.

Ο κύριος Πάνος, πολιτικός μηχανικός και κάτοικος κέντρου, είναι περισσότερο κατηγορηματικός. Χρησιμοποιεί μόνο αυτοκίνητο για τη μετακίνηση από και προς τη δουλειά γιατί, όπως λέει, το λεωφορείο δεν του επιτρέπει να κινείται γρήγορα. ”Είναι αργό, δεν προσφέρει δυνατότητα για αλλαγές κατεύθυνσης, και πέρα από σύντομες διαδρομές των επτά στάσεων, δεν το αντέχεις. Τα οχήματα είναι παλαιικά, και βρώμικα. Οι υπηρεσίες του ΟΑΣΘ – για μονοπώλιο- είναι μηδενικές”. δήλωσε.

Το δικό του καθημερινό… δράμα περιγράφει ο Παναγιώτης, είκοσιενάχρονος σπουδαστής στο ”Αλεξάνδρειο” ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Ο Παναγιώτης, όπως και εκατοντάδες συνομήλικοί του, χρησιμοποιεί καθημερινά τη γραμμή πενήντα δύο (52) για να πάει στη σχολή του. Η γραμμή αυτή έχει ψηφιστεί σε πρόσφατη έρευνα του Κέντρου Προστασίας Καταναλωτών (ΚΕΠΚΑ) ως μία από τις χειρότερες της Θεσσαλονίκης. ”Το 52 είναι η γραμμή που με έκανε να σιχαθώ τα αστικά. Αυτό που χρειάζεται είναι περισσότερα δρομολόγια. Μου έχει τύχει να περιμένω να περάσουν μέχρι και τρία λεωφορεία για να μπω καθώς δεν χωράμε. Αυτό έχει δύο αρνητικά: πρώτον, είμαστε πάρα πολλά άτομα μέσα στο λεωφορείο, κάτι που είναι και επικίνδυνο και ψυχοφθόρο. Δεύτερον, αργούμε πολύ στην μετακίνησή μας περιμένοντας το. εκλεκτό λεωφορείο που θα έχει χώρο για μας!”

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ TEST DRIVE; – ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ

Βέβαια, τον ΟΑΣΘ δεν τον χρησιμοποιούν μόνο οι βιαστικοί εργαζόμενοι. Τον χρησιμοποιούν και άνθρωποι που αποζητούν μία αξιόπιστη, βραδινή κυρίως, λύση μετακίνησης όταν βγαίνουν για διασκέδαση ή αγορές. Εστιάζοντας σε αυτό, η απόφαση του ΟΑΣΘ, από αρχές Οκτωβρίου, να περικόψει τα μεταμεσονύκτια δρομολόγια όλων των γραμμών πλην του νυκτερινού εβδομήντα οκτώ (78Ν) έχει προκαλέσει δυσαρέσκεια και συνιστά ένα σημαντικό πρόβλημα.

Η Δέσποινα, τεταρτοετής φοιτήτρια, μού είπε χαρακτηριστικά: ‘‘Δεν είμαι ευχαριστημένη με τις νυχτερινές γραμμές. Τα δρομολόγια των κανονικών γραμμών τελειώνουν πολύ νωρίς και όλοι πέφτουν στην ανάγκη του 78Ν. Για αυτό και το 78Ν θα έπρεπε να έχει δρομολόγια κάθε ένα τέταρτο καθώς εξυπηρετεί όλη την ανατολική Θεσσαλονίκη. Ή κατάσταση είναι τριτοκοσμική”.

Άλλα προβλήματα είναι, σύμφωνα με τα παιδιά, η έλλειψη τυπικότητας στα δρομολόγια (Δέσποινα) και τα παλιά οχήματα σε κάποιες γραμμές, που είναι επικίνδυνα, επηρεάζουν αρνητικά την ψυχολογία των επιβατών και χαλούν την αισθητική της πόλης (Παναγιώτης). Με τις απόψεις του Παναγιώτη δείχνει να συμφωνεί και η συνταξιούχος κυρία Αθηνά αφού προσθέτει: ” Πολλά λεωφορεία δεν έχουν καλοριφέρ και κλιματιστικό. Από τις γραμμές που χρησιμοποιώ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εβδομήντα δύο (72)”.

Την εικόνα ολοκληρώνει ο εικοσιεπτάρχονος Δημήτρης: ”Ειδικά στις γραμμές των δυτικών περιοχών, ο στόλος είναι γενικά απαρχαιωμένος. Σε επικοινωνία μου με τον ΟΑΣΘ μού είπαν ότι αυτό οφείλεται στο ότι τις δυτικές γραμμές εξυπηρετεί το αμαξοστάσιο της Σταυρούπολης, που έχει κυρίως παλιά λεωφορεία. Επίσης, έχω παρατηρήσει ότι τον τελευταίο καιρό βάζουν απλά λεωφορεία σε γραμμές με μεγάλη πληρότητα. Η επίσημη δικαιολογία που ειπώθηκε σε εμένα είναι ότι αρκετά μεγάλα, αρθρωτά λεωφορεία έχουν χαλάσει”.

Ο ογδοντριάχρονος κύριος Κώστας, τέλος, ανέδειξε το πρόβλημα που έχουν πολλοί ηλικιωμένοι με την επιβίβαση και την αποβίβαση από το λεωφορείο. ”Ειδικά στα λεωφορεία παλιάς τεχνολογίας, με τα πολλά σκαλοπάτια, η κατάσταση είναι δύσκολη,” είπε.

ΜΗΠΩΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΛΙΓΟ SAVOIR VIVRE;- Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΕΠΙΒΑΤΩΝ ΚΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ

Άσχημες συνθήκες, πάντως, δημιουργεί και ο ανθρώπινος παράγοντας στις καθημερινές μετακινήσεις των Θεσσαλονικέων με τον ΟΑΣΘ. Για αρκετούς το πρόβλημα δεν εντοπίζεται τόσο στους υπαλλήλους του Οργανισμού-μολονότι υπάρχει περιθώριο βελτίωσης- όσο στους ίδιους τους επιβάτες.

Η κυρία Αθηνά έχει και για αυτό να πει αρκετά: ” Φτάνω στο σημείο που και που να διαπληκτίζομαι. Κάποιοι επιβάτες έχουν παράλογες απαιτήσεις από τους οδηγούς ενώ υπάρχει αρκετός κόσμος που είναι αγενής”. Για την ίδια, οι οδηγοί είναι σε γενικές γραμμές πολύ καλοί αν και υπάρχουν εξαιρέσεις αγένειας που δυσφημίζουν τον ΟΑΣΘ. Επιπρόσθετα, βρίσκει τους ελεγκτές ευγενικούς και τυπικούς, ακόμα και αν πιάσουν κάποιον χωρίς εισιτήριο.

Ο κύριος Κώστας αποδίδει το πρόβλημα στο συνωστισμό που συνήθως επικρατεί μέσα στο λεωφορείο: ”Ο συνωστισμός στα λεωφορεία δημιουργεί ένταση. Εεε, σε μερικούς αρέσει κι η φασαρία και ο ντόρος και έτσι δημιουργούνται οι διαπληκτισμοί”. Ένα ακόμα παράπονό του είναι, όσο κλισέ και αν ακούγεται, το ότι οι νέοι δεν παραχωρούν τη θέση τους στους ηλικιωμένους. Αλλά, σπεύδει να παραδεχτεί, ακόμα και όταν την παραχωρούν, συχνά ο ηλικιωμένος δεν λέει ”ευχαριστώ”, κάτι που δεν είναι σωστό.

Η Αννα Κ., φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών, έχει να κάνει τη δική της κατάθεση: ”Χαρακτηριστικό παράδειγμα κακής συμπεριφοράς από την πλευρά των επιβατών, κυρίως των νέων, είναι οι βανδαλισμοί των λεωφορείων με tags, συνθήματα κτλ. Αλλά και οι ηλικιωμένοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Παραπονιούνται αδίκως εις βάρος των οδηγών. Βρίζουν τους οδηγούς ότι είναι ανεύθυνοι ενώ αυτό συνήθως δεν ισχύει. Συχνά σε έχουν την απαίτηση να τους προσφέρεις τη θέση σου μόνο και μόνο επειδή είσαι νέος. Είναι αγενείς”.

Η Στεφανία, είκοσι έξι ετών, ιδιωτική υπάλληλος, μού διηγήθηκε ένα πρόσφατο επεισόδιο το οποίο, αν και όχι κανόνας, δείχνει ότι η σποραδική κακή συμπεριφορά και από τις δύο πλευρές μπορεί να φέρει την κατάσταση στα άκρα: ”Τις προάλλες στο 10 υπήρχε πάρα πολύ κόσμος. Η οδηγός οδηγούσε ατσούμπαλα και όχι όσο σιγά θα έπρεπε. Ένας επιβάτης πήγε και της είπε ευγενικά: «Με τόσο κόσμο πρέπει να προσέχετε». Αυτή τον αγνόησε μέχρι ότου κάποιος της φώναξε: «Δεν κουβαλάς τσουβάλι με πατάτες!» και ένας μεσήλικας πήγε και την έβρισε. Τότε η οδηγός σταμάτησε το λεωφορείο και κατήγγειλε μέσω του ασυρμάτου στα κεντρικά ότι κάποιος την έβρισε. Για δέκα λεπτά το λεωφορείο παρέμενε ακίνητο. Ένας τέταρτος επιβάτης τής φώναξε: «Μωρή, ξεκίνα το λεωφορείο!» Τελικά ξεκινήσαμε αλλά τρόμαξα γιατί ήμουν κοντά στους διαπληκτισμούς. Ένας, μάλιστα, με τράβηξε για να μην φάω καμία μπουνιά! Δεν μπορώ να ρίξω όλο το φταίξιμο στους οδηγούς. Και ο κόσμος δεν έχει πάντοτε καλή συμπεριφορά. Θα μπορούσε αυτό το περιστατικό να γίνει με διαφορετικού είδους διάλογο”.